Πες ότι Ολυμπιακός-ΑΕΚ (με όσα, και ήταν τόσα πολλά τα ωραία που, επί 90 λεπτά συνέβησαν και στις δύο πλευρές του γηπέδου) δεν ήταν ποδόσφαιρο αλλά παράσταση στο σινεμά, στο θέατρο, παράσταση μουσική, μια συναυλία. Στο πέσιμο της αυλαίας, αυτό θα έβγαινε από μέσα σου να κάνεις; Να αποδοκιμάσεις; Ένιωσες δηλαδή, πως δεν άξιζαν οι ώρες της Κυριακής και τα χρήματα του εισιτηρίου; Είσαι στα σύγκαλά σου;
Είδες γκολ, είδες αληθινή μάχη για τη νίκη, είδες το αποτέλεσμα άλλοτε να γέρνει προς την από δω πλευρά και άλλοτε προς την από κει, να μη ξέρεις ως το τελευταίο λεπτό καταπού θα κάτσει, είδες ατομικές ενέργειες, είδες συνεργασίες, δοκάρι, τετ-α-τετ, αποκρούσεις, είδες ασίστ που έγιναν γκολ και ασίστ που δεν έγιναν γκολ, είδες Σιμάνσκι+Κριχόβιακ, είδες Μ'Βιλά+Ζοάο Καρβάλιο, είδες Τσούμπερ+Αμραμπάτ, είδες Ελ Αραμπί και (ολίγο, προς το παρόν, αλλά καλό) Φορτούνη, είδες Γαρσία και Μασούρα, φυσικά είδες και λάθη+γκάφες, μπάλα σε υψηλή ένταση είναι, είδες ρίσκα που ανεβάζουν την αδρεναλίνη, επιπλέον είδες μία υποδειγματική (στο να εξυπηρετήσει το θέαμα) διαιτησία. Και κατόπιν όλων αυτών η άμεση αντίδραση, αντί για τουλάχιστον ένα γενναιόδωρο παλαμάκι, ήταν...να εκφράσεις δυσφορία;
Μιζέρια. Για τη βιομηχανία του ποδοσφαίρου, απογοητευτική. Για την παιδεία του θεατή, θλιβερή. Ο Ολυμπιακός δημιουργικά, σε αυτό το ματς ήταν αρκετά επάνω από τον μέσο όρο του εφέτος. Τον ανέβασε, τον ανεβάζει λίγο-λίγο, η ένταξη του Ζοάο Καρβάλιο. Δεν είναι Φορτούνης, όμως είναι 25 ετών, δεν είναι 30, έχει την άνεση του αρτίστα στη σημαντική ενέργεια, την πεποίθηση ότι "το κατέχει", ένα τυπικό δείγμα πορτογαλικής ακαδημαϊκής διαδικασίας. Πρόσφατα στην Τρίπολη είδαμε άλλη μία φορά (Ελλάδα-Πορτογαλία, Ελπίδες) τι σημαίνει πορτογαλική ακαδημαϊκή διαδικασία. Σημαίνει εκπαίδευση άρτια, να παίρνεις τις σωστές αποφάσεις όταν είναι η στιγμή για να πάρεις τις δυσεύρετες στο ποδόσφαιρο, τις δύσκολες υπό πίεσιν, αποφάσεις.
