Είναι πια μια ιστορία 118 ετών. Είναι μια ιστορία γεμάτη ένδοξες στιγμές, τις οποίες δημιούργησαν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές. Από τον Σαντιάγο Μπερναμπέου ως τον Αλφρέδο Ντι Στέφανο και τον Φέρεντς Πούσκας, από τον Εμίλιο Μπουντραχένιο μέχρι τον Ραούλ και τον Κριστιάνο Ρονάλντο, η ιστορία αυτής της ομάδας γράφτηκε από τους καλύτερους των καλύτερων, από τις πιο μεγάλες μορφές του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, αυτούς που προσέφεραν στους φιλάθλους της ομάδας, αλλά και στο ίδιο το άθλημα στιγμές μαγείας.
Ιστορία της Ρεάλ είναι οι παίκτες της. Είναι αυτή που μάτωσαν φορώντας τη φανέλα, οι μεγάλοι ηγέτες και οι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές. Όπως ιστορία κάθε οργανισμού, εξάλλου, είναι οι άνθρωποί του.
Σαντιάγο Μπερναμπέου
Έπαιξε ποδόσφαιρο στην Ρεάλ Μαδρίτης από το 1912 έως το 1926, έβαλε 70 γκολ και ξεχώρισε για το πάθος του και την ικανότητά του στο σκοράρισμα. Ωστόσο, αυτός ο άνθρωπος έμελλε να είναι πολλά περισσότερα για τον σύλλογο από έναν παίκτη που απλά φόρεσε τη φανέλα της στα πρώτα χρόνια μετά την ίδυρή της. Το 1943 ανέλαβε την προεδρία της Ρεάλ Μαδρίτης και έμεινε σε αυτή την θέση μέχρι το 1978 όταν και απεβίωσε. Ήταν, χωρίς αμφιβολία, ο αναμορφωτής του συλλόγου. Ανακατασκεύασε το γήπεδο Τσαμαρτίν αυξάνοντας τη χωρητικότητα του σε 20.000, καθώς και ολόκληρο το αθλητικό της κέντρο, την περίφημη Θιουδάδ Ντεπορτίβα (Ciudad Deportiva) και έθεσε τις βάσεις για την μεγάλη ομάδα των έξι κυπέλλων Πρωταθλητριών.
Αλφρέδο Ντι Στέφανο
Ίσως ο πιο ολοκληρωμένος παίκτης όλων των εποχών, ίσως ο κορυφαίος στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο σπουδαίος Αργεντινός ήταν το αστέρι της δοξασμένης ομάδας της δεκαετίας του 1950, με τις πέντε συνεχόμενες κατακτήσεις του Κυπέλλου Πρωταθλητριών μέχρι το 1960. Αυτός που άφησε ανεξίτηλα το σημάδι του και στους πέντε τελικούς! Ο Ντι Στέφανο έκανε τα πάντα μέσα στο γήπεδο, στα έντεκα χρόνια που αγωνίστηκε στη Ρεάλ σημείωσε 418 γκολ σε 510 αγώνες και κατάκτησε την «Χρυσή Μπάλα» το 1957 και το 1957. Και ήταν ο προπονητής που ανέδειξε την «πεντάδα του Γύπα». Στην ιστορία έχει μείνει η υπόθεση της μεταγραφής του στη Ρεάλ και το σίριαλ ανάμεσα στην ομάδα της Μαδρίτης και τη Μπαρτσελόνα, που, μετά από περιπετειώδεις εξελίξεις και αρκετή παρασκηνιακή ίντριγκα, έληξε με νικήτρια την πρώτη. Αρχικά, έπειτα από διαμεσολάβηση ακόμα και της ίδιας της FIFA, είχε προταθεί η λύση να αγωνιστεί ο Ντι Στέφανο εναλλάξ δύο χρονιές με τα λευκά της Ρεάλ και δύο με τη φανέλα της καταλανικής ομάδας, πριν γίνει η τελική επιλογή. Στο τέλος, η Μπαρτσελόνα παραιτήθηκε από τη διεκδίκηση του παίκτη και άνοιξε ο δρόμος για να γράψει ο Ντι Στέφανο χρυσές σελίδες στην ιστορία της «βασίλισσας».
