Μετά το Καραϊσκάκη την περασμένη Κυριακή, τώρα στο Ολυμπιακό Στάδιο. Μάλλον είμαστε παιδευμένοι να μας αρέσουν καλύτερα, εκείνα τα τεμπέλικα "ελληνικά" αργόσυρτα ματς των 40-45 φάουλ και των ολίγων φάσεων. Κατά προτίμησιν να μη είναι κι ο αντίπαλος, ιδίως μες στην έδρα μας, τόσο ενοχλητικά ανταγωνιστικός. Να κερδίζουμε εύκολα, και να φεύγουμε απ' το γήπεδο (χαζο)χαρούμενοι ότι κάτι καταφέραμε.
Λοιπόν, μία τελευταία φορά για να μη καταλήξω Γεώργιος Ράλλης με τα αλησμόνητα "δεν θέλω ου" στα προεκλογικά μπαλκόνια του 1981...
Υποτίθεται ότι οι ομάδες σκοτώνονται για να παίξουν Ευρώπη. Αλλ' εννοούμε συγχρόνως, η ομάδα μας να κερδίσει το ευρωπαϊκό εισιτήριο με περίπατους. Κι αφού το κερδίσει και παίξει στην Ευρώπη πράγματι, εκεί και τότε, σαν τη μωρή παρθένα, πέφτουμε απ' τα σύννεφα ότι οι άλλοι παίζουν μία ταχύτητα, ή δύο, επάνω. Ενώ εμείς είμαστε μαθημένοι, από το ελληνικό πρωτάθλημα, στα slow. Δεν δένει, ώστε να βγάζει νόημα, όλο αυτό.
Αφού θέλουμε Ευρώπες, τέτοια παιγνίδια χρειαζόμαστε. Σαν τα "ευρωπαϊκά". Παιγνίδια, εθισμού στο high tempo. Παιγνίδια που εκπαιδεύουν και ετοιμάζουν τις ομάδες, να είναι ανταγωνιστικές στην Ευρώπη. Χρειαζόμαστε λοκούρα, τρέλα, να γίνεται χαμούλης που λέει κι η ανιψιά μου, από το 1' ως το 90'. Που στην ουσία, δεν είναι λοκούρα. Είναι το φυσιολογικό. Αν σε κάτι όντως βοηθάνε οι ξένοι διαιτητές που έρχονται και σφυρίζουν στη Σούπερ Λιγκ, αυτό είναι περισσότερο. Κι όχι τόσο, στο να μη συμβαίνουν αδικίες.
Τα πλέι-οφ είναι αγώνες χαμηλών σκορ, κανείς δεν βλέπω να σκίζει δίχτυα, τα αποτελέσματα κρίνονται on-the-day στην εκάστοτε, άλλοτε ευνοϊκή για την ομάδα μας και άλλοτε όχι, λεπτομέρεια. Μία Κυριακή ο συσχετισμός θα είναι βολικός, μία ανάποδος, και έτσι έχω την αίσθηση πως θα πηγαίνει ως το νήμα. Εκτός εάν υπάρχει στο κάδρο κάποια ομάδα-τρένο, και δεν την έχω παρατηρήσει.
Μιλώντας για τους τρεις διεκδικητές των δύο εισιτηρίων, δύσκολα θα ξεκολλήσουν ο ένας από τους άλλους δύο. Ας μου βρει κάποιος πώς θα είναι η βαθμολογία την άλλη Δευτέρα (έπειτα από Αρης-ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, ΠΑΣ-ΑΕΚ), ποια θα είναι τα τρία από τα πιθανά εννέα αποτελέσματα, να του δώσω το χρυσό ρολόι. Οπότε, τι; Να...γιουχάρουμε, και γι' αυτό; Θα προτιμούσαμε, αντί για οριακές καταστάσεις ισοβαθμίας ή σχεδόν ισοβαθμίας, αποστάσεις 10-15 πόντων; Εάν θέλουμε Ευρώπες, τα ωφέλιμα είναι τα παιγνίδια στο όριο. Σε συνθήκη υψηλής πίεσης. Στην κόψη. Οχι τα χαλαρά, όχι τα φιλικά, όχι τα διαδικαστικά και τα ξεκούραστα.
Η Ελλάδα έχει πέντε ομάδες με "αντικειμενική δυναμική" ευρωπαϊκού εισιτηρίου...αλλά μόνο τέσσερα ευρωπαϊκά εισιτήρια. Ενας εκ των πραγμάτων, δεν γίνεται αλλιώς, θα μείνει έξω. Θα θεωρηθεί αυτό, εκ προοιμίου, ξεφτίλα! Βρίσκω φοβερά δύσκολο, να συζητώ με τέτοιους όρους. Ο αθλητισμός έχει επιτυχία/αποτυχία, δεν έχει καταστροφές και διασυρμούς. Δηλαδή εάν ο Παναθηναϊκός τερματίσει πέμπτος και κυπελλούχος, ο τέταρτος (που θα μείνει έξω) θα είναι...ο ξεφτιλισμένος της χρονιάς;
Αυτή, ήταν η Κυριακή του Αρη. Η αμέσως προηγούμενη, ήταν η Κυριακή κόντρα στον Αρη. Η επόμενη, κανείς δεν ξέρει. Ο Αρης με την ΑΕΚ, ήταν καλός. Αλλά δεν έλυσε, τη δυστοκία του. Αναπόφευκτα, θα την ξαναβρεί μπροστά του. Το ευτύχημα με τη δυστοκία του Αρη είναι ότι στον παρονομαστή-δυστοκία φαίνεται να προσχωρούν...την κατάλληλη στιγμή, και η ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό.
