Τον Ιούνιο του 2011 «κρέμασε» τα παπούτσια του και έβγαλε φανέλα και σορτσάκι, τον Ιούλιο του 2011 έβαλε το κοστούμι και κάθισε στον πάγκο. Από παίκτης της Ρίβερ Πλέιτ έγινε προπονητής της σε ένα βράδυ, κάνοντας εκεί το ξεκίνημα της καριέρας του. Έμεινε εκεί 18 μήνες, επανέφερε την ομάδα στη μεγάλη κατηγορία (έχοντας παίκτες όπως ο Φερνάντο Καβενάγκι και ο ΝΤαβίντ Τρεζεγκέ) και τον Απρίλιο του 2013 πήγε στην Μπάνφιλντ για να την ανεβάσει, επίσης, κατηγορία.
Τον Σεπτέμβριο του 2015 ανέλαβε να… ξυπνήσει τον γίγαντα, όπως υποσχέθηκε κατά την διάρκεια της παρουσίασής του από την Τσίβας Γουαδαλαχάρα. Πήρε πρωτάθλημα, το κύπελλο δυο φορές, ένα Σούπερ Καπ και το Τσάμπιονς Λιγκ της CONCACAF και αποχώρησε τον Ιούνιο του 2018 έχοντας διαφωνίες με ανθρώπους του συλλόγου.
Πριν ταξιδέψει στην Ευρώπη και στην Ελλάδα δοκιμάστηκε και στο MLS ως προπονητής των Σαν Χοσέ Έρθκουεϊκς και στο διάστημα που ήταν στις ΗΠΑ το όνομά του «έπαιξε» και για την εθνική ομάδα της Χιλής, αλλά και για την Τσίβας, που τον ήθελε πίσω.
Συστήματα και τακτικές
Η ποδοσφαιρική φιλοσοφία του Αλμέιδα στηρίζεται στην επίθεση, στην πίεση του αντιπάλου και στην προσπάθεια να παίζεται ποδόσφαιρο κατοχής.
«Ως ποδοσφαιριστής είχα την τύχη να αγωνιστώ σε εξαιρετικές ομάδες, όπου όμως δυστυχώς παίζαμε 4-4-2 και η μπάλα δεν χρειαζόταν να περνά από το κέντρο. Πως ήταν δυνατόν να ξοδευόμαστε έτσι! Είχαμε τέρατα που έπαιζαν και είχαν ανάγκη να κλωτσήσουν την μπάλα. Το σημερινό ποδόσφαιρο, όπως και αυτό που παίζαμε πριν και θα παίζουμε στο μέλλον είναι αυτό που έπαιζα εγώ στα πέντε μου: αυτό που με έκανε να χαμογελώ. Πως βγαίνει το χαμόγελο; Παίζοντας με την μπάλα. Αυτό θέλω από τους παίκτες μου, να μιλούν με την μπάλα. Νομίζω ότι έτσι ευχαριστιούνται περισσότερο. Ίσως τελικά να μην είναι αυτή η αλήθεια, αλλά αυτό που αρέσει σε μένα».
Στο Σαν Χοσέ άλλαζε αρκετές φορές το σύστημα και κατέληξε να παίζει με 4-4-2. Στην προηγούμενη σεζόν του, κατά τη διάρκεια της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος η ομάδα έβαλε 35 γκολ και δέχθηκε 51.
Η Τσίβας έπαιξε ωραίο, θεαματικό ποδόσφαιρο με τον Αλμέιδα στον πάγκο, επιλέγοντας όμως εκεί διάταξη 4-2-3-1 έχοντας εκεί στη διάθεσή του εξαιρετικούς πλάγιους επιθετικούς και σέντερ φορ που τελείωνε εύκολα τις φάσεις.
Στην άμυνα φαίνεται πως του αρέσει να έχει έναν λίμπερο, ενώ οι άλλοι παίκτες των μετόπισθεν πάνε man to man στους αντίπαλους επιθετικούς.
«Είναι θεαματικό το ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες του. Νομίζω ότι θα τον βαθμολογούσα με δέκα. Έχει έναν εξαιρετικό τρόπο να συμπεριφέρεται στους παίκτες του και να παίρνει το μάξιμουν από αυτούς» λέει ο Αργεντινός επιθετικός, Ρικάρντο Νοΐρ, που συνεργάστηκε με τον Αλμέιδα στην Μπάνφιλντ.
«Στους Έρθκουεϊκς άφησε το σημάδι του. Κυρίως βοήθησε στο να ανέβουν νεαροί παίκτες στην πρώτη ομάδα και έδωσε κίνητρο σε άλλους. Δίνει εξαιρετικά μεγάλη σημασία σε αυτό ο Αλμέιδα, δηλαδή στο πως να δίνει κίνητρο σε κάθε ποδοσφαιριστή ξεχωριστά διότι γνωρίζει πως έτσι θα φτιάξει μια καλύτερη ομάδα. Είναι μια σπουδαία προσωπικότητα, ένας άνθρωπος που θαυμάζεις κι αυτό παίζει επίσης ρόλο. » αναφέρει ο Πάμπλο Μαρίνιο, δημοσιογράφος του BeIN Sports.
