Μία ομάδα πάρα πολύ πιεσμένη, με αρκετό φόβο, πάτησε πάνω στην ποιότητα του Αντρίγια Ζίφκοβιτς και την εμπειρία του Κρέσπο, έτσι ώστε να μπορέσει να πάρει το αποτέλεσμα που σε συνάρτηση με αυτό της Κοπεγχάγης, πέρασε τον ΠΑΟΚ στην επόμενη φάση.
Προφανώς και ο ΠΑΟΚ δεν έθελξε – και δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο – όμως στο τέλος της διαδρομής μπορούμε να πούμε με σιγουριά, πως πέρασε δίκαια και πως η τύχη σε μεγάλο βαθμό του γύρισε την πλάτη σε δύο αγώνες που έπαιξαν τον ρόλο τους για την πρωτιά. Στους δύο εντός έδρας αγώνες με Σλόβαν και Κοπεγχάγη που η εικόνα των αγώνων τον αδικεί.
Πλέον υπάρχει το όραμα της Ευρώπης και μέχρι τότε πολλά μπορούνε να αλλάξουν. Αρκεί να εντοπιστεί το πρόβλημα στη σωστή του βάση. Ένα πρόβλημα καθαρά ποδοσφαιρικό που χρειάζεται διοικητική – ιδιοκτησιακή αποφασιστικότητα.
Νομίζω πως είναι σαφές ποιο είναι το αγωνιστικό πρόβλημα του ΠΑΟΚ. Ξεκινά από το γεγονός πως την τελευταία διετία πουλήθηκαν κάποια παιδιά και στη θέση τους ήρθαν άλλα με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά και πολύ μικρότερη επίδραση στο παιχνίδι της ομάδας.
Ουσιαστικά ο ΠΑΟΚ δεν είδε πως το κοινό χαρακτηριστικό που διέθεταν οι παίκτες που πούλησε, ήταν η ταχύτητα και η ένταση. Ο Γιαννούλης, ο Τζόλης, ο Πέλκας, ο Άκπομ, ο Λημνιός, αν έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό είναι αυτό της έντασης. Αυτός ήταν και ο λόγος που έφεραν προτάσεις και απλά τα νούμερα που εισέπραξε ο ΠΑΟΚ διαφοροποιήθηκαν ανάλογα με την ποιότητα του κάθε ποδοσφαιριστή αλλά και την διάρκεια του συμβολαίου που απέμενε.
Το μήνυμα της αγοράς ήταν σαφές, όμως ο ΠΑΟΚ δεν αντικατέστησε αυτούς τους παίκτες που το στοιχείο της έντασης και της ταχύτητας. Πήγε κόντρα στα θέλω της αγοράς. Στις ανάγκες του σύγχρονου ποδοσφαίρου.
Το αποτέλεσμα από αυτή την διαδικασία, ήταν να δομηθεί ένα ρόστερ το οποίο είχε απωλέσει το βασικό χαρακτηριστικό του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Και όταν συνέβη αυτό, είναι λογικό να στηθεί μία ομάδα που αν μη τι άλλο ήταν προβλέψιμη.
Τι δεν έχει ο σημερινός ΠΑΟΚ εκτός από ένταση; Παρατηρείς το παιχνίδι του και βλέπεις ξεκάθαρα πως όλοι οι παίκτες του ζητάνε την μπάλα στα πόδια. Δεν παίζει κανείς στον χώρο. Παρατηρείς πως αν εξαιρεθεί ο Ζίφκοβιτς, δεν υπάρχει μισός παίκτης που θα δημιουργήσει μέσα από ατομική ενέργεια. Και αυτή η κατάσταση, δημιουργεί μία ανασφάλεια, που οδηγεί τους παίκτες σε ένα παιχνίδι μηδενικού ρίσκου που ουσιαστικά δεν πιέζει καθόλου τον αντίπαλο. Παράλληλα, το έλλειμα ποιότητας στη μεσοεπιθετική γραμμή, στερεί και το συνδυαστικό ποδόσφαιρο. Αυτή είναι η σκληρή εικόνα της ομάδας και για αυτόν τον λόγο ο Λουτσέσκου έχει πελαγώσει και δεν μπορεί να βρει λύσεις. Γιατί απλούστατα, αυτές δεν υπάρχουν.
Το μόνο που μπορεί να κάνει σήμερα ο Λουτσέσκου, είναι απλά να δώσει ευκαιρίες σε κάποιους μικρούς, να τους προετοιμάσει για το μέλλον και να ξεκουράσει λίγο τα μάτια μας. Όμως επί της ουσίας, το ποδοσφαιρικό πρόβλημα του ΠΑΟΚ, είναι πάρα πολύ βαθύ γιατί με τις προσθήκες του χρειάζεται ένταση, ταχύτητα, ποιότητα. Όλα αυτά που κοστίζουν και χρειάζονται εξαιρετικές προσβάσεις στην αγορά, από τη στιγμή που όλοι αυτά ψάχνουν.
