Όμως η περίπτωση του Γιώργου Βασιλειάδη, ο οποίος επιδεικνύει μια πρωτοφανή ατολμία, είναι πράγματι εντυπωσιακή. Υπάρχουν τρία πρόσφατα παραδείγματα που εντοπίζουν όχι μόνο την παθογένεια ενός σαθρού κρατικού συστήματος, αλλά και τα εκφυλιστικά συμπτώματα.
Ο υφυπουργός Αθλητισμού χωρίς να υπολογίζει τον κίνδυνο που διατρέχουν οι αθλητές και οι θεατές, προχωρά σε νέα παράταση της άδειας καταλληλότητας των αθλητικών εγκαταστάσεων. Στο παρελθόν δύο εισαγγελείς, ο Χάρης Λακαφώσης και ο Αριστείδης Κορέας, επιχείρησαν να βάλουν μία τάξη στην ουσιαστική καταπάτηση του νόμου. Αρνήθηκαν τις επαναλαμβανόμενες παρατάσεις στο θέμα της καταλληλότητας των γηπέδων, βάζοντας ως προτεραιότητα τη σωματική ακεραιότητα των παρισταμένων. Με διάφορα νομικίστικα κόλπα και (ν)τροπολογίες στη Βουλή, η πολιτική εξουσία κατάφερε να υπερκεράσει τη Δικαιοσύνη. Σήμερα έχουμε άλλη μία παράταση στο κυβερνητικό γαϊτανάκι και ουδείς αντιδρά, παρότι παίζονται ζωές ανθρώπων.
Ο κ. Βασιλειάδης εμφανίζεται ως διαπρύσιος κήρυκας των θεμάτων της βίας στα γήπεδα. Μάλιστα διατείνεται ότι παίρνει πρακτικά μέτρα προς την κατεύθυνση της καταπολέμησης ενός φαινομένου που δεν είναι μόνο ελληνικό. Υπάρχει μία κρατική επιτροπή που επιλαμβάνεται των ζητημάτων αυτών και λέγεται ΔΕΑΒ (Διαρκής Επιτροπή Αντιμετώπισης Βίας). Την προσέχει τόσο πολύ η κυβέρνηση που τα μέλη της είναι απλήρωτα τα δύο τελευταία χρόνια και φυλλορροούν.
Μία άλλη ημικρατική επιτροπή, η οποία εμφανίζεται ως ανεξάρτητη αρχή, είναι η ΕΕΑ (Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού). Ο αρεοπαγίτης πρόεδρός της και ο εφέτης αντιπρόεδρος τα βρόντηξαν. Ξέρετε γιατί ; Διότι η σύνταξή τους μειώθηκε κατά 60% όσο ελάμβαναν 50 ευρώ ανά συνεδρίαση της επιτροπής. Δηλαδή έφθασαν στο σημείο να χάνουν κοντά στα 900 ευρώ το μήνα για να εισπράττουν ως επιμίσθιο 150! Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση θέλει να ελέγξει τις εγγυητικές και τις αδειοδοτήσεις των ομάδων.
Οσο δεν θα κυριαρχεί η κοινή λογική στο ελληνικό κράτος, τόσο θα ανοίγει το χάσμα μεταξύ της κοινωνίας και της εκάστοτε κυβέρνησης. Στον αθλητισμό το κακό παράγινε γιατί η οικονομική κρίση ήρθε μαζί με την κρίση των αξιών.
