Είναι δεδομένο: ακόμα και ο μεγαλύτερος εχθρός του Ίλια Ίβιτς δεν θα μπορούσε να μην παραδεχθεί την εξαιρετική δουλειά που έχει κάνει ο Σέρβος στην ΑΕΚ από την ημέρα που ανέλαβε χρέη τεχνικού διευθυντή. Ακόμα και αν οι ρυθμοί που έφερε εις πέρας αυτή τη δουλειά δεν έγιναν με τα γοργά βήματα που ένας ανυπόμονος φίλος της Ένωσης θα περίμενε στη χρονική συγκυρία που ο Ίβιτς ανέλαβε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Φυσικά στην κορυφή της λίστας με τα κατορθώματα του Ίβιτς, πάνω από το συμμάζεμα και την μίνι επαναδιαμόρφωση του ρόστερ, η μεγάλη του επιτυχία έχει ονοματεπώνυμο: Μάσιμο Καρέρα.
Η επικύρωση της παραμονής του Ιταλού και για την επόμενη σεζόν στον πάγκο της ΑΕΚ μπορεί να ήταν μια προοπτική που δεν ετίθετο υπό αμφιβολία από την πλευρά της Ένωσης -τα αποτελέσματα της ομάδας και η διαρκώς αυξανόμενη απόδοσή της από παιχνίδι σε παιχνίδι δεν αφήνουν καμία αμφισβήτηση αναφορικά με το ορθό της απόφασης- αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η επιθυμία του Καρέρα θα ήταν αυτόματα η ίδια. Και μπορεί το όνειρο της επιστροφής του Καρέρα στο ιταλικό πρωτάθλημα για τον πάγκο μιας ομάδας της Serie A να μην είναι ικανό να λάβει σάρκα και οστά απλά με μισή καλή σεζόν στην υποτιμημένη ελληνική λίγκα (άρα δέλεαρ από τη χώρα του που να δυσκολεύει τις προθέσεις της ΑΕΚ δεν υπήρχε) ωστόσο η εποχή που ο Πογιέτ, έχοντας αντίστοιχη εκτίμηση στους ενωσίτικους κύκλους, έδινε άδοξο τέλος στον «γάμο» με την ΑΕΚ δεν είναι και πολύ μακριά.
Ο οργανισμός της ΑΕΚ δεν έχει αλλάξει τραγικά από την περίοδο εκείνη. Και οι δυο τεχνικοί έχουν πολλά κοινά στοιχεία: αρκετά μεγάλα ψάρια για το ελληνικό πρωτάθλημα, μέτριου βεληνεκούς για την ευρωπαϊκή πιάτσα αλλά με φιλοδοξίες για κολύμπι σε μεγάλες λίμνες. Τότε ο Πογιέτ δεν δίστασε να θυσιάσει ένα εν δυνάμει καλό σκαλοπάτι για την αναβάθμιση της προπονητικής του καριέρας διότι δεν συνεννοήθηκε ποτέ με τον οργανισμό της ΑΕΚ. Στον ίδιο οργανισμό ωστόσο, ο Καρέρα δέχθηκε να μείνει με συνοπτικές διαδικασίες. Ας μην έχει κανείς αμφιβολία: η παρουσία του Ίβιτς στην σημερινή ΑΕΚ υπήρξε εξαιρετικά πειστικό επιχείρημα για να αποφασίσει ο Καρέρα να συνεχίσει μαζί της μέχρι το καλοκαίρι του 2021.
Σε έναν άλλο τομέα πάντως, η κοπτοραπτική που έχει να κάνει ο Ίβιτς στο ρόστερ της ΑΕΚ το προσεχές καλοκαίρι μόνο μια αμελητέα δουλειά δεν είναι. Όχι μόνο στον τομέα της επιθετικής της γραμμής (όπως έχουμε τονίσει στο πρόσφατο παρελθόν) αλλά και σε όλες τις γραμμές. Και αυτό είναι κάτι που θα ίσχυε ανεξάρτητα από την παρουσία του Μάσιμο Καρέρα στον πάγκο της ΑΕΚ. Αυτή η παρουσία ωστόσο, μέσα από την δουλειά που έχει κάνει ο Ιταλός από τον Δεκέμβρη και η οποία καθρεφτίζεται στον αγωνιστικό χώρο, διευκολύνει για τον Ίβιτς τον σχεδιασμό του ρόστερ της ομάδας για την νέα σεζόν.
Ελάχιστοι ΑΕΚτζήδες δεν έχουν κάνει τον συνειρμό: τα όσα έκανε ο Ιταλός στο δεύτερο μισό ετούτης της σεζόν προσομοιάζουν σε εντυπωσιακό βαθμό στα έργα και τις μέρες του Μανόλο Χιμένεθ στο δεύτερο μισό της σεζόν 2016-2017, όταν και ο Ισπανός επέστρεψε για πρώτη φορά στην ΑΕΚ. Όπως τότε, έτσι και τώρα, ένα ρόστερ στο οποίο έκαναν εκκωφαντικό θόρυβο όλα τα αρνητικά του και μόνο εκλάμψεις θύμιζαν τα θετικά του, μετουσιώθηκε -με προφανή τη συμβολή του προπονητικού αγγίγματος- σε ένα ρόστερ με την ικανότητα να εκμεταλλεύεται στο έπακρο όλα τα θετικά του στοιχεία και να καμουφλάρει όλα τα αρνητικά του.
