Ο Ράσφορντ το κάνει επειδή ξέρει τι σημαίνει να προσπαθείς να φωνάξεις και να μην σε ακούει κανείς. Γνωρίζει τι σημαίνει να μεγαλώνεις με θυσίες, έχοντας λίγα και όχι πολλά, να στηρίζεσαι στην καλοσύνη και στην γενναιοδωρία των ξένων.
Εδώ και πολλούς μήνες είναι αφιερωμένος σε έναν σκοπό, ο οποίος δεν έχει να κάνει με τη μπάλα: στόχος του είναι κανένα παιδί να μην κοιμάται πεινασμένο, να μοιράζονται δωρεάν γεύματα στα σχολεία, ώστε να βοηθούνται κυρίως οι οικογένειες που δεν μπορούν να παρέχουν ούτε τα βασικά στα παιδιά τους.
Τον περασμένο Ιούνιο ο παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έστειλε ένα γράμμα στα μέλη του βρετανικού κοινοβουλίου κάνοντας έκκληση καθώς πολλά παιδιά έμειναν χωρίς κουπόνια για γεύματα μετά το κλείσιμο των σχολείων λόγω του κορωνοϊού. Δεν είχε κανένα πρόβλημα να αναφερθεί στη μητέρα του που δούλευε όλη τη μέρα, στα κουπόνια που έπαιρνε και η δική του οικογένεια για να τα βγάλει πέρα.
«Θέλω να θυμηθώ την 27η Μαΐου 2016, όταν στο Σάντερλαντ πήρα το ρεκόρ του νεότερου παίκτη που σκόραρε με την εθνική ομάδα. Είδα το κοινό να κυματίζει σημαίες, έχοντας τη γροθιά στο στήθος, στο έμβλημα των Τριών Λιονταριών, και είχα μια μεγάλη αίσθηση υπερηφάνειας, όχι μόνο για τον εαυτό μου αλλά και για όλους εκείνους που με βοήθησαν να επιτύχω αυτόν τον στόχο και να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα.
Καταλάβετε το: Χωρίς την καλοσύνη και τη γενναιοδωρία της κοινότητάς μου, δεν θα υπήρχε ο Ράσφορντ που βλέπετε σήμερα, ένας 22χρονος, ο οποίος έκανε καριέρα στο άθλημα που αγαπάει.
Η ιστορία μου είναι μια ιστορία αρκετά συνηθισμένη σε πολλές οικογένειες: η μητέρα μου δούλευε όλη μέρα, κερδίζοντας έναν ελάχιστο μισθό προκειμένου να έχουμε πάντα ένα ζεστό γεύμα για δείπνο. Αλλά δεν ήταν αρκετό: το σύστημα δεν επέτρεπε σε οικογένειες όπως η δική μου να πετύχουν, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά δούλεψε. Βασιζόμασταν σε δωρεάν κουπόνια σχολικών γευμάτων, στην καλοσύνη των γειτόνων και των προπονητών. Θυμάμαι ξεκάθαρα τις επισκέψεις στο Northern Moor για το χριστουγεννιάτικο δείπνο κάθε χρόνο. Και μόνο τώρα καταλαβαίνω τις τεράστιες θυσίες που έκανε η μητέρα μου. Αυτό το καλοκαίρι θα έπρεπε να ήταν ευτυχισμένο, γεμάτο γονείς και παιδιά να κυματίζουν σημαίες. Στην πραγματικότητα, το στάδιο Wembley θα μπορούσε να γεμίσει δύο φορές με παιδιά που αναγκάστηκαν να χάσουν τα γεύματα κατά τη διάρκεια της πανδημίας λόγω της φτώχειας των οικογενειών τους. Υπάρχουν περίπου 200.000 από αυτά και αναρωτιέμαι αν θα είναι ποτέ υπερήφανα για τη χώρα τους τόσο πολύ που μια μέρα να φορούν τη φανέλα της εθνικής ομάδας και να τραγουδούν τον εθνικό ύμνο στις εξέδρες. Πριν από δέκα χρόνια ήμουν ένα από αυτά.
