Ο έρωτας, ο βήχας, η ποιότητα και η δουλειά...

Οι χημικές αντιδράσεις που προκαλεί στον άνθρωπο ο έρωτας είναι τόσο επιδραστικές στην καθημερινή λειτουργία του σώματος που δημιούργησε την περίφημη παροιμία: «ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται». Υπό την έννοια ότι όπως ακριβώς δεν γίνεται να καταπνίξεις τον βήχα σου, έτσι δεν γίνεται να το κρύψεις όταν... ξερνάς καρδούλες ολημερίς. Κατά ποδοσφαιρική αντιστοιχία, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο δεν κρύβονται -ειδικά σε βάθος χρόνου- η ποιότητα και η δουλειά, ατομική ή ομαδική. Ακόμη ειδικότερα, στο κομμάτι που αφορά στον φετινό Ολυμπιακό, τα παραπάνω εμφανίζονται μεγαλοπρεπώς σε μια πολύ συγκεκριμένη πεντάδα παικτών που συμπυκνώνει πάνω της όλα όσα είναι και όλα όσα κάνει στο χορτάρι η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς: Ματιέ Βαλμπουενά, Γιουσέφ Ελ Αραμπί, Κώστας Τσιμίκας, Αντρέας Μπουχαλάκης και Γιώργος Μασούρας, έχουν κάνει τον κόσμο του Ολυμπιακού να τους... ερωτευθεί και ταυτόχρονα όσους βιάστηκαν να τους ξεγράψουν ή να βρίσκουν μονίμως στο πρόσωπό τους τούς εύκολους στόχους, να... στραβοκαταπιούν την «κριτική» τους.

Ο κορμός της επιτυχίας

Οι πέντε αυτοί «ερυθρόλευκοι» οδηγούν εκ τους ασφαλούς τον Ολυμπιακό, καθένας με τον τρόπο και τον ρόλο του και όλοι μαζί όταν βρίσκονται ταυτόχρονα στο γήπεδο, σε μια σεζόν που ενδέχεται να αποτελέσει ένα από τα πιο κλασικά ιστορικά παραδείγματα ποδοσφαιρικής δικαίωσης μέσω της δουλειάς, της επιμονής και της πίστης σε ένα συγκεκριμένο πλάνο και μια φιλοσοφία, τόσο για τον ίδιο τον σύλλογο όσο και ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Οι συγκεκριμένοι πέντε -χωρίς να παραγκωνίζεται η προσφορά των υπολοίπων που έχουν τραβήξει το πολύ κουπί- έχουν δημιουργήσει έναν κορμό με τόσο ισχυρούς δεσμούς και τόση αλληλεπίδραση ανάμεσα στα μέρη του που μπορεί να εντοπιστεί μάλλον εκ του ασφαλούς το που ακριβώς βρίσκεται η φετινή επιτυχία των «ερυθρόλευκων» πάνω στο χορτάρι. Σε δύο λίγο μεγαλύτερα παιδιά άνω των 30 που ξεχειλίζουν ποιότητα και τρία ακόμη ελληνόπουλα «χαμηλού προφίλ» που όμως εξελίχθηκαν σε κάτι παραπάνω από λίρα εκατό για αυτό τον Ολυμπιακό.

Τα... γερόντια τον οδηγούν ακόμα!

Γιουσέφ Ελ Αραμπί: ετών 33. Ματιέ Βαλμπουενά: ετών 35. Ο πρώτος με συμβόλαιο 2+1 ετών και μισθό 1,5 εκατ. ευρώ ετησίως θα είναι «δεμένος» στο Λιμάνι ως τα 35 του. Ο δεύτερος υποχρέωσε με τις φετινές εμφανίσεις του τη διοίκηση να του ανανεώσει εσπευσμένα μεσούσης της περιόδου το μονοετές συμβόλαιό του, ώστε να παραμείνει εκ των ηγετών της ομάδας ως τα 36 του. Και αυτός με επταψήφιο μισθό.

