«Σεισμός» καταγράφηκε στον Πειραιά και τις γύρω συνοικίες, 15 λεπτά περίπου πριν από τα μεσάνυχτα. «Σεισμός» αιγυπτιακός, «σεισμός» από τη φωνή του… Φαραώ Χασάν, που με τη σεντερφορίσια γκολάρα του στο 88’ έστειλε τον Ολυμπιακό στην κλήρωση των 16 του Europa σήμερα το μεσημέρι.
Τι ματς ήταν αυτό; Το ‘χει η μοίρα φαίνεται του Πειραιώτη μάγκα. Ετσι και πέρυσι μέσα στο Λονδίνο όταν άφησε σύξυλη την Αρσεναλ, έτσι και φέτος, «πάγωσε» το βροχερό Αϊντχόφεν και ξόρκισε την κατάρα του “no goal-no win” επί ολλανδικού εδάφους. Αυτό το γκολ δείχνει πολλά πέρα από αυτά που γράφουμε εδώ και δύο χρόνια, που στον πάγκο υπάρχει ο Πέδρο Μαρτίνς.
Αυτό το γκολ δείχνει ότι αυτή η ομάδα αποκτά μέταλλο και στην Ευρώπη. Μπορεί το μεσημέρι να κληρωθεί με μεγαθήριο (οι υποψήφιοι: Άγιαξ, Άρσεναλ, Μόλντε, Γρανάδα, Ρέιντζερς, Σαχτάρ Ντόνετσκ, Βιγιαρεάλ, Μίλαν, Ρόμα, Γιουνγκ Μπόις, Ντινάμο Κιέβου, Ντινάμο Ζάγκρεμπ, Σλάβια Πράγας, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) και να αποκλειστεί με κάτω τα χέρια. Και τι έγινε;
Έχει μεγαλώσει κι άλλο η ομάδα ευρωπαϊκά; Εχει κλέψει τα βλέμματα των Ευρωπαίων ατζέντηδων και ποδοσφαιριστών; Εχει αποδείξει ότι με το μέγεθός της, μεγαλώνουν και τα… άντερά της; Εχει στείλει το μήνυμα στην ίδια τη διοίκησή της πως το μόνο που χρειάζεται είναι συνεχείς επενδύσεις και αναπτυξιακό πλάνο με συνέπεια ελβετικού ρολογιού; Εχει έναν προπονητή που αλλάζει συστήματα σαν τα πουκάμισα την ώρα του αγώνα και πάντα έχει αποτέλεσμα; Είναι όλο το ποδοσφαιρικό τιμ μια παρέα που περνάει καλά; Αποκτά ο σύλλογος μεγαλύτερη αξία στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο;
Αυτά μετράνε, εδώ που έφτασε ο Ολυμπιακός. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο, γιατί κακά τα ψέματα. Να ζήσει το όνειρο του τελικού ή της κατάκτησης όπως λέγεται συχνά-πυκνά, είναι από δύσκολο έως απίθανο. Άρα, τι μένει; Να το χαρούν όλοι και η διοίκηση του συλλόγου να πάρει τη μεγάλη απόφαση να φτιάξει ακόμα μεγαλύτερη ομάδα. Με αυτόν τον προπονητή, τίποτα πλέον δεν μπορώ να αποκλείσω.
Το ‘χω γράψει πάμπολλες φορές. Τι για «Πέδρινα χρόνια» έχω πει, τι για του «Μαρτίνς (αλά Μπούκοβι) την ομαδάρα» έχω γράψει κι έχω πει στην εκπομπή του SDNA, ας ευλογήσω και λίγο τα γένια μου, αλλά πέφτω σε όλα μέσα.
