Το ποδόσφαιρο είναι σαν το ποδήλατο. Αν το μάθεις καλά σε μικρή ηλικία δεν ξεχνιέται. Επανέρχεται σαν δεύτερη φύση ακόμη και αν χρειαστεί να το αφήσεις αναγκαστικά στην άκρη λόγω ανωτέρας βίας, όπως συνέβη με τον κορωνοϊό. Ο Μπρούνο Γκάμα το έμαθε καλά το τόπι και φροντίζει σε κάθε ευκαιρία να μας το υπενθυμίζει. Χθες ήταν αυτός που υπέγραψε την πρώτη νίκη του Άρη στα πλει-οφ και μοιάζει να συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε στην μακράν πιο παραγωγική σεζόν της καριέρας του. Γενικά το ματς ήταν η επιτομή της επικράτησης της ποιότητας (για αυτό και πληρώνεται αδρά) έναντι του συνόλου.
Όπου ποιότητα βλέπε Γκάμα και Φετφατζίδης και όπου σύνολο η καλοδουλεμένη ομάδα του Γιώργου Σίμου που απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι έχει τακτικό πλάνο, πειθαρχία και ξεκάθαρους ρόλους μέσα στο γήπεδο. Υποτάχθηκε όμως στην εκτελεστική δεινότητα του Γκάμα και τις επινοήσεις του Φετφατζίδη, που μπορεί να μην σκοράρει πολύ, όμως ταΐζει αφειδώς τους συμπαίκτες του με ασίστ (έφτασε τις εννιά). Από αυτόν ξεκινά το γκολ της ισοφάρισης, αυτός κέρδισε το φάουλ στο δεύτερο γκολ του Γκάμα και φυσικά έδωσε έτοιμο γκολ στο πιάτο του Κόρχουτ. Αν έβαζε και γκολ θα τίναζε την στατιστική στον αέρα!
Σε αντίθεση με το τελικό σκορ, η εικόνα του Άρη στο πρώτο ημίχρονο, με εξαίρεση το πρώτο εξάλεπτο ήταν μέτρια. Η επιλογή να παίξει ο Βέλεθ αμυντικό χαφ δεν βγήκε στον Ένινγκ σε κανένα σημείο του ματς και στοίχισε στο πρώτο ημίχρονο στη δημιουργία ευκαιριών κυρίως από τον άξονα όπου η απουσία του Ματίγια… έβγαζε μάτι. Ο Άρης αδυνατούσε να δημιουργήσει, ήταν ασύνδετος και με πολλά προβλήματα μεσοαμυντικά. Δέχθηκε πολλές φάσεις στην πλάτη αλλά και από τις πλευρές και ήταν τυχερός που στον πρώτο καλό συνδυασμό που έβγαλε στο πρώτο ημίχρονο βρήκε γκολ ισοφάρισης. Ήταν τυχερός που την έβγαλε καθαρός και ο Ιντέγε που όχι μόνο δεν μπήκε καθόλου στο πνεύμα του ματς αλλά έβγαλε και έναν αδικαιολόγητο για την εμπειρία του εκνευρισμό που ευτυχώς δεν κόστισε.
Στην επανάληψη η άνοδος του Σάσα, η βελτίωση των Ροζ και Κόρχουτ στις πλευρές, η απόσυρση του αρνητικού Ιντέγε και η κλάση των Γκάμα και Φετφατζίδη έκαναν τη διαφορά. Ο ΟΦΗ άφησε χώρους, χωρίς όμως να του κάνει πολλές ευκαιρίες ο Άρης. Αν κάτι πρέπει να προβληματίσει τον Ένινγκ από τη χθεσινή νίκη είναι ότι έδωσε πολλές φάσεις στην πλάτη τις οποίες μια πιο ποιοτική ομάδα θα μπορούσε να τιμωρήσει. Βέβαια η αντίδραση που έφερε την ανατροπή και η άρνηση ήττας είναι χαρακτηριστικό ομάδας που έχει την νοοτροπία να μην παρατάει κανένα ματς.
Ειδικά αν έχεις και την ποιότητα, να μην σου κοστίσει μια μέτρια μέρα στη δουλειά. Στα θετικά η διάθεση που έδειξαν Μαντσίνι και Μπα όταν πέρασαν στο ματς. Ο Άρης, με τον Ντουρμισάι εκτός, τους Ντιγκινί, Σούντγκρεν να μην υπολογίζονται, δεν έχει και απεριόριστο βάθος στον πάγκο. Επομένως είναι σημαντικό αυτοί οι δυο να καταστούν λειτουργικοί και να βρουν τον ρόλο τους στην ομάδα.
Για την ψυχολογία του γκρουπ η νίκη ήταν σημαντική. Κρατάει ψηλά το ηθικό, «ζωντανό» τον στόχο της 5ης θέσης και της μείωσης της διαφοράς από την 4η και φυσικά ζεστές τις μηχανές εν όψει του ματς ορόσημο κόντρα στην ΑΕΚ στις 24 του μήνα.
ΥΓ Η συμβολική κίνηση των παικτών να χειροκροτήσουν το άδειο πέταλο της θύρας 3 επιβεβαιώνει τον άρρηκτο δεσμό που υπάρχει μεταξύ ομάδας και κόσμου αλλά και πόσο μεγάλη αισθάνονται την απουσία του οι ποδοσφαιριστές του Ένινγκ.
ΥΓ 2. Ο Ματίγια δεν έπαιζε χθες αλλά η απουσία του φώναζε. Φρόντισε να καλύψει το κενό ο Γκάμα. Δεν είναι τυχαίο που ο Άρης έχει θέσει ως προτεραιότητα την παραμονή τους.
