MENU

·        Το πως η ΑΕΚ επιβλήθηκε ξεκάθαρα στο δεύτερο ημίχρονο, απέναντι στον Παναιτωλικό, δεν θέλει και πολύ ανάλυση. Με τον Μάνταλο έτσι και μπροστά του Ολιβέιρα, Λιβάγια, Ανσαριφάρντ, δεν υπάρχει καμιά απορία. Συν πως ένα καλό του πρώτου ημιχρόνου, ήταν …πως αποκοιμίσαμε τον Παναιτωλικό με την ανυπαρξία μας στο γήπεδο.

·        Το 3-5-2 μπορεί να πιστεύει ο Καρέρα ότι ταιριάζει στην ΑΕΚ, αλλά στο γήπεδο όσες φορές το έχει χρησιμοποιήσει δεν έχει αποδειχθεί. Τώρα χθες, μου φαίνεται πως ο Ιταλός ετοίμασε το ματς όπως το πρώτο του στην ομάδα, με την Ξάνθη πέρσι. Δηλαδή με την ατμόσφαιρα που έφερε ο τελικός και την ψυχολογία που ενδεχομένως και ο ίδιος διαπίστωσε πως υπάρχει, σα να αισθάνθηκε πως γυρίσαμε κάμποσους μήνες πίσω και πάμε για τα βασικά. Όποιος και να είναι ο αντίπαλος.

·        Είχε μια ιδέα με τον Βασιλαντωνόπουλο, που δεδομένων των υπόλοιπων επιλογών λόγω απουσιών, δεν έμοιαζε και πριν το παιχνίδι τόσο παράλογη. Απλά επιτρέψτε μου να πιστεύω πως ο τελικός απολογισμός δεν θα ήταν και τόσο διαφορετικός, αν στην θέση του ήταν και ο Σαμπανάτζοβιτς. Ωστόσο νομίζω πως ο Σταύρος επιβραβεύθηκε για το μεγάλο «θέλω» που είχε στις προπονήσεις και κάποιες φορές ο προπονητής πρέπει να τα κοιτάει κι αυτά. Επιτυχημένη βγήκε η επιλογή γιατί το παιδί τα έδωσε όλα, έχει ένταση και τρεξίματα και γι΄αυτό που ζητούσε ο Καρέρα την δουλειά την έκανε στο πρώτο ημίχρονο

·        Το θέμα είναι τι ζητούσε ο Καρέρα. Λίγα πράγματα ζητούσε. Να μην είναι τρύπια η δουλειά από την μέση και πίσω και να βγάλουν κάτι οι τρεις μπροστινοί. Από μόνοι τους, γιατί όπως είπε και ο ίδιος ο Καρέρα, στο πρώτο ημίχρονο δεν πήγαινε η μπάλα από το κέντρο στην επίθεση. Ήμασταν λοιπόν σε λογική μιας ευκαιρίας, με κάποιο τρόπο που δεν ξέραμε κι εμείς ποιος θα είναι. Αλλά ήταν τόσο χάλια το αποτέλεσμα στο πρώτο ημίχρονο, που ο Καρέρα κατάλαβε πως η ευκαιρία δεν θα ερχόταν ποτέ.

·        Και πως να πάει δηλαδή στους επιθετικούς; Ο Σιμόες είναι γνωστό μέχρι που μπορεί να την πάει, ο Βασιλαντωνόπουλος με πολύ ζωντάνια, είχε όριο μέχρι δέκα δεκαπέντε μέτρα κάτω από την μεσαία γραμμή, στο πόσο μπορούσε να έχει αποτελεσματικές επαφές με την μπάλα. Δεν έδειχνε για να πούμε την αλήθεια σε αυτόν τον τομέα τουλάχιστον, να ξέρει ακριβώς τι καλούταν να κάνει και στις δηλώσεις του άλλωστε είπε πως δεν μίλησε ιδιαίτερα με τον προπονητή γι΄αυτό. Σε γενικές γραμμές έψαχνε να βρει τον ρόλο του σε κάτι που έμοιαζε με «μπουλούκι». Και το γεγονός πως στάθηκε είναι το πραγματικά αξιοσημείωτο κι όχι όλα τα φοβερά και τρομερά που έχουν γραφτεί κι έχουν ακουστεί από το βράδυ του Σαββάτου.

