MENU

Τους λες με το που άρχισαν τα πλέι-άουτ, ο Πανιώνιος θα σωθεί. Σε κοιτάζουν, σαν ufo. Αγωνιστικά, να το ξαναπούμε λοιπόν, ο Πανιώνιος θα σωθεί. Επί 130 χρόνια, δεν αλλάζει κάτι, είναι ένας survivor. Ο μόνος θάνατος θα μπορούσε να είναι, ο δια της οικονομικής ασφυξίας. Κανείς άλλος. Το γιατί, όσοι δεν καταλαβαίνουν θα το καταλάβουν άμα δουν το βίντεο του υπέροχου Κωνσταντίνου Καραστεφανή. Tha ta kataferoume. Ο κόσμος δεν είναι εκεί, πάντοτε. Τώρα ωστόσο, εάν γινόταν, θα ήταν εκεί. Ο κόσμος του Πανιωνίου, 6-86 ετών.
     
Είναι εκεί όμως, η καρδιά. Η φανέλα. Ο Αγιος Ανδρέας. Η ομάδα, με την πιο χαμηλή market value σε ολόκληρη τη Σούπερ Λιγκ. Και ο Λεωνίδας. Από την πρώτη στιγμή ξέραμε πως τίποτα δεν θα ήταν πιο κατάλληλο τώρα από τον Λεωνίδα. Το κλάμα του Ναλιτζή στην αγκαλιά του, στην αγκαλιά του Λεωνίδα Βόκολου, είναι η πιο αδρή εικόνα όταν τελείωσε το παιγνίδι με την Ξάνθη. Πιο δυνατή κι απ' όταν κατακτήθηκε το κύπελλο, το '98.
     
Η ομάδα που έγραψε 17 πόντους σε όλη την κανονική περίοδο, εδώ ήδη έχει γράψει 10 σε τέσσερις αγώνες. Η πιο ευάλωτη ομάδα σε όλη την κανονική περίοδο, 45 γκολ σε 26 ματς, εδώ έχει φάει ένα στους τέσσερις αγώνες. Και το κάνει αυτό, με τη δεύτερη πιο νεανική (μετά τον Παναθηναϊκό) ομάδα της κατηγορίας. Με 15 Ελληνες, στην εικοσάδα. Οκτώ, στην ενδεκάδα. Η Ξάνθη είχε τρεις, στην ενδεκάδα. Κι άλλους τρεις, στον πάγκο. Μία μέρα μετά, ο Παναιτωλικός είχε τρεις Ελληνες στην ενδεκάδα και τέσσερις στον πάγκο. Με τον Πανιώνιο να ξεκινά τη σεζόν στο -6 και την Ξάνθη να παίρνει καθ' οδόν ένα -12, εάν ο Παναιτωλικός δεν σωθεί, δεν θα τους φταίει κανείς.
     
Ο καινούργιος ήρωας σε τούτο το αιώνιο survival story του Πανιώνιου, είναι ο Τσιλούλης από τη Λάρισα. Η επόμενη αποκάλυψη, ο Λυμπεράκης από την Καβάλα. Πάντα κάποιος θα έρχεται. Ο Κότνικ είναι αυτή τη στιγμή, ο κορυφαίος τερματοφύλακας της ελληνικής post-season. Κάπου στον δρόμο, το είχαμε χάσει όλο αυτό. Μες στο μυαλό μου το σημείο απ' όπου αρχίσαμε να το χάνουμε, είναι η πρόσληψη του Ανιγκό. Οτι κόντρα στην αληθινή ιστορία του συλλόγου, αφήσαμε να γίνει επίσημη γλώσσα των αποδυτηρίων η γαλλική. Δεν μας φταίει, κανείς.
     
