Σύμφωνα με τη FIFA, η Ελλάδα κατατάσσεται στο τρίγωνο του διαβόλου μαζί με την Τουρκία και τη Βουλγαρία.
Αυτές οι τρεις χώρες έχουν τα μεγαλύτερα χρέη απέναντι σε παίκτες, πολύ από τους οποίους έπαψαν να ελπίζουν ότι θα εισπράξουν τα οφειλόμενα. Μιλάμε για επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, με οικογένειες, με σχετικά μικρά συμβόλαια και φυσικά με σύντομο χρόνο επαγγελματικής ζωής.
Μέχρι τώρα η κυβέρνηση είχε βολευτεί με τη διευθέτηση των απαιτήσεων των ποδοσφαιρικών παραγόντων. Πίστευε ότι με αυτόν τον τρόπο θα ικανοποιούσε τους οπαδούς των ομάδων και δεν θα είχε το παραμικρό πολιτικό κόστος.
Τώρα βρίσκει μπροστά της ένα τεράστιο κοινωνικό κόστος. Οι ποδοσφαιριστές είναι τα μεγάλα θύματα μιας πολιτικής που ξεκινάει από την ακατανόητη λογική της ΕΠΟ και καταλήγει στην ανοχή της κυβέρνησης.
Ανεκτέλεστες αποφάσεις αθλητικών δικαστηρίων, εικονικές πτωχεύσεις ομάδων και οι παίκτες περιμένουν δεκαετίες για να λάβουν τα δεδουλευμένα τους.
Ερχεται η στιγμή που καταλαβαίνουν ότι δεν πρόκειται ποτέ να πάρουν τίποτε. Τα χρέη τρέχουν και η απελπισία γίνεται μόνιμος σύντροφός τους.
Ηδη το Μαξίμου επεξεργάζεται μια συνολική νομοθετική ρύθμιση που θα δώσει τη λύση στο χρόνιο πρόβλημα. Είναι αδιανόητο μια ιδιωτική εταιρία να προχωράει σε εικονική πτώχευση και ο εργαζόμενος να χάνει τα λεφτά του. Αλλωστε αυτό το πιστοποίησαν οι δικαστικές αποφάσεις σε FIFA και CAS.
Η πρόταση έχει πέσει στο κυβερνητικό τραπέζι: Οι ομάδες που εισπράττουν ποσοστό από το στοίχημα και έχουν απλήρωτους ποδοσφαιριστές, να υποχρεούνται σε παρακράτηση. Δηλαδή τα χρήματα να φτάνουν στο ταμείο τους αφού έχουν παρακρατηθεί ποσοστά από οφειλόμενα προς παίκτες.