Τα φώτα, οι κάμερες, τα σκηνικά ήταν όλα έτοιμα στις θέσεις τους, περιμένοντας τα «μοντέλα» για την διαφημιστική καμπάνια των βασικών χορηγών της Εθνικής Γαλλίας.
Εκείνος, όμως, επέλεξε να μείνει κλειδαμπαρωμένος στο δωμάτιο του στο προπονητικό κέντρο του Κλερφοντέν, αρνούμενος να ποζάρει.
Στα κεντρικά γραφεία της γαλλικής ομοσπονδίας σήμανε αμέσως συναγερμός, οι χορηγικές συμφωνίες πολλών εκατομμυρίων με εταιρίες κολοσσούς η Volkswagen, η Uber Eats, η Orange, η Xbox, η Coca-Cola και η Konami κινδύνευαν να τιναχτούν στον αέρα!
Όλοι οι παγκόσμιοι πρωταθλητές των «τρικολόρ» ήταν εντάξει στην συμβατική τους υποχρέωση, όμως ο Κιλιάν Μπαπέ εκείνο το πρωινό της 22ας Μαρτίου επέλεξε να σηκώσει το δικό του λάβαρο της επανάστασης, διαμαρτυρόμενος για τον τρόπο μοιρασιάς των εσόδων.
Σύμφωνα με την συλλογική σύμβαση κάθε παίκτης των τρικολόρ αμείβεται με 25.000 ευρώ για κάθε του συμμετοχή με την Εθνική, έσοδα που προέρχονται ως επί το πλείστον από τις χορηγίες, όμως ο Γάλλος σταρ δεν έδειχνε ικανοποιημένος από αυτή την συνθήκη.
Δεν ήταν τόσα τα χρήματα -που έτσι κι αλλιώς δωρίζει σε φιλανθρωπικές οργανώσεις- αλλά ο έλεγχος.
Σύμφωνα με το χορηγικό πρωτόκολλο, κάθε εταιρία επιλέγει για την καμπάνια της πέντε ποδοσφαιριστές των «τρικολόρ», ο Μπαπέ μακράν του δεύτερου είναι ο πιο εμπορικός παίκτης των τρικολόρ, δεν έλειπε σχεδόν από καμία.
Το ποσό για κάθε παίκτη ήταν πάντα το ίδιο, είτε πόζαρε σε όλες τις καμπάνιες, είτε σε καμία και ο σταρ της Παρί Σεν Ζερμέν έδειχνε ενοχλημένος από αυτή την συνθήκη.
Η γαλλική ομοσπονδία θορυβήθηκε και κάθισε αμέσως στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με το «περιβάλλον» του.
Μόνο που εκεί διαπίστωσε ότι το πρόβλημα ήταν πολύ πιο βαθύ, αυτό δεν ήταν παρά μία βόμβα λάμψης - κρότου. Το «team Mbappé» ήθελε να διεκδικήσει κάτι πολύ πιο σημαντικό: τον απόλυτο έλεγχο!
Στην συλλογική σύμβαση εργασίας με την γαλλική ομοσπονδία ορίζεται ξεκάθαρα πως όσο βρίσκονται στις υποχρεώσεις τους με τους «τρικολόρ», οι παίκτες τους παύουν να δεσμεύονται με τα προσωπικά τους χορηγικά συμβόλαια και είναι υποχρεωμένοι να διαφημίζουν τους χορηγούς της ομοσπονδίας.
Ο Κιλιάν Μπαπέ ήθελε να το αλλάξει και αυτό.
Υποστήριξε πως οι εταιρίες που διαφημίζει η Εθνική Γαλλίας έρχονται σε κόντρα με τις πεποιθήσεις, τα πιστεύω, τον χαρακτήρα του. Λάτρης της υγιεινής διατροφής ζήτησε να πάψει να χρησιμοποιείται η εικόνα τους στις διαφημίσεις της Coca-Cola, των φαστ-φουντ KFC, των μπισκότων Belin, αλλά και της στοιχηματικής εταιρίας Betclic υποστηρίζοντας ότι ωθεί το κοινό του (που αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από ανήλικους) να στραφεί στον τζόγο.
