Κάποια πράγματα είναι δύσκολο να εξηγηθούν. Μεταξύ αυτών η σχέση που έχει ο Παναθηναϊκός με την Ευρώπη. Πώς αισθάνονται οι Παναθηναϊκοί αναφορικά με τις εκτός συνόρων διοργανώσεις. Η πενταετής απουσία, έμοιαζε και ήταν μαρτύριο. Μιζέρια. Δε γινόταν να την αποδεχτεί κανείς. Λογική κι επόμενη η έκρηξη χαράς μετά το 4-0 επί του ΠΑΣ Γιάννινα. Επειδή επιστρέφει το Τριφύλλι στην Ευρώπη, όπως ακριβώς πρέπει.
Δεν είναι μόνο η συμμετοχή στο Conference League που έφερε αυτό το πανηγύρι στη Λεωφόρο και όχι μόνο. Είναι κυρίως η διαπίστωση πως την άξιζε το Τριφύλλι πέρα για πέρα. Ποδοσφαιρικά λειτούργησε άψογα, γι’ αυτό και στο τέλος εξασφάλισε με σχετική άνεση κιόλας ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Αν είχε επιτευχθεί αυτός ο στόχος την περασμένη σεζόν, προφανώς και δε θα ήταν το ίδιο. Θα ήταν καθαρά συμπτωματικό και τυχερό. Τώρα θα ήταν πέρα για πέρα άδικο αυτό το σύνολο να μην επανέλθει στα δικά του μονοπάτια. Τα ευρωπαϊκά. Είπαμε, κανείς δεν μπορεί να αισθανθεί όπως οι Παναθηναϊκοί για την Ευρώπη. Ακόμη κι αν πετυχαίνουν κι αν έχουν συμμετάσχει περισσότερες φορές, ποτέ δε θα αντιληφθούν τη σχέση των Πράσινων με τις διοργανώσεις της UEFA.
Σα να γυρίζει εκεί που ανήκει ο Παναθηναϊκός, όντας υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός. Το οποίο πλήρωσε και η ίδια η Ελλάδα σε επίπεδο γενικής βαθμολογίας. Μη γελιόμαστε, όποια ομάδα κι αν υποστηρίζει ο καθένας, είναι ευτυχία για την ίδια τη χώρα η επιστροφή του Παναθηναϊκού. Όσο το Τριφύλλι έμενε εκτός, όσο δε βλεπόταν κι όσο ήταν μακριά απ’ το ίδιο του το dna, «πληγωνόταν» το σύνολο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αν βγάλετε τα όποια οπαδικά γυαλιά σας, δεδομένα θα συμφωνήσετε μαζί μας.
Βέβαια, δε φταίει κανείς άλλος στους Πράσινους. Οι ίδιοι έβαλαν τον εαυτό τους σε αυτή τη διαδικασία. Αλλά δεν είναι τώρα η στιγμή να αναλυθεί. Τώρα είναι στιγμή χαράς για τον Παναθηναϊκό. Χαράς για το ποδόσφαιρο που απέδωσαν, χαράς για το από που ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια και πώς καταλήγει. Όντας υπό του μηδενός και τώρα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανέναν. Δεν το λέμε εμείς, αλλά η εικόνα στο χορτάρι.
Τα Γιάννινα ποδοσφαιρικά δεν είχαν καμία τύχη. Αν δεν μπορούσε η ομάδα, θα έπαιρνε τη νίκη ο κόσμος. Η Λεωφόρος. Η αύρα και η δυναμική του Παναθηναϊκού. Στοιχεία που επίσης είναι σημαντικό πως επιστρέφουν. Για να έρθει αυτή η στιγμή, χρειάστηκε ένας προπονητής να γίνει ο πρωτεργάτης της προσπάθειας. Που ήρθε και «κούμπωσε» ιδανικά στο σύλλογο.
Εξαιρετικός προπονητής ο Γιοβάνοβιτς, το απέδειξε με τη δουλειά του. Ο τρόπος διαχείρισης του ρόστερ, η διατήρηση όλων σε εγρήγορση είτε παίζουν αρκετά είτε όχι. Τακτική συνέπεια και ευελιξία ανάλογα τις συνθήκες του κάθε αγώνα, τις συνθήκες της ίδιας της ομάδας.
Πάνω απ’ όλα όμως, ένας προπονητής που πρεσβεύει το dna του συλλόγου. Δεν έχει έπαρση, δεν έχει ίχνος αλαζονείας. Μένει μακριά από κάθε λαϊκισμό. Αφήνει τη δουλειά του να μιλά, χωρίς ποτέ να έχει αναζητήσει δικαιολογίες για άσχημα αποτελέσματα, παρότι θα μπορούσε.
Όπως είπε κι ο ίδιος, πήρε επιτέλους μια βαθιά ανάσα. Αυτή η εισπνοή, έδωσε οξυγόνο στον Παναθηναϊκό. Γέμισε τα πνευμόνια του επιτέλους. Χωρίς να σημαίνει πως ο δρόμος και η προσπάθεια τελείωσε εδώ, ή θα τελειώσει στον τελικό κυπέλλου. Κάθε άλλο.
Ο Παναθηναϊκός τώρα αρχίζει. Ήταν απλά μία επιβράβευση της σωστής ποδοσφαιρικής προσπάθειάς του. Η οποία επιβάλλεται να συνεχιστεί, να μεγαλώσει και να ανεβάσει ακόμη περισσότερο τον πήχη. Κυρίως για το στόχο. Συνεπάγεται πως για να συμβεί αυτό χρειάζονται οι κατάλληλες προσθήκες. Ποιοτικά αλλά και ποσοτικά.
Αυτά που πέρασε ο Παναθηναϊκός τα προηγούμενα χρόνια, έμοιαζαν με το χαμηλότερο σημείο που θα μπορούσε να φτάσει. Πλέον πρέπει να κοιτάξει να επιστρέψει εκεί που του αξίζει να βρίσκεται. Πέτυχε το δύσκολο το Τριφύλλι. Να στηριχτεί στο ποδόσφαιρο, να τιμήσει το άθλημα χωρίς να δώσει μεγαλύτερη σημασία στην σκοπιμότητα απ’ την ταυτότητά του. Ξανάγινε Παναθηναϊκός ποδοσφαιρικά. Ως ομάδα.
Μένει να γίνει και σε επίπεδο διεκδίκησης τίτλων, αλλά και ποιότητας ρόστερ. Όσο περίεργο κι αν φανεί, φαντάζει πιο εύκολο απ’ αυτό που ήδη έχει επιτευχθεί.
Τώρα όμως, υπάρχει το κύπελλο. Καλές οι δεύτερες ή οι τρίτες θέσεις, αλλά δεν αλλάζουν τίποτα. Μόνο ο τελικός υπάρχει. Για να μπει εκεί η σφραγίδα της επιστροφής και με έναν τίτλο που τον αξίζει πέρα για πέρα αυτή η ομάδα. Επειδή μιλάμε για ποδόσφαιρο κι έναν αγώνα, ακόμη κι αν δεν έρθει το επιθυμητό, η ουσία για τη σεζόν δεν αλλάζει. Ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτςείναι μια ομάδα που συμβαδίζει με το dna του συλλόγου.
