Μετά την καταστροφή με ή χωρίς εισαγωγικά είναι εύκολο να κρίνεις και να κατακρίνεις. Αν είσαι οπαδός, ακόμη και χορτασμένος 20 χρόνια τώρα έχεις το δικαίωμα να φωνάζεις και να αντιδράς βλέποντας την εικόνα μιας θλιβερής ομάδας σε δύο ματς απέναντι σε μια νοικοκυρεμένη αλλά «λίγη» ομάδα όπως η Χαποέλ Μπερ Σεβά.
Αν είσαι δημοσιογράφος μπορείς πιο εύκολα, όταν άλλωστε και η ίδια η ομάδα βγάζει προς τα έξω πως η αποτυχία είναι μεγάλη, μεγαλύτερη από αυτή του 2010 και πάλι στο Ισραήλ και πάλι με 1-0 τότε από τη Μακάμπι Τελ αβιβ, να «κράξεις» ελεύθερα και να «στοχεύεις» στον εύκολο και δεδομένο μετά από κάθε τέτοια «σφαλιάρα», τον προπονητή και βέβαια και τους παίκτες.
Αν είσαι διοίκηση οφείλεις να αφήσεις στην άκρη τις απειλές στα λόγια και να περάσεις στις πράξεις. Ποτέ και καμία αποτυχία, όσο ηχηρή και αν είναι όπως αυτή του Ολυμπιακού με την Χαποέλ Μπερ Σεβά δεν μπορεί να… σταματήσει την επόμενη μέρα. Το πιο σωστό όμως είναι να δεις πρώτα τα δικά σου λάθη και πρώτα αυτά να διορθώσεις. Το ότι ο Βίκτορ και οι παίκτες έχουν μεγάλη ευθύνη για το δεύτερο συνεχόμενο αγωνιστικό χάλι της ομάδας δεν χρειάζεται ανάλυση. 180 λεπτά συν τα χασομέρια και ευκαιρία δεν είδαμε από τον Ολυμπιακό κόντρα στους Ισραηλινούς. Και ο αποκλεισμός εν τέλει ήρθε πιο εύκολα από ότι δείχνει. Καμία χρονιά όμως δεν τελειώνει από τις 3 Αυγούστου.
Και μετά από μια τόσο δυνατή αποτυχία δεν είναι η ώρα για «αφορισμούς» και «κραυγές» αλλά για ψυχραιμία και σωστά δομημένες κινήσεις. Ο Βίκτορ είναι ξεκάθαρο πως θα ακολουθήσει τον δρόμο του Λίνεν. Έχει ευθύνες γιατί δεν μπόρεσε να δείξει τίποτα σε αυτά τα δύο ματς η ομάδα του όμως είναι το λιγότερο άδικο να του φορτωθούν όλες οι «αμαρτίες» της ομάδας. Μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες, καλοκαιριάτικα, ο Ολυμπιακός θα πορευτεί σύντομα με νέο προπονητή.
Όποια και αν είναι η επιλογή του συλλόγου, που οφείλει να κάνει την καλύτερη δυνατή, το ζητούμενο είναι να την στηρίξει εμπράκτως και άμεσα. Γιατί τον Βίκτορ έτσι όπως έγινε ο ερχομός του δεν τον στήριξε.
Ο Ολυμπιακός χρειάζεται παίκτες που να γουστάρουν να παίζουν για την ομάδα και σίγουρα δεν χρειάζεται παίκτες που ξέρουν από τον Ιούνιο πως είτε θέλουν να φύγουν είτε είναι στη «μαύρη λίστα».
Θέλει παίκτες με ποιότητα και με «δίψα», θέλει μεταγραφές με ουσία και με γρήγορες πια κινήσεις καθώς τα πλέι οφ του Γιουρόπα δεν περιμένουν και ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να χάσει το ελάχιστο μέσα στο καλοκαίρι για την Ευρώπη.
Πάνω από όλα ο Ολυμπιακός θέλει «καθαρό μυαλό». Τώρα στα δύσκολα μετράνε οι μεγάλες ομάδες.
