Μια φορά δεν το πήρε ο Ολυμπιακός και πάμε για δυο ομάδες στο τσου-λου

Σκέφτηκα ν' αρχίσω με αποφθέγματα, κοινώς με κλισέ. Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα και τα σχετικά.

Με τη διαφορά ότι δεν είναι φάρσα. Κι ούτε επαναλαμβάνεται. Κι ας έχει γεμίσει ο τόπος από memes και ατάκες που συγκρίνουν το χθεσινοβραδινό ματς με το γιούρο της Πορτογαλίας.

Καμία σχέση. Ούτε ο ΠΑΟΚ είναι εθνική Ελλάδος ούτε ο Ουάρντα Χαριστέας. Μήλα με πορτοκάλια δε γίνεται να συγκιθούν.

Η μόνη σύγκριση που μπορεί να γίνει είναι ανάμεσα σε όμοια πράγματα΄ σε όμοιες καταστάσεις. Και η μόνη ομοιότητα του σήμερα με τις εποχές του γιούρο της Πορτογαλίας είναι ότι πάμε για πρώτη φορά να βγάλουμε δύο ομάδες στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ή μάλλον όχι. Για δεύτερη. Και το 2008 -πριν από μια δεκαετία, δηλαδή- βγάλαμε δύο ομάδες. Για τελευταία φορά.

Πιο παλιά μάλιστα, εκεί γύρω απ' τις ηρωικές εποχές του γιούρο 2004, είχαμε βγάλει και τρεις. Και μετά άρχισε η πτώση. Που σύντομα έγινε κάθετη.

Και να που τώρα πάμε να ξανασηκώσουμε κεφάλι. Ή μάλλον κεφάλια΄ τέσσερα, για την ακρίβεια. Καθότι έχουμε να κάνουμε με δικεφάλους.

ΥΓ. Το δε γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια είχαμε (σχεδόν) μόνιμο πρωταθλητή, ο οποίος στις παλιές, καλές εποχές έκανε μονίμως χειρότερη πορεία στους ομίλους από τους δευτεραθλητές, είναι ασφαλώς διαβολική σύμπτωση.