Σήμερα θα μπω κατευθείαν στο… ζουμί. Με αφορμή την συζήτηση που άνοιξε μετά τη νίκη του ΠΑΟΚ επί του Αστέρα Τρίπολης. Εχουμε λοιπόν και λέμε. Δεν υπάρχουν καλές και κακές νίκες. Υπάρχουν νίκες. Και κάθε νίκη είναι καλή. Υπάρχουν κακές ήττες όπως επίσης και κακές ισοπαλίες. Όπως για παράδειγμα η ισοπαλία της ΑΕΚ στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ.
Όταν στο 78΄ προηγείσαι 0-3, η ισοπαλία φαντάζει και είναι κακή. Όπως κακή θα ήταν η ισοπαλία για τον ΠΑΟΚ, σε περίπτωση που η κεφαλιά του Μπαράλες στο φινάλε του αγώνα της Κυριακής, έβρισκε στόχο και όχι το οριζόντιο δοκάρι του Πασχαλάκη.
Όπως κακή θα ήταν η ισοπαλία για τον ΟΣΦΠ σε περίπτωση που ο Βύντρα, σκόραρε στο φινάλε του αγώνα.
Είναι εντελώς παράλογο να υποτιμούμε τη νίκη του ΠΑΟΚ στην Τρίπολη, μια έδρα που παραδοσιακά ο Δικέφαλος συναντά δυσκολίες. Είμαστε υποχρεωμένοι να διαχωρίσουμε το αποτέλεσμα από την εμφάνιση. Ο ΠΑΟΚ πήρε αυτό που ήθελε. Τι ήθελε; Τους τρεις βαθμούς της νίκης και την ψυχολογία που μπορεί να προσφέρει στην ομάδα, μια επιτυχία επί του μαχητικού και ποιοτικού (όπως διαπίστωσα) Αστέρα.
Το πέτυχε χωρίς να πραγματοποιήσει σπουδαία εμφάνιση, κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο. Προσεγγίζοντας ρεαλιστικά την κατάσταση, δεν περίμενα κάτι περισσότερο. Όχι σε σχέση με το ρόστερ που διαθέτει ο ΠΑΟΚ αλλά σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί.
Οποιος περιμένει να δει την… Μπαρτσελόνα της «χρυσής εποχής», δεν έχει επίγνωση της κατάστασης. Οι ατυχίες με τους Καντουρί και Ζίβκοβιτς, όπως και οι καθυστερημένες προσθήκες των Σίντκλει, Μιτρίτσα, Κούρτιτς και Ακπομ, παίζουν καθοριστικό ρόλο στις εμφανίσεις που πραγματοποιεί ο Δικέφαλος. Το γκρουπ θέλει τον χρόνο του. Είμαι σίγουρος πως σύντομα θα δούμε μια ομάδα που θα ικανοποιεί. Το θέμα είναι μέχρι τότε, να μην χαθούν άλλοι βαθμοί όπως συνέβη στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος με τον ΠΑΣ στην Τούμπα.
Εχω επισημάνει πως έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στον Ρουμάνο τεχνικό όπως και στο ρόστερ. Ελλιπές μεν, ικανό όμως να εκπληρώσει τους στόχους που έχουν τεθεί.
Οι αδυναμίες έχουν επισημανθεί και θεωρώ πως ο χρόνος είναι σύμμαχος του ΠΑΟΚ στην προσπάθεια να βελτιωθούν οι αγωνιστικές επιδόσεις της ομάδας. Με την προσαρμογή όλων των παικτών και την βελτίωση του βαθμού ομοιογένειας, θα αυξηθεί κατακόρυφα και η απόδοση της ομάδας. Μέχρι τότε, οφείλουμε να οπλιστούμε με υπομονή και να ποντάρουμε στην ικανότητα του προπονητή να παίρνει από τους παίκτες –ανεξαρτήτως καταστάσεων- το καλύτερο που μπορούν να δώσουν στην ομάδα.
Ας πάψουμε λοιπόν να τρωγόμαστε με τα ρούχα μας. Οι πρώτες δυο αγωνιστικές του πρωταθλήματος, μας έδειξαν ότι ίσως επιτέλους δούμε ένα πρωτάθλημα με σασπένς. Ένα πρωτάθλημα που ναι μεν έχει φαβορί αλλά, δεν απαγορεύεται σε καμία ομάδα να πάρει ισοπαλία ή να κερδίσει τον ΠΑΟΚ, τον ΟΣΦΠ, την ΑΕΚ, τον Παναθηναικό και τον Αρη.
Ας αφήσουμε λοιπόν την ομάδα να ανασάνει και στην πορεία να μας δείξει τις πραγματικές τις δυνατότητες. Κριτική σαφώς και θα ασκούμε αλλά με ρεαλισμό. Και το επισημαίνω διότι μάλλον ξεχνάμε ότι η αποστολή του ΠΑΟΚ επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη από το Γιβραλτάρ τα ξημερώματα της Παρασκευής και το απόγευμα του Σαββάτου «πέταξε» για Καλαμάτα.
Για να τελειώνω, ο Δικέφαλος ξεκίνησε από το Γιβραλτάρ μια σειρά έξι δύσκολων αγώνων με επίπονα ταξίδια που ολοκληρώνεται με το ταξίδι στην Κρήτη το Σαββατοκύριακο 2-3 Οκτωβρίου για το παιχνίδι με τον ΟΦΗ. Ξεκίνησε με δυο νίκες (Λίνκολν – Αστέρα Τρίπολης) και ακολουθούν τα παιχνίδια με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο, την ΑΕΚ και την Σλόβαν Μπρατισλάβας στην Τούμπας. Ας τα έχουμε όλα στο μυαλό μας.
ΥΓ Η εμφάνιση του Ιβάν Σαββίδη την προηγούμενη εβδομάδα, αποτέλεσε μια αποστομωτική απάντηση στο σύστημα που μήνες τώρα, προσπαθεί να παρουσιάσει μια κάλπικη εικόνα για τον πρόεδρο της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Απλά επιβεβαίωσε όσα λέμε και γράφουμε το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Σαφώς και τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη θα συνεχιστούν. Δεν θα καταφέρουν απολύτως τίποτα, αν ο ασπρόμαυρος οργανισμός παραμείνει ενωμένος και δυνατός. Αυτό είναι το αντίδοτο στον πόλεμο που δέχονται ο ΠΑΟΚ και ο μεγαλομέτοχος του.