Γυρνώντας τον χρόνο πίσω λίγους μόλις μήνες, οι δυο τους και η διοίκηση του Ολυμπιακού είχαν ακούσει τα... πάντα για τις συγκεκριμένες επιλογές. Αφενός το κλασικό πια περί φτηνιάρικων λύσεων, ελεύθερων δηλαδή παικτών που έρχονται στα ποδοσφαιρικά τους γεράματα με ένα άλφα όνομα στην πιάτσα αλλά μόνο για να ικανοποιήσουν το επικοινωνιακό κομμάτι. Αυτό κυρίως για τον Βαλμπουενά. Για τον Ελ Αραμπί, τα... πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα: Ένας «ξεζουμισμένος φορ από πρωτάθλημα της αραβικής χερσονήσου που δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά σε ευρωπαϊκό επίπεδο». Δύο «πειράματα» της διοίκησης Μαρινάκη εν μέσω καλοκαιριού, γνωρίζοντας ήδη ότι θα υπάρχουν τρεις προκριματικοί γύροι Champions League.

Ο Ελ Αραμπί θα ήταν αυτός που θα έπρεπε να κουβαλήσει την επίθεση της ομάδας μετά από πολλά πειράματα στη θέση του φορ και ένα μεγάλο και σταθερό πρόβλημα στο σκοράρισμα την περασμένη σεζόν. Ο Βαλμπουενά, ήταν αυτός που θα έπρεπε να αναλάβει το ρόλο του ηγέτη μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Κώστα Φορτούνη που σύμφωνα με τους... ειδικούς, θα έπρεπε να αλλάξει όλο τον σχεδιασμό του συλλόγου λίγο πριν ξεκινήσει η σεζόν. Γιατί δεν ήταν... σίγουρο ότι ο «εξτρέμ» Βαλμπουενά μπορεί να ανταποκριθεί ως «δεκάρι», στο ελληνικό πρωτάθλημα και (αρχικά) στα προκριματικά του Champions League.

Προσδοκία εναντίον πραγματικότητας

Η συγκεκριμένη κουβέντα αρχίζει και θυμίζει πολύ τα χαριτωμένα memes που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο για την προσδοκία εναντίον της πραγματικότητας. Expectation vs Reality. Η προσδοκία στην αρχή της σεζόν είναι ότι ο Ολυμπιακός θα είναι και πάλι μετρίως μέτριος αν στηριχθεί πάνω στους δύο συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές. Η πραγματικότητα είναι... ελαφρώς διαφορετική. Η πραγματικότητα ήταν ότι για τον μεν Ματιέ Βαλμπουενά, ο Φρανσουά Μοντεστό έσκιζε τα ρούχα του και... χάριζε τα υπάρχοντά του, ώστε να αποκτηθεί πάση θυσία, έστω και για ένα χρόνο, όπως και τελικά έγινε. Τον δε Γιουσέφ Ελ Αραμπί, ο Πέδρο Μαρτίνς εξ αρχής τον είχε βάλει στην κορυφή της μεταγραφικής λίστας του. Ναι, πάνω από τον Μάρκους Μπεργκ. Όταν βεβαίως ο Μπεργκ απάντησε αρνητικά στους «ερυθρόλευκους», η κριτική της συγκεκριμένης μεταγραφής ήταν «εύκολη» από τον ανταγωνισμό και τους μονίμως ανικανοποίητους «ερυθρόλευκους» οπαδούς, αφού ο Μαρονικός φάνηκε ως λύση ανάγκης, με τη διαρροή για την ατάκα του Μαρτίνς «τον προτιμώ από τον Μπεργκ» να θεωρείται ως ένα από τα πολλά κατά καιρούς «ερυθρόλευκα» επικοινωνιακά τρικ. Το πόση ανάγκη είχε έναν φορ με τόσο εύκολο γκολ η ομάδα του, το ήξερε ο Πέδρο Μαρτίνς. Τώρα το γνωρίζουν και όλοι οι υπόλοιποι.