Απέναντι στον δημιουργικά κάπως βελτιωμένο Ολυμπιακό δε, στο δικό της δημιουργικό κομμάτι η ΑΕΚ φάνηκε ακόμη καλύτερη. Εννέα μήνες, Ιούλιο με Μάρτιο, απεραντολογήσαμε για την ελλειμματική βάση του παιγνιδιού της. Για τα υποδεέστερα εξάρια/οκτάρια της. Τον δέκατο μήνα, τώρα, μπορούμε να πούμε πως επιτέλους βρήκαν και συνέθεσαν το καλύτερο δίδυμο που είχαν όλη τη χρονιά σε αυτές τις θέσεις. Το πολωνικό ντουέτο, μια στέρεη πλατφόρμα για την περαιτέρω συνδυαστικότητα καλών παικτών. Ο Κριχόβιακ ήλθε και έδωσε εκείνη την ανεκτίμητη ασφάλεια, ιδίως όσο είχε δυνάμεις και στον βαθμό που έχει ρυθμό, της ορθής διανομής της μπάλας. Είτε κάθετα είτε διαγώνια, όχι παράλληλα. Με ουσία, αντί φλυαρία. Πολύτιμος παίκτης, ακόμη πιο πολύτιμος συμπαίκτης. Γιατί κάνει και όλους τους άλλους γύρω, από καλούς καλύτερους.
Στη Θεσσαλονίκη, έως αυτή την Κυριακή βλέπαμε τον "Αρη του Μάντζιου" με ψήγματα λεπτής διαχείρισης Μπούργος. Αυτή την Κυριακή, είδαμε τον πρώτο "Αρη του Μπούργος". Ο κόουτς Μόνο, προεργάστηκε ένα δικό του σχέδιο που (πρώτον) δεν οδήγησε τα πράγματα εκεί που νόμιζε και (δεύτερον) δεν άργησε να το αναθεωρήσει. Οι ποδοσφαιριστές του Αρη πράγματι "έβαλαν τα πόδια" να ματώσουν για να το υποστηρίξουν, κυρίως με τους τρεις Αργεντινούς πίσω από τον σέντερ-φορ στο β' ημίχρονο έχτισαν καθαρή εικόνα "ματς για 1-0", αλλ' ο Αρης δεν είναι ο πρώτος, και δεν θα 'ναι κι ο τελευταίος, αντίπαλος του ΠΑΣ που, ενώ επιβάλλει στον αγωνιστικό χώρο εικόνα ένα-μηδέν, φέρνει στην πραγματικότητα μηδέν-μηδέν.
Πολλά υποσχόμενα, πολλά στημένα, πολλά τελειώματα, και πάλι δεν τους κάνεις καλά, τους παίκτες του ΠΑΣ. Βγάζει από μέσα του ο Κάργας ένα Καναβάρο, ο Εραμούσπε ένα Νέστα, ο Λοντίγκιν ένα Μπουφόν, ο Καραχάλιος κι ο Στάνκο είναι wannabe Σιώπηδες, κλείνουν χώρους με τέτοια ακρίβεια και συνέπεια, λες και τους κινεί κάποιος απέξω με αόρατα νήματα, επίσης ο προπονητής είναι τόσο μα τόσο τετράγωνος στη σκέψη για το ποδόσφαιρο και φαίνεται πως τη μεταδίδει αυτή τη σκέψη, ένα γκρουπ αξιόμαχο στον υπέρτατο βαθμό, σαν να παίζεται στο χορτάρι (όχι ένας αγώνας ποδοσφαίρου, αλλά) η...ζωή τους, που λέει ο λόγος. Συνιστά καθαρή ευτυχία για τη διοργάνωση των πλέι-οφ, ότι η έκτη ομάδα του κάδρου είναι ο ΠΑΣ.
Για τον Αρη που γρήγορα μοιάζει να επιστρέφει στη "δεν βάζουμε γκολ ποτέ" ψυχοσύνθεση, η καθαρή ευτυχία θα ήταν να πλήρωνε ο ιδιοκτήτης ένα αξιόπιστο στέλεχος που με γνώση και κριτήριο θα τον συμβούλευε, να μη προσλάβουν π.χ. τον Μήτρογλου. 'Η, ποια είναι τα ακριβή χαρακτηριστικά του Καμαρά. Οσα θα έδινε ο κύριος Καρυπίδης για την αμοιβή ενός τέτοιου, κομβικού στο οργανόγραμμα, στελέχους είναι πολύ λιγότερα. Σε σύγκριση με τα απείρως περισσότερα λεφτά, που έκαναν φτερά από το ταμείο...για ενάμισι γκολ του Μήτρογλου. Ας δούμε φερ' ειπείν, πόσο εξαντλητικά ψειρίζει ο Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό (όπου τεχνικός διευθυντής δεν υφίσταται) τις επιλογές που προτείνονται ώστε να μη φύγει, ει δυνατόν, ούτε ένα ευρώ στον βρόντο. Ας δούμε σήμερα, πόσο ομαλά βάζει ο Ιβάν μέσα στη λειτουργία του συνόλου τον Γκατσίνοβιτς.
