Η συγκυρία των ταυτόχρονων απουσιών των πιο κομβικών παικτών της, προφανώς και δεν μπορεί να είναι καλή για μια ομάδα, με οποιοδήποτε τρόπο, ειδικά αν αυτή τυχαίνει πάνω σε περίοδο φορτωμένη με πολύ κρίσιμα και δύσκολα ματς σε δύο «μέτωπα». Αυτό είναι το ένα, προφανές δεδομένο για τον Ολυμπιακό αυτή τη στιγμή. Το άλλο, που ακολουθεί σαν σκέψη-τρέιλερ, είναι πως μπορεί να βγει κάτι καλό. Κάθε δυσκολία, κάθε «ήττα» που δεν σου μαθαίνει κάτι -συνήθως για τον ίδιο τον εαυτό σου- είναι μια χαμένη ευκαιρία. Στην έως τώρα πορεία των δυόμιση ετών για αυτή την ομάδα, έχει αποδειχθεί, ωστόσο, πως τις ευκαιρίες της δεν τις αφήνει να πάνε χαμένες, τόσο σαν οργανισμός, όσο και ειδικότερα σαν ένα ποδοσφαιρικό γκρουπ υπό τις οδηγίες του συγκεκριμένου προπονητή.
Ο Πέδρο Μαρτίνς είναι... μανούλα καημένη στο να ξεζουμίζει καταστάσεις ώστε να πάρει το κατάλληλο απόσταγμα πληροφοριών που θα βελτιώσουν και τον ίδιο και την ομάδα του. Επίσης έχει δείξει ότι δεν καταλαβαίνει ούτε από ονόματα, ούτε από (την περισσότερο δημοσιογραφική ανάγκη για) τριγωνομετρία επί χόρτου. Για το αν δηλαδή θα παίξει 4-3-3, 4-2-3-1, 4-4-2 ή οποιονδήποτε συνδυασμό σχημάτων μπορούν να δημιουργήσουν 11 άνθρωποι πάνω σε παραλληλόγραμμο 105x65 μέτρων. Η φιλοσοφία, οι ρόλοι και η ικανότητα των παικτών να λειτουργήσουν σαν σύνολο, σαν ένας ενιαίος οργανισμός, είναι αυτά που μετράνε εδώ και χρόνια στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και γι αυτό ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς μπορεί να λειτουργεί το ίδιο αποτελεσματικά είτε παίζει χωρίς Φορτούνη, είτε χωρίς Βαλμπουενά, χωρίς τον Καμαρά, τον Ελ Αραμπί, τον Χασάν ή τον χ παίκτη του. Κάτι που επίσης έχει αποδειχθεί περίτρανα σε βάθος διετίας.
Λεφτά
Η διαφορά, αυτή τη φορά, είναι ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να ζήσει ταυτόχρονα χωρίς τρεις παίκτες που είναι στην κυριολεξία λεφτά στην τράπεζα, από τη μέση και μπροστά. Και πρέπει να το κάνει ενώ ακολουθούν 4 ματς σε 11 μέρες -Παναθηναϊκός εντός (21/11), Σίτι εντός (25/11), Άρης εκτός (28/11) Μαρσέιγ εκτός (1/12)- τα οποία θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό... πόσο φαβορί θα είναι για τον τίτλο και αν (και πού) θα αγωνίζεται στην Ευρώπη το 2021.
Το... καταπληκτικό κουμάντο που συνεχίζει να κάνει η FIFA στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, με τις εθνικές ομάδες να σουλατσάρουν ανά την υφήλιο εν μέσω πανδημίας, άφησε πρακτικά τον Ολυμπιακό χωρίς Ελ Αραμπί και Χασάν, δηλαδή τα 11 από τα 17 φετινά γκολ του για το επόμενο χ διάστημα -13 αν μετράμε τη γενικότερη συμμετοχή τους σε αυτά, αφού είναι και οι 2 ασίστ του Αιγύπτιου. Έπειτα, για να δέσει το γλυκό, ήρθε και η θλάση του Βαλμπουενά που τον αφήνει έξω από όλα τα παραπάνω ματς. Φυσικά, το τι προσφέρει ο Γάλλος στον Ολυμπιακό δεν χρειάζεται πλέον ιδιαίτερη ανάλυση. Πέρσι, μαζί με τον Ελ Αραμπί συνέθεσαν το πιο αποδοτικό «δίδυμο» στην ιστορία του συλλόγου με τα 67 γκολ και ασίστ συνολικά, ξεπερνώντας τα 65 των Τζόρτζεβιτς/Γιαννακόπουλου από το 2003.
