Τα μάτια του γέμισαν με μιας δάκρυα. Ήταν ένα ξέσπασμα χαράς, ανακούφισης, αγαλλίασης, δικαίωσης. Μόλις είχε σκοράρει το πέναλτι που έδινε στην Σπόρτινγκ Λισσαβόνας το Κύπελλο Πορτογαλίας, αλλά δεν ήταν τόσο αυτό.
Για πρώτη φορά στην ζωή του έβλεπε φως στο τούνελ. Ήταν κάποιος. Ήταν καλά. Για κάποιον που είχε ξεκινήσει κάτω από το μηδέν, για κάποιον που είχε παίξει ποτέ επαγγελματικά στην χώρα του, για κάποιον που είχε φτάσει να ζει σε άθλιες συνθήκες στην Ανγκόλα, εκείνο το βράδυ ήταν η απόλυτη δικαίωση μιας ποδοσφαιρικής Οδύσσειας: «Δεν μπορώ να μιλήσω. Δεν μπορώ να πω πολλά. Έρχομαι από πολύ μακριά. Θέλω μόνο να ευχαριστήσω τον Θεό και την οικογένεια μου».
Η ζωή του όλη ήταν απορρίψεις. Και δυσκολίες. Έπαιζε μπάλα από μικρός, αλλά δεν έμοιαζε με Βραζιλιάνο. Δεν της «μιλούσε» της μπάλας. Ήταν άτεχνος, βαρύς και δυσκίνητος. Στα 14 του δοκιμάστηκε στις ακαδημίες της Κορίνθιανς. Έμεινε ένα μήνα, αλλά τελικά απορρίφθηκε.
Το επόμενο καλοκαίρι δοκίμασε στην Ιντερνασιονάλ του Πόρτο Αλέγκρε. Μετά από μία εβδομάδα του είπαν ότι δεν κάνει.
Βρήκε στέγη στην Παρανά, αλλά μετά από δύο χρόνια του είπαν ότι δεν βλέπουν προοπτική πάνω του. Κατέληξε σε μία ομάδα τέταρτης κατηγορίας (Desportivo Brasil) και έζησε το όνειρο του στο περίφημο Sao Paulo Junior Cup, το ξακουστό Copinha, στο οποίο μάχονται όλες οι ομάδες νέων της Βραζιλίας, μία διοργάνωση τόσο ιερή στην χώρα του καφέ, όσο το Κύπελλο Αγγλίας!
Η ομάδα του έφτασε ως τα προημιτελικά και ήταν ο πρώτος της σκόρερ. Ένας κατάσκοπος που δούλευε για την Σταντάρ Λιέγης τον εντόπισε και δίχως να έχει παίξει λεπτό επαγγελματικά στην χώρα του, έφυγε ως δανεικόςγια την άλλη άκρη του Ατλαντικού μόλις σε ηλικία 19 ετών.
Ήταν άγουρος και ακατέργαστος. Παρότι σκόραρε 22 γκολ με την δεύτερη ομάδα, πήρε μόλις τρεις ευκαιρίες στους μεγάλους. Φεύγοντας από το Βέλγιο είχε ως σουβενίρ ένα κομμένο αυτί και μία γλυκόπικρη πρώτη επαγγελματική εμπειρία: «Στο Βέλγιο έχει κακό καιρό το χειμώνα και χιονίζει πολύ. Μιλούσα με το κινητό στον δρόμο, πάτησα σε πάγο και γλίστρησα. Έσκασα με το πρόσωπο στο έδαφος, έσπασα το χέρι μου και έκοψα ένα κομμάτι από το αυτί μου. Μετά από αυτό, η Σταντάρ Λιέγης δεν ήθελε να με αγοράσει».
Η νέα του περιπέτεια ήταν στην Πορτογαλία και την Εστορίλ, όμως μετά την καλοκαιρινή προετοιμασία αποφασίστηκε να δοθεί δανεικός στην δεύτερη κατηγορία και την Μπέιρα-Μαρ, όπου είχε συμπαθητική πρώτη χρονιά με 9 γκολ.
