Όποια και αν ήταν η εξέλιξη, δεν θα ήταν κακή για τον ΠΑΟΚ. Είτε Λουτσέσκου, είτε Γκαρσία, μια χαρά θα ξεκινούσε η χρονιά. Μακάρι να ήταν αυτά τα μεγάλα διλλήματα του κλαμπ.
Ο Πάμπλο Γκαρσία κατάφερε να πετύχει το απόλυτο των στόχων που του έθεσε ο ΠΑΟΚ και αν υπήρχε αδυναμία στο πρόσωπό του για την εικόνα του ως ποδοσφαιριστής, αυτή έγινε ακόμα μεγαλύτερη για ότι πέτυχε σαν προπονητής. Και ταπεινή μου άποψη είναι πως ο κύκλος του δεν έκλεισε.
Αυτά που κατάφερε, δεν πρόκειται να αλλάξουν με τίποτα και για κανέναν λόγο. Και προφανώς η σημερινή εξέλιξη τον νομιμοποιεί να βγάζει πικρία. Όμως καμιά φορά, η συγκυρία δεν είναι σύμμαχός σου.
Ο Ιβάν Σαββίδης έπρεπε να πάρει μία απόφαση για το καλό της ομάδας. Έπρεπε να βάλει στη ζυγαριά τις επιλογές του και να καταλήξει χωρίς συναισθηματισμούς στη πιο σωστή απόφαση. Και όταν κάθε χρόνο η ζημία σου πλησιάζει τα 30 εκατ. ευρώ, κακά τα ψέματα, η επιλογή σου θα είναι αυτή που σου παρέχει μεγαλύτερη ασφάλεια.
Ο Πάμπλο Γκαρσία βελτιώθηκε πάρα πολύ από την πρώτη μέρα που κάθισε στον πάγκο του ΠΑΟΚ. Αποδείχτηκε αυτό μέχρι και το τελευταίο επίσημο παιχνίδι, την κατάκτηση του κυπέλλου. Όμως όσο και να βελτιώθηκε, δεν μπορεί κανείς να απαντήσει αν έχει τον τρόπο να διαχειριστεί την ομάδα σε κατάσταση πρωταθλητισμού. Και ο Ιβάν ξέρει καλά, πως αυτός που αποδεδειγμένα ξέρει, είναι διαθέσιμος.
Σίγουρα το σκοτεινό σημείο της σχέσης ΠΑΟΚ – Λουτσέσκου, προφανώς και είναι η αποχώρησή του από την ομάδα την πρώτη μέρα της προετοιμασίας. Το τι έγινε πάντως, το ξέρει καλύτερα απ όλους αυτός που τον επέλεξε για τον πάγκο της ομάδας δεύτερη φορά. Και κάπου εκεί τελειώνει το θέμα. Η αλήθεια είναι, πως τα δύο χρόνια που ακολούθησαν, καταλάβαμε στη πράξη γιατί ο Λουτσέσκου έφυγε. Παραλίγο τα μαλλιά μας θα έφευγαν.
Εγώ κατανοώ τους πάντες στη συγκεκριμένη ιστορία. Δίνω δίκαιο σε όλους όσους τοποθετούνται, αρκεί να είναι σε θέση να κατανοήσουν πως η επιστροφή Λουτσέσκου, δεσμεύει τον Ιβάν για επιστροφή σε συνθήκες κανονικού πρωταθλητισμού και όχι αυτό που ζήσαμε δύο χρόνια τώρα. Και πως ο Ιβάν έχει αποδείξει πως θέλει το καλό της ομάδας. Δεν χρειάζεται να αναλύουμε τα αυτονόητα.
Η απόφαση, όσο άδικη και να είναι για τον Πάμπλο, είναι καθαρά ποδοσφαιρική και έχει παρθεί καιρό τώρα. Όπως έχω αναφέρει πολλάκις στο παρελθόν, ένα σοβαρό κλαμπ δεν μπορεί να ορίζει το στάτους του μέσα από έναν συγκυριακό θεσμό όπως είναι αυτός του κυπέλλου. Η συνέπειά του στο πρωτάθλημα και στη διεκδίκησή – κατάκτησή του κρίνει τα πρότζεκτ.
Μακάρι ο Πάμπλο να μείνει στο κλαμπ. Είναι δύσκολο και όποια απόφαση κι αν πάρει είναι σεβαστή. Όπως προσωπικά περιμένω με αγωνία να μιλήσει για όσους του έβαλαν εμπόδια φέτος στη διάρκεια της σεζόν.
Για τον Ράζβαν, προσωπικά δεν θα ξεχάσω ποτέ πως μου προσέφερε τη μεγαλύτερη χαρά στη ζωή μου μετά τη γέννηση του γιου μου. Και το έκανε με τέτοιο τρόπο ώστε να με πείσει πως έχει μοτίβο να το ξανακάνει όχι μία, αλλά περισσότερες φορές.
Το τάιμινγκ που αναφέρθηκα παραπάνω, μετράει και εδώ. Ο ανταγωνιστής Ολυμπιακός σύντομα θα βιώσει μία αλλαγή προπονητή, αν όχι φέτος, σίγουρα του χρόνου. Ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να είναι έτοιμος να τον καβαλήσει και η παρουσία του Ρουμάνου, κακά τα ψέματα, μου δίνει την ασφάλεια πως αυτό θα συμβεί.
Και εννοείται, πως υπάρχουν και κινήσεις από την απέναντι πλευρά που μου δίνουν να καταλάβω πως την ώρα που προσπαθούσαν να σπείρουν διχόνοια από τα ΜΜΕ τους, προσπαθούσαν να χαλάσουν τη συμφωνία με Λουτσέσκου μέσω Νότινγχαμ.
Και αυτό εμένα μου δείχνει πολλά.
