Πως το έλεγε αυτός ο λατρεμένος Κοέλιο που τον μάθαμε στα νιάτα μας για να κάνουμε εντύπωση; «Όταν θέλεις κάτι πολύ, τότε το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις». Πως παραφράζεται ο συγγραφέας στην πραγματικότητα της ΑΕΚ; Μα πολύ απλά, όταν υπάρχει ένα ζήτημα που μένει άλυτο και αποτελεί αντικείμενο κουβέντας, τότε θα γίνουν τα πάντα ώστε το ποδοσφαιρικό σύμπαν να σου δείξει πως δεν μπορείς να παίζεις με τη λογική και θα σε τιμωρήσει.
Δυστυχώς για την ΑΕΚ, η ελπίδα πως θα πάει με τρεις νίκες στις πρώτες αγωνιστικές και μέχρι το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, αποδείχθηκε φρούδα. Η ελπίδα πως δεν θα τιμωρούσαν την ομάδα οι βασικές αγωνιστικές ελλείψεις που έχει και η καθυστέρηση στην υλοποίηση του σχεδιασμού, κάηκαν ένα βράδυ στη Ριζούπολη. Η ΑΕΚ πληγώθηκε πρώτα απ’ όλα, από όσα συζητά επί εβδομάδες στη θεματολογία της: πότε θα έρθει ο δεξιός μπακ χαφ, πότε θα έρθει ο σέντερ φορ, πότε θα γεμίσει ο πάγκος. Α, για να μην ξεχάσω, και που μπορεί να πάει με την τριάδα του Αλμέιδα.
Φαινόταν από τη Λαμία
Σαφέστατα, για κάθε αποτέλεσμα υπάρχει ένα αίτιο. Οσοι δεν θαμπώθηκαν από την ευρεία εν τέλει επικράτηση της ΑΕΚ στη Λαμία, κατάλαβαν πως το πρώτο ημίωρο και ως το πέναλτι του Ντε Βινσέντι στο δοκάρι υπήρχε μεγάλο ζήτημα στο άνοιγμα της αντίπαλης άμυνας. Βέβαια, τότε οι συγκυρίες είχαν συμβάλει υπέρ της ΑΕΚ, χάθηκε το πέναλτι, στην αμέσως επόμενη φάση, η πίεση των «κιτρινόμαυρων» έφερε το γκολ, όλα πήγαν πρίμα.
Απέναντι στο Βόλο, όλα πήγαν στραβά, σε μια συγκλονιστική σύνδεση της ΑΕΚ με το μαύρο παρελθόν της και την κακή τετραετία. Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, καθώς ως το γκολ του Ντέλετιτς, το ματς παιζόταν στα ίσια και η ΑΕΚ δεν είχε τρόπο να ανοίξει την άμυνα του Βόλου. Το κακό είναι πως δεν μπόρεσε και μετά. Το ερώτημα είναι εάν θα μπορούσε με τα κενά που έχει. Θα απαντήσω καταφατικά, αρκεί να μη συμβαίνουν ποδοσφαιρικοί παραλογισμοί.
Ποτέ ξανά ο Αμραμπατ δεξί μπακ χαφ, άμεσα σέντερ φορ
Για παράδειγμα, δεν μπορεί να εμφανιστεί εκ νέου σχήμα με τον Αμραμπατ σε ρόλο δεξιού μπακ χαφ. Αν και διατηρώ πολλές επιφυλάξεις για το κατά πόσον η ΑΕΚ έπρεπε να επιμείνει τόσο πολύ στην παραμονή του Μαροκινού – αναφέρομαι στα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού που έχει και μόνο – γι’ αυτό που είμαι απόλυτα βέβαιος είναι πως δεν μπορεί να παίξει σε αυτόν το ρόλο που ζητά ο Αλμέιδα. Θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι λύση στον άξονα, θα μπορούσε να βοηθήσει στην επίθεση, αλλά δεξιά ευνουχίζει όλη την ΑΕΚ.