Φέρεντς Πούσκας
Στη Χόνβεντ δοξάστηκε, στη Ρεάλ Μαδρίτης μεγαλούργησε: έμεινε οκτώ χρόνια και κατέκτησε τα πάντα. Μέλος της περίφημης γενιάς των yé-yé, της πιο τεχνικής ομάδας όλων των εποχών στην ιστορία του ποδοσφαίρου μαζί με τους Χέντο, Κοπά, Σανταμαρία, Ντι Στέφανο, μιας ομάδας που διέσυρε όποιον αντίπαλο βρισκόταν στο πέρασμά της. Κατέκτησε πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα, ένα ισπανικό Κύπελλο, τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών και ένα Διηπειρωτικό. Κέρδισε τέσσερις φορές τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στην Ισπανία και 2 φορές στο Πρωταθλητριών, ενώ πέτυχε τέσσερα γκολ στον τελικό του 1960 απέναντι στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης. Μέχρι και μαγαζί με… λουκάνικα άνοιξε δίπλα στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου»!
Ραούλ
Μια φθινοπωρινή βραδιά του 1994, ο Xόρχε Βαλντάνο θα πάρει την απόφαση. Ο Ραούλ θα παίξει βασικός κόντρα στη Σαραγόσα. Θα μπει στο γήπεδο φορώντας τη φανέλα με το νούμερο «7». Το πριγκιπόπουλο ήταν πια έτοιμο να γίνει βασιλιάς. Μια εβδομάδα, μετά η Ρεάλ υποδέχεται την Ατλέτικο στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου». «Και τώρα, τι κάνω με τον Ραούλ;» αναρωτιέται ο Βαλντάνο. Πήρε το ρίσκο. Και πάλι βασικός. Στο 20ο λεπτό κερδίζει πέναλτι, ο Μίτσελ το εκτελεί και ανοίγει το σκορ. Στο 35' βγάζει τη σέντρα στον Ζαμοράνο, ο Χιλιανός κάνει το 2-0. Ένα λεπτό αργότερα, ο Ραούλ θα σκοράρει το πρώτο γκολ του με τη φανέλα της Ρεάλ. «Είναι καλύτερος από τον Μπουντραχένιο» θα γράψουν οι εφημερίδες. Έπαιξε δίπλα σε όλους τους άλλους μεγάλους του ποδοσφαίρου. Ρεδόνδο, Ζαμοράνο, Ιέρο, Σούκερ, Καρεμπέ, Μοριέντες, Φίγκο, Ρονάλντο, Μπέκαμ, Ζιντάν. Η Ρεάλ είναι πια Ραούλ Μαδρίτης. Αυτός είναι η ομάδα. Οι οπαδοί τον λάτρεψαν, οι τίτλοι έρχονταν ο ένας μετά τον άλλο. Πρώτο πρωτάθλημα το 1995, όταν ήταν μόνο 18 χρόνων. Ρεάλ και Ραούλ είναι ένα, κατακτούν τον έναν τίτλο μετά τον άλλο. Συνολικά έξι πρωταθλήματα Ισπανίας, τρία Τσάμπιονς Λιγκ, τέσσερα Σούπερ Καπ Ισπανίας, δύο Διηπειρωτικά.