Επάνω, ο ΠΑΟΚ ήταν ο, αν θέλετε, λιγότερο απογοητευμένος μετά την Τετάρτη. Και οπωσδήποτε, ο πολύ περισσότερο συγκεντρωμένος και συγκροτημένος. Το μόνο αξιοσημείωτο του 0-1, είναι το πόσο καθυστέρησε να συμβεί. Τα ΠΑΟΚ-Αρης και τα Αρης-ΠΑΟΚ πάντοτε, ή σχεδόν πάντοτε, έχουν γκολ στο ξεκίνημα. Ο μοναδικός λόγος που η συνήθεια δεν επιβεβαιώθηκε αυτή τη φορά, ήταν ο Χουλιάν. Ο ΠΑΟΚ με τον Στοχ κοντά στον Μπίζεσβαρ, είχε δύο πολύ καλούς πασέρ. Εκανε σοβαρή διαφορά.
     
Ο Αρης μετά το κύπελλο, σκορπίζει. Ο ένας μετά τον άλλον, χαιρετούν. Ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του στο ντέρμπι ήταν εκείνος που δεν έπαιξε...αλλά έφερε στο κλαμπ, σε τούτη τη ντελικάτη συγκυρία, ενάμισι εκατομμύριο από την Αραβία. Ο Φετφατζίδης. Μετρώντας και ξαναμετρώντας τις επιλογές, η χειρότερη ιδέα του προπονητή ήταν ο Μπα στην άμυνα, είτε σέντερ-μπακ είτε αργότερα δεξιός μπακ. Τρυπήθηκε, κατ' εξακολούθησιν.
     
Δεν μου άρεσε στον προπονητή του Αρη, ότι δεν έκανε ούτε μία αλλαγή. Σαν να επεδίωκε, με την καμία αλλαγή, εμμέσως τη δική του απαλλαγή. Sorry, δεν φταίω, δεν είχα κάτι να κάνω. Πράγματι, δεν είχε. Στο ελάχιστο περιθώριο που είχε, ας έβαζε στην πορεία του ματς τους μικρούς από την Κ-19. Το κάνουν όλοι οι άλλοι, στα πλέι-οφ. Με τέτοια μυαλά, ο Καρέρα δεν έπρεπε να βάλει εναντίον του Ολυμπιακού τους μικρούς της ΑΕΚ από την Κ-19. Ούτε ο Αμπέλ στα ματς αυτής της σειράς, τον Τζόλη. Δεν πάει έτσι, χερ.
     
Ο Καρέρα έκανε ό,τι μπορούσε για ν' αποτρέψει το αναπότρεπτο. Προφανώς, ματαιοπονούσε. Ο Ολυμπιακός ήθελε να τελειώνει. Οι φρέσκοι πρωταθλητές έπαιζαν σαν γατιά που κυνηγούσαν ποντικούς. Η μόνη διαφορά με τους δύο σέντερ-μπακ και με τους τρεις σέντερ-μπακ, ήταν ότι όσο η ΑΕΚ έπαιζε με τους δύο είχε, απλώς, άγιο. Με τους τρεις ύστερα, ο Ολυμπιακός δεν βρήκε κανένα πρόβλημα στο να κάνει πάρτι. Μπουχαλάκης, Μασούρας, Ελ Αραμπί, Φορτούνης, Καμαρά, τα γνωστά.
     
Μετά, όπως και άλλες φορές, ο πιο δυνατός αντίπαλος του Ολυμπιακού ήταν ο μπλαζέ εαυτός του. Αφησαν στο β' ημίχρονο, όχι μόνο τη μπάλα, αλλά και το πόδι από το γκάζι. Η ΑΕΚ περιόρισε τη ζημιά και κράτησε, με την καλύτερη προσπάθειά της, ακέραιο τον αυτοσεβασμό. Φυσικά, δεν επρόκειτο για κανένα πρόκριμα τελικού. Η πλήρης ΑΕΚ, στον τελικό θα είναι "για μία νύχτα" ισότιμη. 
     
Ως τότε, θα μεσολαβήσουν έξι παιγνίδια. Η μέριμνα του Πέντρο Μαρτίνς γι' αυτό το διάστημα ως τον τελικό, είναι πώς θα διατηρήσει την οξύτητα της ομάδας του. Εξ ου και τα τρικ για το CAS και για τον στόχο του αήττητου...       

Tha ta kataferoume