·        Αν ο Καρέρα ήθελε τον Λιβάγια ανάμεσα στους χαφ και τους επιθετικούς, στο πρώτο ημίχρονο αυτό δεν έγινε ποτέ. Με αποτέλεσμα να νομίζεις πως η ΑΕΚ παίζει  3-4-3 ή 5-2-3, αφού και οι πλάγιοι με την επιθετική δραστηριότητα λίγη σχέση είχαν. Αλλά το χειρότερο είναι πως η ΑΕΚ δεν είχε και τρόπο να προβληματίσει με πίεση πιο ψηλά και να κλείσει έτσι κάποιο από το κενό που δημιουργούσε η έλλειψη παραγωγής παιχνιδιού. Γι΄αυτό λέω πως χθες η προσέγγιση του Καρέρα ήταν σα να αρχίζουμε από την αρχή. Και μπορεί ενδεχομένως να είχε κάποια λογική, αφού αυτός έχει καλύτερη εικόνα για το πως είναι η ομάδα αγωνιστικά και ψυχολογικά. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μέχρι την Τρίτη είχαμε διπλές προπονήσεις …

·        Μετά το 0-1, είχαμε το γνωστό διάστημα που η ΑΕΚ και με την Κ19 της να παίζει αντίπαλο, αν δεχθεί πίεση αρχίζει να ρετάρει και συνήθως είναι θέμα τύχης σε αυτά τα διαστήματα, να μη γίνει η ζημιά. Πήγε να γίνει με το πέναλτι, να ναι καλά ο Τσιντώτας που δεν την άφησε φτάσει στο τέλος. Αυτός έχει πάρει τους τρεις βαθμούς χθες, γιατί μια γρήγορη ισοφάριση για την ΑΕΚ με την εύθραυστη ψυχολογία αυτής της περιόδου, θα μπορούσε να φέρει ακόμη χειρότερα πράγματα.

·        Λόγω της κατάστασης μετά τον τελικό, λόγω των απουσιών, με σημαντικούς παίκτες ακόμη να αναμένεται να μπουν και να λείπουν πάρα πολύ, το αποτέλεσμα μετρούσε περισσότερο από κάθε τι άλλο χθες. Και η αλήθεια είναι πως με μια απλή διορθωτική κίνηση και στην κατάσταση στην οποία μπήκε ο Μάνταλος, τελικά ήταν για να έρθει εύκολα και με περισσότερα από τα δύο γκολ που μπήκαν στο δεύτερο ημίχρονο.

·        Για τους νέους, να πω πως μου άρεσαν και οι τρεις. Κι ας κλήθηκαν να μπουν για να παίξουν μαζί με συμπαίκτες πολύ φορτωμένους αρνητική πίεση και ψυχολογία. Ο Χνιντ αν δεν είχε το δυναμικό στυλ που δείχνει να τον διακρίνει και την κάρτα νωρίς, με τους αντιπάλους να προκαλούν συνέχεια τον Ζαχαριάδη μετά για να τον σημαδέψει για δεύτερη, κανονικά θα έπρεπε να μείνει στο γήπεδο και να βγει ο Σβάρνας για να μπει ο Μάνταλος. Η άχρωμη και άτονη παρουσία του Σβάρνα, του έδινε το πλεονέκτημα να κινδυνεύεις λιγότερο να μείνεις από αυτόν με δέκα. Αλλά αυτό δεν το λέω για καλό …

·        Ο Καρίμ είχε ενέργειες που έδειξαν με το καλημέρα πως δεν έχεις κάνει λάθος που υπολόγισες πάνω του και ο Ινσούα είχε μόνο ένα δυο λάθη στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά γενικά «γεμάτη» παρουσία.

Σα να ήταν το πρώτο ματς του Καρέρα, με την ομάδα όπως την βρήκε πέρσι