Ευκαιρία
Όλα αυτά πρακτικά σημαίνουν ότι τόσο ο Μαρτίνς, όσο και οι «ερυθρόλευκοι» που θα σηκώσουν τα κουπιά στο διάστημα αυτό, θα πρέπει να δώσουν ρέστα. Είναι μια πολύ δύσκολη συγκυρία για την ομάδα μεν, αλλά ταυτόχρονα είναι και μια ιδανική ευκαιρία για όλους να αποδείξουν για πολλοστή φορά, όλα όσα έχουν κάνει τον Ολυμπιακό την ομάδα που κατά γενική ομολογία απολαμβάνουν άπαντες σήμερα.
Ο Πέδρο καλείται να διαχειριστεί πρόσωπα και καταστάσεις σε επίπεδο ποδοσφαιρικής... μικροοικονομίας, αφού όλα όσα (και όσους) θα χρησιμοποιήσει στα επόμενα ματς, θα αποτελούν ειδικές καταστάσεις, σε αγώνες πολύ ειδικών συνθηκών. Ένα μίνι πρωτάθλημα με 4 ντέρμπι σε Ελλάδα και Ευρώπη, στα οποία η ομάδα του θα πρέπει να βγάλει όλη την ποιότητά της, θα πρέπει να φανεί όλη η πληρότητά της σε επίπεδο ρόστερ και φυσικά ο ίδιος θα πρέπει να διαχειριστεί ποιοι θα παίξουν, πού και πώς και μάλιστα θα πρέπει πιθανώς να κάνει και τις απαραίτητες «αλχημείες» για να διατηρήσει τις ισορροπίες και την ομοιογένεια των «ερυθρόλευκων» -το Νο1 όπλο τους.
Ερωτήματα
Τα ερωτήματα για τον Πορτογάλο πολλά. Θα κάνει ροτέισον με τον Παναθηναϊκό με το ρίσκο να... υποτιμήσει τη σημασία ή τις δυσκολίες του αγώνα -κάτι που επίσης έχει συμβεί στο πρόσφατο παρελθόν. Θα τα δώσει όλα κόντρα στη Σίτι -ένα ματς που ούτως ή άλλως οι περισσότερες ομάδες στην Ευρώπη θα το χάσουν εύκολα ή δύσκολα- με τον κίνδυνο να... σκάσει η ομάδα πριν παίξει με τον Άρη; Και... ριπίτ στα ερωτήματα, για τα επόμενα δύο ματς με Άρη και Μαρσέιγ.
Έπειτα, αρχίζουν τα πιο ειδικά ερωτήματα. Πάμε για 4-2-3-1, για 4-3-3 ή κάτι άλλο όπως ένα 4-3-1-2, με ένα «δεκάρι» και έναν περιφερειακό επιθετικό, εγκαταλείποντας δηλαδή τη λογική των δύο πλάγιων; Θα βάλει φορ τον Φορτούνη που είναι και η πιο λογική επιλογή αυτή τη στιγμή λόγω φόρμας και αγωνιστικού ρυθμού ή θα πάει στη λύση του Σουντανί; Ή ακόμη περισσότερο σε μια πιο εξεζητημένη λύση, όπως του Μασούρα, ενός παίκτη που έχει το γκολ; Θα πάρει ίσως χρόνο στα εντός έδρας ματς ο Κάιπερς που δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Ευρώπη, με όποιο ρίσκο περιλαμβάνει αυτή η επιλογή; Και αν π.χ. παίξει στο «9» ο Φορτούνης, ποιός θα είναι το «10»; Ο Πέπε; Ο Καμαρά; Ή θα εγκαταλειφθεί εντελώς η θέση, με 4-3-3 ή 4-4-2;