Δεν μπορεί η ΑΕΚ να συζητά ακόμα στις 28 Αυγούστου εάν θα πάρει σέντερ φορ. Δεν έχει σέντερ φορ, δεν έχει έναν παίκτη που να μπορεί να δώσει οντότητα στην επίθεση. Μην μπλέξουμε πάλι στην ιστορία για Αραούχο και Λιβάι. Κανείς δεν ακυρώνει κανέναν, όταν υπάρχουν επιλογές σε μια ομάδα. Το ζήτημα είναι να γυρνά ο προπονητής στον πάγκο, να θέλει να αλλάξει κάτι και να μην τον πιάνει απελπισία με όσα βλέπει.
Η πίεση του Αλμέιδα
Η τοποθέτηση του Αμραμπατ δεξιά, είναι ευθύνη εξ ημισείας της διοίκησης (που άργησε να φέρει τον Ελίασον) και του προπονητή (που δεν βρήκε κάποια άλλη δόκιμη λύση). Η απουσία εναλλακτικής λύσης για την επίθεση είναι ζήτημα προφανώς της μεγάλης αργοπορίας στην ολοκλήρωση του σχεδιασμού. Αλλά για τον Αλμέιδα, στοιχείο προβληματισμού είναι πως στο πρώτο ματς που αισθάνθηκε πίεση, φάνηκε να χάνει όσα μέχρι τώρα θεωρούσαμε δεδομένα.
Είδαμε μέσα από τις ανταποκρίσεις και τα φιλικά, μια ομάδα που δουλεύει αποκλειστικά σε σχηματισμούς με τριάδα στην άμυνα. Ε, δεν μπορεί στην πρώτη στραβή να εμφανίζεται τετράδα. Μερικές φορές το ποδόσφαιρο είναι απλό, αλλά όχι τόσο για να γίνονται τα πάντα ως δια μαγείας. Οι παίκτες πρέπει να βρουν χημεία, να μάθουν τους χώρους, δεν είναι πλέι στέισον που τους βάζεις και αυτόματα όλα αλλάζουν. Αρα, εκεί υπάρχει κάτι που ξενίζει και δημιουργεί σκεπτικισμό.
Ούτε καν ως σκέψη
Ωστόσο, όλα αυτά πρέπει να καταγραφούν, να αναλυθούν και να δοθούν οι σωστές απαντήσεις από τους υπεύθυνους. Εκείνο που απαγορεύεται για την ΑΕΚ και δεν πρέπει να μπει καν ούτε ως υποψία σκέψης για κανέναν στην ομάδα είναι να αλλάξει η δουλειά που γίνεται μέχρι τώρα. Η ΑΕΚ κατέληξε στον Αλμέιδα, έχει κάνει πέντε (και τον Ελίασον έξι) μεταγραφικές κινήσεις, μέσα από μεγάλη ανάλυση, επαφές και χρόνο.
Μια ομάδα για να δημιουργηθεί, με τις απαιτήσεις και τις ανάγκες της ΑΕΚ, αλλά και την κακή ιστορία που κουβαλά επί τετραετία, είναι αναμενόμενο πως θα χρειαστεί χρόνο. Και επίσης είναι δεδομένο, πως αυτός ο χρόνος δεν θα κυλήσει ανέμελα, αλλά θα έχει και πολλές ζόρικες στιγμές, όπως αυτή που προέκυψε μετά το Βόλο. Το ζήτημα για την ΑΕΚ είναι να δείξει αντοχές, να θωρακίσει την προσπάθεια και μέσα από τη δουλειά να βρει λύσεις στα ζητήματα της.
Για κλείσιμο, μια κουβέντα για τον Παπαδόπουλο. Ξέραμε από τα προηγούμενα χρόνια, πως είναι φοβικός και επηρεάζεται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Αλλά η διαιτησία του στη Ριζούπολη, ήταν μια από τις πιο εκνευριστικά…επιστημονικές που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Εκοβε το ρυθμό, προκαλούσε αφόρητο εκνευρισμό, έκανε όσα δεν θέλει κανείς γηπεδούχος, ειδικά όταν το ματς τον έχει φέρει σε διαδικασία που κυνηγά το σκορ. Ακόμα ένα μήνυμα που στην ΑΕΚ πρέπει να αξιολογήσουν.
