Δεν είχα διάθεση να δώσω συνέχεια, αλλά υπάρχει για ακόμη μία φορά αλλοίωση της πραγματικότητας. Δεν θα πω του βαθμολογικού πίνακα, γιατί δεν γνωρίζω αν ο ΠΑΟΚ έβαζε το πέναλτι την προηγούμενη εβδομάδα ή η ΑΕΚ δεν θα έβρισκε γκολ αν δεν κέρδιζε το πέναλτι. Η Άση Μπίλιου δεν είμαι, άρα θα σταθώ στο γεγονός. Πως δύο ίδιες φάσεις, δόθηκαν ανάποδα σε δύο διαφορετικά παιχνίδια.
Το μαρκάρισμα του Λόπεζ στον Μάτος και του Χουτεσιώτη στον Χνιντ, είναι ίδιες. Ετεροχρονισμένο μαρκάρισμα εντός περιοχής. Μάλιστα στη περίπτωση του Μάτος, η σύγκρουση επηρεάζει την στόχευση του Βραζιλιάνου, ενώ όταν ο νεαρός τερματοφύλακας του ΠΑΣ βρίσκει τον Τυνήσιο, η μπάλα είναι στη… Πρέβεζα.
Προσωπικά, επειδή μιλάμε για την εσχάτη των ποινών, δεν θα έδινα κανένα από τα δύο. Αλλά θα τα έβαζα στην ίδια λίστα. Αυτό που συνέβη λοιπόν με διαφορά μίας εβδομάδας, είναι και το βασικό δείγμα του πόσο λάθος είναι δομημένο το πράγμα.
Υπάρχει το επιχείρημα πως στη φάση του ντέρμπι, υπάρχει διεκδίκηση. Καμία διεκδίκηση δεν υπάρχει. Σε καθαρό χρόνο και κοιτώντας από το γήπεδο το παιχνίδι, φαίνεται πως ο Λόπεζ πάει σε λάθος χρόνο. Από το πρώτο του βήμα. Κάτι το οποίο το βλέπει και ο ξένος διαιτητής – και πολύπειρος είναι η αλήθεια.
Εδώ δεν εξετάζουμε ποιος ευνοείται και ποιος αδικείται, αλλά την ουσία. Τι λέει ο κανονισμός; Ο Τάσος Κάκος που είπε τα αυτονόητα και δικαιώθηκε μία εβδομάδα μετά, δέχτηκε μπούλινγκ από τα ΜΜΕ μεσοβδόμαδα.
Και κάπου εδώ θα πρέπει να καταστεί σαφές πως είναι πλάνο να δέχεται μπούλινγκ όποιος λέει κάτι υπέρ του ΠΑΟΚ και κατά Ολυμπιακού και ΑΕΚ. Είναι τακτική. Δεν έχουμε δικαίωμα εμείς ή όποιοι υποστηρίζουν αυτό που λέμε, να έχουν άποψη.
Εγώ κατανοώ πως στη Μητροπολιτική Ελλάδα, τα λεφτάκια είναι στο κέντρο και πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να έχουν ανοιχτές τις κατάλληλες πόρτες. Όμως πόσο σοβαρά μπορούμε να λάβουμε απόψεις ανθρώπων που δεν αποδέχτηκαν ποτέ δημοσίως πως το γκολ του Βαρέλα ήταν καθαρό;
Ο κανονισμός είναι ένας και δεν έχει γεωγραφικό προσδιορισμό. Ή είναι πέναλτι ή δεν είναι. Το να παίρνουμε τη μεζούρα και να μετράμε εκατοστά, είναι στα όρια του γραφικού.
Στην εποχή του VAR, οι Έλληνες διαιτητές διαπρέπουν. Δεν πίστευα ποτέ πως από τη στιγμή που τους έχει δοθεί η ευκαιρία να κάνουν τη ζωή τους πιο εύκολη, θα κάνουν τα ίδια και χειρότερα.
Στη Τρίπολη πχ, έπαιζε ο ΟΦΗ μία ομάδα που της έχω ιδιαίτερη αδυναμία γιατί έχει καθαρά ποδοσφαιρικές αρχές. Θέλω αυτό που κάνουν στη Κρήτη να έχει αποτέλεσμα μήπως παραδειγματιστούν και άλλοι. Ο ΟΦΗ είναι κομβικός για το ελληνικό ποδόσφαιρο αν θέλει αυτό να έχει μέλλον.