Το θέμα των προσθαφαιρέσεων του ρόστερ, προφανώς είναι και κάτι πολύ σοβαρό. Όμως δεν είναι μόνο αυτό που ταλαιπωρεί τον ΠΑΟΚ. Πλέον, έχει χαθεί και ο έλεγχος στο υπάρχον ρόστερ με αφορμή τους πολλούς τραυματισμούς. Και τίθεται αντανακλαστικά το θέμα της εκγύμνασης.
Τον περασμένο Σεπτέμβρη, μου είπε ένας φίλος μου πως οι εντάσεις που δουλεύει η ομάδα δεν είναι καλές. Το κράτησα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και περίμενα να δω πως θα εξελιχθεί το πράγμα, έχοντας εμπιστοσύνη τον Λουτσέσκου από την προηγούμενη εμπειρία μας μαζί του.
Αυτό που κάνει ένας προπονητής που διαχειρίζεται μία ομάδα με μεσοβδόμαδα παιχνίδια, είναι το εξής. Διατηρεί έναν κορμό που παίζει και παλεύει να του δώσει ρυθμό μέσα από τους αγώνες, προπονεί τους υπόλοιπους με εντάσεις έτσι ώστε όταν θα πρέπει να ξεκινήσει το ροτέισον η ομάδα να μπούνε αυτοί φρέσκοι και φρεσκάρει τους παίκτες του κορμού όταν αυτοί θα βγαίνουν στα πιτς. Εύκολα γράφεται βέβαια, δύσκολα γίνεται γιατί υπάρχουν εθνικές, διακοπές, ταξίδια κτλ. Όμως η κεντρική ιδέα είναι αυτή.
Από τους τραυματισμούς, την κακή αποκατάσταση και την πίεση που δέχτηκε το ρόστερ με τα γνωστά αποτελέσματα, φαίνεται πως σε αυτό το κομμάτι ο Λουτσέσκου και το τιμ του δεν τα πήγαν καλά. Δεν τα πήγαν καλά γιατί δεν προέβλεψε σωστά την κατάσταση ή γιατί όταν επέλεξε να ανεβάσει τις εντάσεις – γιατί συνέβη και αυτό – ένα σοβαρό κομμάτι του ρόστερ, ακόμη και οι παραγωγικές ηλικίες, έβγαλε πρόβλημα; Και εδώ φαίνεται να εγκλωβίζεται σε ένα μη αθλητικό ρόστερ που καλείται να διαχειριστεί, το οποίο κακώς πίστεψε όπως ο ίδιος παραδέχτηκε δημοσίως, χρησιμοποιώντας βέβαια άλλα λόγια.
Ανακεφαλαιώνοντας, εκτιμώ πως ο ΠΑΟΚ πρέπει να πάρει άμεσα αποφάσεις εξωτερικεύοντας τις σκέψεις του. Όταν ένας μηχανισμός κλείνεται στον εαυτό του και πιστεύει πως μπορεί να βρει τις λύσεις και ένα πρωί όλα θα αλλάξουν, νομοτελειακά φτάνει στο ναδίρ.
Το ποδοσφαιρικό πρότζεκτ του ΠΑΟΚ πιθανότατα θα αποτύχει, όμως δεν θα είναι το πρώτο ούτε το τελευταίο στον πλανήτη. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Μπαρτσελόνα, η Γιουβέντους, έχουν χάσει αυτή τη στιγμή τον δρόμο τους. Είναι κάτι σύνηθες σε μία τόσο ανταγωνιστική αγορά.
Ο ΠΑΟΚ θα αξιολογήσει, θα δει το γιατί έφτασε εδώ, θα μοιράσει ευθύνες και θα αλλάξει την εικόνα του. Από την αποφασιστικότητά του και κυρίως του Ιβάν Σαββίδη, θα εξαρτηθεί το πόσο γρήγορα θα συμβεί αυτό.
Όμως μέχρι να συμβεί, θα πρέπει όλες οι αντιδράσεις στον περίγυρο της ομάδας να έχουν λογική. Υπάρχει και εκεί αρρώστια που εκδηλώνεται με τρόπους που δεν βοηθάνε.
Μία ομάδα που δεν μπορεί να παίξει, θα συνεχίσει να μη μπορεί ότι και να κάνεις. Δεν είναι θέμα πίεσης, φόβου και όλα τα συναφή. Στο ξεκίνημα του αγώνα το όλο μπάχαλο που δημιουργήθηκε, αποτυπώθηκε ποδοσφαιρικά στο πρόσωπο του Μιχάι που το αντιλήφθηκε. Ήταν το χειρότερο του διάστημα ως παίκτης του ΠΑΟΚ.
Και στη φάση που βρίσκονται αυτοί οι παίκτες σήμερα, χρειάζονται βοήθεια για να δώσουν ότι μπορούν. Όχι μπινελίκι και απειλές.