Και πιο πίσω όμως υπάρχουν ερωτήματα, τα οποία είναι συγκοινωνούντα δοχεία με τα «μπροστά». Ανάμεσα σε Καμαρά, Εμβιλά, Μπουχαλάκη, Πέπε και Τιάγκο Σίλβα ποιοι από τους κεντρικούς χαφ θα επιλεχθούν ανάλογα το σχήμα; Θα θυσιαστεί κάποιος σε διαφορετική θέση ή μένοντας εντελώς εκτός ενδεκάδας; Έπειτα, ακόμη πιο πίσω, τι κάνει ο Μαρτίνς με τον Σεμέδο; Θα μπει σε μια σιωπηρή τιμωρία λόγω του πάρτι, ασχέτως του πόσο κρίσιμα είναι τα ματς που έρχονται; Θα επιλεγεί ο Χολέμπας που έρχεται από πολλές χαμένες προπονήσεις ή θα μπει ο ακόμη έξω από τα νερά του Βινάγκρε; Θα εμπιστευθεί και πάλι τον 35άρη Ραφίνια σε σειρά αγώνων ή θα προτιμήσει τον Ντρέγκερ που δείχνει επίσης σε εξαιρετική κατάσταση; Γενικότερα, από ερωτήματα και πιθανές... ποικιλίες, άλλο τίποτα αυτή την εποχή για τον Πέδρο Μαρτίνς.
Αποδείξεις
Βεβαίως, δεν πέφτει όλη η ευθύνη πάνω στον Πορτογάλο. Στο τέλος της ημέρας, δεν παίζει αυτός. Όσοι μπουν σε αυτά τα παιχνίδια, είναι δεδομένο πως πρέπει να δώσουν ότι έχουν, τόσο για την ομάδα, όσο και για τους εαυτούς τους. Ο Μαρτίνς είναι ένας προπονητής που αξιολογεί την υψηλή προσπάθεια και τη σωστή νοοτροπία, πάνω από την καλή απόδοση, ειδικά αν μιλάμε για βάθος χρόνου μιας ολόκληρης σεζόν. Έτσι, παίκτες όπως οι Βινάγκρε, Ντρέγκερ, Πέπε, Τιάγκο Σίλβα, Σουντανί, Κάιπερς που θα μπουν νομοτελειακά στο ροτέισον, καλούνται να αποδείξουν ότι βρίσκονται ακριβώς εκεί που πρέπει να βρίσκονται. Το ίδιο ισχύει και για τους εναπομείναντες βασικούς, ειδικά αν κάποιοι από αυτούς πάρουν και διαφορετικούς ρόλους από τους συνηθισμένους.
Μέσα στην φαινομενικά όλη πολυπλοκότητα της κατάστασης, για τον Μαρτίνς και τους παίκτες του τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά: μπαίνουν στα επόμενα ματς και παρουσιάζουν τον Ολυμπιακό που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε εδώ και δυόμιση χρόνια. Την 1η Δεκέμβρη, μετά το ματς με τη Μαρσέιγ, θα ξέρουμε και ποια θα είναι τα αποτελέσματα της προσπάθειάς τους. Με τη νίκη και την επιτυχία δεν έχει συμβόλαιο κανείς φυσικά. Αυτό που θα ξέρουμε περισσότερο από καθετί άλλο, θα είναι αν η εικόνα της ομάδας συνολικά, έχει μείνει απαράλλαχτη, χωρίς να έχει αλλοιωθεί η φιλοσοφία και η ικανότητά της να παίζει σε υψηλούς ρυθμούς και υπό πίεση, ένα πολύ συγκεκριμένο και απαιτητικό στυλ ποδοσφαίρου.
Στη θεωρία και βάσει του πρότερου αγωνιστικού βίου της, δεν υπάρχει καμία ένδειξη για το ότι δεν μπορεί να το κάνει. Στην πράξη, αν το καταφέρει χωρίς τους τρεις πιο αποδοτικούς παίκτες της, θα είναι και η απόλυτη πιστοποίηση ποιότητας, πληρότητας και σωστής διαχείρισης για μια ομάδα που κυνηγά τίτλους και προκρίσεις στο υψηλότερο επίπεδο.
Ένα κανονικό ISO πρωταθλητισμού 2020.
