MENU

Spursy λένε την Τότεναμ στην Αγγλία όταν θέλουν να την υποτιμήσουν. Σημαίνει σε ελεύθερη απόδοση, να βλέπεις μία καταπληκτική ομάδα ενόσω πάνε να καταφέρουν κάτι σπουδαίο, κι εκείνη την ώρα ν’ αναρωτιέσαι ποιον καινούργιο τρόπο θα βρουν και αυτή τη φορά για να τα κάνουν θάλασσα. Πώς ηττήθηκαν τις προάλλες στο Ανφιλντ, με τη γκάφα του Γιορίς που προκάλεσε το αυτογκόλ του Αλντερβαϊρελντ στις καθυστερήσεις; Ακριβώς αυτό. Αν μπορούν να τα κάνουν θάλασσα, θα τα κάνουν. Spursy. Τότεναμ.

Το 5-3 του Στέρλινγκ, στο ενενήντα-φεύγα την Τετάρτη. Να ‘χεις βάλει τρία γκολ στην έδρα της Μάντσεστερ Σίτι αφού την έχεις νικήσει στο πρώτο ματς εντός, και να φεύγεις νοκ-άουτ από τη διοργάνωση. Κλασική Τότεναμ. Προ VAR. Ο VAR δεν ήλθε στο ποδόσφαιρο για να εγγυηθεί τη δικαιοσύνη του αποτελέσματος, απλώς. Ο VAR κάνει κάτι πολύ περισσότερο, κι απ’ το να διαμορφώνει αποτελέσματα που δίχως αυτόν θα ήταν τα αντίστροφα. Ο VAR ήλθε και θα ξαναγράψει όλες τις ιστορίες του ποδοσφαίρου, πάλι από την αρχή. Μεταξύ άλλων, και της Spursy την ιστορία.

Για μερικά δευτερόλεπτα, ο Στέρλινγκ είχε πετύχει ένα χατ-τρικ που του έδινε το οριστικό εισιτήριο εισόδου, το δικαίωμα να λογίζεται ως ένας από τους πολύ λίγους, στην υψηλότερη παγκόσμια κατηγορία των σύγχρονων ποδοσφαιριστών. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, ο Στέρλινγκ ήταν ένας από τους πολλούς εκεί γύρω που η απόγνωση τους είχε κατανικήσει. Γιατί; Επειδή ο Αγουέρο, νωρίτερα στη φάση, πάτησε ένα βήμα στην απαγορευμένη ζώνη του όφσαϊντ. Το αστέρι του Στέρλινγκ, μαζί και την πρόκριση, το άρπαξε ο Σον απ’ τη μια στιγμή της βραδυάς στην άλλην. Μέσα σε... όσο κάνεις για ν’ ανοιγοκλείσεις τα μάτια. ‘Η περίπου. Ιλιγγιώδες!

Ο VAR είναι ένας δίκαιος κριτής. Αλλά και, το ένα δεν αναιρεί το άλλο, τρομακτικός. Αυτή η υπερεξουσία «στη ζωή και στον θάνατο», το απεριόριστο δικαίωμα να παίζει σαν σε μπιλιάρδο το ταυτόχρονο συναίσθημα μερικών εκατομμυρίων ανθρώπων, η δραματική αλληλουχία των ακραίων εικόνων από την επίτευξη ως την ακύρωση του γκολ του Στέρλινγκ, τα κομψά ρούχα τους στα οποία ξέσπασαν και ο Γουαρδιόλα και ο Ποκετίνο, αν θέλετε τα χρήματα και η δόξα που άλλαξαν χέρια μονομιάς, οι λούζερ που έγιναν μάγκες, οι μπαλαδόροι που έγιναν δάγκες, είναι ένα πακέτο που εάν το θέλεις πρέπει και να το αντέχεις!

Ημιτελικός Αγιαξ-Τότεναμ, λοιπόν. Μακρινός σαν επιστημονική φαντασία όταν ο Αγιαξ ξεκινούσε, τελευταίο επταήμερο του Ιουλίου πέρυσι, με τα δύο ματς εναντίον της (δευτεραθλήτριας Αυστρίας) Στουρμ Γκρατς. Μακρινός σαν επιστημονική φαντασία, και πολύ αργότερα. Τον Δεκέμβριο. Η Τότεναμ, γενικώς έκανε μετρίως μέτριο όμιλο. Πέρασε, ισόβαθμη της Ιντερ στους οκτώ πόντους. Ως και πέντε λεπτά πριν το φινάλε των γκρουπ, «συνέχιζε» στο Γιουρόπα Λιγκ.

Κι όταν ο Λούκας έβαλε στο 85’ το γκολ της ισοπαλίας στο σπίτι της Μπαρσελόνα, ακόμη και τότε περίμεναν. Να κρατήσει το 1-1 στο Σαν Σίρο με την Ιντερ, η PSV που δεν πήγαινε για τίποτα. Αν η Ιντερ εύρισκε γκολ νίκης, η ισοφάρισητου Λούκας θα ήταν ένα ωραιότατο, άχρηστο γκολ της Spursy. Σήμερα, δεν θα συζητούσαμε για κάτι απ’ όλ’ αυτά. Το Τσάμπιονς Λιγκ θα έφτανε στο καινούργιο γήπεδο της Τότεναμ, στην καλύτερη περίπτωση τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Τώρα, εκτός από προημιτελικό, θα γίνει εκεί και ημιτελικός. Των Spurs, όχι της Spursy.

Πρώτη χρονιά Τσάμπιονς Λιγκ με VAR, δεν είναι στους «4» η Ρεάλ. Δεν είναι στους «4» η Μπάγερν. Δεν είναι στους «4» η Ατλέτικο. Δεν είναι στους «4» το Μάντσεστερ, Σίτι ή/και Γιουνάιτεντ. Δεν είναι στους «4» η Παρί Σεν-Ζερμέν. Δεν είναι στους «4» η Γιουβέντους. Είπαμε, ο mister VAR θα ξαναγράψει όλες τις ιστορίες απ’ την αρχή...

Ενας δίκαιος, τρομακτικός κριτής