Αυτό που κατάλαβα έπειτα από την αιφνιδιαστική λύση της συνεργασίας της Ενωσης με τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς είναι πως και οι δύο ανακουφίστηκαν. Μπορεί να ακούγεται παράδοξο για μια επαγγελματική σχέση λίγων μηνών η οποία ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες, αλλά αυτό εξάγεται ως συμπέρασμα από τα συμφραζόμενα.
Πρώτα ο αποκλεισμός από τη Βελέζ, έπειτα το 3-3 (από 0-3) στο Ηράκλειο και τελικά η ήττα στην Τούμπα φαίνεται ότι «αποδόμησαν» το προφίλ του Βλάνταν στα μάτια της ηγεσίας της ΑΕΚ. Γι αυτό και ο Μελισσανίδης αμέσως μόλις άκουσε ότι ο Σέρβος δεν απάντησε αρνητικά στην πρόταση των Σαουδαράβων της Νταμάκ, έσπευσε να το(ν) «τελειώσει».
Από την άλλη πλευρά ήταν φανερό εδώ και καιρό, σε όσους όσοι «κατοικούν» στα Σπάτα, ότι ο Σέρβος κόουτς δεν ένιωθε άνετα. Προφανώς τα πράγματα ήταν διαφορετικά απ΄ότι περίμενε. Δεν ξέρω αν αγχώθηκε υπέρμετρα μετά τις 14 μεταγραφές και το γεγονός ότι υπήρξαν αλλεπάλληλα (λογικά) δημοσιεύματα ότι «Πλέον τα πάντα είναι στα χέρια του για να φτιάξει μια καλή ομάδα». Ακόμη και η εικόνα του δυναμικού Μιλόγεβιτς που είχαμε συνηθίσει προ ΑΕΚ «δεν έβγαινε» στον πάγκο της. Προφανώς επηρεάστηκε κι αυτός από κάποια αρνητικά αποτελέσματα. Και ίσως αισθάνθηκε πολύ μεγάλη πίεση, πολύ νωρίς.
Όπως κι αν έχει, φάνηκε ξεκάθαρα από τον τρόπο που έσπευσαν να το «τελειώσουν» ότι και στους δύο μάλλον ήρθε «κουτί» το διαζύγιο. Περισσότερο στην ΑΕΚ αφού ο Δημήτρης Μελισσανίδης πήρε την απόφαση. Δεν θα μάθουμε ποτέ αν αυτό ήταν το πιο σωστό, καθώς μόνο ο χρόνος μπορεί να δώσει απάντηση στη δουλειά ενός προπονητή.
Προσωπικά το έγραψα όταν άρχισαν οι πρώτες γκρίνιες οπαδών πως δεν γίνεται να ζητούν απόλυση προπονητή την 5η αγωνιστική. Δεν είναι λογικό. Και μάλιστα όταν αυτός είναι κάποιος με το βιογραφικό του Μιλόγεβιτς.
Φάνηκε όμως ότι ακόμη πιο ψηλά στην ιεραρχία της ΑΕΚ είχαν διαφορετική άποψη. Και πως και ο ίδιος ο Σέρβος κόουτς δεν ήταν πια τόσο ζεστός, όσο όταν πρωτοπήγε στα Σπάτα.
Η επόμενη μέρα θα φέρει την πιο κρίσιμη, την πιο καθοριστική απόφαση στη δεύτερη εποχή Μελισσανίδη στην ΑΕΚ. Από το 2013 και μετά, δηλαδή.
Επειτα από καλοκαίρι 14 μεταγραφών, επενδύσεων που ποτέ δεν είχαν γίνει σε αυτό το εύρος στην ΑΕΚ, ο Μελισσανίδης πρέπει να επιλέξει τον άνθρωπο ο οποίος θεωρητικά θα οδηγήσει την ΑΕΚ στην OPAP ARENA-Αγιά Σοφιά. Και λέω θεωρητικά καθώς ουδείς γνωρίζει αν και ο επόμενος θα καταφέρει να φτάσει έως εκεί.