Ένας για όλους και όλοι για έναν
Στο μπλοκάκι του υπάρχει και το 4-3-3 και το 4-1-4-1, ενώ είναι λάτρης της ανάλυσης μέσω του βίντεο, κάτι για το οποίο πιστεύει πως παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία της ομάδας για τους αγώνες. Κάνει ανάλυση μέσω βίντεο τόσο σε όλη την ομάδα μαζί, όσο και σε παίκτες μεμονωμένα όταν κρίνει ότι χρειάζεται δείχνοντάς τους κατ΄ ιδίαν τι έκαναν σωστά και τι πρέπει να διορθώσουν.
«Στην Μπάνφιλντ παίζαμε πάντα 4-3-3 και αυτό μας έδινε ελευθερία κινήσεων. Όταν αμυνόμασταν, ο Ματίας μας είχε διδάξει να το κάνουμε όλοι μαζί. Σε κάθε προπόνηση δούλευε την τακτική, ώστε να είναι σίγουρος ότι έχουμε καταλάβει αυτό που θέλει και να το βγάλουμε στο παιχνίδι μας. Στο τέλος, στόχος του είναι η ομάδα να παίζει πια αυτοποιημένα. Είχε τόσο καλή σχέση με τους παίκτες, ώστε στον αγωνιστικό χώρο καθένας ήθελε να δίνει το 100% για χάρη του Ματίας. Και παρά την σπουδαία καριέρα του ως παίκτης, ήταν πάντα απλός και προσιτός» θυμάται ο Νοΐρ, ο οποίος στέκεται ιδιαίτερα στο πόσο κοντά θέλει να είναι ο Αργεντινός τεχνικός με τους παίκτες του.
«Αν δεν αποδίδεις καλά στις προπονήσεις ή στους αγώνες, σε πλησιάζει και σε ρωτάει για ποιο λόγο σου συμβαίνει αυτό. Γι’ αυτόν η ενότητα και η ηρεμία της ομάδας είναι εξαιρετικά σημαντικά στοιχεία και είναι, επίσης, κι αυτά που τον δένουν με τους παίκτες».
Kαι πως προσπαθεί να επιτύχει την ενότητα της ομάδας του; Στο Σαν Χοσέ είχε ζητήσει να μην υπάρχουν διαχωρισμοί ανάλογα με την εθνικότητα ή την γλώσσα. Κατά την προετοιμασία ή την συγκέντρωση πριν από τους αγώνες ζητούσε από τους ποδοσφαιριστές του να κάθονται ανακατεμένοι (για παράδειγμα αυτοί που μιλούσαν ισπανικά με τους άλλους) σε στρογγυλά τραπέζια.
Και τι γίνεται με την πειθαρχία; «Υπάρχουν κανόνες, αλλά όχι αυστηρές ποινές για μη σημαντικά παραπτώματα. Μπορεί να αργήσεις σε μια προπόνηση, αλλά δεν θα σου επιβληθεί πρόστιμο. Η… τιμωρία είναι άλλη και είναι διασκεδαστική. Για παράδειγμα οι συμπαίκτες του παρατάσσονται σε δυο γκρουπ και εσύ προσπαθείς να τρέξεις ανάμεσά τους την ώρα που αυτή σε σπρώχνουν ο ένας πάνω στον άλλον. Από τη μια νιώθεις ντροπή, από την άλλη διασκεδάζεις» θυμάται ο Γεωργιανός αμυντικός των Έρθκουεϊκς, Γκουράμ Κασία.
Η τακτική του Αλμέιδα είχε αποτέλεσμα… «Αν μου έλεγε να ανέβω σε ένα δέντρο, θα ανέβαινα στο δέντρο. Σοβαρά. Διότι δεν υπάρχει αμφιβολία πως ξέρει τι κάνει, γνωρίζει ποδόσφαιρο, το καταλαβαίνεις από το πως κατευθύνει την ομάδα, από το πως μιλάει» συμπλήρωσε ο Κασία.
Ο κώδικας των Σαμουράι
«Η φιλοσοφία της ζωής μου εφαρμόζεται στο ποδόσφαιρο. Προσπαθώ να πορεύομαι με συγκεκριμένες αξίες. Και έχω μια πολύ συγκεκριμένη: ακολουθώ την ιστορία των σαμουράι και εκεί υπάρχει ένας κώδικας τιμής, ο Μπουσίντο, στον οποίο και στηρίζω όλο μου το είναι. Δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά προσπαθώ». Αυτά λέει για τον εαυτό του ο 48χρονος προπονητής που εμπνέεται από τον τρόπο των πολεμιστών.
