MENU

Ήταν ένα διήμερο γεμάτο πανηγυρισμούς. Σχεδόν σε κάθε γωνιά της Ευρώπης έρεαν σαμπάνιες. Πρωταθλήματα. Κύπελλα. Προκρίσεις σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Άνοδοι. Φιέστες. Ποδόσφαιρο σε όλο το του μεγαλείο.

Αθλητισμός.

Μόνο που το μεγαλύτερο συμβάν από όλα -στα δικά μου μάτια- ήταν η απόσυρση ενός... άτιτλου! Ενός ποδοσφαιριστή, ο οποίος στα 18 χρόνια καριέρας με την ίδια ομάδα δεν πήρε τίποτα! Δεν σήκωσε τίποτα! 

Στην Ελλάδα, πολύ πιθανό, έναν τέτοιο τύπο να τον αποκαλούσαν λούζερ. 

Στην Αγγλία τον αποκαλούν… Sir. 

Kαι Mr. West Ham!

Και… legend. 

Και ο,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.

Ο Μαρκ Νομπλ είναι από τους τελευταίους των ρομαντικών. 

Από τους τελευταίους αυτής της σπάνιας ράτσας αθλητών που φόρεσαν μία και μοναδική φανέλα στην καριέρα τους.

Από αυτούς που έδιναν έμφαση στο μπροστά μέρος της φανέλας, εκεί που βρίσκεται το έμβλημα του συλλόγου και όχι στο πίσω, όπου βρίσκεται το όνομα τους.

Μα, δεν είναι αυτό το αληθινά σημαντικό. Στην ιστορία του αθλητισμού υπήρξαν πολλοί και θα υπάρξουν κι άλλοι one club men. Δεν είναι (μόνο) αυτό που σε κατατάσσει στο πάνθεο των μεγάλων. 

Αυτό που αφήνει αιώνια κληρονομιά, είναι το legacy, ο τρόπος που θέλεις να σε θυμούνται.

Ο 35χρονος Άγγλος μέσος ήταν πολύ ταπεινός για να διαφημίσει στα social media μία συνήθεια που του γεννήθηκε από ένα τυχαίο περιστατικό στο Σέφιλντ: «Πριν από αρκετά χρόνια παίζαμε εκτός έδρας στην έδρα της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ και μετά το ματς ξέχασα την γαμήλια βέρα στα αποδυτήρια. Τηλεφώνησα στον Chief Executive της ομάδας, που τυγχάνει να είναι προσωπικός μου φίλος και μου είπε να έρθω στα αποδυτήρια να ψάξω.

Ντράπηκα με αυτό που αντίκρισα. Είχαμε αφήσει τον χώρο σε κακά χάλια. Ήταν ένα χάος. Από εκείνη την ημέρα και μετά υποσχέθηκα στο εαυτό μου ότι δεν πρόκειται να το επιτρέψω να γίνει ξανά».

Fast-forward. Το ρολόι γυρνά στις 15 Απριλίου του 2022. Τα σφυριά διαλύουν την Λιόν μέσα στο σπίτι της με 0-3 και προκρίνονται στα ημιτελικά του Europa League, η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή στιγμή των Λονδρέζων εδώ και δεκαετίες.

Το όνειρο για έναν ευρωπαϊκό τίτλο, λίγους μήνες πριν αποσυρθεί από την ενεργό δράση μένει ζωντανό, όλοι πετούν στον έβδομο ουρανό. Όχι, όλοι.

Η Γουέστ Χαμ αποφασίζει να κοινωνήσει ένα καλά κρυμμένο μυστικό που κρύβει εδώ και χρόνια στα αποδυτήρια της, χρησιμοποιώντας 8 λέξεις και μία καρδούλα: «Says it all about this man. Our Captain». Αυτή η φωτογραφία λέει τα πάντα για αυτόν τον άνθρωπο. Ο αρχηγός μας.

Ο Μαρκ Νομπλ, ο γηραιότερος όλων, αυτός με τις περισσότερες συμμετοχές, η σημαία του συλλόγου, ο Mr. West Ham, έχοντας βγει μόλις από το ντους, με την πετσέτα και τις παντόφλες, έχει πάρει την σκούπα και γυαλίζει το πάτωμα των αποδυτηρίων που χρησιμοποίησε η ομάδα του στο γήπεδο της Λιόν! 

Στο βάθος, ένας νεαρός συμπαίκτης του μειδιά. Μία εικόνα, χίλιες λέξεις.

Ο αρχηγός δεν είναι απλά αυτός που φοράει το περιβραχιόνιο. Ο πιο παλιός. Ο μεγαλύτερος ηλικιακά. Όχι.