Στα εύκολα είναι όλοι μαζί. Ο κόσμος αποθεώνει, οι γύρω-γύρω αποθεώνουν τον πρόεδρο, ο προπονητής είναι ο καλύτερος και η ομάδα η καλύτερη της 20ετιας…
Στα δύσκολα είναι το ζουμί. Μπορεί 20 χρόνια τώρα ο Ολυμπιακός να έχει επιτυχίες και να κάνει βήματα μπροστά, ειδικά τα τελευταία έξι του Μαρινάκη στην Ευρώπη όμως όταν έρθει το πρώτο πισωγύρισμα όπως αυτό με την Χαποέλ Μπερ Σεβά το μόνο που δεν χρειάζεται είναι «κραυγές» και ισοπέδωση. Οι νεότεροι οπαδοί του Ολυμπιακού δεν έχουν συνηθίσει τέτοιες αποτυχίες. Συνήθως τις βλέπουν στους αντιπάλους του Ολυμπιακού. Κάποια στιγμή θα ερχόταν και αυτό για τον Ολυμπιακό. Οι παλιότεροι, οι 40αρηδες μεγάλωσαν με κορνέδες, με προβλήματα, με στεναχώριες, με απογοητεύσεις. Τα χαμόγελα και οι επιτυχίες ήταν λίγα. Όταν έχεις ζήσει έντονα την άσχημη πλευρά του «νομίσματος», μπορείς να αντιμετωπίσεις και την μια στραβή στα έξι χρόνια. Μεγάλη στραβή γιατί την πρώτη φορά που χρειάστηκαν προκριματικά για το Τσάμπιονς Λιγκ (από το 2009 και μετά) ήρθε η «σφαλιάρα».
Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια που συνέπεσαν με τα «πέτρινα» του Ολυμπιακού και στην σκέψη να συγκρίνω το μέγα κάζο από τους Εβραίους βλέπω το χάος που τα χωρίζει. Βεβαίως τότε ο Ολυμπιακός ταλαιπωρήθηκε από τα προβλήματα των διοικήσεων ενώ τώρα μια ισχυρή διοίκηση αυτό το καλοκαίρι έκανε ότι λιγότερο μπορούσε για την ομάδα μέχρι τώρα. Τα λάθη όμως γίνονται και από αυτά οφείλεις να μαθαίνεις. Αν μάθεις θα αργήσεις να τα επαναλάβεις.
Μετά το πρώτο ματς με την Χαποέλ είχα γράψει αυτό που πίστευα για την βασική αιτία της κακής παρουσίας του Ολυμπιακού. «Όπως στρώνεις κοιμάσαι» είχα αναφέρει με την διοίκηση στο «κάδρο» σε πρώτο πλάνο. Αυτή άλλωστε αποφασίζει για τον προπονητή, αυτή κινεί τα νήματα στα μεταγραφικά με την συνεργασία του εκάστοτε προπονητή, αυτή καρπώνεται τις επιτυχίες, αυτή θα χρεωθεί και τις αποτυχίες.
Οι «ερυθρόλευκοι» λοιπόν θα γυρίσουν σήμερα στην Αθήνα όμως σύντομα αρκετοί από αυτούς θα πάψουν να είναι «ερυθρόλευκοι». Κυρίως γιατί από την αρχή ήταν προγραμματισμένο να μην συνεχίσουν στην ομάδα. Απλά η αρχή δεν έγινε στην… αρχή και αυτό κόστισε ακριβά στον Ολυμπιακό.
Ξεκινάμε από την αρχή λένε τώρα στον Ολυμπιακό. Ας είναι και στις 4 Αυγούστου λοιπόν, αρκεί να γίνει επιτέλους η αρχή και να έρθουν αυτά που πρέπει στην ομάδα. Το Γιουρόπα Λιγκ και το πρωτάθλημα είναι μπροστά. Ότι έγινε, έγινε αν δεν κοιτάξει μπροστά και «μπλέξει» με αυτά που δεν έγιναν τώρα το πρόβλημα για τον Ολυμπιακό θα διογκωθεί.
Με ψυχραιμία και όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ηρεμία οφείλουν όλοι στον Ολυμπιακό να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Τα «λαϊκά δικαστήρια» άλλωστε δεν έφεραν ποτέ καλό αποτέλεσμα. Αντίθετα έκαναν χειρότερη την κατάσταση. Όσοι είστε πάνω από 40, απλά θυμηθείτε τα «πέτρινα» χρόνια.
Άλλο ένα… πέτρινο καλοκαίρι με μια σεζόν χωρίς Τσάμπιονς Λιγκ και άλλο 9 ολόκληρα χρόνια.
Το «παιχνίδι» πλέον είναι ξεκάθαρα στα χέρια του Μαρινάκη και των συνεργατών του. Αν θέλουν θα μπορέσουν. Με πράξεις, με καλές μεταγραφές, με συντονισμένες κινήσεις και με το χέρι στην τσέπη βαθιά αν χρειαστεί. Τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ χάθηκαν αλλά για να μπορέσει να τα διεκδικήσει του χρόνου με έργα και όχι με λόγια θα χρειαστεί να επαναλάβει το καλοκαίρι του 2010. Τότε το έκανε και κέρδισε 6 χρόνια επιτυχίες. Τώρα;
