Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός κατάφερε να σταθεί όρθιος σε αυτήν την ιδιαίτερη και σαφώς δύσκολη συγκυρία που βιώνει.
Το τριφύλλι δεν έθελξε ασφαλώς με την απόδοσή του, αλλά κατάφερε να κατακτήσει επτά βαθμούς σε τρία ματς διατηρώντας το μηδέν στα μετόπισθεν ενόσω είχε χτυπηθεί από την πανδημία του κορονοϊού και μετρούσε τεράστιες απώλειες.
Δεν είναι και τόσο απλό πράγμα να σου λείπουν τόσοι πολλοί βασικοί ποδοσφαιριστές και να κατακτάς βαθμούς και νίκες.
Να έχεις εκτός μάχης τους τρεις πιο ποιοτικούς ποδοσφαιριστές (Κουρμπέλης, Μαουρίσιο, Βιγιαφάνιες) στον νευραλγικό χώρο του άξονα της μεσαίας γραμμής.
Να μην έχεις διαθέσιμο το μοναδικό κανονικό δεξί μπακ του ρόστερ (Σάντσες) και να χάνεις ελέω καρτών τον πιο φορμαρισμένο πλάγιο αμυντικό (Ζαγαρίτη) και τον πληρέστερο επιθετικό (Μακέντα) της ομάδας.
Το τριφύλλι έβγαλε ψυχή, στηρίχθηκε στην αυταπάρνηση, την αμυντική λειτουργία και τη συνοχή των γραμμών και κατάφερε να ξεπεράσει με τις μικρότερες δυνατές απώλειες το χουνέρι που την βρήκε.
Πλέον, ο Μπόλονι είναι σε θέση να μετράει επιστροφές αντί για απουσίες, με πρώτο τον Μαουρίσιο ενόψει του ματς της Κυριακής με τον Αρη στη Θεσσαλονίκη.
Σταδιακά όλα τα κομμάτια θα επιστρέψουν στο παζλ, το οποίο προβλέπεται να εμπλουτιστεί με δυο-τρία νέα από το χειμερινό μεταγραφικό παζάρι με βάση την αξιολόγηση του προπονητή και τον εντοπισμό των αναγκών με γνώμονα την οπτική του.
Για τον Μπόλονι (και οποιονδήποτε προπονητή βρισκόταν στη θέση του) δεν είναι καθόλου εύκολο να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα για όλους τους ποδοσφαιριστές του έμψυχου δυναμικού της ομάδας σε διάστημα μικρότερο των τριών μηνών.
Μέσα σε 2,5 μήνες έπρεπε να εντοπίσει τα κακώς κείμενα της ομάδας και να τα βελτιώσει… χθες, να βάλει τη σφραγίδα του στο νέο τρόπο παιχνιδιού και να εμπεδώσει μέσω των προπονήσεων την αγωνιστική φιλοσοφία του.
Να βρει τον κατάλληλο σχηματισμό, να βαφτίσει παίκτες σε άλλες θέσεις από τις κανονικές τους.
Να επαναξιολογήσει τις μεταγραφές και τους πιτσιρικάδες, να περιμένει επιστροφές από τραυματισμούς.
Να διαχειριστεί τα αποδυτήρια και να κρίνει χαρακτήρες και συμπεριφορές.
Να μελετήσει τις αδυναμίες και τα προτερήματα του εκάστοτε αντιπάλου και να καταστρώσει αναλόγως τα πλάνα του σε κάθε ματς.
Οση εμπειρία και να διαθέτει κανείς, ούτε… θεάνθρωπος μπορεί να είναι, ούτε να έχει μαγικές ιδιότητες.
Είναι απολύτως φυσιολογικό συνεπώς να κάνει λάθη. Να αδικήσει. Ειδικότερα από τη στιγμή που δεν είχε εικόνα από τα πεπραγμένα των τελευταίων ετών στην ομάδα, ούτε πλήρη γνώση των υφιστάμενων παικτών και δη των προερχόμενων από τα σπλάχνα του συλλόγου.
Για παράδειγμα, ο κάθε Μπουζούκης μπορεί να ήταν ξενερωμένος ή ντεφορμέ σε κάποιες προπονήσεις ή σε ένα ματς που του δόθηκε η ευκαιρία να αγωνιστεί.
Και ως απόρροια αυτών να προκύψει λανθασμένη αξιολόγηση. Δεν θέλει πολύ. Ισα-ίσα.
Μετά το ματς με τη Λάρισα ο Μπόλονι δήλωσε ότι οι νεαροί παίκτες του Παναθηναϊκού όπως ο Μπουζούκης και ο Σερπέζης δεν είναι ακόμα έτοιμοι, βρίσκονται σε φάση διαμόρφωσης και χρειάζονται χρόνο.
Δεν γνώριζε προφανώς ότι ο Γιάννης Μπουζούκης εντάσσεται σε άλλη κατηγορία, δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενος και έχει ήδη κολυμπήσει στα βαθιά νερά με κρότο, από την πρώτη κιόλας σεζόν των Νταμπίζα-Δώνη εν καιρώ απαγόρευσης μεταγραφών.
Οπως σε άλλη κατηγορία εντάσσεται και ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης για τον οποίο εξ αρχής το κλαμπ στήριξε πολλά πάνω του και θεωρητικά ταιριάζει γάντι στο άμεσο ποδόσφαιρο που εφαρμόζει ο Μπόλονι και μπορεί να αναδείξει τα χαρακτηριστικά του σε πλήρες εύρος απ’ τη στιγμή που η ομάδα στηρίζει πολλά στο επιθετικό τρανζίσιον.
Με δεδομένη την ταχύτητά του, αλλά και την έφεση στο σκοράρισμα, το ένστικτο του γκολ που διαθέτει.
Ο Παναθηναϊκός ως οντότητα, ως ομάδα, οφείλει να προστατεύει τα δικά του παιδιά από βιαστικές αξιολογήσεις.
Δεν έχει την πολυτέλεια να τα αδικεί και να επιλέγει ελαφρά τη καρδία ξένους με πιασάρικα βιογραφικά και παχυλά συμβόλαια, ειδικότερα στην παρούσα συγκυρία του συλλόγου που τα ευρώ δεν τρέχουν απ’ τα μπατζάκια.