Ο ΠΑΟΚ "είναι ήδη" στη Μασσαλία. Δυο κουβέντες, και καλές. Δύσκολο, στο Βελοντρόμ την Πέμπτη. Ακόμη πιο δύσκολο, στην Τούμπα την άλλη Πέμπτη. Η Ολεμπίκ σε 15 εντός έδρας αγώνες στο γαλλικό πρωτάθλημα, έχει 23 πόντους. Σε 15 εκτός έδρας αγώνες στο γαλλικό πρωτάθλημα, έχει 33 πόντους. Εάν μετρούσαν μόνο τα εντός έδρας αποτελέσματα, θα ήταν ενδέκατη στη βαθμολογία. Εάν μετρούσαν μόνο τα εκτός έδρας αποτελέσματα, θα ήταν πρώτη (στο +8 μπροστά από την Παρί Σεν-Ζερμέν!) στη βαθμολογία. Η όποια άλλη ανάλυση, μοιάζει περιττή. Περιττό είναι, και το όποιο debate για την αναβολή του αγώνα με τον Ολυμπιακό την ερχόμενη Κυριακή. Σε αυτό, μόνον έχει νόημα και αξίζει ο κόπος ν' αναδειχθεί η επιτηδευμένη ασάφεια, και η αγραμματοσύνη άλλο τόσο, στη διατύπωση των κανονισμών.
Το γράμμα του ΚΑΠ αναφέρει ότι η Σούπερ Λιγκ, υποχρεωτικά από τη στιγμή που θα της ζητηθεί, αναβάλλει "τον αγώνα" ομάδας που συμμετέχει σε προημιτελικό/ημιτελικό/τελικό διοργάνωσης UEFA. Τον αγώνα...έτσι γενικώς και αορίστως. Αλλά, ποιον αγώνα; Τον αγώνα, πριν το πρώτο ευρωπαϊκό ματς; Τον ενδιάμεσο αγώνα; Τον αγώνα μετά την ευρωπαϊκή ρεβάνς; Δεν λέει! Το αφήνει, να αιωρείται. Είναι ΚΑΠ, δεν νοείται χώρος για ευκόλως εννοούμενα. Μπορούσε ο ΠΑΟΚ να ζητήσει αναβολή και για τη Λεωφόρο; 'Η και για το Χαριλάου; Η ασάφεια, μία από τις άφθονες στο σώμα των κανονισμών, δεν είναι αβλεψία. Είναι, για να επιδέχεται μεθερμηνεία η εν συνεχεία εφαρμογή. Ωστε να έχουν εσαεί δουλειά οι δικηγόροι, οι γραμματείς κι οι φαρισαίοι, τα λαμόγια κι οι νταραβεριτζήδες, τα όποια λοιπά συμπαθή είδη του βασιλείου του παραποδοσφαίρου.
Επειδή σημείωσα και για αγραμματοσύνη, ένα παράδειγμα. Αμα πάμε στο άρθρο για τα κριτήρια στις περιπτώσεις ισοβαθμίας ομάδων, διαβάζουμε (και αναπαράγεται, αυτολεξεί, αναρτημένο στον ιστότοπο της Σούπερ Λιγκ) ότι το πρώτο που μετράει είναι τα αποτελέσματα στα παιγνίδια "μεταξύ των ισοβαθμούντων ομάδων". Αντί των ισοβαθμουσών. Μια γλωσσική φρικαλεότητα.