Με λίγα λόγια, ζήτησε τον απόλυτο έλεγχο των εμπορικών δικαιωμάτων της εικόνας του, όσο βρίσκεται σε υποχρεώσεις με την Εθνική Γαλλίας, εμφανίζοντας ως μπροστάρη στην διαπραγμάτευση την πασίγνωστη δικηγόρο Delphine Verheyden, γνωστή για τις μεγάλες νομικές της νίκες απέναντι σε παντοδύναμες ομοσπονδίες.
Το ρίσκο ήταν μεγάλο. Ο πρόεδρος της γαλλικής ομοσπονδίας Νοέλ Λε Γκραέ, ο οποίος κατηγορείται πως έχει ως χαϊδεμένο παιδί τον Κιλιάν Μπαπέ, ήξερε πως μπορεί να ανοίξει έναν ασκό του Αιόλου που θα μπορούσε να παρασύρει όλο το οικοδόμημα των τρικολόρ.
Αποφάσισε να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θέτοντας κι αυτός έναν βασικό όρο: «Μείνε στην Γαλλία, ανανέωσε με την Παρί και βλέπουμε».
Ήταν πολλά περισσότερα από ένα ποδοσφαιρικό ζήτημα. Ήταν ένα εθνικό ζήτημα. Ο Κιλιάν Μπαπέ δεν είναι απλός ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής, ένα generational talent, ένας παγκόσμιος πρωταθλητής. Είναι ένα σύμβολο.
Σύμβολο μιας πολυεθνικής, μοντέρνας και ανοιχτής στην διαφορετικότητα Γαλλίας. Ένα clean-cut πρόσωπο, μία λαμπερή, γοητευτική προσωπικότητα, με τρομακτικά ποσοστά δημοφιλίας σε κάθε ηλικία, σε κάθε κοινωνική διαστρωμάτωση.
Ο Μπαπέ με την τρομακτική αθλητική του υπεροχή και το αψεγάδιαστο προφίλ είναι το πρότυπο, το εικόνισμα της γαλλικής αριστοκρατίας, μα συνάμα είναι και η αφίσα σε κάθε δωμάτιο πιτσιρικά, ακόμα και στις γκετοποιημένες γειτονιές.
Από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισε στα Ιλίσια Πεδία λίγο μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018 στην Ρωσία, ο Εμανουέλ Μακρόν κατάλαβε ότι ο τύπος αυτός είναι πολλά περισσότερα από ένας ποδοσφαιριστής.
Απέκτησε τακτική προσωπική επικοινωνία μαζί του, είναι από τους ελάχιστους που έχει στην κατοχή του τον προσωπικό αριθμό του τηλεφώνου του. Δεν έκρυψε ποτέ ότι τον θέλει ως... πρόσωπο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024 που θα γίνουν στο Παρίσι, αλλά και ως σύμβολο του έθνους που ονειρεύεται.
Και δεν έκρυψε ποτέ ότι ενεπλάκη ενεργά στην υπόθεση της ανανέωσης του: «Μακάρι να ερχόταν στην Μαρσέιγ (ο Μακρόν είναι δεδηλωμένος υποστηρικτής της ομάδας από την Μασσαλία), αλλά δεν νομίζω ότι προς το παρόν είναι κάτι που σκέφτεται.
Αν το θελήσει πάντως, μπορώ να μεσολαβήσω, αν και μου είπε να μην… βιάζομαι. Τότε, το καλύτερο για αυτόν θα ήταν να μείνει στην Γαλλία και την Ligue 1 και να βοηθήσει τον εαυτό του, αλλά και το γαλλικό ποδόσφαιρο να απογειωθεί», ήταν τα πρόσφατα λόγια του Γάλλου Προέδρου.
Ένας άλλος πολιτικός που είχε ανάλογα ενεργό ρόλο στην υπόθεση ανανέωσης ήταν πρώην Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος σχεδόν σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι της Παρί Σεν Ζερμέν βρίσκεται στα επίσημα του «Παρκ ντε Πρενς».
Όχι, χωρίς κάποιο αντάλλαγμα. Η περιρρέουσα φημολογία έκανε λόγο για υπόσχεση επιπλέον επενδύσεων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από τους Άραβες ιδιοκτήτες της Παρί Σεν Ζερμέν σε περίπτωση που τον έπειθαν να ανανεώσει την παραμονή του στην πόλη του φωτός. Ένα ζήτημα που πλέον ξέφευγε κατά πολύ από το ποδοσφαιρικό επίπεδο, άγγιζε άλλες σφαίρες επιρροής.