Ζινεντίν Ζιντάν
Στη διάρκεια ενός γκαλά της FIFA, στο Μόντε Κάρλο, ο Ζιντάν γίνεται αποδέκτης ενός μηνύματος το οποίο είναι γραμμένο στα γαλλικά σε μια χαρτοπετσέτα. «Θέλεις να έρθεις στην Ρεάλ Μαδρίτης;»... Ο «Ζιζού» θα απαντήσει με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή με μήνυμα σε χαρτοπετσέτα. Θα είναι λακωνικός, από τότε δεν του άρεσαν τα πολλά λόγια. Το «Oui!», όμως, θα είναι κατηγορηματικό. Η χαρτοπετσέτα κάνει το αντίστροφο δρομολόγιο και καταλήγει στον αρχικό αποστολέα της, τον πρόεδρο της «βασίλισσας», Φλορεντίνο Πέρεθ. Δεν τον ενδιέφερε να κρατήσει τους τύπους, επικοινώνησε άμεσα με τη διοίκηση των Ιταλών ζητώντας να αποχωρήσει. «Ο Ζιντάν δραπετεύει από το Τορίνο. Πέντε χρόνια στη Γιούβε, ξεπλύθηκαν μέσα σε ένα δευτερόλεπτο» θα γράψει η «Tuttosport», ενώ η διοίκηση της ομάδας θα αφήσει αιχμές εναντίον του ότι πάντα προτιμούσε να παίζει καλύτερα με την εθνική ομάδας της πατρίδας του.
Κι έτσι το 2001, ο Ζιντάν θα γίνει ένα ακόμη αστέρι στον γαλαξία της Ρεάλ Μαδρίτης και λίγους μήνες μετά την μεταγραφή του θα… υπογράψει το ένατο πρωτάθλημα Ευρώπης της «βασίλισσας» με το φανταστικό βολέ του από τα 25 μέτρα στον τελικό κόντρα στη Λεβερκούζεν. Σε μια πενταετία στη Μαδρίτη, θα αγωνιστεί σε 225 παιχνίδια και θα πετύχει 49 γκολ. Θα κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ, ένα πρωτάθλημα, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, δυο ισπανικά Σούπερ Καπ και ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο.
Κριστιάνο Ρονάλντο
Στις 26 Ιουνίου του 2009 η Ρεάλ ολοκλήρωσε το τεράστιο μεταγραφικό μπαμ, καθώς ανακοίνωσε την απόκτηση του από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έναντι 94 εκατομμυρίων ευρώ, ποσό που τον έκανε την ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία του ποδοσφαίρου! Το «Σαντιάγο Μπερναμπέου» γεμίζει με 85.000 οπαδούς που θέλουν να τον αποθεώσουν κατά την επίσημη παρουσίασή του. Στο ντεμπούτο κόντρα στη Λα Κορούνια σκοράρει το πρώτο γκολ, αλλά κάνει μια μέτρια πρώτη σεζόν, η οποία ολοκληρώνεται με την αποχώρηση του Μανουέλ Πελεγρίνι και αρκετών ποδοσφαιριστών. Με τον Ζοζέ Μουρίνιο στον πάγκο, ο Ρονάλντο κατακτά τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στην Πριμέρα Ντιβιζιόν με 40 γκολ, ενώ σκοράρει άλλα 13 στις υπόλοιπες διοργανώσεις, ενώ την ίδια σεζόν (2010-2011) κερδίζει και τον πρώτο του τίτλο με τη Ρεάλ, το Κύπελλο Ισπανίας σκοράροντας το μοναδικό τέρμα του τελικού με τη Μπαρτσελόνα.
Το πρωτάθλημα μπαίνει στη συλλογή του, έρχεται και δεύτρεο κύπελλο και το καλοκαίρι του 2012 και το ισπανικός Σούπερ Καπ. Τον Απρίλιο του 2014 ισοφαρίζει το απόλυτο ρεκόρ τερμάτων σε μία σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ, ρεκόρ το οποίο κατείχαν οι Ζοζέ Αλταφίνι την περίοδο 1962-1963 και ο Λιονέλ Μέσι με την Μπαρτσελόνα την περίοδο 2011-2012. Επίσης, έφτασε τα 49 γκολ στα ευρωπαϊκά παιχνίδια με τη Ρεάλ, ισοφαρίζοντας έτσι, το αντίστοιχο ρεκόρ του θρυλικού Αλφρέδο Ντι Στέφανο. Τρεις «Χρυσές Μπάλες» θα έμπαιναν ακόμα στην συλλογή του επισφραγίζοντας την δικαίωση της προσπάθειάς του: έφτασε στην κορυφή.
