Ο Γιάννης Αλαφούζος είπε πολλά στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε. Σε αρκετά από αυτά, είναι η αλήθεια, έχει δίκιο. Όπως το ότι έκανε τα πάντα για το ματς της Λεωφόρου, ώστε να προφυλάξει τον Παναθηναϊκό από το «στήσιμο».
Αυτό αφήνει να εννοηθεί ο πρόεδρος των πρασίνων, όταν λέει ότι εκείνος έπραξε το καθήκον του, ενώ η αστυνομία η οποία ήταν υποψιασμένη δεν έκανε σωστά τη δουλειά της, σε συνδυασμό με τις περατζάδες Μαρινάκη στο... πλάγιο άουτ της Λεωφόρου.
Όλα αυτά είναι καλά και άγια να τα λες έξω από τα δόντια. Και μακάρι να γίνεται από όλους τους προέδρους. Να εκλείψουν εκείνοι που κλείνουν τα μάτια την ώρα του μπουγελόματος, που κλείνουν τα αυτιά όταν κατεβαίνουν τα «θεία».
Ευχής έργον θα ήταν επίσης να φύγει όντως ο Παναθηναϊκός από το πρωτάθλημα με άλλες 6-7 ομάδες όπως ειπώθηκε (σίγουρα έχουν γίνει συζητήσεις για να το αναφέρει) και ο Ολυμπιακός να κερδίζει τη δεύτερη ομάδα του, τον Πλατανιά, τον Εργοτέλη ή όποια άλλη ομάδα συμβιβάζεται με αυτό που αποκαλείται ελληνικό ποδόσφαιρο.
Διότι για να μη μιλάει κανείς, ή τους αρέσει και κάτι κερδίζουν, ή συμβιβάζονται. Τα πράγματα, λοιπόν, τώρα, σε συνδυασμό με τις προθέσεις που έχει δείξει ο Σταύρος Κοντονής, είναι πιο εύθραστα και ρευστά από ποτέ. Από τον Αλαφούζο δεν περιμένω να βγει καταγγελτικά πια. Ήξερα και τη συνέχεια. Ανακοίνωση -απάντηση υβριστική του Ολυμπιακού και καλό Σαββατοκύριακο.
Από τον Αλαφούζο περιμένω δύο πράγματα: να βρει συμμάχους έμπρακτα κι όχι στα χαμόγελα και στα... μπαλκόνια, αλλά και να δει τα λάθη της ομάδας του. Λάθη, που αν είχε αποφύγει τα μισά, ίσως να γελούσε με το...-3.
Οι σύμμαχοι είναι απαραίτητοι για κινήσεις-τομές, όπως η δημιουργία... άλλου πρωταθλήματος. Μακάρι να προχωρήσουν, αλλά δεν το βλέπω. Αφού, λοιπόν, έχουν τη δύναμη, γιατί κάθονται όλοι τους και παραμένουν δευτερότριτοι; Ας είναι η τελευταία φορά που το ανέχονται ή ας πάνε όλοι μαζί στον πρωθυπουργό, όπως σωστά λέει ο ΠΑΟΚ.
Το να καταγγέλλεις ασταμάτητα, δε βγάζει πουθενά. Είναι σα να πετάς βελάκια στον τοίχο και όχι στο στόχο. Τα πολλά λόγια, λοιπόν, είναι φτώχεια. Αυτό ξέρω. Αν η γροθιά δεν είναι δυνατή, το τραπέζι δε σπάει.
Όσον αφορά τα της Λεωφόρου, έχει (και πάλι) χίλια δίκια για όσα έγιναν. Η αστυνομία αποδείχθηκε ανεποτελεσματική και οι άνθρωποι του Ολυμπιακού έπαιξαν και «σκόραραν» με την πρόκληση. Με το -3 του Παναθηναϊκού, είναι σα να πήραν το παιχνίδι. Αυτό που θα ήθελα ωστόσο, λόγω του ουτοπικού ποδοσφαίρου που μου λέει ο Αλαφούζος ότι επιθυμεί, είναι να κλείσει την πόρτα δια παντός σε αυτούς που έφεραν την ομάδα του σε αυτή τη θέση και όχι να λέει ότι η ποινή είναι άδικη. Η ποινή είναι ΣΩΣΤΟΤΑΤΗ είτε αρέσει, είτε πονάει. Μπήκαν μέσα οι κανίβαλοι, εφαρμόστηκε το γράμμα του νόμου, τιμωρήθηκες, γεια σου. Απλό είναι σε αυτή τη ζούγκλα που ο ίδιος καταγγέλλει.
Όλα αυτά βεβαίως, γίνονται για έναν βασικό λόγο. Επειδή ο Παναθηναϊκός είναι πίσω. Από την άλλη, η ιδιοσυγκρασία Αλαφούζου θα έκρινε ότι η διαιτησία δεν στέκεται στο ύψος της και ότι πολλά πρέπει να αλλάξουν, ακόμα κι αν ήταν πρώτη η ομάδα του. Μπορεί να μην τα έλεγε με την ίδια ένταση, αλλά θα τα έλεγε.
Γι' αυτό, ας δει και την καμπούρα της ομάδας του. Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να είναι στα ίσα τώρα με τον Ολυμπιακό. Το καθήκον του, άλλωστε, το έπραξε στη Λεωφόρο, στον ΠΑΟΚ, με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο. Σε πολλούς άλλους αγώνες όμως δεν το έκανε.
Δείτε με Λεβαδειακό (1-1), Καλλονή (ήττα 1-0), ΟΦΗ (ήττα 1-2 εδώ), Ξάνθη πάνω (4-2), Γιάννενα (0-0) και Πανιώνιο (1-1). Τον Αστέρα τον αφήνω διότι σε όλο τον πρώτο γύρο ήταν η πιο σταθερή ομάδα. Κάνατε τη σούμα των χαμένων βαθμών; Δεκαπέντε (15). Τι θα γινόταν αν η ομάδα του Αναστασίου είχε πάρει το 1/3 αυτών των χαμένων πόντων; Ή θα ήταν στα ίσια με τον «αιώνιο» ή από πάνω.
Επαναλαμβάνω πως όσα λέει ο Αλαφούζος για διαιτησία, θεσμούς και την διαφορετική αντιμετώπιση που έχουν Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, με βρίσκουν σύμφωνο. Του ρίχνω δίκιο και επικροτώ που τα λέει έξω από τα δόντια. Με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό, ας τα σφίξει (τα δόντια) κι ας διορθώσει τα δικά του -αγωνιστικά και μη- κακώς κείμενα. Μήπως και γραφτεί καλύτερα η ιστορία.
