Ήταν ζόρικο. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί. Φέτος ξέραμε όσοι κινούμαστε γύρω από την κοινωνία της ΑΕΚ, πως κάθε ευρωπαϊκή βραδιά θα ήταν δύσκολη υπόθεση. Δεν είναι εύκολο για μια ομάδα με την ιστορία και το μέγεθος της ΑΕΚ να συμβιβαστεί με την ευρωπαϊκή απουσία. Αλλά το πράγμα βάρυνε ακόμα περισσότερο. Πριν καν φτάσουμε στα μισά του Αυγούστου, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός και Αρης αποχαιρέτησαν, ενώ ο Ολυμπιακός προκρίθηκε με το στανιό και με πολλά ζητήματα.
Μόλις περάσει το πρώτο αίσθημα της καζούρας και της πλακίτσας στον αντίπαλο, μετά συνειδητοποιείς πως τα ελληνικά πόδια δυσκολεύονται πια να φτάσουν στην Ευρώπη. Διαπιστώνεις επίσης για ακόμα μια φορά, πως τα μεγέθη έχουν αλλάξει. Οσοι εντός των τειχών αρέσκονται σε μια εικονική συνθήκη, που περιλαμβάνει μεγάλες κουβέντες, πηχυαίους τίτλους στα πρωτοσέλιδα και φανφάρες για μεγάλες ευρωπαϊκές πορείες, αντιλαμβάνονται γρήγορα τη σκληρή πραγματικότητα.
Καμία έκπληξη για τις αποτυχίες
Είναι ξεκάθαρο, πως ο πλέον σκληρός κριτής, ο πιο αδιάψευστος μάρτυρας για την αλήθεια κάθε ομάδας είναι το γήπεδο. Εκεί είναι τα πραγματικά σπουδαία και εκεί αποδείχθηκαν ανεπαρκείς οι ελληνικές ομάδες. Ο καθένας έχει να πει τη δική του ιστορία για το πώς προέκυψε η αποτυχία. Βλέποντας τα πράγματα από απόσταση, δεν μπορώ να πω, ότι κάποιο αποτέλεσμα μου δημιούργησε έκπληξη. Δεν βλέπω, υπό ποιες προϋποθέσεις θα μπορούσαν να είχαν πάει τα πράγματα καλύτερα για τις ελληνικές ομάδες.
Στην Ελλάδα δυσκολεύεσαι να δεις μια ομάδα που θα δουλευτεί επί χρόνια και με συνέπεια, ώστε να εξελιχθεί. Είναι δύσκολο να προσεγγιστούν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, το σκάουτινγκ είναι μια ιστορία που ξεχειλώνει κατά το δοκούν και οι περισσότεροι δυσκολεύονται να δουλέψουν και να φτάσουν σε υψηλό επίπεδο κάποιον ταλαντούχο παίκτη που θα βρεθεί στα μέρη μας. Και μοιραία, η δουλειά πάει αλλού.
Η ΑΕΚ τις υπερβάσεις
Η νέα παταγώδης αποτυχία του ελληνικού ποδοσφαίρου ήρθε να κάνει ακόμα πιο δυσχερή τη θέση όλων των ομάδων για το μέλλον. Τα ρεπορτάζ από το πρωί της Παρασκευής ήταν ξεκάθαρα και έδειξαν πόσο ζόρικη είναι για όλους η νέα πραγματικότητα. Στα δικά μου μάτια, αποτύπωσε και κάτι ακόμα. Πως σοβαρή παρουσία σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις δίχως την παρουσία της ΑΕΚ, είναι σπάνιο φαινόμενο για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ενδεχομένως κάποιοι θα μπουν και αυτοί στη λογική της καζούρας και θα πουν, ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλούν για σχοινί. Στην ΑΕΚ έμαθαν και πλήρωσαν πανάκριβα τα λάθη τους. Οι δύο τελευταίες, πλήρως αποτυχημένες σεζόν, καταβαράθρωσαν τη θέση της ΑΕΚ στην ευρωπαϊκή κατάταξη. Ωστόσο, εάν ψάχνει κάποιος μια ομάδα που θα μπορέσει να κάνει υπερβάσεις τα επόμενα χρόνια προκειμένου να βρεθεί ξανά σε ομίλους, στην ΑΕΚ θα καταλήξει.