Γνωρίζετε ότι συνεργάστηκα, τους τελευταίους μήνες, με το πρακτορείο διανομής τροφίμων Fare Share, για να καλύψω την απουσία δωρεάν σχολικών γευμάτων. Διανέμουμε τρία εκατομμύρια γεύματα την εβδομάδα στις πιο ευάλωτες οικογένειες στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Και δεν αφορά την πολιτική, αλλά την ανθρωπότητα. Θέλω να κοιτάξω στον καθρέφτη και να νιώσω ότι έχω κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να προστατεύσω τους πιο αδύναμους. Κανένα παιδί δεν πρέπει να κοιμάται πεινασμένο. Η τροφική φτώχεια είναι μια πολύ σοβαρή πανδημία στην Αγγλία και μπορεί να εκτείνεται σε γενιές αν δεν γίνει τίποτα. Από μια τάξη 30 παιδιών, τα 9 ζουν σε συνθήκες φτώχειας και η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί έως το 2022. Το 45% των παιδιών από μαύρες εθνοτικές ομάδες ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Αυτή είναι η Αγγλία το 2020.
Σας ζητώ να ακούσετε τις ιστορίες των γονιών τους, γνωρίζω πολλούς που παλεύουν με την κατάθλιψη, δεν μπορούν να κοιμηθούν αφού ξαφνικά χάσουν τη δουλειά τους. Θυσιάζουν τα γεύματά τους για τα παιδιά τους. Έχω διαβάσει tweets τις τελευταίες εβδομάδες: κάποιος έγραψε ότι αυτοί οι άνθρωποι «κάνουν παιδιά ενώ δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα». Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί για τη μητέρα μου, αλλά μεγάλωσα σε ένα στοργικό περιβάλλον. Ο άνδρας που βλέπετε μπροστά σας είναι ο καρπός της αγάπης ενός γονέα που θυσίασε όλα όσα είχε για την ευτυχία μου.
Γνωρίζω ότι υπάρχει ένα πιστωτικό σύστημα, αλλά ξέρω επίσης ότι όσοι υποβάλλουν την αίτηση δεν λαμβάνουν τίποτα πριν από πέντε εβδομάδες. Δεν είναι μια βραχυπρόθεσμη λύση. Ως μαύρος που μεγάλωσε σε μια φτωχή οικογένεια στο Wythenshawe, έχω καθήκον να ακουστεί η φωνή μου. Δεν θα ήμουν δίκαιος με τον εαυτό μου και με αυτούς της οικογένειας και της κοινότητάς μου αν δεν ήμουν εδώ για να ζητήσω βοήθεια. Σας ενθαρρύνω να δείξετε ανθρωπιά και να εγγυηθείτε δωρεάν κουπόνια γεύματος κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Είναι επείγον ζήτημα: τα μάτια του έθνους εστιάζονται σε εσάς, κάντε μια στροφή και κάντε αυτό προτεραιότητα».
Ήταν κι ο Ράσφορντ ένα από αυτά τα παιδιά. Μόλις 18 μηνών τον Μάιο του 1999 όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έκανε την επική ανατροπή επί της Μπάγερν και κατακτούσε το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Γέννημα - θρέμμα του Μάντσεστερ, αναδείχθηκε από τις ακαδημίες Φλέτσερ Μος, όπως ο Ντάνι Γουέλμπεκ και Γουές Μπράουν. Τον ήθελε και η Σίτι, αλλά η Γιουνάιτεντ κατάφερε να αποσπάσει την υπογραφή του το καλοκαίρι του 2014 και ο Λουίς φαν Χάαλ ήταν αυτός που κάλεσε στην πρώτη ομάδα και τον ξεχώρισε λόγω της εκρηκτικότητας και της σκληρής δουλειάς του. Ο Ολλανδός ήταν αυτός που του έδωσε και την ευκαιρία να κάνει το ντεμπούτο του τον Φεβρουάριο του 2016 με δύο γκολ κόντρα στη Μίντιλαντ για το Γιουρόπα Λιγκ και να γίνει ο νεότερος σκόρερ στην ιστορία της ομάδας αφήνοντας πίσω του τον μεγάλο Τζορτζ Μπεστ.