Λίγο πριν ξεκινήσει η σεζόν και όταν πια το φετινό ρόστερ είχε σχηματιστεί στο μεγαλύτερο μέρος του, ο Πορτογάλος τεχνικός έτριβε τα χέρια του και δήλωνε -δημόσια- με κάθε ευκαιρία πόσο πιστεύει τη συγκεκριμένη ομάδα και πόσο αισιόδοξος είναι για την πορεία και την εξέλιξή της μετά την περσινή πολλή δουλειά που είχε γίνει στου Ρέντη. Ο Ίβηρας τεχνικός γνώριζε τι «υλικά» είχε στη διάθεσή του, γνώριζε ότι αυτά ακριβώς ήταν που έλλειπαν από την ομάδα του και φυσικά γνώριζε πως να τα παντρέψει μεταξύ τους αλλά και με τους υπόλοιπους. Ο προπονητής των Πειραιωτών πίστεψε στην ομάδα και τους παίκτες του ακόμη και όταν άρχισε να εμφανίζει τα ίδια προβλήματα με πέρσι πάνω στο χορτάρι, όμως αυτή τη φορά ήξερε ακριβώς πώς και με ποιους να τα λύσει. Το ότι ήταν ο πρώτος που είπε «έχουμε τον Ματιέ Βαλμπουενά», στην κλασική ερώτηση «και τώρα τι;» μετά τον σοκαριστικό για την ομάδα τραυματισμό του φυσικού ηγέτη της, Κώστα Φορτούνη, αλλά και το ότι είχε ζητήσει εξ αρχής τον Ελ Αραμπί για βασικό φορ, του δίνει πια και όλο το credit για το πώς εξελίχθηκε η σεζόν.

Το απόλυτο «1-2»

Με τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί στην κορυφή της επίθεσης και τον Ματιέ Βαλμπουενά πίσω του -ή έστω στο πλευρό του- ο Ολυμπιακός βρήκε και πάλι ουσία και αποτελεσματικότητα στην επίθεσή του. Παράλληλα, Μάρτη μήνα είναι το απόλυτο φαβορί για τον τίτλο (με την καλύτερη άμυνα και επίθεση), στον ημιτελικό του Κυπέλλου και στους «16» του Europa League. Ο Μαρτίνς επένδυσε στη συνεργασία των δύο γαλλόφωνων παικτών του, οι οποίοι έχουν χημεία και εξαιρετικές σχέσεις εντός και εκτός γηπέδου -παίζει και αυτό το ρόλο του- και πλέον δικαιώνεται απόλυτα αφού τους βλέπει να σαρώνουν τα ρεκόρ και τη στατιστική!

Κατά την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο ο Ελ Αραμπί είναι πρώτος σκόρερ της ομάδας (23) και δεύτερος (μαζί με τον Τσιμίκα) σε ασίστ (6). Αντίστροφα, ο Βαλμπουενά είναι δεύτερος σκόρερ (8) και πρώτος σε ασίστ (21). Σε όλα αυτά τα νούμερα δίνεται λίγο μεγαλύτερη έμφαση αν συνυπολογιστεί ότι ο Μαροκινός φορ είναι 9ος σε χρόνο συμμετοχής (2.457) ενώ ο Γάλλος 11ος (2.057)! Μετά από αυτούς τους αριθμούς είναι μάλλον περιττό να γίνει αναφορά στο πόσα φετινά ματς έχουν κριθεί υπέρ του Ολυμπιακού χάρη στην επίδραση του ντουέτου αυτού. Άλλωστε, είτε ο ένας είτε ο άλλος έχουν αναδειχθεί πολυτιμότεροι στα ματς των «ερυθρόλευκων» σε διψήφιες περιπτώσεις.

