«Στο όνομα του Ηρακλή, δώσαμε τις ζωές μας, τεράστιες οι πίκρες μας και λίγες οι χαρές μας. Μα άντεξε η αγάπη μας, ολόκληρό αιώνα, χαθήκαμε μέσα σε μια γαλάζια Βαβυλώνα». Αυτοί είναι οι στίχοι, από το σύνθημα που εδώ και λίγους μήνες δονεί την ατμόσφαιρα κάθε γηπέδου, όπου αγωνίζεται ο Ηρακλής. Πόσο εύστοχο. Ολη η ιστορία 107 χρόνων, αποτυπωμένη μέσα σε λίγες μόνο λέξεις, σε ένα σύνθημα. Το τραγουδούν όλοι, όλο και πιο δυνατά. Ασταμάτητα. Το «κακό όνειρο», όλων των φιλάθλων του Ηρακλή, έλαβε τέλος.
Οι «κυανόλευκοι», χθες στην Κόρινθο, «σφράγισαν» και μαθηματικά το… εισιτήριο της επιστροφής, στα «μεγάλα σαλόνια» του ελληνικού ποδοσφαίρου μετά από 4 χρόνια. 1.305 ημέρες ή 186 εβδομάδες, αν προτιμάτε. Τι σημασία όμως έχουν πλέον τα νούμερα;
Το… ασυνήθιστο αυτό ταξίδι της περιπλάνησης στις μικρότερες κατηγορίες, για τον Ηρακλή, είχε δύο σταθμούς. Σημαντικούς. Αξέχαστους. Αφετηρία ήταν η Καλλικράτεια. Τερματισμός η Κόρινθος. 
Όλα ξεκίνησαν στις 6 Νοεμβρίου του 2011. Η μήπως όχι; Ναι, ο χρόνος για την επιστροφή, αγωνιστικά – τουλάχιστον – άρχισε να μετρά από τότε, ωστόσο μέχρι να φτάσει σε εκείνο το σημείο ο Ηρακλής, είχε προηγηθεί μια σειρά από γεγονότα που κανείς δεν θα ξεχάσει ποτέ.
Ο χρόνος «πάγωσε» στις 19 Μαίου, εκείνου του έτους. Οταν δύο επιτροπές, η μία αυτή της Ιδιότητας και μεταγραφών, με πρόεδρο τον Θόδωρο Κουρίδη και η άλλη αυτή της Πειθαρχικής Επιτροπής της Super League, μέσα σε ένα απόγευμα, με διαφορά λίγων ωρών, έβγαλαν δύο ισάριθμες καταδικαστικές αποφάσεις για τους «κυανόλευκους», δίχως να τους δώσουν την παραμικρή προθεσμία για να ετοιμάσουν τις απολογίες τους.
Ηταν τότε που η ΕΠΟ, έκρινε πως ο Ηρακλής, είναι η μοναδική μη βιώσιμη ομάδα στην κατηγορία - βέβαια, την επόμενη χρονιά, η ποινή του υποβιβασμού για τις μη αδειοδοτημένες ομάδες άλλαξε μέσα σε μία ημέρα. Ηταν τότε που σε Πρωτοβάθμιο βαθμό επτά συνολικά ομάδες κρίθηκαν, μη βιώσιμες -. Κάπως, έτσι ξεκίνησε ο Γολγοθάς του Ηρακλή…
Κατά σύμπτωση, κάποια από τα πρόσωπα που εμπλέκονταν σε εκείνες τις Επιτροπές της ΕΠΟ, αλλά και της Super League, οι οποίες καταδίκαζαν τον Ηρακλή, όπως οι Κουρίδης, Μποροβήλος (η ομάδα του οποίου ευνοήθηκε με τον υποβιβασμό του Ηρακλή), βρίσκονται σήμερα κατηγορούμενοι στην υπόθεση της «εγκληματικής οργάνωσης» στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Και κάπως, έτσι ξημέρωσε η σημαδιακή ημέρα για τον Ηρακλή. Η 6η Νοεμβρίου. Ηταν τότε, που έντεκα «αμούστακα» παιδιά, ηλικίας 16 ετών, φόρεσαν τις επετειακές φανέλες των 100χρόνων και έπαιξαν, στην Ν. Καλλικράτεια, στην πρεμιέρα της Δ’ Εθνικής. Σε ένα γήπεδο, που είχε από νωρίς γεμίσει ασφυκτικά από 5.000 οπαδούς των «κυανόλευκων», που βρήκαν θέση, όπου μπορεί να φανταστεί ο καθένας. Σε στέγες, σε κιόσκια, σε δέντρα. Κανείς δεν μπορούσε να λείψει από εκείνο το παιχνίδι. 
Για την ιστορία και μόνο το παιχνίδι εκείνο έληξε ισόπαλο 0-0 και η εντεκάδα του Ηρακλή, σε εκείνο το παιχνίδι αποτελούνταν από τους: Κωφό, Φοιτά, Τριανταφυλλίδη, Ηρακλή, Πόπτση, Μαυρίδη, Κρυστάλλη, Καρανδρέα, Τσιλιανίδη, Σαράφογλου και Γαλάνη.
