Αν πέρυσι το καλοκαίρι έλεγες ότι ο Παναθηναϊκός θα κατακτούσε το κύπελλο Ελλάδος με ψηφισθέντα MVP τον Αϊτόρ και ουσιαστικά πολυτιμότερο παίκτη του στον τελικό τον Γιάννη Κώτσιρα, πιθανότατα θα σε είχαν επισκεφθεί τέσσερις κύριοι με λευκά, θα σε έδεναν και θα παρέδιδαν για… νοσηλεία!
(Και) Στο ποδόσφαιρο όμως, πολλά είναι θέμα δουλειάς, πέρα από ταλέντο. Ταυτόχρονα σωστής προσέγγισης και ψυχολογίας. Όλα αυτά, μαζί με αρκετά ακόμη, παντρεύτηκαν από το καλοκαίρι έως το Σάββατο που ο Παναθηναϊκός κέρδισε το πρώτο τρόπαιό του έπειτα από 8 χρόνια. Πέρασαν μέσα από παραλείψεις, από λάθη στις αρχικές επιλογές, από ήττες που πόνεσαν, από αμφισβήτηση, αλλά κατέληξαν με αποθέωση και ξέσπασμα χαράς.
Αποθέωση για τον άνθρωπο ο οποίος πιστώνεται όλη αυτή τη μεταμόρφωση. Εκείνον που παρέλαβε κάτι σε «βομβαρδισμένο Βερολίνο» και το έχτισε πέτρα πέτρα για να το ξανακάνει κανονικό, ανταγωνιστικό και εν τέλει κυπελλούχο.
Έχω αρθρογραφήσει τους τελευταίους μήνες αρκετές φορές για τα επιτεύγματα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό ξεκαθαρίζοντας ότι η επιτυχία του στη δουλειά δεν θα άλλαζε –για μένα- ακόμη κι αν δεν είχε βγάλει τον Παναθηναϊκό στην Ευρώπη ή αν δεν είχε κατακτήσει το κύπελλο Ελλάδος απέναντι στον αήττητο σε τελικούς ΠΑΟΚ την τελευταία 5ετία. Δεν υπάρχει λόγος, λοιπόν, σήμερα, να επαναλάβω τα αυτονόητα για τον Σέρβο.
Επιτρέψτε μου να πάω σε «πρόσωπα» τη δουλειά των οποίων αξιοποίησε και εν πολλοίς ανέδειξε ο Γιοβάνοβιτς. Ο Σέρβος κόουτς «έσπειρε» Κώτσιρες και «θέρισε» τίτλο!
Ταπεινή άποψή μου είναι ότι ο 29χρονος δεξιός μπακ ήταν ο κορυφαίος παίκτης του Παναθηναϊκού στον τελικό και αυτός έπρεπε να ψηφιστεί MVP. Όμως το έχω ζήσει… άπειρες φορές σε παιχνίδια και διαφωνώ όταν οι συνάδελφοί μου ψηφίζουν με «ευκολία» πολυτιμότερο τον σκόρερ μιας αναμέτρησης, αρνούμενοι να δουν τη συνολική προσφορά των αθλητών μέσα στο γήπεδο. Οκ, σέβομαι ότι υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, αλλά επιτρέψτε μου να καταθέσω τη δική μου.
Ειδικά στο διάστημα –από το 65-70’ και μετά όπου ο ΠΑΟΚ πήρε την κατοχή και πίεσε πολύ τον Παναθηναϊκό, ο Κώτσιρας και ο «εγκέφαλος» Πέρεθ ήταν οι άνθρωποι που κράτησαν όρθιο το τριφύλλι. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο γεγονός της σωτήριας απόκρουσης του Ελληνα διεθνή μπακ πάνω στη γραμμή στην κεφαλιά του Σβαμπ, η οποία ήταν σαν… 2ο γκολ για τον Παναθηναϊκό αφού απέτρεψε το 1-1. Ο Κώτσιρας ήταν από την αρχή του αγώνα ανεξάντλητος σε δυνάμεις, μαρκάρισμα, κούρσες.
Αν γυρίσουμε αρκετούς μήνες πίσω, στο ξεκίνημά του στον Παναθηναϊκό μετά τη μεταγραφή από τον Αστέρα Τρίπολης, θα βρούμε μπόλικη αμφισβήτηση απόρροια του γεγονότος ότι κι αυτός ήθελε χρόνο προσαρμογής. Η «βαριά» φανέλα δημιουργεί άγχος πολλές φορές στους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι λειτουργούν διαφορετικά ο καθένας. Κάποιους τους «πλακώνει».
Ο Κώτσιρας ήθελε χρόνο και εμπιστοσύνη. Τα είχε και τα δύο από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Δούλεψε, εξελίχθηκε, πάτησε γερά στα πόδια του, πέταξε τα λάθη και το βράδυ του Σαββάτου πήρε αυτό που του άξιζε: πέρα από το κύπελλο, την προσωπική του καταξίωση σε μια μεγάλη ομάδα!