Η ιστορική αλήθεια
Δεν θα σας παραθέσω μόνο ιστορικούς λόγους γι’ αυτό. Δεν αρκεί στο σύγχρονο ποδόσφαιρο να πεις, ότι η ΑΕΚ παραμένει η μοναδική ελληνική ομάδα που έχει φτάσει στα προημιτελικά και των τριών διοργανώσεων που υπήρχαν. Δεν θα σας πω, ότι η ΑΕΚ είναι η ομάδα που έχει κάνει να φύγουν με σκυμμένα κεφάλια από το γήπεδο της οι παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης, της Μίλαν, της Μπενφίκα, της Ιντερ, της Πόρτο. Η πρώτη ελληνική ομάδα που νίκησε στην Αγγλία, η πρώτη που συμμετείχε σε ομίλους του Champions League, η μοναδική που έβγαλε φάση ομίλων αήττητη.
Θα μπορούσα να σας πω επίσης, πως ακόμα και στα χειρότερα της, στο έσχατο σημείο αγωνιστικής απαξίωσης, η ΑΕΚ καταφέρνει να διατηρεί βαριά τη φανέλα έξω από τα σύνορα. Σας θυμίζω, πως στην τελευταία συμμετοχή της πριν τις χρονιές της καταστροφής, η ΑΕΚ έκλεισε σε αδιάφορο ματς με διπλό στην Αυστρία επί της Στουρμ Γκρατς. Και πως ακόμα και στη φάση των ομίλων με τους μηδέν βαθμούς, είναι η ομάδα που έκανε τη ματσάρα (α ρε Κλωναρίδη δώσε την πάσα) με την Μπενφίκα.
Οι τελευταίες επιτυχίες
Θα πει κάποιος, πως αυτά δεν αρκούν. Ενδεχομένως να είναι έτσι. Ωστόσο, όλα αυτά είναι δεδομένα που δεν αμφισβητούνται. Αυτό που βλέπω είναι πως η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που ξέρει να κάνει αυτό που θεωρείται υπέρβαση για να πετύχει τους στόχους της. Αναλογιστείτε μόνο, πως για να αποκτήσει ξανά ευρωπαϊκή υπόσταση ξανά έπειτα από τα χρόνια που πέρασε τα πάνδεινα, η ΑΕΚ απέκλεισε ολόκληρη Κλαμπ Μπριζ για να βρεθεί στους ομίλους. Και ένα χρόνο μετά, έκανε τη Σέλτικ και τον Μπρένταν Ρότζερς να έχουν εφιάλτες, επιστρέφοντας και στο Champions League.
Για τους μεγαλύτερους ηλικιακά, για εκείνους που δεν μεγάλωσαν με τα μεγαλεία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, τις τρεις ομάδες στο Champions League, τις πολλές και σημαντικές πορείες απ’ όλους κατά περιόδους, όσα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια και κορυφώθηκαν φέτος δεν είναι πρωτόγνωρα. Το ελληνικό ποδόσφαιρο με μικρές εκλάμψεις, που έκαναν βέβαια τη διαφορά, έτσι πορευόταν μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ΄90. Μετά άλλαξαν πολλά, άλλαξε όλο το ποδόσφαιρο και η λογική μας.
Δείτε το αλλιώς
Για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, χρειάζεται από τις ομάδες μας να αλλάξουν λογική και να βγουν από παρωπίδες που είναι εγκλωβισμένες τα τελευταία χρόνια. Να αντιμετωπίσουν τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις με σεβασμό. Να μην πετάγονται ελαφρά την καρδιά ατάκες περί συμμετοχής στο… Ιντερτότο αναφερόμενοι στο Europa Conference League ή να βγάζουν πομπώδεις δηλώσεις περί κατάκτησης ευρωπαϊκών τροπαίων, όταν δεν φτάνουν καν σε φάση ομίλων.
Και βέβαια, απαραίτητη προϋπόθεση επιτυχίας είναι για εμένα η παρουσία της ΑΕΚ. Η επαναφορά της στις ράγες, θα είναι ο τρόπος για να βρει σταδιακά το ελληνικό ποδόσφαιρο το δρόμο του. Η ΑΕΚ μπαίνει στο «σπίτι» της, μετρά αντίστροφα για μια ιστορική στιγμή και θα είναι σημαντικό να συνδυαστεί όλο αυτό και με την επιστροφή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Εκεί που την έμαθαν οι φίλοι της, εκεί που εκπροσωπεί επάξια την Ελλάδα.
