Διαβάστε παρακάτω αποσπάσματα από την αρθρογραφία των σημερινών αθλητικών εφημερίδων...
KΩΣΤΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ - FORZA
Θεωρώ ότι οι κινήσεις δεν έχουν στόχο μόνο το μέλλον αλλά και το παρόν. Η άποψη που προσπάθησαν να επιβάλλουν ορισμένοι για «τελειωμένη» χρονιά, λόγω της βαθμολογικής διαφοράς μεταξύ ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού, δεν βρίσκει σύμφωνους τον Ιβάν Σαββίδη και τον Ράζβαν Λουτσέσκου.
Δεν υπερασπίζομαι ότι ο ΠΑΟΚ έχει ελπίδες να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Έχει όμως υποχρέωση να επιδιώξει μέχρι το τέλος της σεζόν την μείωση της διαφοράς.
Δεν είναι υπερβολή η άποψη πως, η χρονιά τώρα ξεκινά. Με ένα σαφώς πολύ δύσκολο και απαιτητικό πρόγραμμα για τον ΠΑΟΚ. Ωστόσο με το υλικό που θα διαθέτει η ομάδα στο ρόστερ της όταν ολοκληρωθεί η χειμερινή μεταγραφική περίοδος, θα έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις για διαφορετική προσέγγιση των στόχων μέχρι την ολοκλήρωση της χρονιάς.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΕΡΓΗΣ – LIVESPORT
Η ΑΕΚ δεν χρειάζεται ένα, αλλά δύο χαφ κλάσης, ώστε να ανεβάσουν επίπεδο ολόκληρη την ομάδα. Να την απογειώσουν, σωστότερα.
Σίγουρα όμως θέλει έναν παίκτη μεσαίας γραμμής τώρα, σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο. Και αυτόν θα πρέπει να τον πληρώσει, ενδεχομένως αδρά. Ή να τον δανειστεί τώρα και να τον πληρώσει μετά «γερά», όπως έχει συμβεί και με άλλες περιπτώσεις. Δεν γίνεται να επαναλαμβάνουμε το αυτονόητο, στις 15 Ιανουαρίου… Προφανώς δεν είναι εύκολα πράγματα.
Όμως είναι τόσο αναγκαία που βγάζουν μάτια. Το κυριότερο; Δεν μπορεί η ΑΕΚ να τα αφήσει έτσι, καθώς θα είναι σαν να αφαιρεί από τη δική της επένδυση τη δυναμική που εκείνη δημιούργησε.
ΤΑΣΟΣ ΤΣΑΤΑΛΗΣ - ΩΡΑ
Η παρουσία στην ενδεκάδα μαζί των Άμραμπατ, Τσούμπερ, Γκαρσία θα έπρεπε να είναι αυτονόητη. Και το ζήτημα θα έπρεπε να είναι ποιοι θα τους πλαισιώνουν και ποια διάταξη θα τους βολεύει, παράλληλα με την ανάγκη και της ισορροπίας ανασταλτικά.
Δεν έχει λογική κάποιος από αυτούς τους τρεις να μένει στον πάγκο. Η λογική είναι παίζουν αυτοί, ψάχνουμε τους υπόλοιπους κι έχουμε από πίσω και μια δυο εναλλακτικές για τα άκρα της επίθεσης για να μην υπάρχει κι αυτή η περιβόητη ανάγκη για κάποιον «game changer» από τον πάγκο. Αυτό είναι το κανονικό. Οι τρεις παικταράδες σου μέσα και ψάχνεις από πίσω τις εναλλακτικές που έχεις στον πάγκο.
Οτιδήποτε... κόβει τη φόρα, οποιουδήποτε από αυτούς τους τρεις παίκτες, εκτιμώ πως δεν είναι προς το συμφέρον της ΑΕΚ. Τώρα για ποιο λόγο υπάρχει πρόβλημα βάσει της τακτικής προσέγγισης κάθε φορά και πρέπει να αναρωτιόμαστε ποιοι από τους τρεις θα χωρέσουν, για να πω την αλήθεια δεν μπορώ να το κατανοήσω. Υπό νορμάλ συνθήκες θα έπρεπε να παίζουν και οι τρεις.
ΤΑ ΝΕΑ
Ο ένας χρόνος που υπέγραψε πέρσι τον Μάιο ο Γιοβάνοβιτς είχε λογική: να τον τεστάρουν και να τους τεστάρει. Είναι πάγια τακτική του Σέρβου τεχνικού σε όσες ομάδες αναλαμβάνει. Αλλά ήδη πέρασαν οκτώ μήνες από τότε. Και ο έμπειρος προπονητής έχει δείξει τα διαπιστευτήριά του αλλάζοντας εξ ολοκλήρου την εικόνα του Παναθηναϊκού. Μπορεί να μην αποτυπώνεται αυτό στη βαθμολογία, αποτυπώνεται όμως στο χορτάρι. Η φετινή με την περσινή ομάδα δεν έχουν καμία σχέση. Και σε «ψήνει» ο Γιοβάνοβιτς πως όσο περισσότερο χρόνο έχει στη διάθεσή του, τόσο θα βελτιώνει τον Παναθηναϊκό.
Αυτοί οι οκτώ μήνες είναι αρκετοί για να φροντίσει ο Παναθηναϊκός να «δέσει» τον προπονητή του για 2-3 χρόνια. Και όχι να περιμένει έως την τελευταία στιγμή.