Ενδεικτικά για τον Γάλλο: ήταν αυτός που πήρε από το χέρι την ομάδα του και την έβαλε στους ομίλους του Champions League με 1 γκολ και 5 ασίστ σε 6 ματς. Είχε δύο στο εκτός έδρας με την Κράσνονταρ και μία στο εντός, σκόραρε στο εντός με τη Μπασάκσεχιρ και έδωσε την ασίστ της νίκης στο εκτός. Έπειτα, ήταν ο κορυφαίος στο 2-2 με την Τότεναμ για τους ομίλους με γκολ και ασίστ, ενώ στο ελληνικό πρωτάθλημα ήταν ο κορυφαίος στα δύο ματς με τον Άρη με 1 γκολ και 2 ασίστ, είχε την ασίστ της νίκης στο 1-0 επί του Παναθηναϊκού, το ίδιο στο δύσκολο εκτός 0-1 με τον Ατρόμητο αλλά και τρεις ασίστ στο 3-2 επί της Λαμίας που τελευταία δυσκολεύει πολύ τους Πειραιώτες.

Ενδεικτικά για τον Μαροκινό: ήταν ο κορυφαίος με 2 γκολ στην εκτός έδρας νίκη επί της Κράσνονταρ, έβαλε το γκολ της νίκης επί του Παναθηναϊκού, έδωσε την ασίστ της νίκης στο 0-1 επί του ΟΦΗ στην Κρήτη, ήταν ο κορυφαίος στο 3-1 επί της Ξάνθης και φυσικά «τελείωσε» την Άρσεναλ με το γκολ στο φινάλε της παράτασης. Φυσικά, είναι και ο πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος με διαφορά (17), οπότε η επίδρασή του συνολικά σε αυτό για τον φετινό Ολυμπιακό είναι αυτονόητη.

Ιστορικό «δίδυμο»: Το 70% των φετινών γκολ!

Τη φετινή σεζόν, ο Ολυμπιακός έχει πετύχει 83 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, με 64 ασίστ. Εξ αυτών, το δίδυμο Βαλμπουενά – Ελ Αραμπί έχει προσφέρει τα 31 γκολ και έχει μοιράσει τις 27 ασίστ. Οι δυο τους -σε 4 διοργανώσεις- έχουν ενεργή συμμετοχή στα 58 από τα 83 γκολ της ομάδας, δηλαδή σχεδόν σε 7 από τα 10 (69,8%)! Την ίδια ώρα, η αποκλειστική μεταξύ τους συνεργασία έχει αποφέρει καρπούς 7 φορές, με ασίστ του Γάλλου και γκολ του Μαροκινού, κάτι που σημαίνει ότι ο πρώτος προσφέρει στον δεύτερο το 1/3 των γκολ που φτιάχνει μέσα στη σεζόν (7/21) έως τώρα, ενώ ο δεύτερος σκοράρει από «πάρε-βάλε» του πρώτου σε σχεδόν αντίστοιχο ποσοστό (7/23).

Τα εντυπωσιακά νούμερα των δύο δεν σταματούν όμως εκεί. Οι φετινές τους επιδόσεις τους έχουν φέρει αμφότερους στο top-10 της λίστας με τους πιο παραγωγικούς (γκολ+ασίστ) παίκτες του Ολυμπιακού από το 2000 και έπειτα. Στην ιστορική λίστα της 20ετίας, βρίσκονται ήδη στην 5η θέση, αφού έχουν από 29 συνολικά «καταχωρήσεις» (23 γκολ και 6 ασίστ ο Ελ Αραμπί, 8 γκολ και 21 ασίστ ο Βαλμπουενα), ξεπερνώντας νούμερα θρύλων της ομάδας όπως ο Τζόρτζεβιτς, ο Ριβάλντο και ο Τζιοβάνι. Με δεδομένο μάλιστα ότι απομένουν ως το φινάλε της σεζόν μίνιμουμ 13 ακόμη επίσημοι αγώνες (10 στα πλέι οφ, ο επαναληπτικός ημιτελικός και τα 2 νοκ-άουτ με τη Γουλβς), το πιθανότερο είναι να... σαρώσουν τη σχετική λίστα και οι δύο ταυτόχρονα σε μια χρονιά! Σημειώνεται δε ότι το ιστορικό ορόσημο του συνόλου για γκολ και ασίστ για μια αγωνιστική περίοδο στον Ολυμπιακό, κατά τη σύγχρονη εποχή του, είναι τα 35, επίδοση που έχουν φτάσει από κοινού Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς και Κώστας Φορτούνης.