Ναι, ο Ολυμπιακός έφτασε ένα βήμα από το χειρότερο σενάριο, από την αυτοκτονία. Διότι τέτοια θα ήταν αν τον πέταγε έξω η ομάδα-Χάρλεμ, με τη φιλοσοφία όσα φάμε κι όσα πιούμε (το έγραφα τη μέρα της κλήρωσης). Ok, αν περνούσαν οι Ολλανδοί πολλοί θα έλεγαν ότι κέρδισε το επιθετικό ποδόσφαιρο. Ελα που δεν είναι έτσι…
Η Αϊντχόφεν έχει ένα μεγάλο ελάττωμα: πρέπει να βάλει ένα περισσότερο από όσα θα βάλει. Μόνο που στην περίπτωσή μας, χρειαζόταν δύο παραπάνω, έφτασε στη βρύση, αλλά το κανάτι της το βούτηξε ο μεγάλος Χασάν μέσα από το στόμα κυριολεκτικά.
Ξαναδείτε το γκολ. Κεφαλιά ο Ελ Αραμπί, ριμπάουντ ο Αιγύπτιος… Κοβάσεβιτς και «φιλάκια».
Αυτός είναι ο Ολυμπιακός του Πορτογάλου μάγου. Μια ομάδα που μέχρι το 90φεύγα είναι εκεί με την ποιότητά της, το υλικό της, την ψυχολογία της και πάνω από όλα τη μαεστρία του μάστερ Πέδρο. Ξεκίνησε με το κλασικό 4-3-3. Δεν τα πήγε άσχημα, απλά δεν του πήγε το ματς. Δύο στημένα τον έστησαν στον τοίχο με καρφωτή κεφαλιά και φαουλάρα αλά Πλατινί του Ζάχαβι. Ημίχρονο 2-0.
Στα αποδυτήρια όμως το χαρτί γύρισε. Ο Μαρτίνς έριξε Φορτούνη, Μασούρα κι έπαιξε με το… άλλο σύστημα: 4-2-3-1. Δοκάρι ο βιονικός Καμαρά, δοκάρι ο Φορτούνης. Οσο πέρναγαν τα λεπτά ο Ολυμπιακός πίεζε, όπως και στο Φάληρο στο τελευταίο τέταρτο. Πίεζε χωρίς αποτέλεσμα, παραλίγο να είναι άξιος της… ατυχίας του, αλλά όλα αυτά μέχρι να μπει ο Χασάν. Σύστημα 4-4-2 το τελευταίο χαρτί του Μαρτίνς. Guess what. Ο Ντάρκο της Αιγύπτου, αυτός ο τίμιος γίγαντας από την Αφρική, έβαλε μια «κοχονάτη» γκολάρα, μάδησε τις τουλίπες μία-μία και φώναξε στην Αϊντχόφεν ένα μεγάλο «Αντε γεια»!
ΥΓ. Δυο λόγια για έναν συνάδελφο και φίλο που «έφυγε» την Πέμπτη. Τον Τάσο Θεοδωρόπουλο, γνωστό και ως ΤΑΖ. Πένα από τις λίγες. Πετύχαινες κείμενό του στα Μέσα που εργαζόταν για όσο εργαζόταν και κόλλαγες. Κοφτερός, φλεγματικός, τον διάβαζε και τον συζητούσε η πιάτσα. Τελευταία φορά τον είδα πέρυσι πριν από την πανδημία στο Αθήναιον, στη δημοσιογραφική πρεμιέρα της ταινίας “The good liar”. Ηταν καλά για τα δεδομένα του και τα είπαμε. Θυμηθήκαμε και ότι η σχέση μας έφτιαξε μετά από έναν επικό καυγά, τόσο επικό που μας φώναξε το αφεντικό στο γραφείο του. Αλλά ακόμα και τώρα, παρόλο που ήξερα ότι νοσηλευόταν σε ΜΕΘ, μου φαίνεται σαν ψέμα ότι δε θα τον ξαναπετύχω πάλι σε κάποιο event να τα ξαναπούμε. Καλό ταξίδι ρε ΤΑΖαρε.