Mανουέλ Σαντσίς
Ο Σαντσίς πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης τον Δεκέμβριο του 1983, αφού προηγουμένως αγωνίστηκε για τέσσερα χρόνια στα εφηβικά του συλλόγου. Από τότε φόρεσε 702 φορές τη λευκή φανέλα κατακτώντας επτά Πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα, τέσσερα Σούπερ Καπ Ισπανίας, ένα Λιγκ Καπ, δύο τίτλους στο Τσάμπιονς Λιγκ, δύο Κύπελλα ΟΥΕΦΑ και ένα Διηπειρωτικό! Ήταν ο Μπαρέζι της Ρεάλ Μαδρίτης, σύμφωνα με τον Χόρχε Βαλντάνο, ο μοναδικός από την «πέντάδα του Γύπα» που αγωνίστηκε σε ολόκληρη την καριέρα του, επί 22 χρόνια, στους Μαδριλένους. Γεννημένος ηγέτης, αρχηγός της «βασίλισσας» επί 13 συνεχόμενες σεζόν!
Φρανθίσκο Χέντο
Μια μαδριλένικη καριέρα γεμάτη τίτλους, αυτούς που οι περισσότεροι παίκτες ονειρεύονται, αλλά λίγοι καταφέρνουν να κατακτήσουν. Ένας θρύλος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, π μοναδικός παίκτης στην ιστορία του ποδοσφαίρου που έχει κρατήσει στα χέρια του το Κύπελλο Πρωταθλητριών έξι φορές! Οι τρομερές ντρίμπλες και η ακρίβεια στις σέντρες ήταν τα χαρίσματα του Χέντο, ο οποίος με τη φανέλα της Ρεάλ κατέκτησε 12 πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα. Μαζί με τους Ντι Στέφανο, Κοπά, Ριάλ και Πούσκας αποτέλεσαν επιθετική γραμμή-φωτιά για την Ρεάλ, με την οποία έβαλε 178 γκολ σε 606 παιχνίδια.
Εμίλιο Μπουντραχένιο
Αυτός ο καλλιτέχνης της μπάλας έχει τη δική του θέση, έναν θρόνο στο βασίλειο της Ρεάλ. Ο εμβληματικός «Γύπας», μέλος της περίφημηες πεντάδας που έγραψε ιστορία τη δεκαετία του 1980 πήγε παιδί στις ακαδημίες της «βασίλισσας», καθώς ο πατέρας του ήταν φανατικός οπαδός της ομάδας. «Εκείνος με δίδαξε πώς να παίζω και πάντα μου έλεγε πως μια μέρα θα έρθει να με πάρει η Ρεάλ Μαδρίτης». O Αλφρέδο ντι Στέφανο, τότε προπονητής της ομάδας, τον κάλεσε να κάνει το ντεμπούτο του με τη Ρεάλ στο παιχνίδι με την Κάντιθ και έτσι άρχισε να γράφεται η ιστορία: έξι πρωταθλήματα με τη Ρεάλ, δυο Κύπελλα, δύο ΟΥΕΦΑ και τρία εγχώρια Σούπερ Καπ. Για δύο διαδοχικά χρόνια αναδείχθηκε τρίτος καλύτερος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής, και το 1991 ήταν ο πρώτος σκόρερ του ισπανικού πρωταθλήματος.