Δεν ήταν τα λεφτά. Τουλάχιστον -δεν ήταν μόνο τα λεφτά. Ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο: η δύναμη. Ο λόγος στις αποφάσεις. Ο απόλυτος έλεγχος.
Ο Κιλιάν Μπαπέ εκτός από ένας υπέροχος, βιονικός, απόκοσμος ποδοσφαιριστής είναι ένα παγκόσμιο brand. Ένα πραγματικό χρυσωρυχείο. Και ως κάτι unique στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, η ομάδα που διαχειρίζεται αυτό το brand θέλει να το εκμεταλλευτεί στα άκρα, όσο το δυνατόν περισσότερο.
Ο Γάλλος δεν έκρυψε ποτέ την αθλητική του φιλοδοξία. Θέλει να είναι πρώτος. Να κερδίζει τρόπαια. Ως franchise player, όχι ως συμπληρωματικός.
Είναι γέννημα - θρέμμα Παριζιάνος, από την συνοικία του Μποντί, είναι ένας λαϊκός ήρωας, αλλά συνάμα είναι και κάποιος που μπορεί να επηρεάσει την πορεία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου τα επόμενα χρόνια.
Η Ρεάλ Μαδρίτης δεν έκανε μεταγραφές τα τελευταία δύο χρόνια για να στρώσει τα οικονομικά της, ώστε να μπορεί να του προσφέρει την γη και το ύδωρ που ήξερε ότι θα ζητήσει.
Η Μπαρτσελόνα, που ήταν το έτερο δέος, έφυγε νωρίς από την κούρσα, τα οικονομικά της δεν επέτρεπαν μία τέτοια τρέλα. Η επιλογή της Αγγλίας δεν τον συγκίνησε ποτέ -τουλάχιστον σε αυτό το επίπεδο της καριέρας του. Ήταν πια μία κούρσα για δύο άλογα.
Η Παρί Σεν Ζερμέν ήξερε ότι ποτέ δεν είχε το πάνω χέρι. Το μόνο που μπορούσε να του προσφέρει ήταν ένα σκασμό λεφτά. Αμέτρητα λεφτά. Μία από τις προτάσεις της -που έπεσε στο κενό- ήταν ισόβιο συμβόλαιο με όσα ήθελε. Μία λευκή επιταγή για πάντα!
Άντεξε στο ψυχολογικό μπρα-ντε-φερ του περσινού καλοκαιριού, όταν αποφάσισε να τζογάρει χοντρά και να μην τον πουλήσει, ρισκάροντας να τον χάσει για το τίποτα. Του έφερε τον Λιονέλ Μέσι για να του αποδείξει πως το brand της Παρί μπορεί πια να δελεάσει τους πάντες.
Του έδινε το μεγαλύτερο πριμ υπογραφής. Πριμ αφοσίωσης. Το περιβραχιόνιο. Λόγο στις μεταγραφές και στην επιλογή του προπονητή. Υπήρχε όμως κάτι που δεν μπορούσε να του υποσχεθεί: την επιτυχία.
Το βράδυ της 9ης Μαρτίου, οι Άραβες έχασαν την γη κάτω από τα πόδια τους. Ο Κιλιάν Μπαπέ έκανε ότι ήθελε την άμυνα της Ρεάλ Μαδρίτης, έδινε μία μοναδική παράσταση υπεροχής στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου. Είχε σκοράρει ένα υπέροχο γκολ, άλλα δύο του είχαν ακυρωθεί στο τσακ λόγω οφσάιντ.
Η Παρί Σεν Ζερμέν έδειχνε να μην βλέπει καν στο γήπεδο, την ομάδα που διεκδικούσε το εκλεκτό της αγόρι, όμως ξαφνικά... ήπιε θάλασσα.
Η βασίλισσα έκανε μία μνημειώδη ανατροπή, το όνειρο του Μπαπέ για την κατάκτηση ενός Champions League πήρε εκ νέου αναβολή και οι Άραβες ένιωθαν ότι εκτός από την πρόκριση είχαν χάσει τα πάντα. Μόνο που δεν το έβαλαν ποτέ κάτω.