Το top10 των πιο παραγωγικών «ερυθρόλευκων» της 20ετίας:

1. Τζόρτζεβιτς 2002/03: 35 (18/17)
-- Φορτούνης 2015/16: 35 (22/13)
3. Φορτούνης 2018/19: 33 (17/16)
4. Ντομίνγκες 2014/15: 31 (18/13)
5. Ελ Αραμπί 2019/20: 29 (23/6)
-- Βαλμπουενά 2019/20: 29 (23/6)
-- Τζόρτζεβιτς 2001/02: 29 (16/13)
-- Ριβάλντο 2006/07: 29 (17/12)
9. Τζιοβάνι 2001/02: 28 (14/14)
10. Τζιοβάνι 2003/04: 28 (24/4)

Με τον ένα δημιουργό, τον άλλο εκτελεστή, το «1-2» Ελ Αραμπί – Βαλμπουενά θυμίζει στον κόσμο της ομάδας ένα δίδυμο από τα παλιά. Από αυτά που έκαναν πάταγο στο Λιμάνι και με ονόματα βαριά σαν Ιστορία: Τζιοβάνι – Ριβάλντο, Τζιοβάνι – Τζόρτζεβιτς, Αλεξανδρής – Τζόρτζεβιτς.

Για την ακρίβεια, με τις έως τώρα επιδόσεις του, το ντουέτο Ελ Αραμπί – Βαλμπουενά έσπασε ήδη το ρεκόρ της δεκαετίας για σύνολο γκολ και ασίστ! Το προηγούμενο ήταν τα 55 γκολ που πέτυχαν ή δημιούργησαν οι Φορτούνης και Ιντέγε (35+20) τη σεζόν 2015/16! Τα 58 του Μαροκινού και του Γάλλου μέχρι στιγμής έχουν επίσης ισοφαρίσει την επίδοση του διδύμου Τζόρτζεβιτς – Γιαννακόπουλος (35+23) της σεζόν 2002/03 και συνολικά στην 20ετία κυνηγούν μόνο τα δίδυμα Τζιοβάνι – Αλεξανδρή για τη σεζόν 2001/02 και Τζόρτζεβιτς – Αλεξανδρή για τη σεζόν 2000/01.

«Ψηλά» και εκτός συνόρων!

Εκτός από τις εγχώριες πρωτιές τους, οι επιδόσεις των δύο καταγράφουν και καλές θέσεις στις εκτός συνόρων σχετικές λίστες. Ανάμεσα στους παίκτες των 15 πρώτων πρωταθλημάτων και μετρώντας όλες τις τοπικές και ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ο Ελ Αραμπί είναι 20ος σε παραγωγικότητα (γκολ/ασίστ) και ο Βαλμπουενά 25ος. Ο Μαροκινός είναι ταυτόχρονα ο 14ος καλύτερος σκόρερ (23), ενώ ο Γάλλος είναι ο 3ος καλύτερος πασέρ στην Ευρώπη με τις 21 ασίστ του, όσες έχουν και οι δυο μαέστροι του Άγιαξ, Τάντιτς και Ζίγιες. Μέσα στο 2020 δε, ο «κοντός» είναι ο κορυφαίος πασέρ στην ήπειρο, με 8 ασίστ σε 10 αγώνες!

Ήταν δυο «γερόντια» και τρεις «άμπαλοι»

Όχι δεν είναι ανέκδοτο. Τα... γεροντοπαλίκαρα είναι το ένα από τα δύο συστατικά της επιτυχίας του Ολυμπιακού φέτος και του άψογου παντρέματος της ποιότητας με τη δουλειά και το... χαμαλίκι. Και αν το ντουέτο Βαλμπουενά – Ελ Αραμπί είναι το γιν, τότε η τριπλέτα των τριών Ελλήνων διεθνών, του Τσιμίκα, του Μπουχαλάκη και του Μασούρα, είναι το γιανγκ. Εάν οι πρώτοι δύο είναι το μετάξι, η δαντέλα, οι άλλοι τρεις είναι το μαχαίρι. Το άλλο μισό του όλου, που συμπληρώνει άψογα τον κορμό στον οποίο στηρίχθηκε εν πολλοίς ο Πορτογάλος τεχνικός.

