Διαβάζεις τα τελευταία μηνύματα του Νίκου Τσουμάνη, όπως αποκαλύφθηκαν στην εκπομπή «Δίκη στο Open». Ενός νέου ανθρώπου, ποδοσφαιριστή, που οδηγήθηκε στην απόφαση να βάλει τέλος στη ζωή του. Για οικονομικούς λόγους. Χρέη. Δεν άντεχε άλλο. «Πνίγηκε» απ’ το άγχος, δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει κι άφησε πίσω του δικούς του ανθρώπους και μια ζωή που ήταν όλη μπροστά του.
Δε γίνεται να μη σου «κοπούν» τα γόνατα. Να μην αντιληφθείς το πόσο μεγάλο άγχος και πίεση βίωσε, πριν οδηγηθεί στην τραγικότερη των αποφάσεων. Λίγο-πολύ, ταυτίζεσαι. Επειδή κάθε άνθρωπος έχει περάσει δυσκολίες στη ζωή του. Οικονομικές ή πάσης φύσεως τέλος πάντων. Ζώντας μέρες άγχους. Ο Τσουμάνης δεν το άντεξε. Ο κάθε άνθρωπος διαφέρει.
Τα συγκεκριμένα μηνύματα, δεν πρέπει να λειτουργήσουν απλά ως δική μας και δική σας διαπίστωση της ψυχολογικής του κατάστασης. Του άγχους και του πανικού που βίωσε. Όταν δεν μπορούσε να φάει και να κοιμηθεί όπως τόσο τραγικά περιέγραφε ο ίδιος.
Είναι το στοιχείο που επιβάλλεται να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Να λειτουργήσει ως σημείο μηδέν για κάθε άνθρωπο που έχει βιώσει ή βιώνει ακόμη και τώρα το ανάλογο άγχος και πανικό. Για να καταλάβουν πως δεν είναι μόνοι, δεν είναι αβοήθητοι μπροστά στις ορέξεις και τις διαθέσεις του καθενός, που εκμεταλλεύεται ένα νόμο ή κάποιο παραθυράκι του, μην υπολογίζοντας πως στερεί δεδουλευμένα, κόπους, ιδρώτα, νέων ανθρώπων με όνειρα και φιλοδοξίες. Που θέλουν να ζήσουν τις οικογένειές τους με αξιοπρέπεια.
Η αναφορά του αυτονόητου, δεν λύνει το πρόβλημα. Είναι υποχρέωση στη μνήμη του Νίκου Τσουμάνη, το να γίνει η περίπτωσή του ο «φάρος» που θα τερματίσει την ασυδοσία. Οφείλει η δικαιοσύνη να παρέμβει. Έχει χρέος να το κάνει, σε μια Ελλάδα που ακόμη μετρά τις… πληγές της απ’ την κρίση.
Να βρει τους ηθικούς αυτουργούς που οδήγησαν ένα νέο παιδί στην απόφαση να αφήσει πίσω του τη ζωή, να αφήσει πίσω του τα αγαπημένα του πρόσωπα και να οδηγηθεί στην αυτοχειρία. Γιατί αισθάνθηκε πως κάθε ελπίδα είχε χαθεί. Πως δεν είχε βοήθεια από πουθενά πλέον. «Πνίγηκε» απ’ το άγχος και την απελπισία.
Για πόσα; Για 10.000; Για 15.000; Για 20.000; Λεφτά που τα είχε δουλέψει αλλά δεν τα είχε. Έπρεπε ήδη να έχει παρέμβει αυτεπάγγελτα ο εισαγγελέας. Αναζητώντας αυτούς τους ηθικούς αυτουργούς. Όποιοι κι αν είναι, απ’ όποιο χώρο κι αν είναι.
Μέσω της υπόθεσης Τσουμάνη, να φτάσει επιτέλους το… μαχαίρι στο κόκαλο για τον κάθε μπαταχτσή. Που «παίζει» έστω κι άθελά του, με την καθημερινότητα, την ψυχολογία, ακόμη και την ίδια τη ζωή ανθρώπων. Για να κάνει το… κομμάτι του και να κερδίσει κάτι. Ο Τσουμάνης είναι στον τάφο. Αυτοί που τον οδήγησαν στην απόφαση πως δεν έχει πλέον ελπίδα, δεν έχει μέλλον, δεν έχει λόγο να ζει, βρίσκονται ανάμεσά μας. Όποιοι κι αν είναι, απ’ όποιο χώρο κι αν είναι. Όσο φανταχτερός κι αν είναι αυτός, θαμπώνοντας και κρύβοντας μια πραγματικότητα που οδηγεί σε αποφάσεις ζωής ή θανάτου όπως αποδεικνύεται.
Υπάρχει δικαιοσύνη; Υπάρχει εισαγγελέας; Ας αποδείξει επιτέλους πως σε αυτή τη χώρα δεν είναι κανείς αβοήθητος και έρμαιο στις διαθέσεις του καθενός. Άμεσα να βρεθούν και να λογοδοτήσουν οι ηθικοί αυτουργοί. Που «σκότωναν» έναν νέο άνθρωπο για μέρες, μέχρι να τον οδηγήσουν στη μοιραία απόφαση.
Η θέση του SDNA.
