Ιδέες για την ατζέντα της ομάδας εργασίας

Ψυχολογικά, η σταδιακή επιστροφή των ποδοσφαιριστών (από το σπίτι) στις ομαδικές προπονήσεις είναι μια πρώτη προτεραιότητα αυτή την εποχή. Οι φωτογραφίες και τα βίντεο στα μέσα ενημέρωσης, θα διαχύσουν από τον μικρόκοσμο του ποδοσφαίρου στην όλη κοινωνία ένα σημαντικό μήνυμα ενθάρρυνσης και αισιοδοξίας. Να ξαναπατήσουν οι παίκτες σε γρασίδι, σιγά-σιγά να αποκαταστήσουν τη χαμένη επαφή του ποδιού τους με τη μπάλα, φυσικά με κανόνες προφύλαξης, σε γκρουπ ανά πέντε, με στοχευμένο ασκησιολόγιο, δίχως άμεση σωματική επαφή. Αλλά, ένα σημάδι. Επανεκκίνησης.
     
Αγωνιστικά, από τη στιγμή που θ' ανάψει πράσινο φως και θα γίνει αυτό, ύστερα οι ποδοσφαιριστές χρειάζονται ίσαμε τρεις εβδομάδες ώσπου να μπουν και να παίξουν. Εκεί, στα παιγνίδια, λίγο-πολύ οι ποδοσφαιριστές ξέρουν να ελέγξουν (στις ειδικές συνθήκες) το τέμπο για να μη ξεφύγει. Και οι προπονητές με τους βοηθούς, μπορούν να βγάλουν ένα πρόγραμμα διαχείρισης (rotation κ.λπ) ώστε να φτάσουν σώοι και αβλαβείς στον τερματισμό. Ενα από τα καλά της εδώ και ένα μήνα παύσης εργασιών, είναι ότι όσοι παίκτες ευρίσκονταν στα κόκκινα ή κοντά στα κόκκινα, έτοιμοι...να τραυματιστούν, πλέον αποφορτίστηκαν. 
     
Είμαι βέβαιος πως όσοι παίκτες μπορεί στο μυαλό να είχαν μπουχτίσει, αυτόν τον ένα μήνα (των υποχρεωτικών εαρινών διακοπών) ανανέωσαν τη μπαταρία και την όρεξη. Δεν είναι μόνο, θεμιτή συντεχνιακή ιδιοτέλεια. Η επιστροφή για τον βιοπορισμό. Είναι καθαρή αθλητική ανάγκη. Πες σε δέκα παίκτες σήμερα, να ξανασμίξουν στις ομάδες τους. Οι έντεκα, θα πετάξουν τη σκούφια τους. Κι ας πρόκειται να παίξουν, Ιούλιο ή/και Αύγουστο. Δεν είναι τραγικό, για μια φορά. Δεν θα πάθουν κάτι, ανεπανόρθωτο. Και δεν ωφελεί να υπερπροστατεύουμε, σαν Ελληνίδες μάνες! Οι άντρες στην οικοδομή, στα χωράφια οι αγρότες, οι εργάτες που ρίχνουν πίσσα στην άσφαλτο, ντάλα καλοκαίρι δουλεύουν.
     
Προς το παρόν ωστόσο, το μόνο που φαίνεται να κινείται στο ελληνικό ποδόσφαιρο αυτή την εποχή δεν είναι η μπάλα και οι ποδοσφαιριστές, είναι η ομάδα εργασίας στη Σούπερ Λιγκ. Ενδιαφέρον, επίσης. Η ατζέντα της ζύμωσης, θα μπορούσε να έχει τη σημασία της. Οι εν συνεχεία πράξεις, ακόμη μεγαλύτερη (σημασία). Η εξοικονόμηση είναι, σκέπτεται κανείς, το νούμερο-ένα. Φυσιολογικό. Πλήττονται, τα κλαμπ. Ιδέες εδώ κι εκεί, υπάρχουν. Ολοι, στη δυσχέρεια, κάτι βρίσκουμε και κόβουμε. Ας αρχίσουν από το να κόψουν, ένα παράδειγμα, το έξοδο των ξένων διαιτητών. 
     
