Ο Φερνάντο Βαρέλα, επέλεξε να στείλει το παιδί του στην Μπενφίκα, αντί να τον υπογράψει στον ΠΑΟΚ όπου και γαλουχήθηκε ποδοσφαιρικά. Μία απόφαση που πήρε ένας πατέρας για το παιδί του και πιθανότατα όλοι μας να παίρναμε την ίδια. Δεν είναι αυτό το ηθικό θέμα στη περίπτωση αυτή.
Το θέμα είναι πως σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει, ο ΠΑΟΚ δεν γνώριζε τίποτα. Και το δεύτερο πιο ενοχλητικό της υπόθεσης, είναι πως ο ίδιος ο παίκτης είχε θέσει το δικό τους θέμα και του παιδιού του ως κοινό. Πως δηλαδή, αν ο ίδιος έμενε στην ομάδα, θα έμενε και ο γιος του. Αυτό βέβαια μπορεί να έχει και πρακτικούς λόγους, δηλαδή μία οικογένεια να μη θέλει να αποχωριστεί το παιδί, όμως ο Βαρέλα αγόρασε σπίτι στη Θεσσαλονίκη και δεν θα ήταν κάτι εξαιρετικά δύσκολο να συμβεί.
Το θέμα λοιπόν για εμένα, είναι όχι πως επέλεξε την Μπενφίκα. Είναι πως δεν συντονίστηκε με τον ΠΑΟΚ. Γιατί η σχέση του κλαμπ με τον παίκτη, δεν είναι τυχαία. Πέρασαν πολλά μαζί. Και όταν ένα κλαμπ σου εξασφαλίζει την ευημερία, δεν το αφήνεις απ έξω σε ένα τέτοιο ντιλ.
Μέσα σε όλα όσα σκεφτόμουν για την υπόθεση ΠΑΟΚ – Βαρέλα, είναι μία διαπίστωση της λειτουργίας δύο τεράστιων κλαμπ. Της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μπαρτσελόνα. Μέσα από τον τρόπο που διαχειρίστηκαν τις κρίσεις τους, κατανοείς γιατί η πρώτη είναι πολύ μεγαλύτερο κλαμπ από την δεύτερη. Η Ρεάλ έχει κανόνες που όταν τους παραβείς αποτελείς παρελθόν όποιος κι αν είσαι. Ακόμη και αν λέγεσαι Κριστιάνο Ρονάλντο ή Σέρχιο Ράμος. Τη στιγμή που οι δύο αισθάνθηκαν πως είναι ως προσωπικότητες ισχυρότερες από το ίδιο το κλαμπ, απλά αποχώρησαν.
Δε συνέβη το ίδιο με την Μπαρτσελόνα και τον Μέσι. Ο τελευταίος, λειτουργούσε για αρκετά χρόνια ως ισχυρότερο μπραντ από το ίδιο του το κλαμπ. Ακόμη και στην εσωτερική λειτουργία υπήρξαν παρεμβάσεις που δεν αρμόζουν στο μέγεθος της ομάδας που αγωνιζόταν. Όσο ήταν το κεντρικό της πρόσωπο, η παρουσία του και μόνο έδινε μία ασφάλεια πως όλα θα πάνε καλά, παρότι το ποιοτικό της βάθος έφθινε καθημερινά. Και φτάσαμε στο σήμερα.
Η Ρεάλ με τα αντανακλαστικά του μεγάλου συλλόγου βρήκε άμεσα τα πατήματά της, γιατί έχει κανόνες και τους τηρεί. Είναι ο λόγος που είναι το μεγαλύτερο κλαμπ του πλανήτη. Από την άλλη η Μπαρτσελόνα, με τα θλιβερά αντανακλαστικά και την έλλειψη κανόνων, βρίσκεται στο καναβάτσο. Χωρίς ποιότητα, υπερχρεωμένη, χωρίς ιδέες. Σε ένα απόλυτο αδιέξοδο.
Το παράδειγμα των δύο, μπορεί να μεταφερθεί στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός μπορεί να έχει χιλιάδες κουσούρια, αλλά έχει κανόνες. Σε αυτόν δεν είναι πάνω απ όλα το κλαμπ, αλλά είναι ο πρόεδρος ο οποίος όμως λες και βγαίνει από ακαδημίες, έχει πάντα ένα μοτίβο προστασίας του κλαμπ. Πολλές φορές άγαρμπα, αλλά έχει. Δεν μπορεί να μπει κανείς πάνω από τον Ολυμπιακό στον Ολυμπιακό.
Εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Ούτε στη γήινη μορφή του, χωρίς ακρότητες και καγκουριές που κάνει ο Ολυμπιακός. Παρασυρόμενοι από την επαρχιακή μας αφέλεια και τον ανεξέλεγκτο συναισθηματισμό, δημιουργούμε πολλές φορές εντάσεις που είναι κόντρα στα συμφέροντα του κλαμπ. Ο ίδιος τύπος που θα σου πει πως λειτουργεί έτσι γιατί δεν είναι Ολυμπιακός, είναι ο ίδιος που όταν την ψωνίσει με κάτι θα σου πει πως σιγά μη γινόντουσαν αυτά στον Ολυμπιακό. Μου έχει τύχει δεκάδες φορές, μπορεί να το κάνω και ο ίδιος.
Το να βάλεις κανόνες που υπερασπίζονται τα συμφέροντα του κλαμπ, άρα το συμφέρον όλων μας, δεν σημαίνει πως θα γίνεις Ολυμπιακός. Απλά σημαίνει πως δεν θα είσαι προϊόν εκμετάλλευσης από κανέναν, πως θα μάθεις να αξιολογείς την πραγματικότητα και όχι την ουτοπία και πως θα εξαφανίσεις κάθε λογής λαϊκιστή από τον οργανισμό σου. Και σε βάθος χρόνου, από τον περίγυρό σου.
Δεν είναι μόνο ο Βαρέλα στο μυαλό μου. Έχω και άλλους που έχουν κάνει πολύ χειρότερα από τον 35χρονό κεντρικό αμυντικό. Και κάνουν ακόμη. Αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει.
Για παράδειγμα, κάνεις δηλώσεις που προσβάλουν το κλαμπ γιατί έχεις κάποιον συγκεκριμένο στόχο; Έφυγες.
Παραπονιέσαι όλη την ώρα για να καλύψεις τις αδυναμίες σου; Έφυγες.
Δεν ενημερώνεις τον ΠΑΟΚ για κάτι που τον αφορά και κοιτάς μόνο την πάρτη σου; Έφυγες.
Βγάζεις διαρροή κατά στελέχους της ομάδας και όλοι καταλαβαίνουν ποιος είσαι; Έφυγες.
Ο κάθε σύλλογος έχει ανάγκη τους κανόνες, όμως στον ΠΑΟΚ έχουνε ένα ταλέντο να δημιουργούνε αντί – κανόνες. Δηλαδή αυτοί που είναι στη λίστα του έφυγες, να είναι από πάνω και οι υπόλοιποι να είναι σε θέση άμυνας.
Το συγκεκριμένο θέμα για εμένα, είναι πολύ πιο σημαντικό από το να προσλάβει έναν τεχνικό διευθυντή ή να πάρει πέντε καλούς παίκτες. Είναι η βάση για να προσελκύσεις πολύ καλύτερους τεχνικούς διευθυντές και ποδοσφαιριστές, είναι η βάση που θα οδηγήσει το κοινό σου σε πιο ορθολογικές αντιδράσεις, είναι η βάση που θα σε κάνει συχνό πρωταθλητή και όχι πυροτέχνημα.
