Ένας από τους σπουδαιότερους χαφ που πάτησαν χορτάρι στα ελληνικά γήπεδα περπατάει σήμερα στα 71 του. Το «ελάφι» του Παναθηναϊκού, όπως τον έλεγαν οι φίλαθλοι και ο Τύπος, ο Κώστας Ελευθεράκης, εκ των βασικών συντελεστών της μεγαλειώδους πράσινης πορείας προς τον τελικό του Γουέμπλει, υπήρξε παιχτάρα μπροστά από την εποχή του για τα ελληνικά δεδομένα.
Ο σύγχρονος «box to box», ο μέσος δηλαδή που μπορεί να παίζει από το «6» έως και το «10», είχε την απόλυτη έκφρασή του στον Ελευθεράκη. Αστείρευτες δυνάμεις, τεχνική κατάρτιση, μυαλό, επιτάχυνση, σουτ, ένα «ολοκληρωμένο πακέτο» για τα ποδοσφαιρικά δεδομένα της εποχής. Το 1971 στην πορεία προς τον τελικό ο Ελευθεράκης δεν είχε κλείσει τα 21 του χρόνια (γεννημένος 18 Ιουλίου 1950). Αλλά κάλπαζε δίπλα σε τεράστιους όπως ο Δομάζος και ο Καμάρας.
Διάγουμε το έτος που ο Παναθηναϊκός γιορτάζει τα 50 χρόνια από την παρουσία του στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών. Και έχει την ευτυχία να αναδεικνύει ένα παλικάρι που, στη σύγχρονη βερσιόν του, θυμίζει όλο και περισσότερο το πληθωρικό ταλέντο του Κώστα Ελευθεράκη: τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο.
Ναι, ξέρω ότι πολλοί θα πουν ότι βιαζόμαστε να «βαφτίσουμε» τον νεαρό. Ότι υπάρχουν περιπτώσεις που τα βαφτίσια του Τύπου και του κόσμου πήραν στράφι. Όντως έχει συμβεί σε αρκετές περιπτώσεις.
Επιτρέψτε μου να πω όμως ότι μόνο στην Ελλάδα ο 20χρονος πρέπει να θεωρείται ταλέντο μέχρι τα… 25 του. Κι όταν περνάει τα 30 να τον θεωρούν… παλαίμαχο!
Η ταυτότητα δεν παίζει ρόλο. Η ποιότητα, το μυαλό, οι προοπτικές, η εικόνα στο γήπεδο είναι ο καθρέφτης.
Προφανώς δεν γράφω τα παραπάνω έτσι ξαφνικά, επειδή ο Αλεξανδρόπουλος στο ματς με τον ΟΦΗ πέρασε σαν ελάφι ανάμεσα από τέσσερις αντιπάλους και με εκπληκτικό τακουνάκι βρήκε τον Καμπετσή για το 2-0, καταγράφοντας έναν ποδοσφαιρικό πίνακα ζωγραφικής, όχι συνηθισμένο στο ποδόσφαιρό μας, καθόλου σύνηθες από ένα ελληνόπουλο 20 ετών.
Το φωνάζω από πέρυσι, ειδικά μετά το ματς στα πλέι οφ ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκός. Το έγραψα ξανά πρόσφατα (29-11-2020) στο SDNA με τίτλο «Ο μικρός φεγγοβολάει». Ο Σωτήρης είναι το κορυφαίο πρότζεκτ του Παναθηναϊκού και ό,τι καλύτερο αναδεικνύει τούτη την ώρα το εγχώριο ποδόσφαιρο σε κεντρικό χαφ.
Το… ποδοβολητό του πλέον κάνει πολύ «θόρυβο». Συνεχόμενα ματς είναι ο κορυφαίος του Παναθηναϊκού. Τρέχει ασταμάτητα, μαρκάρει, κόβει, πασάρει. Κι έχει αυτή την τρομερή επιτάχυνση στο επιθετικό τρανζίσιον που του δίνει μεγάλο πλεονέκτημα. Και κάνει αντιπάλους, όπως τα παιδιά του ΟΦΗ, να μοιάζουν… σταματημένοι!
Μιλάμε για ένα πολύ σοβαρό και μετρημένο 20χρονο δουλευταρά, ο οποίος πρόσφατα δήλωσε ότι εκείνο που τον ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή δεν είναι πόσα χρήματα θα γράφει το νέο του συμβόλαιο αλλά να μείνει στον Παναθηναϊκό και να καθιερωθεί. Κάντε τις συγκρίσεις σας με άλλους νεαρούς…
Ο Λάσλο Μπόλονι αξιοποιεί τούτο το σπάνιο ταλέντο και ο Παναθηναϊκός 50 χρόνια μετά «βγάζει» μια χαφάρα που θυμίζει σε πολλά τον μεγάλο Κώστα Ελευθεράκη. Αν θα τον φτάσει ή θα τον ξεπεράσει θα το μάθουμε στο τέλος της διαδρομής.
Την υγειά του να έχει ο Σωτήρης, να παραμείνει προσγειωμένος και όλα τα καλά του ποδοσφαίρου ανοίγονται μπροστά του.