Είναι ο αυστηρός και περίπλοκος κώδικας ηθικής, τον οποίο όφειλε να τηρεί η κλειστή κάστα των Ιαπώνων πολεμιστών και καθόριζε επίσης τόσο την σχέση των πολεμιστών με τον εργοδότη / άρχοντά τους, όσο και την όλη κοινωνική παράστασή τους. Η όλη λογική του μπουσίντο περιστρεφόταν γύρω από τρεις θεμελιώδεις κανόνες, οι οποίοι ήταν η απόλυτη αφοσίωση στον εργοδότη ή στον όποιον άλλον ιεραρχικά ανώτερο, η απόλυτη αφοβία κατά την μάχη και η με κάθε κόστος, ακόμη και με τον θάνατο, διαφύλαξη της τιμής ή αποφυγή της ατίμωσης.
Επτά αρετές πρέπει οι σαμουράι να έχουν και να επιδεικνύουν, κατά τον Μπουσίντο: δικαιοσύνη, ηρωικό θάρρος, καλοσύνη και συμπόνια, σεβασμός, ειλικρίνεια, καθήκον και πίστη, τιμή και αυτοκυριαρχία.
«Στους παίκτες μου μιλάω για ποδόσφαιρο, αλλά στην πραγματικότητα θα ήθελα να τους δω ως πολεμιστές, ως αυτούς που θα τα έδιναν όλα για την αγάπη και την αξιοπρέπεια. Είναι αξίες που χάνονται στο ποδόσφαιρο και γενικά στη ζωή» λέει για τον κώδικα με τον οποίο πορεύεται εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.
«Να σκέφτεστε σαν πρωταθλητές, να σκέφτεστε πάντα τη νίκη, να σκέφτεστε πάντα τον τίτλο» έλεγε στους παίκτες των Έρθκουεϊκς, όπως αποκάλυψε ο τερματοφύλακας της αμερικανικής ομάδας, Τζέιμς Τόμας Μαρτσινόφσκι.
Μα πάνω απ’ όλα αυτό που ζητάει από τους παίκτες του ο Αλμέιδα είναι αγάπη. Για τη μπάλα. Για το ποδόσφαιρο. «Η πιο μεγάλη αξία που μπορώ να μεταφέρω στους ποδοσφαιριστές μου είναι να παίζουν επειδή είναι αυτό που αγαπούν, όχι για να γίνουν διάσημοι και να κερδίσουν εκατομμύρια».
Αγάπη για την μπάλα
Άλλωστε κι αυτός ως ποδοσφαιριστής και ως προπονητής υποκινείται από αυτή την αγάπη. Είναι η αγάπη που είχε όταν στα δώδεκά του αποφάσισε να γράψει ένα γράμμα στον πιο μεγάλο, στον πιο σπουδαίο, σε αυτόν που ενέπνευσε την αγάπη για την μπάλα σε εκατοντάδες ανθρώπους, στον Ντιέγο Μαραντόνα…
«Αγαπητέ Ντιέγο,
γράφω αυτό το γράμμα διότι θα ήθελα πολύ να είμαι φίλος σας. Ονομάζομαι Ματίας, είμαι 12 χρόνων και παίζω στην έβδομη κατηγορία, στον σύλλογο Αλούμνι αυτής της πόλης, είμαστε πρώτοι και είμαι πρώτος σκόρερ με έξι γκολ. Είμαι μεγάλος θαυμαστής σου και νομίζω ότι παίκτες σαν εσένα γεννιούνται κάθε 100 χρόνια. Θα ήθελα να απαντήσετε σε αυτό το γράμμα και να μου δώσετε μερικές ποδοσφαιρικές συμβουλές.
Τα αγόρια που παίζουν μαζί μου θέλουν να έρθετε σε αυτή την πόλη, αν και νομίζω ότι είναι αδύνατο. Γνωρίζετε αυτή την πόλη; Θα θέλατε να την μάθετε; Θα ήθελα να έρθετε με τη μητέρα σας, τον πατέρα σας και τα αδέρφια σας στο σπίτι μου. Ίσως φαίνεται λίγο φανταστικό, αλλά αυτό θα ήταν το μεγαλύτερο όνειρο που θα μπορούσε να εκπληρωθεί.
Ξέχασα, ξέρετε τι; Φορούσα μια φανέλα σας από τότε που παίζατε στην Μπόκα και ορκίζομαι ότι όταν την έβαλα, τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα και ένιωσα για μια στιγμή τον Μαραντόνα. Όταν αντέδρασα κατάλαβα ότι είμαι μικρός σαν μυρμήγκι δίπλα σας.
Λοιπόν, θα συνεχίσω να σας ζητάω πράγματα, θα ήθελα να έχω ένα αυτόγραφο σε μια φανέλα σας ή ένα αυτόγραφο σε φωτογραφία σας. Εν ολίγοις, κάτι που ήταν δικό σας στο μέτρο του δυνατού. Ζητώ συγγνώμη διότι ίσως είμαι λίγο βαρύς, πρέπει να με καταλάβετε, είμαι αγόρι και νομίζω ότι είμαστε όλοι ίδιοι.
Σας παρακαλώ απαντήστε μου, μην με απογοητεύετε, νομίζω ότι είστε ο καλύτερος και πιο ταπεινός άνθρωπος στον κόσμο. Σας αποχαιρετώ με ένα αντίο και περιμένω μια απάντηση.
Ματίας».
