MENU

Η εποχή της πληροφόρησης και του διαδικτύου. Η ενημέρωση και η γνώση έχει γίνει εύκολη. Κουραφέξαλα φίλοι μου. Τρέμω απ’ τα νεύρα και τη στεναχώρια. Συμπονώντας και συμπάσχοντας με τον Άρη. Το σωματείο αυτό που με μαύρο τσεμπέρι στα μαλλιά, αναζητά εναγωνίως να βρει με ποιον έπαιξε τελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου. 

Πέρασαν μέρες, αλλά η αναζήτηση του δίκαιου είναι ένας αγώνας που δε σταματά. Μέχρι να νικηθεί. Γιατί στο τέλος πάντα νικιέται! Δεν είναι δα και σαν τα Άρης-Ολυμπιακός που η ομάδα του Άρεως δε νικά ούτε με ξόρκια από μάγισσες μπιρμπιλομάτες. 

Σφίχτηκε το στομάχι μου διαβάζοντας την ανακοίνωση του καλού μου Άρη. Σκέφτηκα τον Θόδωρο Καρυπίδη να τη συντάσσει και να τη στέλνει σε συνεργάτες του πριν δημοσιευτεί. Κάτι τα ορθογραφικά, κάτι το συντακτικό, ατόφια αν έβγαινε στον «αέρα» θα υπήρχε πρόβλημα. Μην κολλάμε σε λεπτομέρειες όμως. 

Πόσο πόνο μπορεί να αισθανόταν η ψυχούλα του Κάρυ; Γράφοντας για την ομάδα του που σαν σύγχρονος Λεωνίδας με τους 300, κατεβαίνει στην Αττική που βρίσκονται οι κακοί Πέρσες. Μάχεται με πυγμή και θέληση, αλλά στο τέλος ένας Εφιάλτης στερεί το δικαίωμα της νίκης. Γιατί στον Άρη βρε μπαγάσες; Τι σας έχει κάνει; Σημείωση… Ως ομάδα του Κάρυορίζουμε αυτή που διοικεί. Το ξεχάσαμε και σας μπερδέψαμε. 

Δακρύζω αντιλαμβανόμενος πως όχι απλά έχασε όπως έχασε ο Άρης, αλλά το σοκ ήταν τόσο μεγάλο που του προκάλεσε Αλτσχάιμερ. Δε θυμάται ποιον αντιμετώπισε. Δε θυμάται που έπαιξε. Θέλει προσοχή το θέμα, δεν είναι παίξε γέλασε. Έστω να στήσουμε μια εκπομπή της Αγγελικής Νικολούλη να νομίζουν οι άνθρωποι πως έτσι βρέθηκε η αλήθεια. Συμπτωματική η χρήση της λέξης «στήσουμε» ουδεμία σχέση δεν έχει με πρόσωπα και καταστάσεις. 

Δεν τον άφησαν τον καλό μου τον Άρη. Δεν του επέτρεψαν τόσα χρόνια μετά να χαρεί μια νίκη κόντρα στον Ολυμπιακό. Κι αυτά τα Χριστούγεννα οι γιαγιάδες θα μαζέψουν τα εγγόνια τους γύρω απ’ το τζάκι. Κι ας είναι παιδιά πανεπιστημίου πλέον. Να τους πουν το παραμύθι για εκείνη τη φορά που ο Άρης είχε νικήσει τον Ολυμπιακό. Οι νέοι με ανοιχτό το στόμα ακούν τους μεγαλύτερους, πριν κοιμηθούν με την κάλτσα δίπλα τους, περιμένοντας τον Άγιο Βασίλη να κατέβει απ’ την καμινάδα. Σε αυτόν πιστεύουν. Σε ενδεχόμενο νίκης Άρη επί Ολυμπιακού, όχι… 

Τις γιορτές πάντα ξυπνά η αγάπη και η φιλανθρωπία μέσα μας. Ας το δείξουμε ξανά. Πρωτίστως όποιο μέλος της οικογένειας του Άρη συναντάτε, να το ενημερώνετε με αγάπη και προσφέροντας έναν κουραμπιέ, πως έπαιξαν με τον Ολυμπιακό. Το αποτέλεσμα αφήστε το δεν πειράζει. Θα μελαγχολήσουν που πάλι έχασαν, ειδικά τη σεζόν που στο λιμάνι είχαν τεράστια απώλεια μετά την πώληση του ποδοσφαιριστή τους, Λίντσεϊ Ρόουζ, που «έδενε» την άμυνα. Τι όχι; 

Η δεύτερη κίνησή μας είναι να βάλουμε κάτω από το δέντρο του αγαπημένου Θόδωρου, έναν χάρτη. Της Αττικής. Με σημαδεμένα τα σημεία που βρίσκεται η Αθήνα και η έδρα του Ολυμπιακού. Για να καταλάβουν οι καλοί μας φίλοι πως δεν αγωνίστηκαν στην Αθήνα και δεν αντιμετώπισαν ομάδα της Αθήνας. 

Υπάρχει ο φόβος με αυτή τη διευρυμένη έννοια του όλη η Αττική είναι Αθήνα, να φτάσουμε στο σημείο να λέμε πως στο τέλος θα φτάσει και η Λαμία να θεωρείται Αθήνα. Οι Σέρρες να θεωρούνται Θεσσαλονίκη. Μην το γελάτε καθόλου, αν έχει κίνηση στην Αθήνα, περισσότερη ώρα θες να φτάσεις Πειραιά, απ’ όση ο Θεσσαλονικιός να φτάσει Σέρρες. 

Ας βοηθήσουμε τον Άρη. Μας χρειάζεται όλους. Κανείς δεν περισσεύει σε αυτή την προσπάθεια. Τα αγωνιστικά περνούν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Εντάξει μωρέ πώς κάνετε έτσι; Δεν έκανε σουτ ο Άρης. Ε και; Πρώτη φορά συμβαίνει μηα ομάδα να κάνει τρία σουτ και το κοντινότερο να καταλήγει 20 μέτρα άουτ; 

https://streamable.com/cy0u5p

Πως κάνετε έτσι πια, πόση καχυποψία και κουτοπονηριά σε αυτή τη χώρα; Είχε την τύχη ο Ολυμπιακός να διαθέτει σε εξαιρετική κατάσταση και τους τρεις Καμαράδες και νίκησε. Τον Μαντί, τον Αγκιμπού και τον Αμπουμπακάρ. 

Ο τρίτος ξέρουμε πως ανήκει στον Άρη. Μέχρι αποδείξεως του εναντίου βασικά, επειδή το χέρι μας στη φωτιά με αυτούς, δεν το βάζουμε κιόλας. 

Άγιες μέρες έρχονται, βοηθήστε τον Άρη να μάθει με ποιον έπαιξε