Δεν γίνεται όμως η ΑΕΚ να αλλάζει κάθε τρεις και λίγο προπονητή. Τα τελευταία χρόνια συμβαίνει σε βαθμό σοκαριστικό. Κι έτσι δεν μπορεί να φτιαχτεί ομάδα. Πώς να συναγωνιστεί τον Ολυμπιακό των τεσσάρων χρόνων Μαρτίνς αλλάζοντας κόουτς σαν τα πουκάμισα;
Ο Μελισσανίδης είναι απρόβλεπτος. Δύσκολα μπορεί κάποιος να τον διαβάσει. Με όσα γνωρίζουμε πάντως νομίζω ότι σε αυτή τη συγκυρία είναι πιθανότερο να πάει σε Ελληνα προπονητή. Περισσότερο ως διαίσθηση το γράφω παρά ως προϊόν ρεπορτάζ.
Ο Γιώργος Δώνης είναι αναμφισβήτητα κόουτς-αξία και διαθέτει πείρα «ειδικών αποστολών» και δύσκολων καταστάσεων. Βεβαίως το προηγούμενο πέρασμά του από την ΑΕΚ δεν ήταν καλό, αλλά τώρα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Και ο ίδιος έμπειρος, όχι όπως πριν από 13 χρόνια…
Ο Αργύρης Γιαννίκης, ο οποίος με βάση τα δημοσιεύματα βρίσκεται πολύ έντονα στο μυαλό του Μελισσανίδη, αποτελεί ξεκάθαρα ρίσκο. Θαυμάσια η δουλειά που έκανε πέρυσι στα Γιάννενα, η οποία τον έφερε από το περασμένο καλοκαίρι στο τραπέζι «μεγάλων» ομάδων. Δεδομένα ο Μελισσανίδης ψάχνει εδώ και χρόνια να βρει το «νέο», το «φρέσκο» προπονητικά για να «βγάλει» στην ΑΕΚ. Δεν γράφω «νέο Μπάγεβιτς» όμως γιατί θα αρχίσουν να πέφτουν τα ντουβάρια και δεν γλιτώνουμε με τίποτα. Ακόμη και οι «παραλληλισμοί» έχουν τα όριά τους.
Ειλικρινά δεν γνωρίζω αν ο Αργύρης Γιαννίκης θα μπορέσει να σηκώσει το τεράστιο βάρος μιας ΑΕΚ 14 μεταγραφών η οποία θέλει να μπει στο νέο της γήπεδο έχοντας ομάδα έτοιμη να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Αυτό μόνο η ζωή μπορεί να μας το δείξει. Όμως σίγουρα ο 41χρονος κόουτς όσο κερδίζει σε «φρεσκάδα» τόσο χάνει σε «πείρα».
Το ζήτημα είναι, αν τον επιλέξει ο Μελισσανίδης, πόσο «μπορεί» να τον στηρίξει. Το «μπορεί» δεν έχει να κάνει με τη δυνατότητα του «τίγρη» να τον επιβάλλει στην ΑΕΚ –αυτό είναι εύκολο- όσο με πόσο χρόνο θα έχει τη δυνατότητα να του δώσει αν στραβώσουν τα αποτελέσματα και ο κόσμος ουρλιάζει «Πήγατε και πήρατε ένα… πιτσιρικά προπονητή στην ΑΕΚ».
Ο Γιαννίκης, ξαναλέω, έκανε θαυμάσια δουλειά στον ΠΑΣ Γιάννενα, όμως ο πάγκος της ΑΕΚ είναι ηλεκτρική καρέκλα. Και εσχάτως «έφαγε» προπονητές επιπέδου Ουζουνίδη, μια και ο λόγος για Ελληνες.
Για όλα τούτα λοιπόν χαρακτηρίζω την απόφαση για τον επόμενο προπονητή της Ενωσης την πιο κρίσιμη της β’ εποχής Μελισσανίδη. Καθώς εκτός των άλλων, πρέπει να επιλέξει αυτόν που θα οδηγήσει την ομάδα στο «ναό της».
Η… σκυταλοδρομία προπονητών είναι ό,τι χειρότερο για να φτιάξεις ομάδα. Σωστότερα είναι απίθανο να φτιάχνεις ομάδα...
