Ελάτε τώρα, ας σοβαρευτούμε. Δεν υποτιμώ την είδηση. Ασφαλώς και έχει μεγάλη σημασία η εισήγηση της Επιτροπής Δεοντολογίας της ΕΠΟ και η παραπομπή στο δικαστικό τμήμα 12 εκ των 28 κατηγορουμένων, μεταξύ των οποίων και τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Όπως έχουν μεγάλη σημασία και οι «ενδείξεις αλλοίωσης αποτελεσμάτων» που έκρινε η κ. Παναγιώτα Σπανού. Μεγάλη, αλλά σημειολογική. Πρακτική όμως? Μπα.
Όσα ρεπορτάζ κι αν διαβάσω σχετικά, όσες φορές κι αν παρατεθούν οι «εξοντωτικές ποινές» που προβλέπονται, η ουσία είναι η εξής: ο Ολυμπιακός δεν πρόκειται να τιμωρηθεί για τίποτα από αυτά. Είμαι πλέον πεπεισμένος. Οτιδήποτε άλλο θα συνιστά έκπληξη πρώτου μεγέθους.
Και ξέρετε, καλώς ή κακώς, αυτή δεν είναι προσωπική πεποίθηση. Είναι συλλογική. Η συντριπτική πλειονότητα των αναγνωστών όταν διαβάζει «Εισήγηση-βόμβα: Ολυμπιακός και Μαρινάκης κινδυνεύουν με υποβιβασμό και ισόβιο αποκλεισμό» απλώς χαμογελά, σε στιλ «ναι, καλά, εντάξει».
Θα μου πείτε, το ίδιο ενδεχομένως να πίστευαν και οι ΠΑΟΚτσήδες για την υπόθεση της πολύ - ιδιοκτησίας. Αν το πίστευαν, κακώς! Έχει αποδειχθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια ότι ο ΠΑΟΚ τιμωρείται. Κάποτε αυστηρότερα από όσο θα έπρεπε, κάποτε ελαφρύτερα, πάντως τιμωρείται. Πληρώνει τα λάθη του και ενίοτε πληρώνει και λάθη που δεν έχει κάνει. Ακόμη και η ΑΕΚ έχει να δει να τις αφαιρούνται βαθμοί – παρότι η φετινή ποινή για το ζούληγμα μπαλακίων ήταν αστεία. Φυσικά και ο Παναθηναϊκός, πολλάκις.
Όλοι οι μεγάλοι έχουν τιμωρηθεί, έστω κι αν και σε κάποιες περιπτώσεις υπό την πίεση της κοινής γνώμης όχι όσο σκληρά θα έπρεπε. Όλοι πλην Ολυμπιακού.
Κάτι κεκλεισμένων των θυρών, κάτι πρόστιμα και τέλος. Ποιος; Ο Ολυμπιακός που πέραν των κατηγοριών για Coriopolis, σύσταση συμμορίας κ.ά. έχει κατηγορηθεί για ξυλοδαρμό παικτών στο ημίχρονο του ματς με τον Πλατανιά, για στήσιμο στον αγώνα με την Βέροια, ενώ γενικά στο «Καραϊσκάκης» είτε χαλάνε οι πόρτες, είτε χαλάνε οι κάμερες, το μόνο σίγουρο είναι ότι χαλάνε τα μυαλά μας με όσα συμβαίνουν εκεί, σχεδόν πάντα ατιμωρητί.
Το βασικό πρόβλημα στην ελληνική δικαιοσύνη, πέραν των αργών ρυθμών της, είναι ότι ο κόσμος πιστεύει ακράδαντα και μάλλον όχι άδικα ότι επικρατούν δυο μέτρα και δυο σταθμά. Δεν υπάρχει ισονομία. Στην αθλητική δικαιοσύνη ισχύει το ίδιο και σε μεγαλύτερο βαθμό. Όσες συνομιλίες με πακιστανικά τηλέφωνα κι αν βγουν στο φως της δημοσιότητας, τον Ολυμπιακό επί της ουσίας δεν τον πειράζει. Όχι μόνο επειδή φοβούνται τον κόσμο του. Όχι μόνο επειδή διαθέτει στρατό «δημοσιογράφων» που ασκούν συστηματικά και με επιτυχία πιέσεις σε βαθμό μπούλινγκ σε όποιον τολμήσει να μην προσκυνήσει. Όχι μόνο επειδή πολλά αθλητικά σάιτ αξιολόγησαν ως μη σημαντική την εισήγηση της Επιτροπής Δεοντολογίας και την έπνιξαν. Όχι μόνο επειδή πολλοί κρατούν το στόμα τους κλειστό καθώς τρέμουν τι μπορεί να συμβεί αν το ανοίξουν. Μα για όλα τα παραπάνω μαζί καθώς και για την αίσθηση – πεποίθηση ότι το σύστηνα του Ολυμπιακού είναι βαθύ και αδίστακτο, χωρίς φραγμούς. Το κράτος είναι ο Ολυμπιακός λένε με υπερηφάνεια οι οπαδοί του. Και το παρακράτος επίσης, θα συμπλήρωνε κάποιος, εντελώς κακοπροαίρετος.
Ωραίες οι εισηγήσεις των Επιτροπών λοιπόν, αλλά όποιος πιστεύει ότι θα οδηγήσουν σε τιμωρία, ας σηκώσει το χέρι του. Ουδείς; Το φαντάστηκα.