Μια τέτοια περίπτωση από διαφορετική βερσιόν είναι και ο άνθρωπος που ψηφίστηκε MVP του τελικού, ο Αϊτόρ. Κι αυτόν ουσιαστικά τον «έσπειρε» από την αρχή ο Γιοβάνοβιτς.
Βρήκε έναν ποιοτικό εξτρέμ ο οποίος όμως ήταν στην… έξοδο του κλαμπ κάνοντας κακή σεζόν πέρυσι. Προφανώς δεν ευθυνόταν μόνο ο ίδιος αλλά και η διαχείριση των προπονητών του. Ο Γιοβάνοβιτς πίστεψε στον Αϊτόρ, του έδωσε χώρο και χρόνο, τον καθιέρωσε –κάτι που μπόλιασε τον ποδοσφαιριστή με αυτοπεποίθηση- και πλέον με την αξία του ο Ισπανός κέρδισε την παραμονή του στο τριφύλλι. Και μαζί έναν προσωπικό τίτλο, για τον οποίο αλήθεια είναι ότι δούλεψε πολύ στο πρώτο κομμάτι του τελικού όπου ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος από τον ΠΑΟΚ.
Είναι μεγάλη υπόθεση για το τριφύλλι ο ένας κερδισμένος προκριματικός του καλοκαιριού που το στέλνει στα ματς της 4ης Αυγούστου και όχι της 21ης Ιουλίου. Κέρδισε δύο εβδομάδες για να μπορέσει να δουλέψει καλύτερα την απαραίτητη ενίσχυσή του. Κυρίως σε φορ και σε δημιουργικό χαφ. Ώστε να παρουσιαστεί όσο γίνεται πιο έτοιμος ο Παναθηναϊκός στην πρόκληση της Ευρώπης και εν συνεχεία στο ελληνικό πρωτάθλημα όπου πλέον οι φίλοι του θα έχουν –δικαιολογημένα- μεγαλύτερες απαιτήσεις.
Τον ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου δεν πρέπει να τον φοβούνται οι οπαδοί του. Έχασε έναν τελικό αλλά διαθέτει όλα τα εφόδια για να διαβάσει σωστά τα λάθη της σεζόν (που έγιναν από το περσινό καλοκαίρι) και να τα διορθώσει ΤΩΡΑ, πριν το ξεκίνημα της νέας, ώστε να μπει όπως πρέπει στην αφετηρία.
Βεβαίως οφείλει να «διαβάσει» και τα του τελικού. Γιατί έχασε σχεδόν 65 λεπτά; Γιατί επιλογές τύπου Σοάρες αποδείχθηκαν απόλυτα λανθασμένες; Γιατί ποδοσφαιριστές εμπειρίας και αξίας Βιεϊρίνια και Αουγκούστο έμοιαζαν πνευματικά εκτός ματς και ανάγκασαν τον προπονητή να τους αντικαταστήσει νωρίς (ο δεύτερος μάλιστα ένα λεπτό αφότου είχε γλιτώσει 2η κίτρινη κάρτα); Γιατί χρειάστηκε να περάσουν τα 2/3 του τελικού για να βγάλει ο ΠΑΟΚ επιθετικότητα αφού πρώτα ο «άπειρος» τα τελευταία χρόνια σε αυτές τις καταστάσεις Παναθηναϊκός του πρόσφερε χώρο στη μεσαία γραμμή (και με την αλλαγή του Βιγιαφάνες που ήταν από τους καλύτερους); Οφείλει να τα διαβάσει όλα αυτά ο ΠΑΟΚ και κυρίως ο Ραζβάν Λουτσέσκου καθώς είναι καθοριστικά «κεφάλαια» της ήττας.
Έχασε τον τελικό ο Δικέφαλος από ένα “var-ίσιο» πέναλτι, το οποίο όμως ήταν. Γι αυτό ήρθε το var (και στην Ελλάδα), γι αυτό πάλεψαν σωστά για την δικαιοσύνη της τεχνολογίας και ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός. Πολύ δύσκολα –σχεδόν απίθανο θα ήταν- διαιτητής να έβλεπε σε live εξέλιξη αυτή την παράβαση. Όμως ο var είχε-έχει την πολυτέλεια του ριπλέι στο μόνιτορ. Ετσι διαπίστωσε ότι το πόδι του Βιεϊρίνια δεν χτύπησε μπάλα αλλά το κεφάλι του Γκατσίνοβιτς. Οπότε ήταν μονόδρομος για τον Λαόθ το πέναλτι.
Να προσθέσω κάτι ακόμη σημαντικό: Ένας διαιτητής δεν πηγαίνει… μόνος του στο var για να «λύσει απορίες» σε οιαδήποτε φάση. Πηγαίνει όταν τον καλεί ο διαιτητής var. Ο οποίος το πράττει αυτό όταν έχει την υποψία (ή τη βεβαιότητα) πως κάτι υπάρχει. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, όταν δηλαδή δεν καλείται, ο ρέφερι δεν πηγαίνει στο μόνιτορ.
