MENU

Καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς… Αγαπημένο διαφημιστικό σλόγκαν τσίχλας, εξαιρετικά αφιερωμένο σήμερα στον Νεϊμάρ. Δεν τον παρεξηγώ τον Βραζιλιάνο άσο. Αντιλαμβάνομαι ότι ένα 26χρονο παλικάρι είναι αδύνατον να αντιληφθεί το μέγεθος που ονομάζεται «Liverpool Football Club». Λογικό, λοιπόν, να το υποτιμά, να το συμπεριλαμβάνει στο δικό του μυαλό στα ευρωπαϊκά… κλαμπ δεύτερης ταχύτητας, να μην του γεμίζει το μάτι, ρε αδελφέ. Κανένας 26χρονος – είτε διάσημος, είτε άσημος – δεν μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει Λίβερπουλ, γιατί απλά δεν έχει ζήσει τι σημαίνει Λίβερπουλ.

Πέρασε δύσκολο βράδυ στο Άνφιλντ ο πολυδιαφημισμένος Βραζιλιάνος. Ο Κλοπ (όπως παραδέχτηκε στη συνέντευξη Τύπου) σημάδεψε τις αμυντικές του αδυναμίες, ο Μανέ τον χάζεψε με μια απίθανη ντρίμπλα, ο Μίλνερ του υπενθύμισε ότι στο ποδόσφαιρο μετράνε ακόμα η ψυχή, ο τσαμπουκάς και η σκληράδα και παρότι οι θεοί του ποδοσφαίρου ήταν, μάλλον, ιδιαίτερα επιεικείς με τον ίδιο και την Παρί (καθώς το τελικό 3-2 ήταν εξαιρετικά τιμητικό για τους Γάλλους βάσει της εικόνας του αγώνα), στο τέλος άφησε το χορτάρι με σκυμμένο κεφάλι…

Μικρή σημασία έχει ποια άποψη έχει ο Νεϊμάρ ή ο κάθε Νεϊμάρ για τους “reds”. Δε νομίζω να πολυενδιαφέρει ιδιαίτερα και κανέναν από τα εκατομμύρια των φίλων τους σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Το πιο σημαντικό είναι ότι η Λίβερπουλ, αρχίζει αργά αλλά σταθερά να αποκαθιστά τη θέση της στο στάτους κβο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Το project Κλοπ, βρίσκεται εντός χρονοδιαγράμματος και οι «κόκκινοι» αρχίζουν να κερδίζουν διαδοχικά το ένα στοίχημα μετά το άλλο στο δρόμο για την κορυφή. Το πιο σημαντικό; Η Λίβερπουλ κερδίζει ξανά τον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό σεβασμό και την αναγνώριση. Τον κερδίζει, πάνω απ’ όλα, με το ποδόσφαιρο που προσφέρει πλέον στους φιλάθλους. Ένα ποδόσφαιρο αντάξιο της ιστορίας και του βάρους της φανέλας της.

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει εκ του ασφαλούς αν η Λίβερπουλ θα φτάσει στην κορυφή του αγγλικού πρωταθλήματος ξορκίζοντας τα εγχώρια «πέτρινά» της χρόνια. Δεν παίζει μόνη της. Όσο υπάρχει, μάλιστα, η «Σίτι του Πεπ» δεν λογίζεται καν ως πρώτο φαβορί στην κούρσα του τίτλου. Επίσης κανένας δεν μπορεί να προδικάσει ότι θα βρεθεί ξανά στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.

Είναι σίγουρο, όμως, ότι η Λίβερπουλ έχει μπει για τα καλά στις ράγες της μεγάλης επιστροφής. Και, πλέον, κανένας αντίπαλος – εντός ή εκτός συνόρων – δεν νοείται να την υποτιμά. Αν το κάνει, απλά… θα το πληρώνει! Όσο νεόπλουτος κι αν είναι, όσα εκατομμύρια κι αν ξοδεύει κάθε καλοκαίρι, όσο κι αν αποτελεί… διαφημισμένο προϊόν του σύγχρονου ποδοσφαιρικού μάρκετινγκ. This is Anfield! Και στο «Άνφιλντ»… όλοι θα σέβονται!

ΥΓ: «Ρε φίλε, τι ψυχάρα είσαι. Να μην έχεις αφήσει για ενενήντα λεπτά απάτητη σπιθαμή για σπιθαμή του γηπέδου και στις καθυστερήσεις να έχεις ακόμη δύναμη να πρεσάρεις και να κλέβεις την μπάλα (πριν κάνει τα μαγικά του ο... μονόφθαλμος). Από τους πιο μεγάλους και υποτιμημένους μάγκες των αγγλικών γηπέδων!»

Ήταν τα πρώτα λόγια που μου ήρθαν στο μυαλό δευτερόλεπτα μετά το γκολ του Φιρμίνιο (τα οποία αποτύπωσα με ένα post στα social media). Και δεν ήταν, φυσικά, αφιερωμένα στον σπουδαίο Βραζιλιάνο, αλλά στον μοναδικό Τζέιμς Μίλνερ!

ΥΓ 2: Τα 70 εκατομμύρια που ξόδεψε η Λίβερπουλ για τον Φαν Ντάικ, μάλλον ήταν… πολύ λίγα!

ΥΓ 3: Και επειδή η Λίβερπουλ έχει πολλά ακόμη στοιχεία να διορθώσει αν θέλει να πάρει τον τίτλο από τα χέρια της Σίτι ή να φτάσει ξανά στην κορυφή της Ευρώπης, δεν είναι δυνατόν να κυριαρχείς στο χορτάρι των αντιπάλων σου και να τους δίνεις το δικαίωμα να μένουν στο ματς, διεκδικώντας στο φινάλε θετικό αποτέλεσμα. Μια του κλέφτη (Τότεναμ), δυο του κλέφτη (Παρί), την τρίτη φορά θα το πληρώσεις… Επίσης ο ίδιος ο Κλοπ έχει δημιουργήσει μια ομάδα με βάθος στο ρόστερ της. Ας το αξιοποιεί περισσότερο κατά τη διάρκεια των αγώνων. Δεν χρειάζεται πάντα οι αλλαγές να γίνονται μετά το 70'...

ΥΓ 4: Άντε, ιδού και η ωραιότερη ανάμνηση του Νεϊμάρ από το «Άνφιλντ»…

https://www.youtube.com/embed/CsT5jNnM7IU?modestbranding=0&showinfo=0&playsinline=1
Τη Λίβερπουλ, καλέ μου Νεϊμάρ, θα τη σέβεστε πλέον όλοι!