Νέος δανεικός στην Φεϊρένσε κι ακόμα καλύτερη σεζόν (18 γκολ), όμως για κάποιο λόγο η Εστορίλ δεν τον έβλεπε. Ήταν απογοητευμένος, τσαντισμένος και σε τέλμα. Όταν έφτασε η νέα πρόταση δανεισμού από την Ρεκρεατίβο ντο Λιμπόλο δεν το σκέφτηκε πολύ. Θα έπρεπε.
Μετακόμισε στην Ανγκόλα, όπου αυτά που βρήκε τον σημάδεψαν. Η ομάδα βρισκόταν σε απόσταση 500 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα Λουάντα. Οι παίκτες έμεναν σε έναν ξενώνα και χρειαζόταν να κάνουν ταξίδια οδικώς για πάνω από 7 ώρες για να παίξουν.
Τα γήπεδα ήταν άθλια, οι συνθήκες πρωτόγονες. Φτώχεια παντού, χαμηλό επίπεδο, ένα τέλμα χειρότερο από αυτό που είχε ζήσει μέχρι εκείνη την ώρα.
Τον Ιανουάριο του 2017 κατάφερε να βρει την άκρη του νήματος. Υπέγραψε στην Πάσος Φερέιρα και παρότι δεν ξεκίνησε βασικός, ο τραυματισμός του Έλτον του έδωσε φανέλα βασικού στα έξι τελευταία παιχνίδια. Σκόραρε τρεις φορές και πίστεψε ότι η επόμενη χρονιά θα ήταν δική του.
Μόνο που δεν ήταν έτσι ακριβώς. Η Πάσος πήρε άλλους παίκτες για την θέση του, ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας μέχρι να έρθει ένα μας με την Πόρτο 10 αγωνιστικές πριν το τέλος.
Ο Λουίς Φελίπε ξεκίνησε βασικός σκόραρε δύο φορές και έγινε το θέμα της ημέρας. Έκτοτε, όλα άλλαξαν. Μέχρι το τέλος της σεζόν σκόραρε άλλες 8 φορές, ήταν ο πιο καυτός φορ της πορτογαλικής λίγκας.
Ωστόσο, ούτε και τότε η ζωή του χαμογέλασε. Η Πάσος, που μόλις είχε υποβιβαστεί, του ανακοίνωσε ότι αρνείται όλες τις προτάσεις, προκειμένου να την βοηθήσει να ανέβει άμεσα.
Ο Βραζιλιάνος φορ τρελάθηκε. Ένιωθε πως ότι κι αν έκανε ήταν καταδικασμένος να παίζει μια ζωή στην δεύτερη κατηγορία της Πορτογαλίας. Μόνο που δεν τον πήρε από κάτω, αλλά έσκυψε το κεφάλι και δούλεψε ακόμα περισσότερο.
Ήταν πρώτος σκόρερ της κατηγορίας, το όνομα του συζητιόταν παντού. Η πρώτη πρόταση ήρθε από την Μπενφίκα, αλλά σκέφτηκε πως με Ζονάς, Σεφέροβιτς, Ζοάο Φέλιξ, δεν θα έπαιζε ποτέ. Το ενδιαφέρον της Πόρτο ήταν περισσότερο φιλολογικό. Αυτή που τον ήθελε πραγματικά ήταν η Σπόρτινγκ Λισσαβόνας. Κι εκεί πήγε, τον Ιανουάριο του 2019, με κάτι λιγότερο από ένα εκατομμύριο ευρώ.
Τα λιοντάρια είχαν μόνο τον Μπας Ντοστ ως καθαρό εννιάρι, όμως ο Ολλανδός ήταν σε φάση ντεφορμαρίσματος. Στο ντεμπούτο του (ως αλλαγή) κατέκτησε το Λιγκ Καπ στον τελικό με την Μπράγκα!
