Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Λευτέρη Αυγενάκη. Από την αρχή της θητείας του δεσμεύτηκε ότι θα δει ως προτεραιότητα το ζήτημα της νόμιμης λειτουργίας των συνδέσμων φιλάθλων. Έκανε μια τρύπα στο νερό.
Τα τελευταία γεγονότα στο ντέρμπι των «αιωνίων», στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, αποδεικνύουν και το μέγεθος του γενικότερου προβλήματος.
Οι σύνδεσμοι των μεγάλων ομάδων της χώρας παραμένουν χωρίς άδεια λειτουργίας, αλλά παίρνουν κανονικά τα εισιτήριά τους και κάνουν το κουμάντο στις επιλεγμένες θύρες. Ποτέ δεν έδωσαν λόγο είτε στη διοίκηση της ομάδας τους είτε στην πολιτεία.
Αυτή η ανεξέλεγκτη κατάσταση βολεύει κάποιους ποδοσφαιρικούς παράγοντες, οι οποίοι αρέσκονται να χαϊδεύουν τα αυτιά των οπαδών τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις τους χρησιμοποιούν ως ιδιωτικούς στρατούς. Όμως έρχεται η ώρα που το θέμα γυρίζει μπούμερανγκ και οι στρατιώτες στρέφονται εναντίον του στρατηγού.
Ποτέ κανείς πρόεδρος ομάδας δεν κατάφερε να ελέγξει μέχρι τέλους το συνονθύλευμα των φανατικών. Για τον απλούστατο λόγο ότι συνωστίζονται στις θύρες τόσο ετερόκλητα στοιχεία που ανά πάσα στιγμή ξεφεύγουν από οποιαδήποτε ελεγκτική διαδικασία.
Είναι υποχρέωση της πολιτείας να δημιουργήσει ένα πλαίσιο νομιμότητας γύρω από τους συνδέσμους φιλάθλων. Ίσως να μην το θέλει και η ίδια. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι που εκτονώνονται στο γήπεδο, θα έβρισκαν διέξοδο στο πεζοδρόμιο και τους κοινωνικούς αγώνες.
