Μετράει συχνά, όχι ποιοι παίζουν. Αλλά, πότε παίζουν. Υπό ποιες "έκτακτες συνθήκες". Το ξέραμε. Το αποδεχθήκαμε, ως κάτι καλύτερο από το να μη παίζουν καθόλου. Ενα παραπάνω, δηλαδή...δύο λοταρίες, είναι τα παιγνίδια αυτή την εποχή. Που έχει και Κόπα Αφρικα. Που από την Πέμπτη έχει και προκριματικά Παγκόσμιου Κυπέλλου στην Ασία, στη Νότια Αμερική, στη Βόρεια/Κεντρική Αμερική. Η Πρέμιερ Λιγκ που δεν σταμάτησε για το Κόπα Αφρικα, τώρα διακόπτει για δεκαπέντε μέρες. Μολονότι αντιμετωπίζει ένα χάος εκκρεμοτήτων.
Η κόκκινη γραμμή της αποδοχής μας, είναι να μη μετατραπούν οι αγώνες σε φάρσες μόνο και μόνο για να γίνουν. 'Η, για να μη τιμωρηθούν ομάδες επειδή δεν θα γίνουν. Πάση θυσία η Σούπερ Λιγκ είναι καίριο, με τα πρωτόκολλα και όλα αυτά, να προστατευτεί από περιστατικά τύπου Μπελενένσες-Μπενφίκα προ καιρού στο πορτογαλικό πρωτάθλημα, ή Τότεναμ-Ρεν στην τελευταία αγωνιστική ομίλων του Κόνφερενς Λιγκ. Η Μπελενένσες να θυμίσω, εκείνη την ημέρα κατέβηκε με εννέα ποδοσφαιριστές, οι οκτώ από την ομάδα νέων, δύο στους εννέα τερματοφύλακες. Περίγελως. Οχι η Μπελενένσες. Η λίγκα.
Fingers crossed, δεν φτάσαμε και δεν θα φτάσουμε εκεί. Το πιο πολύ που πλησιάσαμε, ήταν την Κυριακή με τον ΠΑΣ. Φυσικά και θα μετακινήσεις ένα δεξιό μπακ, αν δεν έχεις άλλον να βάλεις σε θέση αριστερού μπακ. Σέντερ-φορ ο στόπερ όμως, και δεύτερος σέντερ-φορ ο αμυντικός χαφ, αυτό όχι. Εδώ οι συνθήκες, είναι δικαιολογία για πράγματα αδικαιολόγητα. Το ίδιο το δεύτερο ημίχρονο του ματς, έδειξε πως ο ΠΑΣ είχε επιθετικούς παίκτες να βάλει στην επίθεση. Ναι, δεν έκανε καμία διαφορά στο πόσο ο Ολυμπιακός απειλήθηκε. Ηταν ωστόσο, το νορμάλ.
Τη φάρσα, την εξύφανε ο προπονητής και εν τέλει τη χρεώνεται το κλαμπ. Προφανώς, δεν είναι καταστάσεις...που διώκονται. Ενώ θα 'πρεπε! Είναι καταστάσεις που, αφού δεν διώκονται, τουλάχιστον ας απαξιώνονται. Η ήττα εν προκειμένω, δεν ήταν του ΠΑΣ. Ηταν, του ελληνικού πρωταθλήματος. Την Κυριακή με τον Απόλλωνα στα Γιάννενα, ακόμη καλύτερα και πάντοτε με την ασφάλεια του ακαταδίωκτου, μπορούν να βάλουν σέντερ-φορ τον γκολκίπερ και να πουν στους πλάγιους να του γεμίζουν σέντρες μες στην περιοχή. Δυο μέτρα παίδαρος είναι, μπορεί να το καρφώσει.
Ο Ολυμπιακός νίκησε, σε μία καμπή της σεζόν που ο προπονητής το λέει όσο πιο απλά, όσο πιο λιτά, όσο πιο κατανοητά. Μονάχα έτσι μπορούμε να παίξουμε, τι δεν καταλαβαίνετε; Ο Μανωλάς ένα παράδειγμα, που το αισιόδοξο σχέδιο ήταν ότι θα ενσωματωνόταν σταδιακά και θα ξεκινούσε με χρόνο συμμετοχής στον Ολυμπιακό Β, μπήκε με τη διαδικασία του κατεπείγοντος απευθείας στον Ολυμπιακό Α. Αντίστοιχο, ενδέχεται αύριο-μεθαύριο να συμβεί και με τον Φορτούνη. Η εικόνα εναντίον αυτού του ΠΑΣ, είναι φυσική συνέχεια και εξηγεί την εικόνα της Λεωφόρου. Δεν θα είναι πολύ διαφορετική, ούτε στην Τούμπα. Οπου ο Ολυμπιακός προσυπογράφει με χέρια και με πόδια, εννοείται, ένα σενάριο Λεωφόρου. Αλλο ένα μηδέν-μηδέν.
Είναι πάρα πολύ δύσκολο, να έχεις στεγνώσει από ενέργεια. Στεγνωμένη ενέργεια, μετά σημαίνει και πειραγμένο μυαλό. Καθαρό δείγμα στεγνωμένης ομάδας αυτή την εποχή, είναι και ο Αρης. Η μοναδική διαφορά είναι ότι ο Ολυμπιακός, όσο έχει βαθμολογική άνεση, διαχειρίζεται πιο εύκολα την επήρρεια στο μυαλό. Ενώ ο Αρης, όσο νιώθουν σαν να εκτροχιάζονται σε σχέση με τον στόχο, τόσο ξεγλιστρά και το κεφάλι προς τα χειρότερα. Χρειάζονται, πρώτα να ηρεμήσουν. Υστερα, να καθαρίσουν το κεφάλι. Εν τέλει, να το ξαναβρούν.
Αν ο Αρης ζορίζεται να σκοράρει, δεν φταίει ότι δεν είναι πλήρης. Δεν ξέρω στη Σούπερ Λιγκ, άλλη ομάδα με πέντε σέντερ-φορ στο pay-roll. Ο Καμαρά, ο μικρός Ιρακινός που τραυματίστηκε, ο Μήτρογλου, ο Μάνος, ο Ισπανός. Αν ο Αρης ζορίζεται να σκοράρει, φταίει ότι πίσω από τον Καμαρά οι άλλοι τέσσερις "δεν κάνουν", και οι τέσσερις μαζί, ένα καλό. Φταίει συνεπώς, ο...Αρης και κανείς άλλος. Κι επίσης, για να τη λιώσουμε και αυτή την καραμέλα που έρχεται και ξανάρχεται στις περιόδους της δυστοκίας, ο Καμαρά είναι σέντερ-φορ, τελεία. Δεν είναι, ποτέ δεν ήταν και το επιβεβαιώνουν τα stats ολόκληρης της καριέρας του, ένας σίριαλ σκόρερ.
Αλλά, να μη ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε, σέντερ-φορ είναι.
