Σιγά μην τον «έβλεπε» τον Βόλο. Δεν παίρνει χαμπάρι από τίποτα και από κανέναν ο Παναθηναϊκός του Μπόλονι και συνεχίζει με τα φρένα σπασμένα. Αμ το άλλο; Που να ‘παιζε και μπάλα… Ετσι δεν (σας) λένε και οι «ψαγμένοι» με τους οποίους γελάμε πλέον κάθε βδομάδα μαζί τους καθώς το ένα ξεφτιλίκι (τους) διαδέχεται το άλλο;
Σε λίγο - και έχοντας παραλάβει το απόλυτο χάος - θα περάσει από πάνω και τους δικέφαλους αλλά δεν μπορεί, κάτι θα βρούνε να γκρινιάζουν πάλι. Δεν πειράζει παιδιά. Οι πρώτες δέκα αγωνιστικές ήταν δύσκολες. Θα το συνηθίσετε…
Συγνώμη που ξεκίνησα όλιγον επιθετικά αλλά δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η ιστορία. Εχει αρχίσει να μου την δίνει. Αρέσει δεν αρέσει ο «παππούς» αυτή τη στιγμή έχει πετύχει ένα ΘΑΥΜΑ και όλοι θα πρέπει να του βαράμε ΠΡΟΣΟΧΕΣ. Εκτός κι αν υπάρχει κάποιος που δεν έχει καταλάβει τι χάλι και καμένη γη του έλαχε, τι έχει καταφέρει έως τώρα, αλλά και με ποιους παίζει.
Τόσο καιρό χωρίς τον Μαουρίσιο, τον Κουρμπέλη και τον Βιγιαφάνες στα χαφ, με κόφτη επί δυο μήνες τον στόπερ Βέλεθ και τον Αλεξανδρόπουλο, δεξί μπακ τον Μολό, μπροστά τα «παιδάκια» που ήταν για φευγιό και όμως δεν μασάει πουθενά. Και σου λένε ότι δεν παίζει μπάλα. Ε ελάτε να παίξετε εσείς. Και άμα δεν την… χάσετε τα ξαναλέμε.
Μέχρι και αμυντικό χαφ τον Χατζηθεωδορίδη βάφτισε σήμερα. Σαν άλλον… Παντελή Κωνσταντινίδη τότε με την Πόρτο και δικαιώθηκε ξανά. Όχι, από τον μικρό απ’ όλους. Για ο Παναθηναϊκός του Μπολονι δεν είναι ένα ή δύο πρόσωπα, είναι ΟΜΑΔΑ.
Από τον Καμπετσή και τον Ιωαννίδη που έκαναν τον Μακέντα και τον Καρλίτος να κάτσουν με το… σπαθί τους στον πάγκο, από τον Μαουρίσιο που ξαναγεννήθηκε μέχρι τον τελευταίο τροχό της αμάξης. Μια ομάδα ταλαιπωρημένη από κορονοϊούς, με την φαγωμάρα για την άδεια των γιορτών, πολλούς και διάφορους να μουρμουράνε φωναχτά και κάτι τυπάκια όπως σήμερα ο Ευαγγέλου και στη Ριζούπολη ο Κουτσιάφτης να σε αφήνουν με δέκα για ψύλλου πήδημα. Και εσύ να μη τρως ούτε φάση!
Ο διακόπτης γύρισε λοιπόν για τα καλά. Πότε; Στο Καραϊσκάκη. Από το δεύτερο ημίχρονο που τους πάτησες αλλά δεν πήρες τίποτα μέχρι τώρα γίνονται πράγματα και θαύματα. Δέκα αγώνες, οκτώ νίκες, μια ισοπαλία και μια ήττα. Sorry μα αυτό σε άλλες εποχές θα το έλεγες και… πρωταθληματική πορεία. Κανένας Μπόλονι δεν φταίει για τα όργια του Ρόκα και του Πογιάτος. Αυτός πήρε έναν περιφερόμενο θίασο, μια ομάδα όχι μόνο χωρίς ψυχολογία αλλά και ΑΓΥΜΝΑΣΤΗ και τους έκανε να τρώνε σίδερα, σκυλιά του πολέμου.
Ξεμπερδέψαμε και με τον Βόλο και πάμε παρακάτω. Λαμία το Σάββατο στη Λεωφόρο και καπάκι Ατρόμητος στο Περιστέρι. Δεν χρειάζεται να πούμε αν μπορείς άλλες δυο νίκες. Το πράγμα φαίνεται. Κάθε ματς ξεχωριστά και το ταμείο στο τέλος. ΟΚ, το ξέρουμε ΟΛΟΙ πως δεν είναι για το μέγεθος του Παναθηναϊκού να συζητάμε αν θα βγει Ευρώπη. Αν πάντως κάποιος πριν τις γιορτές το πίστευε ας μας το πει και σε εμάς που… χαρήκαμε. Και για να επιστρέψουμε εκεί που ξεκινήσαμε. ΤΙΠΟΤΑ δεν έχει γίνει στην τύχη και με την τρώτε παραμύθι για Διούδηδες κλπ. ΕΝΑ ματς, με τον Αρη κατέβασε τα ρολά ο Σωκράτης και καλά έκανε αφού είναι ο καλύτερος Ελληνας γκολκίπερ. Όλα τα υπόλοιπα (και αυτό για να μην παρεξηγηθώ) με την μαγκιά σου τα πήρες, με την ψυχή σου και με τους λαγούς που βγάζει από το καπέλο του ο κόουτς.
