MENU

Στο τρίτο και τελευταίο μέρος της συνέντευξης του Φραν Βέλεθ, το ποδόσφαιρο περνάει σε δεύτερη μοίρα. Σε αυτό αποκαλύπτεται ο άνθρωπος Βέλεθ. Ο οικογενειάρχης.

Χωρίς ταμπού και στερεότυπα ο 29χρονος μιλάει με τόλμη για το θέμα αυτισμού που αντιμετωπίζει η μικρή του κορούλα, Βέγκα.

Αποκαλύπτει τις στιγμές που έφτασε ένα βήμα μακριά από το να παρατήσει όλα και με περίσσια ειλικρίνεια τονίζει: «Χάρη σε εκείνη, άλλαξα πολύ τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και στον τρόπο που βλέπω την ζωή. Σου αλλάζει όλη την προοπτική. Αισθάνομαι τυχερός που μπορώ να απολαμβάνω την συντροφιά της», εξομολογείται μεταξύ άλλων.

- Τι σημαίνει για σένα η οικογένειά σου;

«Είναι ότι πιο σημαντικό έχω στη ζωή μου. Βρίσκεται ως προτεραιότητα μου πάνω από όλα. Η κόρη μου είναι το σημαντικότερο πράγμα στην ζωή μου. Το να της προσφέρω το καλύτερο σε αυτήν είναι το μόνο που θέλω. Γι' αυτό και ήταν αδύνατον να συνεχίσω στη Θεσσαλονίκη, λόγω της έλλειψης απευθείας πτήσεων και της απόστασης που είχα μαζί της».

- Καταλαβαίνουμε πως ήταν πολύ δύσκολο για σένα να είσαι μακριά της τα δύο αυτά χρόνια...

«Κάποιες ημέρες ήταν πολύ σκληρές. Το να είμαι μακριά, το να μην μπορώ να είμαι μαζί της ή έστω μιλώντας στο τηλέφωνο να της πω πως θα επιστρέψω σπίτι σύντομα. Ήταν πολύ σκληρό. Δεν έχω λόγια να το περιγράψω. Έτσι είναι όμως η ζωή».

- Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στη που βίωσες αυτά τα δύο χρόνια στη Θεσσαλονίκη;

«Αν εξαιρέσουμε το θέμα της οικογένειας, οι χειρότερες στιγμές για έναν ποδοσφαιριστή είναι όταν αντιμετωπίζει τραυματισμούς. Περνάει σε δεύτερη μοίρα αγωνιστικά. Δεν αισθάνεται σημαντικός. Στην τελική ήταν για μένα πολύ σημαντική η συντροφιά του Χουλιάν (σ.σ. Κουέστα) και της συζύγου του. Με στήριξαν πολύ, όπως κι άλλοι συμπαίκτες. Για παράδειγμα ο Τόνσο και ο Μαντσίνι. Είναι σημαντικοί η στήριξη όλων. Πέρυσι με στήριξε πολύ και ο Τζανακάκης που ήμασταν κολλητοί φίλοι, αλλά και ο Αλεξ (σ.σ. Μενέντεθ). Το να είσαι μακριά από την οικογένειά σου είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο».

- Φραν, έχεις μιλήσει για το θέμα που αντιμετωπίζει η μικρή σου κορούλα. Πότε όμως καταλάβατε πως η μικρή Βέγκα έχει αυτισμό;

«Καταλάβαμε πως έχει αυτισμό στην πρώτη εμπειρία εκτός Ισπανίας. Όταν ήμασταν στην Πολωνία. Εκεί αρχίσαμε να παρατηρούμε πως κάτι δεν πάει καλά. Κάναμε τα τεστ και τελικά διαγνώστηκε θετική. Έπρεπε να επιστρέψει στην Ισπανία και να κάνει ειδική θεραπεία κάθε εβδομάδα. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο για όλους μας...».

