MENU

Είναι από τις ιστορίες που τις λένε συνήθως στα καφενεία, ανάμεσα στο πέμπτο και το έκτο τσίπουρο και προκαλούν γέλια και ένα ακόμα τσούγκρισμα για να πάνε κάτω τα φαρμάκια.

Μόνο που αυτή τη φορά, η ανέκδοτη ιστορία μεταδόθηκε ζωντανά στον αέρα του Sky Sports και στην εκπομπή Football Daily από έναν εξαιρετικά έγκριτο ρεπόρτερ: «Θα σας πω μία ιστορία για έναν από τους ιδιοκτήτες του λεγόμενου Big-6. Πρόσφατα πήγε να παρακολουθήσει ζωντανά έναν από τους αγώνες της ομάδας του. Κάθισε στην σουίτα και το πρώτο πράγμα που ρώτησε ήταν: Εμείς ποιοι είμαστε; Τι χρώματα φοράμε;».

https://twitter.com/backagain/status/1384790240725016577

Δεν ήταν χωρατό, ούτε αστείο. Η ιστορία είναι αληθινή και βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Ο ιδιοκτήτης της συγκεκριμένης πασίγνωστης ομάδας του Big-6 δεν είχε ιδέα για τα χρώματα του συλλόγου που είχε υπό την κατοχή του. Και είναι απολύτως φυσιολογικό.

Ο ιδιοκτήτης της Λίβερπουλ, Τζόν Χένρι εκτός από τους κόκκινους έχει στην κατοχή του και τους Boston Red Sox στο μπέιζμπολ. 

Ο ιδιοκτήτης της Άρσεναλ, Σταν Κροένκε (μεταξύ άλλων) έχει στην κατοχή του, τους Los Angeles Rams στο NFL, τους Denver Nuggets στο ΝΒΑ, τους Colorado Avalanche στο NHL (χόκεϊ), τους Colorado Rapids στο MLS.

H ιδιοκτήτρια οικογένεια Γκλέιζερ που ελέγχει την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έχει στην κατοχή της του Tampa Bay Bucaneers στο NFL.

Με τόσους… οργανισμούς στην κατοχή τους σε τόσα διαφορετικά αθλήματα, άντε τώρα όλοι αυτοί οι Αμερικανοί μεγαλο-ιδιοκτήτες των ομάδων της Premier League να θυμούνται χρώματα. Πάλι καλά που θυμούνται, ονόματα και χώρες.

Για τους Άγγλους, κάτι τέτοιο συνιστά προσβολή σε ότι ιερότερο έχουν. Το ποδόσφαιρο. Αν κάποιος νομίζει ότι οι οπαδοί της Άρσεναλ και της Μάντσεσεστερ Γιουνάιτεντ χαλάνε καθημερινά τον κόσμο μόνο για την ύψιστη ύβρη της προσπάθειας δημιουργίας της European Super League είναι γελασμένοι. Αυτό ήταν απλώς η αφορμή. Το πάτημα. Ο αγώνας τους έχει πολύ βαθύτερα αίτια.

Την ίδια μέρα που οι οπαδοί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έκαναν ντου στο «Ολντ Τράφορντ» και ματαίωσαν την διεξαγωγή του ντέρμπι με την Λίβερπουλ, μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα νοτιότερα, οι οπαδοί της Μπορντό ήταν για μία ακόμα μέρα στους δρόμους, έχοντας τον δικό τους καημό.

Οι Γιρονδίνοι πίστευαν ότι το δολάριο θα τους έβγαζε από την μετριότητα των τελευταίων δεκαετιών και χαιρέτισαν με ενθουσιασμό την εξαγορά του συλλόγου από την GACP Sports (General American Capital Partners) που τον Δεκέμβριο του 2019 απέκτησε το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών του συλλόγου, όμως σύντομα είδαν την άλλη πλευρά του νομίσματος.

Παρότι επένδυσαν πάνω από 50 εκατομμύρια ευρώ, η πολυπόθητη έξοδος στην Ευρώπη δεν ήρθε ποτέ, ενώ η κατάρρευση της MediaPro λόγω Covid-19 και η στάση πληρωμών από την αθέτηση του τηλεοπτικού συμβολαίου έφερε την κατάσταση στα άκρα. Το αμερικανικό fund ανακοίνωσε ότι τραβάει την πρίζα μεσούσης της σεζόν, σταματά τις πληρωμές, αφήνοντας τον σύλλογο στο χείλος του γκρεμού. No money, no honey.

Μερικούς μήνες νωρίτερα, η Μασσαλία έγινε πεδίο μάχης όταν οργισμένοι οπαδοί της Μαρσέιγ γέμισαν την πόλη με πανό και πλακάτ κατά του Αμερικανού ιδιοκτήτη, Φρανκ Μακ Κορτ, ενώ από το ντου στο προπονητικό κέντρο που ακολούθησε, είχαμε μέχρι και τραυματισμό παίκτη των Φωκαέων από ρίψη κροτίδας!

