Η λέξη «ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ» με πεζά ή κεφαλαία αποτυπώνει πλήρως αυτό που «έβγαλαν» όσοι Παναθηναϊκοί είδαν τον αγώνα της αγαπημένης τους ομάδας στη Λαμία.
Επιτέλους νίκη στο πρωτάθλημα, επιτέλους κέρδισες τη ριμάδα τη Λαμία, επιτέλους ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ Παναθηναϊκός, αλλά επειδή πάνω απ’ όλα προέχει και η ψυχολογική μας γαλήνη, να πούμε και… ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ένα ήρεμο βράδυ για όλους μας! Σκεφτείτε τι λέγαμε, τι κάναμε και με πόσους μαλώναμε τα προηγούμενα βράδια μετά από ματς…
Οι παίκτες του Παναθηναϊκού (απ) έδειξαν σε μόλις ένα 90άλεπτο πόσο πολύ αδικούσαν τους εαυτούς τους εδώ και δυο μήνες. ΟΚ, ούτε ζητούσε ούτε και περίμενε κανείς θαύματα και πρωταθλήματα από τους πράσινους, από την άλλη όμως και ένα μωρό καταλάβαινε ότι τόσο καιρό δεν έπαιζαν αυτό που πραγματικά μπορούσαν. Δεν έγιναν μεταγραφές, οι ίδιοι που έπαιζαν… τότε παίζουν και τώρα.
Χρειάστηκε να φτάσει ο κόμπος στο χτένι, να ζήσουμε το χειρότερο ξεκίνημα της ιστορίας του τριφυλλιού, να αλλάξει ο προπονητής και ο τεχνικός διευθυντής και να (ξανά) βρεθεί ο κόσμος στα κάγκελα για να δει κανείς το ΠΡΟΦΑΝΕΣ. Τα βασικά, αυτά που πρέπει και οφείλει να κάνει ο Παναθηναϊκός σε ΚΑΘΕ ματς.
Πρώτη νίκη λοιπόν μετά από έξι παιχνίδια για τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι για να πανηγυρίζεις, θα είναι σαν να μην έγινε αν δεν υπάρξει και συνέχεια, αλλά αν μη τι άλλο μπορείς να χτίσεις πάνω σε αυτό το αποτέλεσμα και να επιχειρήσεις να ομολοποιήσεις στο βαθμό του δυνατού την κατάσταση.
Είναι προφανές ότι το πρόσωπο του αγώνα ήταν ο Καρλίτος. Το παλικάρι είναι σε τρελή φόρμα τον Οκτώβρη, δεδομένα βοηθήθηκε και από την αλλαγή της θέσης του και πλέον κάνει αυτό για το οποίο ήρθε. ΠΑΣΤΕΛΩΝΕΙ. Προσωπικά πιο πολύ με έφτιαξε ο τρόπος που πανηγύρισε στα γκολ, ειδικά στο πρώτο. Αυτή η… τρέλα (άλλο εννοώ, καταλάβατε…) που βγάζει, μοιάζει με την σπίθα που πρέπει να γίνει πυρκαγιά και για τους υπόλοιπους. Εδώ μέσα έχουμε γράψει (σε βαθμό… παρεξήγησης) πως οι δυο τους μαζί με τον Μακέντα είναι για πολλά γκολ και ίσως ποτέ να μην είναι αργά. Οι μηχανές πάντως έχουν πάρει μπροστά.
Η ανάγνωση του αγώνα δεν είναι δύσκολη. Ο Παναθηναϊκός ευτύχησε να προηγηθεί νωρίς με την κεφαλιά του Καρλίτος παρότι δεν είχε ξεκινήσει καλά. Για μια ακόμη φορά δεν τελείωσε το ματς, έπαιξε με τη φωτιά και με ένα αστείο πέναλτι κόντεψε να ξαναβάλει τη Λαμία στο παιχνίδι αλλά ο Διούδης κατέβασε τα ρολά και αποκατέστησε την τάξη.
Το 1-0 του ημιχρόνου τρόμαζε πολλούς με βάση την προϊστορία, όμως οι πράσινοι μπήκαν όπως έπρεπε, καθάρισαν τη νίκη με το δίμπαλο του Καρλίτος και από εκεί και μετά έπαιζαν μόνοι τους χάνοντας ευκαιρίες και για τρία και για τέσσερα τεμάχια.
Δεν χρειάζεται να λέμε περισσότερα, ούτε να ξεφεύγουμε σε πανηγυρισμούς και γραφικότητες για τα προφανή. Θα πούμε απλά ΜΑΚΑΡΙ το ματς αυτό να είναι η απαρχή της αντεπίθεσης, το τέλος του κατήφορου και η αποκατάσταση της τάξης. Ακολουθούν δυο ακόμη «δικά σου» ματς. Την Τρίτη με τον Απόλλωνα και το Σάββατο με τον Ατρόμητο. Και επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους ΤΙΠΟΤΑ πλην του «τρία στα τρία» δεν είναι αποδεκτό.
Εξυπακούεται ότι το κρέντιτ για την αλλαγή πάει στον Μπόλονι που βρήκε τον τρόπο να τους ξυπνήσει και να πάρει όσα δεν έπαιρνε ο Πογιάτος. Βρήκε τον τρόπο να τους απελευθερώσει και πιστεύω ότι στο αμέσως προσεχές παιχνίδι η εικόνα θα είναι ακόμα καλύτερη με το άγχος να έχει μειωθεί.