Από εκείνες τις φωτογραφίες, μέχρι να φτάσουμε στη χθεσινή με το πάρτι στα αποδυτήρια, του Ηρακλή, έγιναν πολλά. Καταρχήν, κυρίαρχο ρόλο, έπαιξε ο κόσμος του Ηρακλή που δεν έφυγε ποτέ δίπλα από την ομάδα, παρά το γεγονός πως το περιβάλλον των χαμηλών κατηγοριών ήταν παράταιρο για όλους. Καλλικράτεια, Τσαριτσάνη, Κρανούλα, Λευκάδα, Αναγέννηση Σερρών είναι μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία των ατελείωτων «κυανόλευκων» εκδρομών, μέσα σε αυτή την τετραετία.
Η φετινή χρονιά, ωστόσο διέφερε πολύ από τις προηγούμενες. Χτίστηκε και οργανώθηκε, με γερές βάσεις και άντεξε μέχρι το τέλος. Το… κουβάρι της φετινής ιστορίας για τον Ηρακλή, αρχίζει να ξετυλίγεται, από την έλευση του Σπύρου Παπαθανασάκη.
Του ανθρώπου που άλλαξε τα πάντα στον σύλλογο και έδωσε ξανά όραμα και πνοή. Η φωτογραφία είναι από την πρώτη του συνέντευξη τύπου, που παραχώρησε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης, εκεί όπου για πρώτη φορά, είχε αναλύσει το όραμά του για την ομάδα. Κυρίαρχες λέξεις σε όσα είχε πει; Γερές βάσεις και οικονομική βιωσιμότητα. Το έργο του όμως, μόνο με ροδοπέταλα δεν ήταν στρωμένο. Παρέλαβε καμένη γη και μία ομάδα, δίχως αδειοδότηση.
Η πρώτη κίνηση του Ελληνοκαναδού επιχειρηματία, ήταν η ανανέωση του συμβολαίου, με τον Νίκο Παπαδόπουλο. Ο Ελληνας τεχνικός, είχε έρθει προς το τέλος της περσινής σεζόν στην ομάδα. Μία κουβέντα του με τον Παπαθανασάκη, αρκούσε για να πάρει εν λευκώ τα «κλειδιά» της φετινής ομάδας.
Μερίδιο μεγάλο στην επιτυχία του Ηρακλή, είχε και ο Παύλος Μυροφορίδης. Από κοινού, μαζί με τον Παπαδόπουλο, επέλεξαν τους παίκτες που στελέχωσαν αυτή την ομάδα. Χαρακτηριστικό σημείο, της διαδρομής τους, ήταν, όταν πέρυσι το καλοκαίρι, κατά την επίσημη παρουσίασή τους, τόνιζαν: «Το γεγονός πως δεν πήραμε αδειοδότηση, μας κάνει καλό». Δήλωση που – τότε – έκανε πολλούς να αναρωτιούνται. Αυτοί όμως ήξεραν.
Ο Ηρακλής πολύ γρήγορα άρχισε να στελεχώνει το ρόστερ του και στα μέσα Ιουλίου, αναχώρησε για το Καρπενήσι, εκεί όπου μπήκαν οι βάσεις της φετινής χρονιάς. Τα πρώτα δείγματα γραφής στα φιλικά, έκαναν πολλούς να ανησυχούν. Όχι όμως και τον Νίκο Παπαδόπουλο, που τόνιζε: «Δεν με νοιάζουν τα αποτελέσματα. Εγώ αυτά που ήθελα να δω, τα είδα».
Στο διάστημα αυτό ο Ηρακλής, οι σχετικοί περιορισμοί του Ηρακλή, λόγω της μη αδειοδότησης, δεν άφηναν και πολλά περιθώρια στους «κυανόλευκους». Ηταν τότε, που μετέτρεψαν το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα και έφεραν στην ομάδα τους τρεις αργεντινούς. Τον Εμάνουελ Περόνε. Τον Ντιέγκο Ρομάνο και τον Σεμπαστιάν Μπαρτολίνι. Τρεις παίκτες, με τεράστια καριέρα, πλούσιες παραστάσεις και κυρίως, χαρακτήρα νικητή, συστατικό που ήταν απαραίτητο για να μπολιάσει εντός των αποδυτηρίων.
Μέσα σε όλες τις μεταγραφές (17 στον αριθμό) του καλοκαιριού, στην ομάδα ήρθε και ο Γιάννης Λουκίνας. Η ανακοίνωση του ονόματός του, πέρασε στα ψιλά. Όχι, όμως και η παρουσία του. Ο «Λούκι Λουκ» του Ηρακλή, με τα 14 φετινά του τέρματα, είναι ο παίκτης που πήρε από το χέρι την ομάδα και με τα γκολ του, τις έδειξε το δρόμο προς τη Super League. 