Τους ξένους διαιτητές, δεν τους φέρνουν επειδή δεν εμπιστεύονται τους Ελληνες. Τους φέρνουν, επειδή δεν εμπιστεύονται οι εταίροι...ο ένας τον άλλον. Οπότε τώρα που καταλήγουν να μετράνε πάλι ακόμη και το ένα ευρώ, θα δουν ότι το έλλειμμα (αμοιβαίας εμπιστοσύνης) κοστίζει. Εν προκειμένω, λίγο. Αλλ' εκ του ελάσσονος, ως συνήθως προκύπτει το μείζον. Προκύπτει εν τέλει, αν το επεκτείνουμε, η ανάγκη της συλλογικότητας μπροστά απ' τον ατομισμό. Προκύπτει ο μονόδρομος της συνεργασίας και της αλληλεγγύης. Σημαίνει πως οι μεγάλες ομάδες της Σούπερ Λιγκ, έχουν υποχρεώσεις απέναντι στις μικρές ομάδες της Σούπερ Λιγκ. 
     
Σημαίνει πως ολόκληρη η Σούπερ Λιγκ, έχει υποχρεώσεις απέναντι στο υπόλοιπο της πυραμίδας. Πριν μόλις δύο εβδομάδες το top-4 της Μπούντεσλιγκα, οι ομάδες που έπαιξαν/παίζουν στο Τσάμπιονς Λιγκ 2019-20, αμέσως διέθεσαν είκοσι εκατομμύρια στη γερμανική ομοσπονδία για την ενίσχυση όσων κλαμπ, πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, υποφέρουν εξαιτίας της κρίσης. Κάποτε, πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια, η Μπάγερν πρόσφερε άτοκο δάνειο για να πληρώσει η Μπορούσια Ντόρτμουντ τους παίκτες της. Αυτό σημαίνει, ατζέντα συλλογικότητας/συνεργασίας/αλληλεγγύης.
     
Ενα άλλο δυνητικό "θέμα ατζέντας" της ομάδας εργασίας, είναι η διάδραση στη σχέση της ομάδας με τον κόσμο (της). Ενα έξοχο πεδίο. Η σχέση ομάδας/κόσμου είναι πρωτίστως συναισθηματική, όμως είναι και οικονομική. Οποια ομάδα προσέχει ετούτη τη σχέση, σε βάθος χρόνου την εισπράττει στο πολλαπλάσιο. Οπότε, το ερώτημα της ημέρας. Θα επιστρέψουν οι ομάδες στον κόσμο, ιδίως και κυρίως θα επιστρέψουν οι μεγάλες ομάδες στον πολύ κόσμο τους, μέρος των χρημάτων για τα εισιτήρια διαρκείας; 'Η θα το πάνε στη ζούλα, α λα Nova και OTE; Κι αν ξεπεταχτεί "από την εξωτερική" κάποιος μικρός, ένας ΟΦΗ ή μία ΑΕΛ, και τους βάλει τα γυαλιά;
     
Κάθε μέρα, η Πολιτική Προστασία μπαίνει (από την τηλεόραση) στο σπίτι. Η Προστασία του Καταναλωτή; Λειτουργεί; Ή τελεί σε...αναστολή συμβάσεων; Ο πολίτης θέλει να τη νιώθει. Αν και, αξία έχει το οικειοθελώς. Οσες ομάδες εννοούν να λέγονται και να λογίζονται big, το μέγεθός τους θα φανεί και εκεί. Οχι απαραιτήτως, με το να επιστρέψουν (σε όλους τους κατόχους εισιτηρίων διαρκείας) μέρος των χρημάτων. Αλλά με το να δώσουν μία τέτοια δυνατότητα. Με το να δώσουν την επιλογή, κι ας αποφασίσει έπειτα ο καθένας (κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας) εάν θα τη χρησιμοποιήσει ή όχι.
     
Ο κόσμος, στη σχέση του με την ομάδα, είναι μυστήριο τρένο. Αν αισθανθεί πως η ομάδα κάνει τον ψόφιο κοριό, μπορεί να διεκδικήσει πίσω μέχρι και το τελευταίο σεντ. Αν αισθανθεί πως η ομάδα τον νοιάζεται, μπορεί ν' αγοράσει διαρκείας 2020-21 ακόμη και να γίνουν όλα τα ματς του 2020-21...κεκλεισμένων των θυρών!