Σε αυτό το ένα ματς με την ΑΕΚ, τη δυστοκία του Αρη την έλυσαν δύο εξ επαφής κεφαλιές από δύο λάθη των άλλων σε δύο δικά του κόρνερ. Ομως, you know what, είναι ποδόσφαιρο. Σημαίνει, δύο ώρες δράσης σε φουλ ένταση. Αποκλείεται, να μη γίνονται λάθη. Δύο ώρες μεταδίδεις ποδόσφαιρο, και κάνεις λάθη. Οχι να είσαι μέσα και να παίζεις. Παράκληση στους προπονητές. Ακούγεται πιο άσχημη απ' όσο φαντάζεστε, η ρητορική για "τα ατομικά λάθη" των παικτών σας. Αποδεχθείτε τα, όσο και να πιέζεστε.
Διδάξτε τον κόσμο, πως τα λάθη είναι μέρος του παιγνιδιού. Δεν είναι εργαλείο, να αποσείουμε ή να μετατοπίζουμε την ευθύνη. Αφήστε τους παίκτες σας, να τα κάνουν. Δίχως τα λάθη του, ο Ρότα δεν θα είχε μες στη χρονιά αυτή τη θεαματική βελτίωση. Αν στον Πανιώνιο δεν "συγχωρούσαμε" τα λάθη του Μασούρα, ο Μασούρας δεν θα γινόταν ποτέ Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς στη χώρα. Αν δεν κάνει λάθη όσο μάχεται για την ευκαιρία του, δεν θα γίνει καλύτερος ποδοσφαιριστής αυτός ο τόσο ενδιαφέρων νέος άνθρωπος που μας ήρθε από την Ονδούρα, πρώτη φορά έξω (και τόσο μακρυά) από την πατρίδα του, ο Πάλμα.
Και επιτέλους, διδάξτε τον κόσμο ότι πάντοτε "παίζουν και οι άλλοι". Οι άλλοι μπορεί να είναι, ο Φαμπιάνο που (σ' ένα σπάνιο σπάσιμο του διδύμου με τον Μπράμπετς) έπαιξε αυτός, ο ένας, για δύο, μη πω για τρεις, σέντερ-μπακ. Οι άλλοι μπορεί να είναι, ο ΠΑΣ. Ηδη στην ιστορία του πρωταθλήματος, η καλύτερη "έκτη ομάδα" από καταβολής πλέι-οφ με top-6. Δεν τον γονατίζει, κανείς. Αλλο αν εμείς παραμένουμε κολλημένοι στο "άμα δεν νικήσεις τον ΠΑΣ, ποιον θα νικήσεις;" Ενώ η ρεαλιστική ερώτηση είναι, "γιατί, ποιος νίκησε τον ΠΑΣ;"
Ο Παναθηναϊκός στα Γιάννενα, έκανε το by far καλύτερο παιγνίδι του εδώ και καιρό. Το καλύτερο στην post-season, οπωσδήποτε. Φάνηκε από το 1', η καλή ημέρα του. Ηταν γεμάτος θετική ενέργεια, πήρε το κοντρόλ και τη μπάλα, την κράτησε κάτω, στο χορτάρι, την ανακτούσε γρήγορα, έπαιζε γρήγορα, σκεφτόταν γρήγορα, πίεζε, κέρδιζε στημένα, δημιουργούσε σε open play, απειλούσε, είχε τετράγωνο σχέδιο με αρχή/μέση/τέλος. Και πάλι, ακριβώς επειδή παίζουν και οι άλλοι, όλο αυτό δεν έφτανε για να βάλει τον ΠΑΣ κάτω! Η κρατούσα ανάλυση ωστόσο, κυρίως για το σούπερ κομμάτι 1'-45', είναι ότι "πέταξε το ημίχρονο". Να παραδίνεται άνευ όρων κανείς, με τα χέρια ψηλά.
Κάτι τελευταίο για τον Παναθηναϊκό, που σιγά-σιγά πρέπει να ετοιμάζεται ότι θα το βρίσκει όλο και πιο συχνά μπροστά του, όσο συχνά το βρίσκει κιόλας η ΑΕΚ. Η "Αγιά Σοφιά", ή όπως θα λέγεται το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού, δεν είναι CocaCola να "πηγαίνει με όλα". Να κολλάει, σε όλες τις συζητήσεις μετά από το κάθε αποτέλεσμα. Σ' ένα βαθμό αντιλαμβάνομαι τη συναισθηματική σύνδεση, τη συμμερίζομαι μπορώ να πω, αλλά στο τέλος της ημέρας είναι...ένα γήπεδο, δεν είναι αναψυκτικό. Μιλάμε για εντός έδρας ήττες της ΑΕΚ; Αγιά Σοφιά. Μιλάμε για τον τεχνικό διευθυντή της ΑΕΚ; Αγιά Σοφιά. Μιλάμε για τον προπονητή της ΑΕΚ; Αγιά Σοφιά. Μιλάμε για ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ; Αγιά Σοφιά.
Μια άσκοπη φόρτιση. Ανώφελη.