Ο αρχηγός οφείλει να ηγείται διά του παραδείγματος. Να δίνει μαθήματα -όχι απαραίτητα ποδοσφαίρου, αλλά- ζωής. Να διδάσκει συμπεριφορές. Να είναι το φωτεινό παράδειγμα.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που το έκανε. Το έκανε -εδώ και χρόνια- ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ παιχνίδι της Γουέστ Χαμ: «Πολλά παιδιά από την ομάδα -κυρίως ξένοι- δεν το πιάνουν και μου λένε: Ε, Μαρκ τι κάνεις; Σε κάθε εκτός έδρας παιχνίδι που παίζουμε, είτε κερδίζουμε, είτε χάνουμε, είτε φέρνουμε ισοπαλία, καθαρίζω και σφουγγαρίζω τα αποδυτήρια μας, μέχρι να μην υπάρχει ίχνος βρομιάς σε αυτά.

Το κάνω από σεβασμό στο προσωπικό που εργάζεται για τις ομάδες. Ξέρω τα άτομα που δουλεύουν για την Γουέστ Χαμ καλύτερα κι από την οικογένεια μου. Είναι άνθρωποι που εργάζονται 30-40 χρόνια για τον σύλλογο. Είναι οι άνθρωποι που φροντίζουν να μην μας λείπει τίποτα. Φροντίζουν τα αποδυτήρια, πλένουν τις στολές μας, περιποιούνται τα παπούτσια μας, καθαρίζουν τα αποδυτήρια, επιμελούνται τον αγωνιστικό χώρο. 

Δεν είναι υποχρεωμένοι να καθαρίζουν το χάος που δημιουργείται μετά από παιχνίδια με μεγάλη ένταση που κρίθηκαν με γκολ στο τέλος. Είτε χάνεις είτε κερδίζεις πρέπει να σέβεσαι τον χώρο σου, τους εργαζόμενους, το ποδόσφαιρο».

Ο Μαρκ Νομπλ δεν φόρεσε ούτε μία φορά την φανέλα της Εθνικής Αγγλίας (παρότι είχε συμμετοχές σε όλες τις Εθνικές) και δεν σήκωσε ούτε ένα τρόπαιο στην καριέρα του. Φόρεσε 549 φορές την φανέλα της αγαπημένης του Γουέστ Χαμ με 62 γκολ, όμως δεν σήκωσε ούτε ένα τρόπαιο μαζί της.

Ωστόσο, άφησε πίσω του μία κουλτούρα που θα συνεχιστεί ακόμα και τώρα που αποχωρεί από την ενεργό δράση: «Κάποιες φορές που μετά το παιχνίδι πρέπει να βρεθώ στην συνέντευξη τύπου ή έχω κάποια εξωτερική δουλειά, επιστρέφοντας στα αποδυτήρια πάντα βλέπω κάποιον από τους συμπαίκτες μου να έχει πάρει την σκούπα και να γυαλίζει τα αποδυτήρια, χωρίς να του έχω πει τίποτα. Μιμούνται το παράδειγμα μου και αυτό με γεμίζει χαρά, νιώθω ότι δημιούργησα μία καλή συνήθεια μέσα στην ομάδα».

Ο Μαρκ Νομπλ δεν κέρδισε ούτε ένα τρόπαιο στην καριέρα του, ωστόσο είχε την ευλογία να νιώσει πως είναι να σου κάνουν pasillo και σου υποκλίνονται όλοι όσοι συνεργάστηκες μαζί τους. Ο Πεπ Γκουαρντιόλα -ένας ξένος μέχρι πρότινος του αγγλικού ποδοσφαίρου- τον αγκάλιασε, τον φίλησε και το ψιθύρισε μερικά επαινετικά λόγια στο αυτί.

Οι συμπαίκτες του, το προπονητικό τιμ και όλοι οι εργαζόμενοι του κλαμπ χωρίστηκαν σε δύο γραμμές και τον υποδέχθηκαν με το πιο ειλικρινές χειροκρότημα, όταν μπήκε για τελευταία φορά στο γήπεδο των σφυριών μαζί με την γυναίκα του και τον μικρό του γιο, ο οποίος φυσικά και παίζει στις ακαδημίες της Γουέστ Χαμ!

Ένα ονειρώδες φινάλε. Ένα τέλειο αντίο. 

Τρόπαια έχουν κατακτήσει αναρίθμητοι αθλητές. 

Τέτοιο πράγμα, το έχουν ζήσει ελάχιστοι. 

Διότι το σημαντικό δεν είναι τα υλικά αγαθά που κατέκτησες, μέσα στο παιχνίδι.

Αλλά, το πως θέλεις να σε θυμούνται…

 

Το σημαντικό είναι πώς θέλεις να σε θυμούνται...