Ήταν ο περυσινός Άρης αυτός που αντιμετώπισε - παραλίγο με επιτυχία - την Αστάνα το καλοκαίρι, και δη ένας Άρης πρόωρης προετοιμασίας, με μικρά δείγματα και περιθώρια δουλειάς και διορθώσεων. Έπειτα ακολούθησε παράταση προετοιμασίας τόσο, που ο Άκης Μάντζιος αναγκάστηκε να ρίξει τους ρυθμούς στα επίπεδα της συντήρησης, προκειμένου να μην «κάψει» τους ποδοσφαιριστές του. Έτσι, δε μπορεί να ειπωθεί ότι ο φετινός Άρης ξεκίνησε το πρωτάθλημα. Ο φετινός Άρης μόνον πρόσφατα άρχισε να φαίνεται και το γεγονός ότι, παρά την καθυστέρηση αλλά και την πίεση του -6, έχει καταφέρει να έχει αξιόλογη βαθμολογική συγκομιδή, οφείλεται στις ισορροπίες που επιφέρουν στους «κιτρινόμαυρους» τρεις συν μία νέες σταθερές στην ομάδα, αναβαθμίσεις που προσέφεραν το ελάχιστο απαραίτητο για να μην καταστραφεί πρόωρα η χρονιά, ποδοσφαιριστές που περικλείουν την ομάδα με ασφάλεια σε ένα κουκούλι μέχρι να μεγαλώσουν τα αγωνιστικά φτερά της.
Μιλώ, φυσικά και πρώτα απ' όλα, για το νέο αμυντικό δίδυμο των Φαμπιάνο - Μπράμπετς, που έχει προκαλέσει αίσθηση στη φετινή Super League. Ορμώμενοι από Τουρκία και Τσεχία, οι δύο στόπερ βρήκαν γρήγορα χημεία, δείχνουν υγιείς και δυνατοί οργανισμοί, ειδικά ο Μπράμπετς, και ο Άρης έχει κατορθώσει να παρουσιάσει μια σαφέστατη αμυντική σταθερότητα σε σχέση με πέρυσι. Και δεδομένου ότι φέτος οι «κιτρινόμαυροι» παίζουν ακόμη πιο επιθετικά, η σταθερότητα αυτή είναι ακόμη περισσότερο απαραίτητη.
Μια επίσης τεράστια αναβάθμιση για το ρόστερ της ομάδας του Μάντζιου είναι αυτή της προσθήκης του Μπαντού Εντιαγέ στο χώρο του κέντρου. Ο Σενεγαλέζος μπορεί να παίξει και τις τρεις θέσεις της μεσαίας γραμμής (αμυντικός χαφ, κεντρικός μέσος ή προωθημένος-επιτελικός μέσος), αλλά αυτό θα μπορούσε απλώς να είναι στοιχείο αποτυπωμένο σε χαρτί, αν ο πρώην άσος της Στόουκ δεν ήταν σε θέση να εκτελέσει όπως πρέπει τα καθήκοντα του. Πράγματι, λοιπόν, προς μεγάλο όφελος του Άρη, ο Εντιαγέ ήρθε πανέτοιμος από την Αγγλία και όχι μόνο δεν πρόκειται για... flop, αποτυχημένη μεγαλεπήβολη μεταγραφή, αλλά το αντίθετο: ίσως τον κορυφαίο μέσο του φετινού πρωταθλήματος. Ο ρυθμός στο παιχνίδι του και το αποτύπωμα του τόσο με όσο και χωρίς τη μπάλα, είναι για τον Άρη μια σταθερά που θέτει τον πήχη ψηλά σε κάθε αγώνα, ανεξάρτητα από την απόδοση των υπολοίπων.
Πλάι στον Εντιαγέ, ο Άρης έχει τον καλύτερο μέσο του περυσινού πρωταθλήματος, τον Σάσα, παρά τα προβλήματα με τα οποία ξεκίνησε στη φετινή χρονιά (μεταξύ άλλων και πειθαρχικά), αλλά κυρίως και την... αναβαθμισμένη έκδοση του Τζέιμς Τζέγκο. Ο Αυστραλός έχει κάνει ακόμη πιο ουσιαστικό το παιχνίδι του, «ταίριαξε» σε τρεξίματα με τον Εντιαγέ και έχει τόση συνέπεια στην καλή απόδοση, που ξεχωρίζει ακόμη και στα παιχνίδια της Εθνικής Αυστραλίας, της οποίας έχει γίνει αναπόσπαστο μέλος.
Με μια άμυνα που λειτουργεί, λοιπόν, ήδη στον αυτόματο, με ποιοτικό κέντρο που δουλεύει σε όλα τα επίπεδα μέσα στο γήπεδο, προσφέροντας και στα αμυντικά βάσανα αλλά και στο σκοράρισμα (4 γκολ και 3 ασίστ από την τριάδα του άξονα, Εντιαγέ, Τζέγκο και Μπερτόγλιο), ο Άρης κατάφερε να δώσει χρόνο στην επιθετική γραμμή - ακόμη και στον ίδιο τον Μπερτόγλιο που δε χρειάζεται να «καίγεται» πλέον στην άμυνα - μέχρι αυτή να βρει την ταυτότητα της. Γιατί η αλήθεια είναι ότι ναι μεν ο Γκαρσία έχει περισσότερη «φλόγα» φέτος, αλλά από κει κι έπειτα ο Γκάμα έχει χάσει την ηγετική του παρουσία και εκείνη τη δαιμωνιώδη ιδιότητα να επηρεάζει το παιχνίδι, ο Καμαρά φλερτάρει με τα δίχτυα αλλά ξεχνάει να πάει στο ραντεβού, ο Μαντσίνι και ο Μάνος έχουν ταβάνι, ο Ιτούρμπε προσαρμόζεται, ο Χαΐροβιτς μάλλον δεν... βγήκε, ο Μήτρογλου δεν υπολογίζεται και ο Άλι είναι εκτός.
Ο Άρης είναι, πάντως, ξεκάθαρα έτοιμος να ανοίξει τα φτερά του στο αγωνιστικό κομμάτι, με όλες τις ποιοτικές προσθήκες που μέρα με τη μέρα «δένουν» όλο και περισσότερο, και θα πρέπει να ευγνωμωνεί τα πρόσωπα που τον κρατούν όρθιο όλο αυτό το διάστημα, αποτελώντας τη σταθερά του κάθε εβδομάδα.
