Μια κρύο, μια ζέστη. Σε ένα διαρκές σκοτσέζικο ντους έχει τους οπαδούς του ο Άρης από τη στιγμή που ξεκίνησαν τα πλει-οφ. Δυο φορές του έχει δοθεί η ευκαιρία να «καθαρίσει» την 2η θέση (γιατί ευρωπαϊκό εισιτήριο θα πάρει) και είπε… απελθέτω από εμού το ποτήριον τούτο. Μια με την ΑΕΚ, και χθες κόντρα στον ΠΑΟΚ.
Τις σπατάλησε αμφότερες και μπορεί στην κυριολεξία να μην χάνει κάτι όσον αφορά την τελική επίτευξη του στόχου, τσαλακώνει όμως ελαφρώς το προφίλ του με την αδυναμία του να διεκδικήσει το συμφέρον του. Χθες χάρισε ένα γκολ στον αντίπαλό του μόλις στο έκτο λεπτό και μαζί την δυνατότητα στον Γκαρσία να εφαρμόσει για 85΄ αυτό το 5-4-1 σε όλο του το μεγαλείο. Να παρκάρει το λεωφορείο μπροστά από τον Πασχαλάκη, αφήνοντας την ομάδα του ακόμη και χωρίς φορ κάποια στιγμή και κάνοντας καθυστερήσεις από το δεκάλεπτο για να διαχειριστεί το προβάδισμα.
Τι έκανε ο Άρης ως απάντηση; Τίποτα απολύτως. Πήγε και… κούμπωσε στο χαμηλό και βολικό τέμπο του αντιπάλου, υπνωτίστηκε, παρασύρθηκε και εν τέλει την πάτησε, έχοντας απέναντί του μια φοβική και σε καμία περίπτωση καλύτερη ομάδα. Ναι μεν είχε τον απόλυτο έλεγχο του παιχνιδιού, περισσότερη ώρα την μπάλα στα πόδια του, δίχως όμως ουσία. Όλο μέλι-μέλι και από τηγανίτα τίποτα. Καμία προσωπική ενέργεια, καμία αυξομείωση στο ρυθμό, αδυναμία να ταϊστεί ο φορ από τα άκρα αλλά ούτε και από τα μεσοδιαστήματα.
Μια… φλατ κατάσταση σε όλο το ματς. Αν κάτι ενόχλησε πέρα από την ήττα ήταν η παντελής απουσία νεύρου και έντασης. Ακόμη και τις στιγμές που ο Ζίφκοβιτς χτυπάει στην γραμμή του πλαγίου τον Ματέο ή ο Ουάρντα στήνει ολόκληρο σόου στην απόβολή του δεν έβγαλε αντίδραση. Περισσότερο σφυγμό έδειξε ο Καρυπίδης που τα… έχωσε στον Γκαρσία για την αχαρακτήριστη και προκλητική ενέργειά του πριν από το ματς και λιγότερο οι ποδοσφαιριστές του Μάντζιου.
Γενικά σε αυτή τη διαδικασία των πλει-οφ ο Άρης μοιάζει λιγάκι κορεσμένος. Κάνει πιο εύκολα το λάθος. Χάνει την αυτοσυγκέντρωσή του. Κάπου όμως είναι και λογικό αφού μια πλειάδα παικτών παίζουν δίχως ανάσα και έχουν πιάσει… κόκκινα (βλέπε Ρόουζ, Τζέγκο, Σάσα, Μπερτόγλιο).
Ο Μάντζιος από την πλευρά του το δούλεψε και πάλι το ματς από τον πάγκο. Οι αλλαγές του ήταν όλες προς τη σωστή κατεύθυνση, άσχετα αν δεν βοήθησαν στον ίδιο βαθμό. Ίσως μόνο ο Γκάμα που τουλάχιστον είχε ρυθμό στο παιχνίδι του και έκανε μάνι-μάνι 2-3 ενέργειες μόλις μπήκε. Το πρόβλημα του Άρη το έχουμε εντοπίσει όπως και οι αντίπαλοί του. Είναι απέναντι σε κλειστές άμυνες αφού έχει παίκτες που είναι στατικοί και θέλουν την μπάλα στα πόδια τους. Δεν πάνε στην προσωπική ενέργειά γιατί απλά δεν το έχουν στο ρεπερτόριό τους.
Ο Άρης δεν νομίζω ότι θα κινδυνεύσει να χάσει την Ευρώπη γιατί η ΑΕΚ μπορεί να παίξει μόνη της και να… χάσει και ο Παναθηναϊκός απλά δεν μπορεί. Αν θέλει όμως την 2η θέση έχει μπροστά του ένα must win παιχνίδι την Κυριακή στην Τρίπολη. Μέσα σε λίγες μέρες καλείται να δείξει μέταλλο. Χαρακτήρα. Να μην επηρεαστεί από την ήττα σε ένα τοπικό ντέρμπι από μια χειρότερη ομάδα και ό, τι αυτή προκαλεί και να πάει να κερδίσει για να εξαλείψει και την παραμικρή υπόνοια ότι μπορεί να χύσει στο τέλος την καρδάρα με το γάλα. Δεν είναι ότι δεν το έχει ξανακάνει…