- Και πως το αντιμετωπίσατε;

«Σύμφωνα με την εμπειρία μου πρέπει να προσπαθήσεις να τους συμπεριφέρεσαι όσο πιο φυσιολογικά γίνεται. Σε κάνει να δεις ότι στην ζωή το σημαντικότερο όλων είναι η υγεία και η οικογένεια. Προτού μας συμβεί αυτό, έβλεπα την ζωή διαφορετικά. Χάρη σε εκείνη, άλλαξα πολύ τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και στον τρόπο που βλέπω την ζωή. Σου αλλάζει όλη την προοπτική. Αισθάνομαι τυχερός που μπορώ να απολαμβάνω την συντροφιά της. Προσπαθώ να της δώσω ό,τι καλύτερη περιποίηση μπορώ. Το να είσαι υγιής και κοντά στην οικογένειά σου είναι τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή. Είναι το πιο σημαντικό».

- Υπήρξαν και στιγμές που με όσα βίωνες σκέφτηκες να τα παρατήσεις όλα;

«Περισσότερες από μία φορές. Υπήρξαν πολλές φορές που είπα θα τα αφήσω όλα και θα γυρίσω στην Ισπανία. Το να σου τηλεφωνεί η κόρη σου κλαίγοντας ζητώντας να επιστρέψεις πίσω είναι πολύ δύσκολο. «Σε παρακαλώ μπαμπά θέλω να με πας εσύ στο σχολείο, θέλω να είσαι μαζί μου» μου έλεγε συχνά στο τηλέφωνο. Πρέπει να ζήσεις κάτι τέτοιο για να καταλάβεις το πόσο δύσκολο είναι. Με βοήθησε πολύ όμως η σύζυγός μου σε αυτό, για να αντέξω και να μην λυγίσω, να σταθώ όρθιος και να προχωρήσω».

- Στην Αθήνα πλέον θα τους έχεις κοντά σου;

«Εκ προοιμίου το να μετακινηθώ στην Αθήνα προσφέρει πολύ καλύτερες λύσεις για την κόρη μου. Αν είναι εφικτό θα έρθουν να ζήσουν μαζί μου. Αν πάλι δεν μπορεί να γίνει, τουλάχιστον, θα έχουμε την δυνατότητα να βλεπόμαστε κάθε εβδομάδα. Αυτό το διάστημα είμαι σε διαδικασία αναζήτησης σχολείου. Πρέπει να είναι εξειδικευμένο σχολείο που να προσφέρει την κατάλληλη ειδική θεραπευτική αγωγή. Σε επίπεδο ψυχολογικό και λογοθεραπευτικό. Έχοντας υπόψιν ότι απότομες αλλαγές είναι δύσκολα διαχειρίσιμες γιατί μπορεί να ταραχθεί πολύ, να αναπτύξει νευρικότητα και αυτό που χρειάζεται όσο τίποτα άλλο είναι η σταθερότητα. Ίσως να το επιχειρήσουμε να μείνουμε όλοι μαζί, αλλά δεν γνωρίζω στα σίγουρα. Στην τελική οι γιατροί και οι ψυχολόγοι με συμβουλεύουν να είμαστε πολύ προσεκτικοί και αυτό διότι οι έντονες αλλαγές δεν είναι καλές. Μπορεί να αυξηθεί ο κίνδυνος να επιστρέψουμε στο αρχικό στάδιο και είναι κάτι που δεν το θέλουμε με τίποτα».

- Τι συμβουλή θα έδινες σε όσους αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα, όπως αυτό που έχει η μικρή Βέγκα;