Η Ρεάλ Μαδρίτης πλήρωσε την αλαζονεία, την έπαρση που δικαιολογεί το μέγεθος, η φανέλα, το όνομα της. Είχε τυπώσει ήδη φανέλες με το 10, το οποίο θα του παραχωρούσε ο Λούκα Μόντριτς. Του έδινε όσα ζητούσε. Μπορούσε να του υποσχεθεί ότι γύρω του θα έχτιζε τους επόμενους galacticos.
Μόνο που δεν δεχόταν επουδενί να τον βάλει πάνω από όλους και σε όλα.
Του έδινε μόνο ένα «τίμιο» 65-35 στα έσοδα από τα εμπορικά δικαιώματα του ονόματος και της εικόνας του και του ξεκαθάρισε ότι στην Ρεάλ ποτέ κανείς παίκτης δεν μπορούσε να είναι πάνω από όλους και από όλα. Δεν έγινε με θρύλους όπως ο Κασίγιας, ο Ραούλ, ο Σέρχιο Ράμος, ο Κριστιάνο.
Δεν θα γινόταν ούτε για αυτόν.
Δεν ήταν απλώς μία παρτίδα πόκερ. Ήταν μία διαπραγμάτευση χωρίς κανόνες ή όρους. Το team Mbappé, έπαιρνε την μία πρόταση και την πήγαινε στην άλλη πλευρά ζητώντας όλο και κάτι περισσότερο.
Στις 22 Απριλίου η Φαϊζα Λαμαρί, μητέρα του Μπαπέ, πήρε τον μικρότερο αδερφό της Ετάν και έφυγαν για για το Κατάρ -θεωρητικά για διακοπές.
Εκεί, τους περίμενε ο πρόεδρος της Παρί, Νασέρ Αλ-Κελαϊφί και μέλη της βασιλικής οικογένειας, που έριξαν ότι χαρτιά είχαν στο τραπέζι. Εκτός από λεφτά, συμβόλαια, παρουσίασαν κι ένα ολοκληρωμένο πλάνο καριέρας για τον 15χρονο Ετάν Μπαπέ, ο οποίος αγωνίζεται ήδη στις ακαδημίες της Παρί Σεν Ζερμέν.
Συνάμα του έταξαν κάτι πρωτόγνωρο. Τον έλεγχο του 100% της εικόνας του, η Παρί Σεν Ζερμέν ουδέποτε είχε ανάγκη από τέτοιου είδους έσοδα, ξέρει να ντριμπλάρει περίτεχνα το FFP.
Αίφνης, ο Μπαπέ είχε αυτό που ήθελε. Τον απόλυτο έλεγχο. Παντού!
Είχε στα χέρια του προτάσεις που ουδέποτε έχουν παρουσιαστεί σε αθλητή. Είχε στα πόδια του την κορυφαία ομάδα όλων των εποχών, αλλά και κράτη ολόκληρα να τον ικετεύουν.
Είχε τον έλεγχο της πληροφορίας, κάθε του βλέμμα, κάθε του κίνηση, κάθε του αναπνοή μέχρι την περίφημη απόφαση έπαιζε πρώτο θέμα παντού.
Είχε το πάνω χέρι σε όλα τα επίπεδα, είχε τον έλεγχο κάθε διαρροής -μερικές από τις οποίες φρόντιζε να ρίχνει τεχνητά στην πιάτσα το περιβάλλον του για να κόψει αντιδράσεις.
Η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν σίγουρη σχεδόν από την πρώτη στιγμή, ότι θα τον έκανε δικό της, όπως έγινε παλιότερα με τον Φίγκο, Κριστιάνο, τον Κακά και τόσους άλλους. Μόνο που δεν είχε ποτέ την υπογραφή του, μα μόνο την αίσθηση ότι έχει μία προφορική δέσμευση.
Εστιάζοντας στον Γάλλο, η βασίλισσα δεν ασχολήθηκε ποτέ με την περίπτωση του Έρλινγκ Χάαλαντ, του άλλου generational talent της εποχής μας, Έπαιξε all-in στο φύλλο της, πιστεύοντας ότι είναι άχαστο και στο τέλος έμεινε άφωνη, παγωμένη, αμήχανη, να ψάχνει να καταλάβει τι έγινε.