Τα τρία αυτά παιδιά δεν έχουν να επιδείξουν προφανώς τα γκολ και τις ασίστ του Βαλμπουενά και του Ελ Αραμπί, παρόλο που συνολικά έχουν προσφέρει 8 τέρματα και 13 τελικές πάσες. Δεν τα λες και λίγα στο τέλος της ημέρας, μέσα σε μια σεζόν σαν αυτή, με τρία ανοιχτά «μέτωπα» ακόμη. Ωστόσο, η δική τους «αλήθεια» βρίσκεται συνήθως εκτός στατιστικής και αριθμών, μακριά από τα φώτα και το σημείο του γηπέδου που βρίσκεται στο πρώτο πλάνο του σκηνοθέτη.

Τα παιδιά του Πέδρο

Τα «παιδιά του Μαρτίνς», γιατί το συγκεκριμένο παρεάκι (εντός και εκτός γηπέδου) έχει ιδιαίτερη θέση και στην καρδιά του μίστερ Πέδρο, οι μέχρι προσφάτως -κατά τον μέσο Έλληνα κόουτς του καναπέ- «άμπαλοι», παίρνουν φέτος την εκδίκησή τους. Το τι έχουν ακούσει την τελευταία διετία και αυτοί και κυρίως ο Πορτογάλος για τη χρησιμοποίησή τους και τους ρόλους τους, για τα λεπτά συμμετοχής τους, την επιμονή του και την πίστη του στις δυνατότητές, τη χρησιμότητα, το ταλέντο και κυρίως τη δουλειά και την ποδοσφαιρική παιδεία τους, είναι μάλλον από τα... ανήκουστα. Μιλάμε για μια κριτική που πολλές φορές έφτασε στα όρια της χυδαιότητας και του ακραίου κόμπλεξ. Για τρεις παίκτες που στην τελική ούτε ποτέ κορόιδεψαν, ούτε βγήκαν ατσαλάκωτοι από το γήπεδο. Κάθε άλλο. Είναι σταθερά τα τρία μεγαλύτερα «τρεχαντήρια» της ομάδας και ουδέποτε κώλωσαν στο να βάλουν τα πόδια τους στη φωτιά, ακόμη κι όταν υποτίθεται ότι θα έπρεπε να κάνουν... συντήρηση.

Επιπροσθέτως, τα τρία αυτά «παιδιά» του Μαρτίνς, έχουν πάει το θέμα της δουλειάς και της προσωπικής βελτίωσης σε άλλο επίπεδο, τουλάχιστον όσον αφορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δείτε τους πριν 6 μήνες, πριν 1 χρόνο και πριν 2-3 χρόνια. Μέρα και νύχτα. Τώρα πια όμως, όταν οι τρεις βρεθούν ταυτόχρονα στο γήπεδο, ο Ολυμπιακός κερδίζει επί χόρτου όλα αυτά τα πράγματα που συνήθως δεν φαίνονται στην στατιστική ή τουλάχιστον δεν ερμηνεύονται άμεσα στην επιτυχία και τα αποτελέσματα μιας ομάδας. Σε βάθος χρόνου όμως, όλα όσα κάνουν, είναι που δένουν αυτόν τον Ολυμπιακό και τον κάνουν «άχαστο» για 13 μήνες στο πρωτάθλημα, σχεδόν σίγουρο πρωταθλητή, δυο νίκες μακριά από το Κύπελλο και στους «16» μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