Ούγκο Σάντσες
Ήταν η... κορυφή της περίφημης «πεντάδας του Γύπα», ένας από τους καλύτερους επιθετικούς που φόρεσαν τη λευκή φανέλα, ο Señor Gol, ένας Ρονάλντο και ένας Μέσι, δύο δεκαετίες πριν εμφανιστούν στην Ισπανία ο Πορτογάλος και ο Αργεντινός. Χαρακτηριστική ήταν η τούμπα που έκανε ο Μεξικανός όταν πανηγύριζε: συνολικά 207 τούμπες σε 283 αγώνες με τη Ρεάλ. Το πιο διάσημο γκολ του, ένα απίθανο αριστούργημα, ήταν ένα ανάποδο ψαλίδι στο παιχνίδι της Ρεάλ με την Λογρονές τον Απρίλιο του 1988. Η σέντρα του Βάθκεθ έμοιαζε να περνάει από πάνω του, μέχρι εκείνος να κάνει ένα βήμα πίσω και με εκπληκτικό ψαλιδάκι να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. «Η μπάλα ερχόταν τόσο ισορροπημένα, που είχα τη δυνατότητα να διαλέξω να τη στείλω στο πρώτο ή στο δεύτερο δοκάρι. Διάλεξα το τελευταίο, καθώς θα ήταν πιο εντυπωσιακό» είπε. «Όταν κάποιος πετυχαίνει ένα γκολ σαν κι αυτό, το παιχνίδι θα έπρεπε να διακόπτεται και να προσφέρεται από ένα ποτήρι σαμπάνια στους 80.000 οπαδούς, που το είδαν» σχολίασε ο τότε προπονητής των Μαδριλένων, Λίο Μπενάκερ.
Ίκερ Κασίγιας
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1999 στο «Σαν Μαμές» κόντρα στην Αθλέτικ θα πάρει το βάπτισμα του πυρός και τρεις ημέρες αργότερα θα κάνει και την παρθενική εμφάνισή του στο Τσάμπιονς Λιγκ, κόντρα στον Ολυμπιακό στην Αθήνα. Τον Μάιο του 2000, στα 19 του έγινε ο νεότερος τερματοφύλακας που κατέκτησε Τσάμπιονς Λιγκ, ίσως και ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης και εξακολουθούσε να πηγαίνει στις προπονήσεις χρησιμοποιώντας τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Να είναι καλά τα πριμ, τότε ήταν μια καλή ευκαιρία για να αγοράσει το πρώτο του αυτοκίνητο. Δεν ήταν όλα ρόδινα σε αυτή την καριέρα. Με τον Καπέλο και τον Μουρίνιο στην τεχνική ηγεσία της Ρεάλ έμαθε πως είναι να βλέπεις τα παιχνίδια και από τον πάγκο. Στον απολογισμό του, όμως, στη ζυγαριά θα βαρύνουν οι τίτλοι: τα πέντε πρωταθλήματα, τα τρία Τσάμπιονς Λιγκ, τα δύο Κύπελλα Ισπανίας, μεταξύ αυτών. O καλύτερος τερματοφύλακας που υπερασπίστηκε ποτέ την εστία της «βασίλισσας».
Και εκτός από αυτούς είναι ο Σέρχιο Ράμος, από το 2005 πι στην ομάδα, ο Φερνάντο Ιέρο, άλλος ένας παίκτης που ηγήθηκε της Ρεάλ, ο Ρομπέρτο Κάρλος, που αγωνίστηκε έντεκα χρόνια στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» και κατέκτησε τρία Τσάμπιονς Λιγκ, ο Χοσέ Σανταμαρία, παρών στα τέσσερα κύπελλα Πρωταθλητριών της ομάδας του Ντι Στέφανο, ο φινετσάτος πρίγκηπας Φερνάντο Ρεδόνδο, ο Μίτσελ που συμπλήρωνε την «πεντάδα του Γύπα» και αγωνίστηκε στη Ρεάλ επί 15 χρόνια, ο Ρονάλντο, ο Σαντιγιάνα και ο Αμάνθιο, ο Χοσέ Αντόνιο Καμάντσο και ο Πίρι.