Eνα ξεχωριστό κομμάτι, του φετινού Ηρακλή, ήταν το γεγονός πως στην ομάδα, παρέμεινε ένας βασικός κορμός παικτών που υπήρχε από την περσινή χρονιά. Νίκος Πουρτουλίδης, Μιχάλης Μπουκουβάλας, Λευτέρης Ιντζογλου και ο Χουάντερσον, ήταν παίκτες, που είχε «ποτίσει» μέσα τους η έννοια του Ηρακλή. Χαρακτηριστική είναι η χθεσινή δήλωση του αρχηγού, Πουρτουλίδη… «Για μένα ήταν ο λόγος που ήρθα στον Ηρακλή και έμεινα στην ομάδα. Για να πετύχουμε αυτόν τον στόχο».
Πρεμιέρα. Πρώτη αγωνιστική. Πιερικός-Ηρακλής. Είναι η φάση που σημάδεψε τον αγώνα. Το ματωμένο πρόσωπο του Νίκου Ζιαμπάρη, από χτύπημα που δέχτηκε από τον Αντρέα Σταματή. Κι όμως, συνέχισε. Εδεσε το κεφάλι του και έπαιξε και φανέρωσε πως το κράμα που είχε ήδη δημιουργηθεί ήταν ισχυρό.
Oι αγώνες περνούσαν, οι μέρες κυλούσαν, ο Ηρακλής παρέμενε αήττητος και τερμάτισε στην πρώτη θέση του Βορείου ομίλου, της Football League, με διαφορά δώδεκα βαθμών από τον δεύτερο Ολυμπιακό Βόλου. Κι όμως, τίποτα δεν είχε κριθεί. Οι δώδεκα βαθμοί, μετατράπηκαν σε ένα μπόνους επτά πόντων και ο Ηρακλής, ρίχτηκε στη «μάχη» των πλέι οφ. 
Κάπου εδώ ανοίγει μία μεγάλη παρένθεση. Το Κύπελλο Ελλάδος. Θεσμός που δεν ήταν ανάμεσα στους στόχους του Ηρακλή, στο ξεκίνημα της χρονιάς. Κι όμως, οι «κυανόλευκοι» τα έβαλαν με όλους και νικήθηκαν στο τέλος, από τη Ξάνθη. Ένα παιχνίδι, πριν το όνειρο της συμμετοχής σε έναν τελικό μετά από 28 χρόνια. Μέχρι τότε, είχαν αποκλείσει, Λαμία, Πλατανιά, Εθνικός Σερρών (στη φάση των ομίλων), Τρίπολη και Πανιώνιο.
Ποιος όμως θα ξεχάσει την αποθέωση που γνώρισαν οι παίκτες μετά το τέλος του αγώνα, στα Πηγάδια. Ηταν τότε, που οι «κυανόλευκοι» ποδοσφαιριστές με δάκρυα στα μάτια, έζησαν κάτι που σπάνια συναντά κανείς στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι 2.000 φίλοι του Ηρακλή, ακόμα και μία ώρα μετά το τέλος του αγώνα, παρέμεναν στις θέσεις τους, οι παίκτες αναγκάστηκαν να βγουν από τα αποδυτήρια και να υποκλιθούν στον κόσμο.
Πρεμιέρα, αυτή τη φορά, στο Καυτανζόγλειο. Αντίπαλος η ΑΕΚ. Το γήπεδο; Γεμάτο. 20.000 κόσμος, έδωσε το παρών, ήταν το μήνυμα της επιστροφής. Η νίκη, ήρθε (2-1) το πανηγύρι ξεκίνησε και συνεχίστηκε την επόμενη αγωνιστική, στο Βόλο, εκεί όπου ο Γιάννης Λουκίνας, έβγαλε και πάλι το «όπλο» του, «πυροβόλησε» και ο Ηρακλής, ξεκίνησε με το δύο στα δύο, και έβαλε τις πιο γερές βάσεις για την επιστροφή του. 
Η selfie που ανέβασε ο Νίκος Ζιαμπάρης από τα αποδυτήρια, ήταν χαρακτηριστική, του κλίματος που επικρατούσε, όλη τη χρονιά, εντός αποδυτηρίων.
Το… πρώτο χαρμόσυνο νέο για τον Ηρακλή, μία εβδομάδα, πριν «σφραγίσει οριστικά το εισιτήριο της επιστροφής, ήταν η εξασφάλιση της αδειοδότησης – σε δεύτερο βαθμό -. Η φωτογραφία του Σπύρου Παπαθανασάκη, έξω από τα γραφείο της ΕΠΟ, στο Γουδί, με το κασκόλ του Ηρακλή είναι χαρακτηριστική.
Το μακρύ ταξίδι των 1.305 ημερών, έφτασε στο τέλος του. Τελευταίος σταθμός η Κόρινθος, εκεί όπου ένας βαθμός αρκούσε για τους παίκτες του Νίκου Παπαδόπουλου. Στόχος επετεύχθη. Και το πανηγύρι, μόλις ξεκίνησε…