«Εύχομαι το μέλλον μου να είναι λαμπρό και εκτός σχολείου, ειδικά σε ότι αφορά την καριέρα μου ως ποδοσφαιριστής. Θέλω να έχω μια διαφορετική ζωή και να κάνω την οικογένειά μου περήφανη. Έχω έναν στόχο στη ζωή μου και αυτός είναι να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ελπίζω στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ» έγραφε στα 11 του.
Δεν αναδείχθηκε, όμως, μόνο ως ποδοσφαιριστής, αλλά και ως σπουδαίος άνθρωπος. Από το 2019 συνεργάζεται με το πρακτορείο διανομής τροφίμων Fare Share, ώστε να βοηθήσει στην κάλυψη δωρεάν σχολικών γευμάτων. H ανταπόκριση ήταν τεράστια και τον περασμένο Μάρτιο έγινε γνωστό πως είχαν συγκεντρωθεί περίπου 20 εκατομμύρια λίρες για αυτό το σκοπό. Την ίδια περίοδο Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μάντσεστερ Σίτι ένωσαν τις δυνάμεις τους και συγκέντρωσαν 400.000 γεύματα για παιδιά που το έχουν ανάγκη. Ο Ράσφορντ είχε προσφέρει τότε 100.000 στερλίνες για το σκοπό.
«Όταν ξυπνάς το πρωί και κάνεις ένα ντουζ, για ένα δευτερόλεπτο σκέψου τους γονείς εκείνους που δεν έχουν νερό γιατί τους το έκοψαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Όταν ανοίγεις τη μηχανή να φτιάξεις ένα τσάι ή έναν καφέ, σκέψου τους γονείς που έπρεπε να ρυθμίσουν τους λογαριασμούς τους για τις οφειλές έχοντας χάσει τις δουλειές τους από την πανδημία.
Όταν ανοίγεις το ψυγείο να πιεις λίγο γάλα, σταμάτα και σκέψου ότι οι γονείς τουλάχιστον 200.000 παιδιών δεν έχουν τίποτα στο δικό τους ψυγείο...» ήταν το μήνυμα με το οποίο προσπάθησε να ευαισθητοποιήσει στη διάρκεια της πανδημίας.
To θέμα επανήλθε στην επικαιρότητα πριν από μερικές ώρες. Η εκστρατεία του Ράσφορντ για τη σίτιση των μαθητών, ακόμα και τις περιόδους που τα σχολεία είναι κλειστά, δεν βρήκε ανταπόκριση από την βρετανική κυβέρνηση. Παρά τις εκκλήσεις του, η απάντηση ήταν αρνητική. Μα ο Ράσφορντ δεν σταμάτησε να φωνάζει, συνέχισε να προσπαθεί. Και βρήκε μαζική ανταπόκριση στο κάλεσμά του από ιδιώτες.
Δεκάδες εστιατόρια και καφέ, αλλά και τοπικές κοινότητες είπαν «ναι» και δήλωσαν δημόσια ότι θα είναι αυτοί που θα προσφέρουν τα γεύματα στα παιδιά. Ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης «γέμισε» το twitter του ποδοσφαιριστή δηλώνοντας πως θα σταθεί δίπλα του και θα δίνει δωρεάν γεύματα στα παιδιά.
«Δεν έχει σχέση με πολιτικά συμφέροντα, αλλά με την ανθρωπιά και την ανάγκη να είμαι ενωμένοι. Πρέπει να προστατεύσουμε τα παιδιά, είναι το μέλλον, πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι είναι σημαντικά. Δεν είναι απλά... στατιστικά και όσο δεν έχουν φωνή, θα τους δίνω τη δική μου. Εκπλήσσομαι από τις προσπάθειες των τοπικών επιχειρήσεων να καλύψουν το κενό που δημιουργείται. Τους ευχαριστώ. Ανιδιοτέλεια, καλοσύνη, συντροφικότητα, αυτή είναι η Αγγλία που ξέρω».».
Αυτά ήταν τα λόγια του Ράσφορντ ως απάντηση στη συγκινητική ανταπόκριση που είχε το κάλεσμά του.
Κι αυτό είναι το πιο όμορφο γκολ, το πιο σπουδαίο τρόπαιο! Kαι το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά μας, που πρέπει να μάθουν να μεγαλώνουν προσφέροντας αγάπη και αλληλεγγύη...