Ο Κιλιάν Μπαπέ υπέγραψε εκεί που ένιωσε ότι θα έχει τον απόλυτο έλεγχο σε όλο τον οργανισμό, από την κορυφή ως την βάση της πυραμίδας. Είναι τέτοιο το πολυεπίπεδο μέγεθος της συμφωνίας, που δεν έχει σημασία πόσα πήρε. Πάνω - κάτω, τόσα θα έπαιρνε κι από την Ρεάλ Μαδρίτης.
Αυτό που πήρε είναι κάτι μεγαλύτερο, κάτι πρωτόγνωρο. Να μπορεί να επιλέγει τα κομμάτια του παζλ και να τα βάζει σε όποια θέση θέλει. Θεσμικά. Επίσημα. Όχι σε επίπεδο φημολογίας.
Μία ημέρα μετά την ανακοίνωση της επιλογής του, ο Λουίς Κάμπος με τον οποίο γνωρίστηκαν στην Μονακό, έγινε ο νέος τεχνικός διευθυντής των Παριζιάνων, κατόπιν δικής του υπόδειξης.
Ο θρυλικός Ζινεντίν Ζιντάν είναι ο βασικός στόχος για την θέση του προπονητή, το μοτίβο που το περιβάλλον του Μπαπέ θέλει να ακολουθήσει είναι εμφανές.
Την συσπείρωση όλου του γαλλικού ποδοσφαίρου, γύρω από την Παρί Σεν Ζερμέν, για την δημιουργία ενός ποδοσφαιρικού κολοσσού, που θα πρεσβεύει ολόκληρη την χώρα.
Δεν είναι τυχαίο πως οι πρώτοι μεταγραφικοί στόχοι είναι ο Ουσμάν Ντεμπελέ και ο Ορελιέν Τσουαμενί, με τον Μπαπέ να παίζει τον ρόλο του «στρατολογητή», αλλά και του εγγυητή συνάμα. Ένα μεγαλειώδες πρότζεκτ, χωρίς προηγούμενο σε ότι αφορά την δομή και το οργανόγραμμα του.
Τα πάντα έχουν την σημειολογία τους. Η ανακοίνωση της ανανέωσης έγινε από την οροφή του «Παρκ ντε Πρενς» με φόντο τον φωτισμένο Πύργο του Αϊφελ.
Το νέο εμπορικό σλόγκαν της Παρί και του Γάλλου σταρ, το νέο μότο που παίζει παντού είναι το «Kylian c’est Paris» (ο Κιλιάν είναι το Παρίσι), μόνο που το a αντικαθίσταται από την φιγούρα του Πύργου του Αϊφελ!
Ο Μπαπέ είναι η Παρί Σεν Ζερμέν, το Παρίσι, η Γαλλία είναι αυτή τη στιγμή μεγαλύτερος από κάθε τι άλλο!
Ο κύριος τέλειος, αυτός που αρνείται να διαφημίσει αναψυκτικά, junk food, στοιχηματικές εταιρίες, ο νεαρός από το Μποντί με την πλούσια φιλανθρωπική δράση, το παιδί της διπλανής πόρτας, ο κορυφαίος της γενιάς του πήρε όλο τον κόσμο στα χέρια του.
Μόνο που ο έλεγχος γεννά φθόνο. Ο Μπαπέ είναι πια δεδομένο ότι θα λερωθεί. Θα τσαλακωθεί. Κάθε αθλητική αποτυχία της Παρί θα χρεώνεται στον ίδιο -εξάλλου αυτός θα αποφασίζει για τα πάντα.
Θα κρίνεται πια όχι μόνο για τις επιδόσεις του, μέσα στο γήπεδο, αλλά και για τις αποφάσεις του έξω από αυτό. Θα κρίνεται για τα πάντα.
Ακούγεται σαν το ξεκίνημα μιας ποδοσφαιρικής δυστοπίας, κανονικάς κανείς δεν (θα έπρεπε να) είναι πάνω από το παιχνίδι.
Ο Κιλιάν Μπαπέ είναι ο ποδοσφαιρικός Λουδοβίκος 14ος, θα μπορούσε να παραφράσει το θρυλικό: «L’ etat c’ est moi» (εγώ είμαι το κράτος), με τον δικό του τρόπο: «PSG c’ est moi»...