Ισχύει για μετρημένους ανθρώπους και τις ομάδες τους. Αν έπρεπε να ισχύει μόνο για έναν, θα ήταν αυτός. Ο Πάολο Μαλντίνι είναι η Μίλαν. Maldini = di Milan, άλλωστε.
Στην αρχή της σεζόν, ελάχιστοι μπορούσαν να φανταστούν ότι η Μίλαν θα κατακτήσει το πρωτάθλημα και το γεγονός ότι αυτό τελικά συνέβη, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, οφείλεται στον αιώνιο leader των Rossoneri. Μέχρι το 2009 το έκανε με το 3 στην πλάτη και πλέον παίζει εξίσου τεράστια μπάλα φορώντας το κοστούμι του διευθυντή. Δεν ξέρουμε αν ο κορυφαίος αμυντικός που είδε το άθλημα θα καταφέρει ποτέ να γίνει και ο Νο1 manager στον πλανήτη, όμως είναι αλήθεια πως αυτό που έκανε φέτος ήταν επίσης παγκόσμιας κλάσης.
Ο Ζλάταν, αντικειμενικά, ανέβασε επίπεδο την Μίλαν, όμως ήταν δουλειά του Μαλντίνι να μπορέσουν οι Rossoneri να ράψουν το 19ο Scudetto.
Σίγουρα υπήρξαν παικταράδες που βοήθησαν και ένας προπονητής που έκανε αδιανόητα πράγματα. Μάικ Μενιάν, Φικάγιο Τομόρι, Τέο Ερνάντεζ, Σάντρο Τονάλι, Ραφαέλ Λεάο, όλοι σχετικά νεαροί άσοι που «έδεσαν» στο San Siro και έστειλαν την Μίλαν στην κορυφή, όμως αυτή η ομάδα δεν θα μπορούσε ποτέ να δημιουργηθεί αν δεν υπήρχε ο Bello Paolo. Το 2018 επέστρεψε σαν παράγοντας, όντας η πρώτη κίνηση του αμερικανικού fund, Elliοtt, που έγινε ιδιοκτήτης μετά την πώληση-φιάσκο από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι στους Κινέζους του Li Yonghong.
Υπό την επίβλεψη του πρώην CEO της Αρσελ, Ιβάν Γαζίδη, ο Μαλντίνι δούλεψε αρχικά δίπλα στον Ζβόνιμιρ Μπόμπαν και παρότι ο Κροάτης απομακρύνθηκε. Δημιουργήθηκε μια σούπερ ταλαντούχα recruitment που έπαιρνε δύσκολες αποφάσεις και στο οικονομικό πεδίο. Ο Ρίκι Μασάρα είναι τα τελευταία χρόνια μαζί με τον Μαλντίνι σε ρόλο διευθυντή, ενώ σούπερ μεταγραφή ήταν ο Τζέφρι Μονκάδα, άνθρωπος που έστησε τη μαγική Μονακό που έβαλε από κάτω την Παρί κατακτώντας το πρωτάθλημα Γαλλίας του 2017.
Ο τελευταίος, chief-scout εδώ και 3 χρόνια στους Rossoneri, βοήθησε να βρεθούν παίκτες με αδιανότητο ταλέντο πολύ πριν πιάσουν το peak τους, όμως πολλοί από αυτούς δεν θα μπορούσε να αποκτηθούν αν δεν υπήρχε ο Μαλντίνι. Ο άνθρωπος που έδωσε ξανά πρόσωπο στον σύλλογο. Κάτι που έλειπε από την εποχή του Αντριάνο Γκαλιάνι. Πρόεδροι, παίκτες και παράγοντες πλέον μιλούν με τον Πάολο Μαλντίνι. Η Μίλαν έχει ξανά πρόσωπο.
Ο ίδιος πήγε στην Ιμπιζα να συναντήσει τον σήμερα καλύτερο αριστερό μπακ στον κόσμο, Τεό Ερναντέζ, αλλά και να το πάρει αντί μόλις 20 εκατ. ευρώ. «Οταν σε καλεί ο καλύτερος που έχει παίξει ποτέ τη θέση σου…». Ο Πάολο πούλησε τον Κουτρόνε για 22 εκατ. στην Γουλβς και πήρε τον Λεάο με λιγότερα από 30 από την Λιλ. Ηταν εκείνος που «έκλεψε» τον Τομόρι από την Τσέλσι με 28 και έκλεισε deal όπως τα 16 για τον Τονάλι και άλλα τόσα για τον Μενιάν. Masterpiece η [έπειτα από υπόδειξη του Μονκάδα] απόκτηση του 22χρονου πολυσύνθετου αμυντικού, Πιέρ Καλούλου, από την Λιόν Β αντί κάποιων χιλιάδων ευρώ.
Η δική του ομάδα έκανε φέτος το αδιανόητο. Αν και λίγοι ήταν εκείνοι που περίμεναν τέτοιες εμφανίσεις στα μεγάλα ματς και τόσο δυνατό finish, ο Μαλντίνι δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει στο δημιούργημά του. «Στο ξεκίνημα της σεζόν κάποιοι δεν μας είχαν να τερματίζουμε τόσο ψηλά, όμως πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε σαν κίνητρο». Και αυτή η ομάδα, με μέσο όρο ηλικίας τα 25 χρόνια, έγινε η νεαρότερη των τελευταίων 20 ετών που κατακτά το πρωτάθλημα. Φανταστείτε να μην υπήρχαν οι Ζλάταν [40] και Ζιρού [35].
Με πολύ μικρότερο μπάτζετ από Γιουβέντους και Ιντερ, με καμία μεταγραφή τον Ιανουάριο και ετήσιο μισθολόγιο κάτω από 100 εκατ. ευρώ, ο Πάολο πήρε ένα πρωτάθλημα όντας αντικειμενικά πολύ πίσω από τους ανταγωνιστές του. Και πέρα από το γήπεδο, είχε αποτελέσματα και στα γραφεία. «Τα χρέη μειώθηκαν στο 50% χάρη στις επενδύσεις σε άγνωστους παίκτες. Εκπληκτική δουλειά από τον Μαλντίνι και τους συνεργάτες του» είπε ο Αρίγκο Σάκι.
Για την Μίλαν, ακόμα πιο σημαντική από το πρωτάθλημα είναι η παρουσία του Πάολο στο club. Πέρα από το όνομα και το ειδικό βάρος, ο Μαλντίνι αποδεικνύει πως έχει και απίστευτες ικανότητες και ως διευθυντής. Ο,τι πολυτιμότερο έχουν οι Rossoneri αυτή τη στιγμή. Μια πραγματική bandiera…
