Ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης δεν χρωστάει στο Δημόσιο από άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητές του. Χρωστάει από την ενασχόλησή του με μία ΠΑΕ και αφού αποφεύγει να πληρώσει τα χρέη που δημιούργησε, πάει και αγοράζει άλλη ΠΑΕ!
Η περιβόητη Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού δεν βάζει κανένα φραγμό, του επιτρέπει να προχωρήσει στην αγορά της δεύτερης ΠΑΕ, την οποία ενδεχομένως ο ιδιοκτήτης θα τη φορτώσει πάλι με χρέη.
Δυστυχώς αυτό είναι το πλαίσιο που μπήκε στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο την τελευταία εικοσαετία. Ο ρόλος της ΕΕΑ φάνηκε από τα πρώτα βήματά της, τότε που πρόεδρος ΠΑΕ δήλωνε δημόσια ότι πήρε το πιστοποιητικό συμμετοχής, προσκομίζοντας έναν άδειο φάκελο στην Επιτροπή και αφού είχε μεσολαβήσει υπουργικό τηλεφώνημα.
Το κράτος ποτέ δεν θέλησε να ελέγξει τα οικονομικά των ομάδων γιατί αρέσκεται να συγχρωτίζεται με τους παράγοντες του ποδοσφαίρου ώστε να ασκεί ψηφοθηρική πολιτική. Είναι μία πάγια τακτική που εξοργίζει το φορολογούμενο πολίτη, ο οποίος αν αφήσει ένα χρέος 100 ή 200 ευρώ στην εφορία, θα βρεθεί μέχρι και κατηγορούμενος σε δικαστήριο.
Αν ήθελε η πολιτεία να δώσει λύσεις στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, δεν θα λειτουργούσε με τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα ο υφυπουργός Πολιτισμού Λευτέρης Αυγενάκης. Από τη μία να πιέζει την ΕΡΤ να δώσει περισσότερα χρήματα στις ομάδες της Super League 2 και από την άλλη να καταγγέλλει αυτό το πρωτάθλημα ως στοιχηματικά χειραγωγημένο.
Οι αντιφάσεις των πολιτικών δεν αφορούν μόνο αυτήν την περίοδο διακυβέρνησης. Και τα προηγούμενα χρόνια, τα ίδια έγιναν.
Οι ιδιοκτήτες των ομάδων έχουν βρει την ιερή αγελάδα και την εκμεταλλεύονται. Πείθουν τους πολιτικούς ότι μια δράκα φανατικών μπορεί να τους φέρει ψήφους. Προφανώς οι Ελληνες πολιτικοί άνδρες δεν υπολογίζουν τον κοινωνικό αντίκτυπο τέτοιων πρακτικών. Και συνεχίζουν στον ίδιο ρυθμό…