Εδώ και τρία χρόνια η Elliot Management επιχειρεί ανεπιτυχώς να βγάλει την Μίλαν από το τέλμα, ενώ πριν από ένα χρόνο η εταιρία Krause Group αποφάσισε να επενδύσει στην Πάρμα. Παρότι έριξε μέσα σε μία χρονιά 109 εκατομμύρια ευρώ για μεταγραφές, οι παρμένσι υποβιβάστηκαν αύτανδροι, κάνοντας τρεις νίκες σε 34 αγωνιστικές!

Σε όλο αυτό υπάρχει μία κοινή συνισταμένη. Η αμερικανική εισβολή στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο δεν έχει να κάνει με αγωνιστικές επιτυχίες, τίτλους, νίκες στο γήπεδο. Το μόνο που ενδιαφέρει τους επενδυτές από την άλλη άκρη του Ατλαντικού είναι η βελτίωση της θέσης της εταιρίας. Να πουλήσουν κάποια στιγμή (πολύ) περισσότερο από όσο αγόρασαν. Να εκμεταλλευτούν την δυναμική του ποδοσφαίρου ως εμπορικό προϊόν και σε βάθος χρόνου να βγάλουν κέρδος. 

Υπό αυτό το πρίσμα, όλοι τους είναι στον αφρό.  Παρότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν έχει κατακτήσει ούτε ένα πρωτάθλημα από το 2013, η αξία του brand απογειώθηκε. Η συνολική επένδυση των 790 εκατομμυρίων λιρών που έκανε η οικογένεια Γκλέιζερ για να αποκτήσει το 97% των μετοχών το 2010 μοιάζει με απόλυτο colpo grosso, αφού η σημερινή αξία του συλλόγου αποτιμάται πολύ πάνω από τα 4 δις!

Αυτού του είδους η έμμεση τοκογλυφία στις πλάτες των συλλόγων είναι κάτι που δεν καταπίνεται εύκολα από τους Άγγλους οπαδούς. Ειδικά, όταν γίνεται από ανθρώπους που δεν έχουν καμία άμεση σχέση με τον σύλλογο. 

Το πρόβλημα των οπαδών της Γιουνάιτεντ δεν είναι τόσο οι ιδιοκτήτες, αλλά το modus operandi τους. Δεν έχουν δει ποτέ τον Γκλέιζερ στο Ολντ Τράφορντ, οι περισσότεροι αν τον δουν στον δρόμο θα τον προσπεράσουν επιδεικτικά. Δεν ανακατεύεται στην καθημερινή πολιτική του συλλόγου, δεν τον έχουν δει ποτέ να παρουσιάζει κάποιο νέο απόκτημα, δεν έχουν ιδέα ποιος είναι. Στην πραγματικότητα, πολεμούν ένα φάντασμα. Το ίδιο και αυτοί της Άρσεναλ. Οσονούπω και αυτοί της Λίβερπουλ. Τα σημάδια σε όλη την Ευρώπη είναι πια ορατά. Είναι κάτι σαν άτυπο κίνημα.

Οι Άραβες ιδιοκτήτες καταφέρνουν και ξεγελούν τους οπαδούς των ομάδων τους με πανάκριβα δώρα. Οι κροίσοι εξ’ Ανατολών (βλέπε Αμπράμοβιτς) έχουν πρόσωπο, ιστορία, διαδρομή πίσω τους. Οι Αμερικανοί που αγνοούν ότι οι ποδοσφαιρικές ομάδες της Ευρώπης αποτελούν χοάνες συναισθημάτων, παραδόσεων, αξιών επιμένουν να τις διοικούν σαν εταιρίες, σαν οργανισμούς. Κι όσο περισσότερο δυσκολεύονται να κατανοήσουν την διαφορά ανάμεσα σε έναν οργανισμό και μία ποδοσφαιρική ομάδα, τόσο περισσότερο θα δυσκολεύονται να καταλάβουν τις διαδηλώσεις, τις διαμαρτυρίες, τα έκτροπα.

Η τελευταία ηχηρή κίνηση Αμερικανού ιδιοκτήτη ήταν η πρόσληψη του Ζοσέ Μουρίνιο στην Ρόμα. Μία κίνηση που έγινε viral σε όλο τον κόσμο. Η μετοχή της Ρόμα στο χρηματιστήριο έκανε limit-up, σχεδόν 8% μέσα σε μία μέρα. Επενδυτικά ήταν η τέλεια κίνηση. Ποδοσφαιρικά, όχι και τόσο…

Γιάνκηδες go home!