ΑΡΙΣ ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ - METROSPORT
Ο πήχης δυσκολίας για κάθε επιλογή του ΠΑΟΚ αυτήν την περίοδο πάντως, τοποθετείται πολύ ψηλά και για τον λόγο του διπλού στόχου της. Ο ΠΑΟΚ θέλει και για την παρούσα αγωνιστική περίοδο και για τη μέλλουσα απόδοση της επένδυσης. Με προτεραιότητα κυρίως, στη μέλλουσα αγωνιστική περίοδο. Η ανοικοδόμησή του δεν γίνεται από τη μία ημέρα, στην άλλη.
Θα είναι κρίμα κι άδικο για να κτίσει πάλι παλάτια στην άμμο. Οι προοπτικές είναι καλές. Οι οιωνοί είναι καλοί. Απλά, θέλει δουλειά πολλή. Και τύχη…
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΣ – SPORTDAY
Ο Γιοβάνοβιτς είναι δεδομένο ότι θα ήθελε να ξαναδεί τον Παναθηναϊκό που κέρδισε τον Άρη με 2-0. Σε εκείνο το εξαιρετικά κρίσιμο παιχνίδι που έγινε πριν από δέκα μέρες και όχι πριν από δέκα μήνες, ο Παναθηναϊκός μπήκε πολύ δυνατά, προηγήθηκε νωρίς με τον Παλάσιος, δεν άφησε στον Άρη περισσότερες από τρεις τελικές προσπάθειες και τον κέρδισε κατά κράτος διότι τον έτρεξε στη μεσαία γραμμή.
Αυτό ο Γιοβάνοβιτς θέλει να το δει και αύριο. Απ΄ την άλλη, ο Μαρτίνς ελπίζει να ξαναδεί σε ένα μεγάλο ματς τον Ολυμπιακό, που κέρδισε την ΑΕΚ και τη Φενέρ εκτός έδρας, δηλαδή μία ομάδα έτοιμη να τιμωρήσει τον αντίπαλό της αν αυτός επιχειρήσει να πάρει κάποιο ρίσκο για να πιέσει ψηλά.
Έχω την εντύπωση ότι θα πάρει το παιχνίδι όποιος ανοίξει το σκορ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το ματς θα λήξει 1-0. Όποιος προηγηθεί μπορεί να αμυνθεί με περισσότερο καθαρό μυαλό και να χτυπήσει στις αντεπιθέσεις. Η δύναμη του Ολυμπιακού είναι γνωστή. Αλλά και ο Παναθηναϊκός (με Αϊτόρ, Παλάσιος και Καρλίτος) αν βρει χώρους, ειδικά στη Λεωφόρο, σκοράρει κατά ριπάς. Αύριο αν ο Ολυμπιακός του δώσει το δικαίωμα να το κάνει θα γνωρίσει την πρώτη του φετινή ήττα στο πρωτάθλημα. Έτσι απλά.
ΑΛΕΞΗΣ ΒΙΡΒΙΛΗΣ – ΦΩΣ
Ευλογία είναι για έναν σύλλογο να έχει στελέχη όπως τον Φρανσουά Μοντέστο. Βάλτε κάτω όλα τα ονόματα που έχει φέρει.
Η χρηματιστηριακή αξία των Μαντί Καμαρά, Αγκιμπού Καμαρά, Παπέ Σισέ και Ουσεϊνού Μπα αγγίζει τα 70 εκατομμύρια ευρώ. Και ίσως να λέμε και λίγα. Πρόκειται για ποδοσφαιριστές που συνολικά κόστισαν 1,5 εκατομμύριο. Το να φτάνει πλέον ο Ολυμπιακός στο σημείο να παίρνει τον Φαντιγκά από την Παρί Σεν Ζερμέν, να κοιτάζει (σύμφωνα με τους Γάλλους) ακόμη ένα αστεράκι από την Παρί (Ζουμανά Μπαγκμπεμά) και να ετοιμάζεται να φέρει ακόμη έναν από τη Ρεάλ (Ντιμπί Κεϊτά) μέσα σε διάστημα ολίγων 24ώρων μοιάζει αδιανόητο.
Προφανώς δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμα όλα όσα έχει πετύχει ο Ολυμπιακός. Νομίζετε ότι είναι εύκολο να παίρνει μία ελληνική ομάδα έναν πιτσιρικά που γούσταρε ο Τόμας Τούχελ και άλλον έναν παίκτη από τη Ρεάλ που τον ήθελε η Βαλένθια ή η Μπέτις; Εννοείται ότι ο Φρανσουά Μοντέστο έχει κάνει και άλλες κινήσεις. Άλλες που δεν του βγήκαν (π.χ. ο Καρμπόβνικ ακόμη είναι στο… ψάξιμο) και άλλες που του βγήκαν σε μικρότερο βαθμό από τους προαναφερόμενους.
Εκείνο που μένει στο τέλος είναι πάντοτε προς τα πού γέρνει η ζυγαριά. Και γέρνει καταφανέστατα προς το ότι ο Κορσικανός είναι από μόνος του μία… φλέβα χρυσού. Οι γνωριμίες που έχει, για να του λένε λεπτομέρειες όπως αυτές με το συμβόλαιο του Αγκιμπού στη Λιλ αλλά και το κοφτερό του μάτι, έχουν οδηγήσει τον Βαγγέλη Μαρινάκη να τον εμπιστεύεται τυφλά.
*Για να διαβάσετε ολόκληρο ένα άρθρο θα πρέπει να απευθυνθείτε στο περίπτερο της γειτονιάς σας. Ενισχύοντας την εφημερίδα που εκτιμάτε περισσότερο, δίνετε πνοή στην πολυφωνία του Τύπου.