Μέχρι να τελειώσει η σεζόν πέτυχε 8 καθοριστικά γκολ στο πρωτάθλημα και σκόραρε επί 6 σερί αγωνιστικές, ξεπερνώντας το κατόρθωμα του θρυλικού Μάριο Ζαρντέλ!
Σκόραρε το νικητήριο πέναλτι στον τελικό κυπέλλου με την Πόρτο (2-2) και μέσα σε λιγότερο από 6 μήνες είχε ήδη σηκώσει δύο τρόπαια, ήταν ο βασικός στράικερ της Σπόρτινγκ και είχε πρόταση να πάρει την πορτογαλική υπηκοότητα να παίξει στην Εθνική!
Ήταν στα 26 του, στην πιο παραγωγική ηλικία της καριέρας του, έτοιμος για την απογείωση. Κι όντως, η επόμενη σεζόν ξεκίνησε ακόμα πιο ηχηρά. Ήταν δεύτερος σκόρερ των λιονταριών πίσω από τον Μπρούνο Φερνάντες, με τον οποίο ανέπτυξαν μία τηλεπαθητική σχέση στο γήπεδο.
Τα περισσότερα από τα 6 γκολ (σχεδόν όλα γκολ μιας επαφής, καθαρά σεντερφορίσια) του στο πρωτάθλημα και τα δύο στους ομίλους του Europa League (απέναντι σε Αϊντχόφεν και ΛΑΣΚ) ήταν από ασίστ του σταρ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μέχρι που ήρθε εκείνο το μοιραίο βράδυ της 27ης Ιανουαρίου του 2020 στο παιχνίδι με την Μαρίτιμο.
Το κατάλαβαν όλοι αμέσως ότι κάτι σοβαρό είχε συμβεί με το γόνατο του, τέτοιο θηρίο δεν λυγίζει έτσι εύκολα. Αποχώρησε στο 15ο λεπτό, σφαδάζοντας. Ρήξη πρόσθιου χιαστού στο δεξί του γόνατο, όμως η αποκατάσταση του κύλησε εξαιρετικά αργά.
Του πήρε 13 μήνες για να ξαναμπεί σε γήπεδο, με την φανέλα της Σπόρτινγκ Β’. Όλες οι τοπ ομάδες της Βραζιλίας, από την Φλαμένγκο και την Σάο Πάουλο, ως την Γκρέμιο και την Παλμέιρας ενδιαφέρθηκαν να τον αποκτήσουν ως δανεικό πέρσι τέτοια εποχή, όμως ο Βραζιλιάνος ήθελε να αναγεννηθεί ξανά μέσω της Σπόρτινγκ.
Δεν πήγε καλά. Έκανε μόλις 9 παιχνίδια με την δεύτερη ομάδα, δεν μπόρεσε ποτέ ξανά να έρθει στην κατάσταση που ήταν πριν τον τραυματισμό του. Το καλοκαίρι αποφασίστηκε να δοθεί δανεικός στην Σάντα Κλάρα, όμως ούτε κι εκεί πήγε καλά. Μόλις 272 λεπτά στο πρωτάθλημα και συνολικά μόλις ένα γκολ σε 12 συμμετοχές.
Χρειαζόταν πια ένα restart. Μία νέα αρχή σε ένα νέο περιβάλλον. Η φιλόξενη Κρήτη και το οικογενειακό περιβάλλον του ΟΦΗ, μοιάζουν το ιδανικότερο μέρος για τον 28χρονο θηριώδη Βραζιλιάνο σέντερ-φορ.
Πριν δύο χρόνια τέτοια εποχή, ο Λουίς Φελίπε θα ερχόταν στην Κρήτη μόνο για διακοπές. Σήμερα, έρχεται για να σταθεί ξανά όρθιος στα πόδια του.