Διαιτητής ο Παπαδόπουλος από τη Θεσσαλονίκη, που θεωρητικά θα έπρεπε να κάνει μία 50αρίσια διαιτησία μεταξύ δύο ομάδων που παίζουν καλά και σωστά.
Το παιχνίδι κρίθηκε από ένα πέναλτι που αν κάποιος διαιτητής έχει κάνει υποτυπώδες σκάουτινγκ στους παίκτες που αγωνίζονται, δεν θα το έδινε ποτέ ούτε σε πρώτο χρόνο, πόσο μάλλον μετά από υπόδειξη του VAR.
O Μπαράλες κάνει εξ αρχής επιθετικό φάουλ, κρατάει και ρίχνει μαζί του τον Σελίμοβιτς, του δίνει και μία αγκωνιά ματώνοντάς του το φρύδι, κι όμως, ο ο Παπαδόπουλος αλλά και ο VAR, έδειξαν άσπρη βούλα. Μιλάμε για κωμωδία. Εγώ πρέπει ως παρατηρητής να αποδεχτώ πως αυτό είναι ανθρώπινο λάθος; Δε νομίζω. Όπως δε νομίζω πως είναι ανθρώπινο λάθος η εύκολη δεύτερη κίτρινη στον Σελίμοβιτς. Για κάποιον λόγο ο Παπαδόπουλος έπαιξε Τρίπολη. Ας αναρωτηθεί ο κύριος Κλάτεμπεργκ γιατί.
Τα ίδια και ο Παπαπέτρου στο ΟΑΚΑ στο πέναλτι που δεν έδωσε στην ανατροπή του Ουάρντα, τα ίδια και σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν. Το δεύτερο γκολ της Λαμίας στο Βικελίδης που ακυρώθηκε, είναι μνημείο.
Και εννοείται πως στο ΠΑΟΚ – ΟΦΗ, ο Τζοβάρας δεν δίνει το πέναλτι υπέρ των Κρητικών, γιατί λίγα λεπτά πριν έχει χαριστεί στον Σελίμοβιτς που έκανε τριπλό μαρκάρισμα για δεύτερη κίτρινη. Αυτό δεν είναι διαιτησία, είναι πολιτική και εξυπηρέτηση συμφερόντων.
Θα πρέπει λοιπόν αυτά τα πουλιά που λέγονται Έλληνες διαιτητές, να σέβονται την προσπάθεια των ομάδων, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό, γιατί μάτια έχουμε και βλέπουμε. Να ξέρουν όταν συναντιόμαστε στα γήπεδα, πως πίσω από το καλησπέρα που λέμε, υπάρχει μία απέχθεια για τον ρόλο που διαδραματίζουν.
Αντιλαμβάνομαι πως ο κ. Κλάτεμπεργκ πρέπει να τους καλύψει, αλλά είμαι σίγουρος πως θα έρθει η στιγμή που δεν θα μπορεί να το κάνει. Και ένα στέλεχος της διαιτησίας αυτού του επιπέδου, σε καμία των περιπτώσεων δεν θα θελήσει να μας κάνει να πιστέψουμε πως στη τριτοκοσμική ποδοσφαιρικά χώρα μας, ήρθε να κάνει μία τυπική αρπαχτή.
Αυτά για την διαιτησία και πάμε στην πόλη μας που γιορτάζει. Η ομορφότερη πόλη των Βαλκανίων, η πιο κομβική και παράλληλα, η πιο φτωχή.
Μη κάτσω να αναλύσω το γιατί είναι η πιο φτωχή, γιατί θα στεναχωρήσω τίποτα πατριώτες και βαριέμαι. Το μόνο σίγουρο είναι πως αν η οικονομία της και οι θεσμοί της ήταν ανεξάρτητοι από αυτά τα σούργελα της Μητρόπολης, θα ήταν ένας οικονομικός παράδεισος.
Συμβιβαστείτε με τα ψίχουλα συντοπίτες μου και όλα καλά…