Επί Καρέρα (όπως κάποτε και επί Χιμένεθ), οι φίλοι της ΑΕΚ θυμήθηκαν πως το ρόστερ της ομάδας δεν είναι εντελώς για μπάζα όπως φάνταζε μέχρι πριν την έλευσή του. Το ακριβώς αντίθετο για την ακρίβεια: μπορεί να μην πρόκειται για ένα ακριβοπληρωμένο ρόστερ αλλά μέσα από την τακτική ευελιξία και την εν γένει προπονητική δουλειά, τόσο συλλογικά όσο και ατομικά. η αγωνιστική ποιότητα μπορεί να εξασφαλιστεί. Τελικά, είναι μάλλον πέρα από κάθε αμφιβολία, πως αυτή είναι η βασική διαφορά του Καρέρα από τους προκατόχους του.
Το είχαμε επισημάνει άλλωστε από τις πρώτες δηλώσεις του Καρέρα, τότε που μιλούσε για μια «ΑΕΚ-χαμαιλέοντα» πως είναι αυτή ακριβώς η προπονητική κουλτούρα που αξίζει επένδυσης στην ΑΕΚ - αλλά, εδώ που τα λέμε, και σε κάθε ελληνική ομάδα, ακόμα και «ακριβότερη» από την ΑΕΚ, όπως ο Ολυμπιακός ή ο ΠΑΟΚ. Οι ελληνικές ομάδες δεν είναι η Μάντσεστερ Σίτι και η Παρί Σ.Ζ. για να μπορούν να αγοράσουν όποιον παίκτη γουστάρουν και άρα να κάνουν στο έπακρο τα χατίρια του εκάστοτε προπονητή τους. Στα μέτρα και τα σταθμά στα οποία κινούνται οι ελληνικές ομάδες κάνουν αδύνατη την έλλειψη «κατασκευαστικών» αδυναμιών στο ρόστερ και ως εκ τούτου, αναγκαία την προσαρμοστικότητα των προπονητών τους.
Αυτή η πραγματικότητα αντικατοπτρίστηκε στο έπακρο φέτος και στην πορεία των δυο ομάδων που διεκδίκησαν το φετινό πρωτάθλημα: οι αντίθετες πορείες του Μαρτίνς στον πάγκο του Ολυμπιακού και του Φερέιρα στον πάγκο του ΠΑΟΚ, κρίθηκαν στην πραγματικότητα ακριβώς στον βαθμό ικανότητας των δυο τεχνικών να προσαρμοστούν στα δεδομένα των ρόστερ των ομάδων τους. Ναι, σε σχέση με αυτούς τους δυο η ΑΕΚ έχει μια πιο φτηνά αγορασμένη ομάδα αλλά αφενός δεν είναι μακριά οι εποχές που η καταπληκτική προσαρμοστικότητα του Χιμένεθ σχετικοποιούσε μέσα στο γήπεδο αυτή την «χρηματιστηριακή» διαφορά, αφετέρου η ΑΕΚ του Καρέρα δείχνει πως μπορεί να την μετουσιώσει εκ νέου σε μια απλή λογιστική λεπτομέρεια. Στο τέλος της ημέρας, αυτά τα στοιχεία είναι που παίζουν ρόλο στο επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Στην ΑΕΚ άργησαν να το καταλάβουν βέβαια.
Οι δυο προκάτοχοι του Καρέρα, δηλαδή ο Μαρίνος Ουζουνίδης και ο Μιγκέλ Καρντόσο (εξαιρείται ο Χιμένεθ που μεσολάβησε ανάμεσά τους στην τελευταία του θητεία όχι μόνο διότι είχε άλλη μεθοδολογία αλλά και γιατί ήρθε και σαν λύση ανάγκης και όχι ως προπονητική επένδυση), ήταν δυο κόουτς που υπερτόνιζαν τόσο με τις δηλώσεις τους όσο και με τις κινήσεις τους στο στήσιμο της ομάδας πως η αγωνιστική τους φιλοσοφία είναι κάτι αδιαπραγμάτευτο και το διακύβευμα είναι να προσαρμοστεί το ρόστερ τους σε αυτή - μια λογική, με άλλα λόγια, ακριβώς στον αντίποδα της λογικής Καρέρα περί ομάδας-χαμαιλέοντα. Οι αποτυχίες του ήταν όχι απλά παταγώδεις αλλά και αναπόφευκτες...
Ο Καρέρα από την άλλη, υπενθυμίζει στην ΑΕΚ το κλειδί της αγωνιστικής επιτυχίας. Στην Ένωση είναι άχρηστος ένας προπονητής που πρέπει ολόκληρο το ρόστερ να προσαρμοστεί σε αυτόν και το όραμά του - αυτά είναι κόλπα για την Λίβερπουλ, την Ρεάλ και άλλα τέτοια μεγέθη. Στην ΑΕΚ δεν μπορεί ένα ολόκληρο ρόστερ να λειτουργεί με βάση το πως θα αξιοποιηθεί ο προπονητής αλλά το αντίθετο: ο προπονητής να λειτουργεί με βάση το πως θα αξιοποιηθεί το ρόστερ. Η διαφορά ανάμεσα σε αυτές τις δυο συνθήκες είναι ουσιαστική και πέρα για πέρα κομβική, η διάνυση δε από τη μια στην άλλη είναι η απόσταση ανάμεσα στην αγωνιστική ανυποληψία και μια ομάδα που την φοβούνται. Αυτό υπενθύμισε (ευτυχώς) ο Καρέρα με την παρουσία του στον πάγκο της ΑΕΚ.