Επιμονή και πίστη

Τα ατελείωτα χιλιόμετρα, τα ωφέλιμα σπριντ, οι αλληλοκαλύψεις, η τακτική συνοχή και παιδεία, η σωστές τοποθετήσεις σε θέση άμυνας, η σωστή κίνηση στον χώρο σε θέση επίθεσης, χωρίς φυσικά να παραγνωρίζεται και η δική τους ποιότητα: η ικανότητα του Τσιμίκα να γίνεται... Μαρσέλο και να περνάει από πάνω όποιον βλέπει μπροστά του. Η ικανότητα του Μπουχαλάκη να πέσει για τάκλιν έξω από την περιοχή του, να κουβαλήσει τη μπάλα 20 μέτρα και να βγάλει με το αριστερό μια διαγώνια «τριαντάρα». Η ικανότητα του Μασούρα να αντιληφθεί που και πότε πρέπει να κινηθεί, να κοντρολάρει άψογα μια χαμένη μπαλιά υπό πίεση ώστε να σώσει μια επίθεση και να βγάλει με το κακό του πόδι μια σέντρα ακριβείας για γκολ-πρόκρισης.

Κάτι σας θυμίζουν όλα αυτά έτσι; Ακόμη και αυτά όμως, είναι το... κερασάκι για τους συγκεκριμένους τρεις. Γιατί καλά και άγια μεν, αλλά ο Μαρτίνς δεν τους πίστεψε εξ αρχής για αυτές τους τις ικανότητες. Επέμεινε μέχρι τέλους για τα «παιδιά» του, επέμεινε ότι τους θέλει πάση θυσία στην ομάδα, επέμεινε να τους χρησιμοποιεί βασικούς και επέμεινε να στηρίζει πάνω τους όλο το «ερυθρόλευκο» ποδοσφαιρικό οικοδόμημα της τελευταίας διετίας, ακριβώς γιατί είδε σε αυτούς όλα όσα έλειπαν από τον Ολυμπιακό για πολύ καιρό. Αυτή η επιμονή και η πίστη του Πορτογάλου όπως φυσικά και η ατελείωτη δική τους δουλειά, έχει πια φτάσει στο σημείο που καρποφορεί για τα καλά.

Δούλεψαν, δεν... μας δουλεύουν

Ο μέχρι πρότινος... απλώς τρεχαλατζής Κώστας Τσιμίκας, είναι πιθανότατα το πιο ακριβό περιουσιακό στοιχείο της ομάδας αυτή τη στιγμή και ένα από τα πιο hot ονόματα στη θέση του αριστερού μπακ στην Ευρώπη. Ο πρώην «δανεικός κι αγύριστος στη Νότιγχαφ» Αντρέας Μπουχαλάκης, είναι ένας σύγχρονος box to box χαφ που πρακτικά μπορεί να κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο. Ο πρώην «τον πήρε από τον Πανιώνιο για να γεμίσει το ρόστερ», Γιώργος Μασούρας, είναι ένας εξτρέμ που βάζει «ήσυχα» 7 γκολ, μοιράζει 5 ασίστ και ξεκινάει βασικός σε όλα τα δύσκολα ματς.

Οι τρεις Έλληνες, ο Γάλλος και ο Μαροκινός, σε έναν όχι και τόσο μακρινό Ολυμπιακό κατά το πρόσφατο παρελθόν στον οποίο δεν «δούλευε» σωστά απολύτως τίποτα, θα μπορούσε να είναι η αρχή για ένα κακόγουστο ποδοσφαιρικό ανέκδοτο. Αυτή τη στιγμή όμως, οι πέντε αυτοί παίκτες δεν μας... δουλεύουν. Στον Ολυμπιακό του Μαρτίνς αντίθετα δουλεύουν άψογα ως ένας κορμός παικτών που κόλλησαν γρήγορα, κόλλησαν σωστά και -δεν είναι αστείο- έχουν ελάχιστα πράγματα να ζηλέψουν από «πεντάδες» που κοστίζουν 5-6 φορές περισσότερα.

Πάρτε ένα τηλέφωνο κατά Λονδίνο μεριά να ρωτήσετε...