«Η μεγαλύτερη συμβουλή είναι να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή. Να απολαμβάνεις αυτό που κάνεις. Και να προσπαθεί να απολαμβάνεις την ζωή όσο το δυνατόν περισσότερο. Χωρίς να δίνεις υπερβολική σημασία σε πράγματα ασήμαντα ή δευτερεύοντα. Επιπλέον, όπως έχω ήδη πει να προσπαθείς να αντιμετωπίζεις την κατάσταση, όσο πιο φυσιολογικά γίνεται. Αυτή είναι η γνώμη μου. Την κοινωνία σε τελική ανάλυση είναι δύσκολο να την αλλάξεις. Η κοινωνία πρέπει να δει ότι επί της ουσίας είναι φυσιολογικά άτομα. Και με την κατάλληλη βοήθεια μπορούν να έχουν μία φυσιολογική ζωή. Υπάρχουν διαφορετικές βαθμίδες, υπάρχουν δυστυχώς περιπτώσεις όπου είναι πολύ δύσκολο το να ζήσεις μια φυσιολογική ζωή, αλλά αυτό που χρειάζεται έτσι κι αλλιώς είναι περισσότερη βοήθεια και κατανόηση από την ίδια την κοινωνία. Και όχι στιγματισμό. Γιατί στην τελική όταν παρεκκλίνεις από τον μέσο χώρο του φυσιολογικού, αυτή η κοινωνία σε στιγματίζει πολύ».

- Μετά από δύο χρόνια στην Ελλάδα τι είναι αυτό που σ' αρέσει και απολαμβάνεις περισσότερο στην χώρα μας;

«Στην Ελλάδα μου αρέσουν όλα. Είναι μία χώρα παρόμοια με την Ισπανία. Μου αρέσει πολύ ο φρέντο εσπρέσο. Είναι κάτι που δεν έχουμε στην Ισπανία. Λατρεύω τον καιρό. Από φαγητά μου αρέσει η χωριάτικη ελληνική σαλάτα. Είναι κάτι πολύ φρέσκο και νόστιμο».

- Στη Θεσσαλονίκη ζούσες δίπλα στη θάλασσα, να υποθέσουμε πως και το νέο σου σπίτι στην Αθήνα θα είναι δίπλα σε αυτή;
 
«Στην Αθήνα επίσης έχω πρόθεση να μείνω κοντά στην θάλασσα. Είναι κάτι που μου είχε λείψει στην Πολωνία, οπότε όταν έχω αυτή την δυνατότητα, προτιμώ να μείνω στην θάλασσα. Εξάλλου και στην Ταραγόνα το πατρικό μου σπίτι είναι κοντά στην θάλασσα».

- Θα δούμε στο εγγύς μέλλον τον Φραν Βέλεθ να μιλάει και ελληνικά;

«Πάντα προσπαθώ να μαθαίνω καινούργια πράγματα. Έχω βελτιώσει τα αγγλικά μου. Πριν μου στοίχιζε περισσότερο. Ως προς τα ελληνικά, μέρα με την μέρα, προσπαθώ να μαθαίνω τις πιο σημαντικές λέξεις. Τόσο αναφορικά με το ποδόσφαιρο, όσο και εκτός αυτού. Για παράδειγμα να μπορώ να παραγγέλνω ή να ζητάω κάτι. Να λέω «ευχαριστώ πολύ». Η αλήθεια είναι βέβαια ότι ήδη γνωρίζω όλες τις κακές λέξεις. Γιατί είναι τα πρώτα που σου μαθαίνουν οι Ελληνες συμπαίκτες σου (γέλια). Έχω την πρόθεση να μάθω καλά τα ελληνικά. Ξέρω είναι δύσκολο, αλλά θα το παλέψω. Αλλά, κατά βάση καταλαβαίνω τα βασικά μετά από δύο χρόνια. Η ελληνική κουλτούρα μου αρέσει, την θαυμάζω και ο κόσμος είναι αξιαγάπητος. Ελπίζω να είμαι κοντά σας για πολύ καιρό ακόμα».

- Εχεις και πολλά τατουάζ. Σημαίνουν κάτι για σένα;

«Ναι, ειδικά αυτά στο δεξί μου χέρι. Είναι η Ελλάδα. Η Ακρόπολη και οι αρχαίοι πολεμιστές. Φαίνεται ήταν γραπτό να παίξω ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, αφού τα έκανα όλα πριν ακόμα έρθω στην χώρα σας...».

ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ

Photo credits: INTIME
 

Συγκλονιστικός Βέλεθ: «Το πρόβλημα αυτισμού της κορούλας μου με άλλαξε ως άνθρωπο»